Ενημερωτικό Δελτίο του Παλλακωνικού Συλλόγου Νότιας Αυστραλίας «Ο Λεωνίδας» [Πολιτιστικός - Προοδευ

Tuesday 21 December 2010

Αλλαγή των γενεών επιδιώκει η Παμπελοποννησιακή Ομοσπονδία Νότιας Αυστραλίας

Την προεδρεία της Πελοποννησιακής Ομοσπονδίας Νότιας Αυστραλίας ανέλαβε ο Παλλακωνικός Σύλλογος την Τρίτη, 21 Δεκεμβρίου 2010, με στόχο στο άμεσο μέλλον την επίτευξη αλλαγής γενεών στη διοίκησή. Ο Χρήστος Γ. Βλάχος και ο Δημήτρης Ε. Κατσάμπης δέχτηκαν τους ρόλους του προέδρου και του γραμματέα αντίστοιχα.

Ο Παλλακωνικός Σύλλογος σε συνεργασία με τα άλλα πελοποννησιακά σωματεία στη Νότια Αυστραλία συγκροτήσανε την Παμπελοποννησιακή Ομοσπονδία «Ο Μοριάς» το 1992. Η Ομοσπονδία επιδιώκει να εκπροσωπεί και να υπερασπίζει τα συμφέροντα των Πελοποννησίων σε κάθε παροικιακό φορέα όπως και στις αρμόδιες αρχές και υπηρεσίες της Αυστραλίας και της Ελλάδας.


Η Ομοσπονδία αποτελείται από τα παρακάτω σωματεία μέλη τα οποία όλα έχουν περισσότερο από 40 χρόνια ιστορία στην ελληνική παροικία της Αδελαΐδας και στενή επαφή με 30.000 Πελοποννησίους:

• Αργοναυπλιακός Σύλλογος Νότιας Αυστραλίας «Το Παλαμήδι
• Παναρκαδικός Σύλλογος Νότιας Αυστραλίας «Ο Κολοκοτρώνης»
• Παλλακωνικός Σύλλογος Νότιας Αυστραλίας «Ο Λεωνίδας»
• Μεσσηνιακός Σύλλογος Νότιας Αυστραλίας
• Σύλλογος Ηλείων «Ολυμπιακή Φλόγα» Νότιας Αυστραλίας
• Κορινθιακός Σύλλογος Νότιας Αυστραλίας 

Ένα από τα εφτά ιδρυτικά σωματεία μέλη, ο Σύλλογος Παγκρατιωτών Νότιας Αυστραλίας «Αγία Λαύρα Καλαβρύτων», που εκπροσωπούσε την Αχαΐας δεν υπάρχει πλέον.

Κύριοι στόχοι της Ομοσπονδίας είναι:
• Η προώθηση της συνεργασίας και της φιλίας μεταξύ όλων των συλλόγων μελών που την αποτελούν
• Η προώθηση της κατανόησης και ενιαίας αντιμετωπίσεις των θεμάτων, στην Αυστραλία και στο εξωτερικό, τα οποία θα μπορούσαν να έχουν σημαντικές επιπτώσεις στην πελοποννησιακή κουλτούρα και ταυτότητα
• Η προώθηση και επιδίωξη αναγνώρισης από την Αυστραλία και το εξωτερικό, ιδιαίτερα την Ελλάδα, των συμφερόντων των Πελοποννησίων που ζουν στην Νότια Αυστραλία
• Η προώθηση και η διατήρηση της ελληνικής γλώσσας και του ελληνικού πολιτισμού στην Αυστραλία για τις μελλοντικές γενεές.
• Η προώθηση της συγκρότησης αντιπροσωπευτικών ομοσπονδιών σε όλες τις πολιτείες της Αυστραλίας και την ίδρυση Παναυστραλιανής Πελοποννησιακής Ομοσπονδίας.

Στην αμέσως προσεχή περίοδο ο Χρήστος και ο Δημήτρης ενδιαφέρονται περισσότερο στην προσέλκυση νεότερων συμπάροικων, Αυστραλογεννημένων και Αυστραλομεγαλομένων, να συμμετέχουν πιο ενεργά στις υποθέσεις της Ομοσπονδίας και στην αναδιαμόρφωση των δραστηριοτήτων προκειμένου να αντανακλούν καλύτερα τις ανάγκες και τις προσδοκίες των νεότερων πελοποννησιακής καταγωγής συμπάροικων.

Wednesday 1 December 2010

Καλά Χριστούγεννα και Καλή Χρονιά

Το τέλος κάθε χρονιάς και οι αρχές της επόμενης είναι μέρες γιορτινές αφιερωμένες στις διακοπές, τη χαρά, την οικογενειακή ζωή, την παράδοση˙ ήθη και έθιμα πατροπαράδοτα που φέραμε μαζί μας από τα πατρώα χωριά από τη γενέτειρα μας πατρίδα τη Λακωνία και ακόμα κρατάμε στα βάθη της καρδιάς μας, και επιπλέον, για να είμαστε αντικειμενικοί, και κάμποσα που αποκτήσαμε εδώ στην Αυστραλία στα τελευταία πενήντα τόσα χρόνια.

Τα σημαντικότερα φυσικά έχουν να κάνουν με τον εορτασμό των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς που στα χωριά της καταγωγής μας γιορτάζονταν με μεγαλοπρέπεια και λαμπρότητα. Από μικρά θυμόμαστε μετά τα Χριστούγεννα όλα με λαχτάρα περιμέναμε τον Αϊ-Βασίλη να φέρει τα δώρα την Πρωτοχρονιά ενώ την παραμονή γυρίζαμε από σπίτι σε σπίτι να πούμε τα κάλαντα, να φέρουμε τη χαρά ώστε οι νοικοκυρές να μας φιλοδωρούν με καραμέλες, κουραμπιέδες, μελομακάρονα, δίπλες ή ακόμη και τα καλύτερα απ’ όλα, τα νοστιμότατα τα καλτσουνάκια ποτισμένα με ροδόνερο και γεμισμένα με αμύγδαλο, και καρύδι!

Το βράδυ της παραμονής, περιμένοντας την αλλαγή του χρόνου, μαζευόμασταν σε γειτονικά σπίτια όπου οι άντρες για διασκέδαση δοκίμαζαν την τύχη τους στα χαρτιά, συνήθως τριανταένα, ενώ τα μικρά αθόρυβα παρακολουθούσαν την τύχη του πατέρα, και οι μητέρες ήταν απασχολημένες με το ψήσιμο της βασιλόπιτας.

Τα μεσάνυχτα, λίγα δευτερόλεπτα πριν από τις 12, έσβηναν τη λάμπα κι όλοι γύρω-γύρω στο τραπέζι λέγανε τα κάλαντα, αντάλλαζαν αγκαλιές και φιλιά και έκοβαν την πατροπαράδοτη βασιλόπιτα. Το κόψιμο γινόταν πανηγυρικά και με επισημότητα. Το καθήκον ήταν πάντοτε του ιδιοκτήτη. Πρώτο κομμάτι του Χριστού, μετά του σπιτιού, κι ύστερα των παρευρισκόμενων. Όποιος έβρισκε το δίφραγκο κρυμμένο μέσα στην πίτα, εκείνος θα ήταν και ο τυχερός της χρονιάς!

Ανήμερα τη πρωτοχρονιά η μητέρα και ο πατέρας ήταν ιδιαίτερα προσεκτικοί ποιος θα πρωτομπεί στο σπίτι τον καινούργιο χρόνο; Προτιμούσαν, σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα κανόνιζαν, κάποιον που θεωρούσαν καλότυχο να περάσει να τους κάνει ποδαρικό. Αυτή τη μέρα ασήμωναν και τα παιδιά, τις περισσότερες φορές με ένα πενηνταράκι, ή με ένα κέρασμα, μια καραμέλα, ένα καρύδι αφού χρήματα δεν υπήρχαν πολλά.

Τις καθιερωμένες αυτές παραδόσεις φέρανε και στην Αυστραλία οι πρώτοι Λάκωνες μετανάστες. Τις τηρούσαν στις εργατικές συνοικίες στο Γκούντγουντ, στο Θέμπαρτον και στο Μπόγδεν στη δεκαετία του '50 και του '60 με τον ίδιο τρόπο όπως και οι πρόγονοί τους στα Τάλαντα, το Γεράκι και την Καρίτσα. Η άσκηση τοπικών τρόπων της Αυστραλίας δεν ρίζωσε έως ότου τα αυστραλογεννημένα παιδιά, περισσότερο τα εγγόνια, άρχισαν κι αυτά να απαιτούν ό,τι απολάμβαναν τα φιλαράκια τους τα Αυστραλάκια. Έτσι, αυτά που χαιρόμαστε σήμερα είναι η ανάμειξη δύο πολιτισμών. Έχουμε τον Σάντα Κλάους που φέρνει δώρα –παιχνίδια και παρόμοια- την ημέρα των Χριστουγέννων, αν και στον Παλλακωνικό Σύλλογο για να προλάβει τον φέρνουμε πολύ νωρίτερα να μοιράσει δώρα στα παιδιά μας. Έχουμε επιπλέον και την ελληνική διατύπωση του ίδιου, τον Άϊ- Βασίλη, που θέλει ανήμερα την πρωτοχρονιά τα παιδιά να τα ασημώνουμε με χρήματα, νόμισμα παρακαλώ όχι πενηνταράκια!

Ναι μεν έχουμε αλλάξει, κάπως, αλλά ουσιαστικά σε μεγάλο βαθμό είμαστε οι ίδιοι. Δεν καλωσορίζουμε πλέον τον καινούργιο χρόνο στα σπίτια, αλλά τρέχουμε στον Παλλακωνικό Σύλλογο που δημιουργεί καινούργιες παραδόσεις, πρωτοχρονιάτικα ρεβεγιόν και χοροεσπερίδες, κάτι που έχει καθιερωθεί από τη δεκαετία του '80. Το πατροπαράδοτο τριανταένα έχει πλέον παραμεριστεί από το εορταστικό φαγοπότι, το νόστιμο σουβλάκι, το εκλεκτό κρασί, την άφθονη μπίρα, την ζωντανή μουσική, τους ελληνικούς και ευρωπαϊκούς χορούς ανάμεσα των οποίων και μερικά δείγματα από τα κάλαντα. Οι παλιές λάμπες του χωριού αποτελούν απλή νοσταλγία και στόλισμα κάτω από το διάχυτο φωτισμό του Παλλακωνικού Οικογενειακού Κέντρου ενώ ένα λεπτό πριν από τις 12 τα μεσάνυχτα ο πρόεδρος του Συλλόγου σβήνει τα φώτα. Στο σιωπηλό σκοτάδι για μια φευγαλέα στιγμή οι Λάκωνες της Αδελαΐδας όλοι μαζί χέρι-χερι περιμένουν τον καινούργιο χρόνο με κάθε αισιοδοξία και βροντοφωνάζουν την αντίστροφη μέτρηση των τελευταίων δέκα δευτερόλεπτων.

Κατόπιν μέσα από το σκοτάδι μια πολύχρωμη έκρηξη: φώτα, φωνές, χαρά, αγκαλιές, φιλιά, χειραψίες, τα όργανα 10-15 λεπτά κατ 'επανάληψη να παίζουν «Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά». Στη συνέχεια, καθήκον για την κοπή της πίτας πέφτει στον πρόεδρο ο οποίος κρατάει το ενδιαφέρον όλων και κόβει ένα-ένα δώδεκα κομμάτια, ένα για κάθε μήνα του χρόνου, τα οποία παραχωρούνται με κλήρωση σε δώδεκα τυχερούς από τους 300 περίπου παρευρισκόμενους. Ένας απ’ αυτούς, ο πιο τυχερός απ’ όλους, με τη σειρά θα βρει και τη χρυσή λύρα του Συλλόγου. Χρόνια του πολλά και καλά.

Χρόνια πολλά και σε όλη τη Λακωνική πατριά. Μακάρι όλοι μας για πολλά-πολλά ακόμα χρόνια να απολαμβάνουμε αυτό το υπέροχο μίγμα των δυο πολιτισμών που στο τέλος τέλος δεν διαφέρει και τόσο από τι γίνεται στους Μολάους, την Σκάλα και την Σπάρτη.

Ο Παλλακωνικός Σύλλογος, εύχεται σε όλα τα μέλη και φίλους Καλά Χριστούγεννα και Καλή Χρονιά!

Πρω­το­χρο­νιά­τι­κος Χο­ρός
την Παρασκευή 31 του Δεκέμβρη 2010
στο Παλλα­κω­νι­κό Οι­κο­γε­νεια­κό Κέ­ντρο
24 – 26 Aldridge Avenue, Plympton Park
α­πό 7:00 το βρά­δυ μέ­χρι 2:00 το πρω­ί
Παρακαλούμε κλείστε τις θέσεις σας εγκαίρως για να μπορέσουμε να σας εξυπηρετήσουμε.

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά
ψηλή μου δενδρολιβανιά
Κι αρχή καλός μας χρόνος
εκκλησιά με τ' άγιο θρόνος.

Αρχή που βγήκε ο Χριστός
άγιος και πνευματικός
στη γη να περπατήσει
και να μας καλοκαρδίσει.

Άγιος Βασίλης έρχεται,
και δεν μας καταδέχεται,
από την Καισαρεία,
συ' σαι αρχόντισσα κυρία.

Βαστά εικόνα και χαρτί
ζαχαροκάρνο, ζυμωτή
χαρτί και καλαμάρι
δες και με το παλικάρι.

Το καλαμάρι έγραφε,
τη μοίρα του την έλεγε
και το χαρτί ομίλει
Άγιε μου καλέ Βασίλη.

Και νέον έτος αριθμεί
την του Χριστού περιτομή
και η μνήμη του Αγίου
Ιεράρχου Βασιλείου.

Του χρόνου μας αρχή καλή
και ο Χριστός μας προσκαλεί
την κακία ν' αρνηθούμε
μ' αρετές να στολιστούμε.

Να ζούμε βίον τέλειον
κατά το Ευαγγέλιον
με αγάπη με ειρήνη
και με τη δικαιοσύνη.

Χρόνια πολλά και ευτυχή
με καθαρά κι αγνή ψυχή
με χαρά και με υγεία
και με θεία ευλογία.

Η Φωτογραφία του Μήνα Δεκέμβρη 2010: Εργατιά στα Βαμβάκια

Στη σημερινή αναμνηστική φωτογραφία εικονίζονται εργάτες από τον Άγιο Δημήτριο και μαζεύουν βαμβάκι στο Έλος, αφεντικό είναι ο Παναγιώτης Γλεντζές. Τα μεροκάματα, ήλιο με ήλιο, ήταν μόλις 25 δραχμές.

Τη φωτογραφία πρότεινε ο Χρήστος Νικ. Βλάχος, από τη συλλογή του Μιχάλη Λεϊμονίτη. Ευχαριστούμε θερμά τον Μιχάλη για την ευγενική παραχώρηση.


Aν κάποιος αναγνωρίσει ορισμένα πρόσωπα στη φωτογραφία παρακαλούμε ενημερώσετέ μας.



Wednesday 3 November 2010

Χριστουγεννιάτικο Πάρτι για τα παιδιά: Χο χο χο … Ο Αϊ-Βασίλης Έρχεται

Νωρίς, πολύ νωρίς έρχεται φέτος στο Παλλακωνικό Οικογενειακό Κέντρο ο συμπαθέστατος, γελαστός, κοκκινοντυμένος χοντρούλης με τα άσπρα γένια και το τσουβάλι γιομάτο εκπλήξεις για τα παιδιά.

Την Κυριακή απόγευμα, 28 του Νοέμβρη καταφτάνει να σκορπίσει δώρα και χαρά ο γενναιόδωρος προστάτης των φτωχών και  λατρευτό είδωλο των παιδιών που ίσως τα ακούσετε να τον αποκαλούν Φάδερ Κρίστμας, Σάντα Κλάους και Κρις Κριγκλ, ή αν έχουν μάθει Ελληνικά Αϊ-Βασίλη, ακόμα και Αϊ-Νικόλα!

Πράγματι η λατρευτή αυτή παραδοσιακή φιγούρα είναι συνδυασμός δύο ορθόδοξων Άγιων, δύο διαφορετικών προσώπων, συγκεκριμένα οι Έλληνες επίσκοποι, Μέγας Βασίλειος και Άγιος Νικόλαος.

Στην Αυστραλία, όπως στο δυτικό κόσμο γενικά, αυτός που φέρνει τα δώρα στους φτωχούς και στα παιδιά είναι ο Άγιος Νικόλαος ή Σάντα Κλάους, τον οποίον οι Έλληνες γιορτάζουμε στις 6 Δεκεμβρίου και τον θεωρούμε προστάτη των ναυτικών.

Ο Άγιος Νικόλαος απεικονίζεται στην ορθόδοξη παράδοση, ως ηλικιωμένος επίσκοπος με πλούσια κάτασπρα γένια, και επειδή την πρώτη του Γενάρη γιορτάζουμε επίσης και τ’ Αϊ-Βασιλιού και κατά την ελληνική παράδοση συνηθίζουμε να προσφέρουμε δώρα για την Πρωτοχρονιά, το όνομα του Αϊ-Βασίλη συνδυάστηκε με τη μορφή του άλλου Αγίου, του Αϊ-Νικόλα, ο οποίος στο δυτικό κόσμο θεωρείται ως ο καλός παππούς που μοιράζει τα δώρα.

Όσο για το χρώμα της στολής του Αϊ-Βασίλη, πάμε πίσω στο 1931, τον καιρό της μεγάλης οικονομικής κρίσης που έπληττε όλους τους λαούς του κόσμου.  Τον καιρό εκείνο για καθαρά διαφημιστικούς λόγους η γιγαντιαία αμερικάνικη εταιρία Κόκα-Κόλα θέλησε να ντύσει τον Σάντα Κλάους στα κόκκινα ώστε να ταιριάζει με τα χρώματα της φίρμας.

Με τον καιρό ο Σάντα Κλάους (Άγιος Νικόλαος) ή Φάδερ Κρίστμας ή Κρις Κριγκλ ή Αϊ Βασίλης γίνηκε παγκόσμιο φαινόμενο, ξεπέρασε τα όρια των ηπείρων, των κρατών, ακόμα και των ηλικιών.  Σήμερα κατακτάει τις καρδιές όλων των ανθρώπων αφού όποτε εμφανίζεται μοιράζει όχι μόνο δώρα αλλά την ίδια τη χαρά, την ελπίδα και την ευτυχία, κάτι που ο Παλλακωνικός συμμερίζεται και με χαρά κάνει δυνατό για όλα τα παιδιά και εγγόνια των μελών την Κυριακή, 28 Νοεμβρίου.
Σας περιμένουμε.

Η Φωτογραφία του Μήνα Νοέμβρη 2010: Νύφη από τη Ζαραφόνα 1958


Στη σημερινή αναμνηστική φωτογραφία εικονίζεται ένα νέο παντρεμένο ζευγάρι το1958, o Παναγιώτης και η Ανθούλα Τσετσέρη.

Ο Παναγιώτης από τους Άγιους Αναργύρους, τότε Ζούπενα, ήρθε με το καράβι Cyrenia και βγήκε στο Σύδνεϋ στις 22 Δεκεμβρίου 1954. Στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στην Αδελαΐδα και έκανε πρόσκληση να φέρει την Ανθούλα Κατράνη από την Καλλιθέα, τότε Ζαραφόνα.  Η Ανθούλα ήρθε με το καράβι  Castel Felice και βγήκε στη Μελβούρνη στις 25 Ιανουαρίου 1958.

Ευχαριστούμε θερμά την Ανθούλα που μας έδωσε τη φωτογραφία από το οικογενειακό της άλμπουμ.

Ποια είναι τα ιστορικά ιδρυτικά μέλη του Παλλακωνικού;

Η δημοσίευση τον περασμένο μήνα της ανασκόπησης από την ιστορία του Παλλακωνικού Συλλόγου προκάλεσε μεγάλο ενδιαφέρον και σχόλια. Προτάσεις για διορθώσεις και προσθήκες στο κείμενο ελήφθησαν από έναν αριθμό παλαιμάχων μελών και περιλαμβάνονται σε τροποποιημένο κείμενο που θα ξαναδημοσιευθεί κατά περίπτωση στο μέλλον.

Περαιτέρω σχόλια ζητούνται και είναι ευπρόσδεκτα. Πολύ θα εκτιμούσαμε αυτόπτες μαρτυρίες που θυμόσαστε από συγκεκριμένα γεγονότα και εκδηλώσεις σε όλο το ταξίδι του Παλλακωνικού.

Για παράδειγμα ο Γιάννης Κατσάμπης, τότε μόλις 16 ετών, που τις μέρες κείνες είχε πρωτοπάρει δίπλωμα οδήγησης, θυμάται ότι ο πατέρας του ο Βαγγέλης του ζήτησε να τον πάει στο σίτυ στο φλατάκι του Παναγιώτη και Ανθούλας Τσετσέρη όπου θα γινότανε συζήτηση για το σχηματισμό σωματείου των Λακώνων.

Η Ανθούλα Τσετσέρη θυμάται ότι είχαν καταφτάσει τόσοι πολλοί που δεν χώραγαν στο σαλονάκι της κι έτσι οι συζητήσεις γινήκανε στην πίσω αυλή. Θα ήταν χρήσιμο αν κάποιος που ήταν εκεί πάρει χαρτί και μολύβι να γράψει όσους από τους παρευρισκόμενους μπορεί και θυμάται.

Γνωρίζουμε επίσης ότι μέχρι τις πρώτες εκλογές στις 22 Ιανουαρίου, 1967, είχαν εγγραφεί 108 μέλη.  Αυτοί θεωρούνται και διακρίνονται ιστορικά ως ιδρυτικά μέλη.  Δυστυχώς όμως, παρόλο που ξέρουμε τον αριθμό, ο κατάλογος με τα συγκεκριμένα ονόματα δεν έχει βρεθεί στα αρχεία του Συλλόγου.  Ίσως έχει χαθεί, αλλά σίγουρα παραμένει στη συλλογική μνήμη των παλαίμαχων μελών. Για παράδειγμα ο Βασίλης Γκιουζέπης που τον καιρό εκείνο ήταν νεοφερμένος, ήταν ενάμιση χρόνο στην Αυστραλία, και στη συνέχεια έχει υπηρετήσει το Σύλλογο ευσυνείδητα σχεδόν σε όλους τους ρόλους και Συμβούλια καθ 'όλη την ιστορία, νομίζει ότι μπορεί να ανακατασκευάσει το χαμένο κατάλογο. Περιμένουμε λοιπόν τα αποτελέσματα του Βασίλη. Ίσως υπάρχουν κι άλλοι, με το  θάρρος και αρκετά καλή μνήμη να επιχειρήσουν το ίδιο. Δοκιμάστε το!

Saturday 30 October 2010

Φίλοι Τάβλι του «Λεωνίδα»: Παν. Ατσάλας κατακτάει κι άλλο τρόπαιο

Δεύτερο τρόπαιο στολίζει πλέον τη βιτρίνα του Παναγιώτη Ατσάλα μετά από τη νίκη του στο Τουρνουά της 44ης Επετείου του Παλλακωνικού Συλλόγου. 

Νωρίτερα φέτος, ο Παναγιώτης είχε ανακηρυχτεί νικητής του πρώτου πρωταθλήματος των «Φίλων Τάβλι του Λεωνίδα». Η απονομή του πιο πρόσφατου τροπαίου πραγματοποιήθηκε στο χορό της επετείου το Σαββατόβραδο 30 Οκτωβρίου μπροστά σε ένα εξαιρετικά υποστηρικτικό ακροατήριο. Στην ομιλία αποδοχής ο Παναγιώτης  εξήγησε ότι έμαθε να παίζει τάβλι από πολύ μικρός στο καφενείο στη Ζούπενα πριν έρθει στην Αυστραλία.

Οι Φίλοι Τάβλι του Λεωνίδα θα συνεχίσουν τα παιχνίδια κάθε Παρασκευή βράδυ στο Παλλακωνικό Οικογενειακό Κέντρο μέχρι στις 3 Δεκεμβρίου. Θα επακολουθήσει ένα διάλειμμα κατά τη διάρκεια της περιόδου των διακοπών και το πρωτάθλημα του 2011 θα αρχίσει την Παρασκευή 21 Ιανουαρίου. Νέοι παίκτες είναι πάντα ευπρόσδεκτοι, τόσο για το υπόλοιπο του τρέχοντος έτους αλλά προπαντός για την  έναρξη του νέου πρωταθλήματος το 2011.  

Ο πίνακας νικητών μέχρι σήμερα:
Ανέστης Στοϊκούδης
Πασχαλινό Τουρνουά 2010
Παναγιώτης Ατσάλας
Νικητής 1ου  Γύρου 2010
Λευτέρης Παπαδόπουλος
Τουρνουά Εορτής του Πατέρα 2010
Παναγιώτης Ατσάλας
Τουρνουά 44ης Επετείου Παλλακωνικού Συλλόγου

Friday 29 October 2010

Photographs from Tom Piliouras

The following phootgraphs were provided by Betty Papadopoulos from her father's collection. 
Committee in the 90s
Tom's wish for his 80th birthday while a resident of a nursing home was to celebrate at the Pan-Laconian Family Centre on 25th November 2003
 Back row into circle as follows: Petros Katsikas, Mando Piliouras,George Kourlas(deceased), Nick Papadopoulos, John Maroulis, Betty Papadopoulos, Theodoros Lambros, Dimitrios Tsintziniotis(deceased), Georgios Piliouras.
Middle Circle: George Pazios, Angelis Giannes, Athina Pazios, Filippia Piliouras,
Centre in wheelchair: Tasios Pilouras 80th Birthday (deceased)
Kneeling: Anna Lambros, Afroditi Maroulis, Koula Tsintziniotis.



 

Wednesday 6 October 2010

Η Φωτογραφία του Μήνα Οκτώβρη 2010: Αλώνι στο Βρονταμά


Στη σημερινή αναμνηστική φωτογραφία από τη δεκαετία του '50 εικονίζεται παραδοσιακό αλώνι στο Βρονταμά.

Ευχαριστούμε θερμά το Χρήστο Γεω. Βλάχο που μας έδωσε τη φωτογραφία που ο ίδιος έφερε από το πατρικό του χωριό.

Sunday 26 September 2010

Βραβείο στην Παλλακωνική Αδελφότητα Μελβούρνης

Η Παλλακωνική Αδελφότητα Μελβούρνης και Βικτώριας "Ο Λεωνίδας" και ο γραμματέας της Κωνσταντίνος Γλέκας είναι ανάμεσα δεκαοκτώ συμπάροικων και παροικιακών οργανισμών που τιμήθηκαν φέτος από την πολιτειακή κυβέρνηση της Βικτώριας για την προσφορά τους τόσο σε παροικιακούς οργανισμούς όσο και στην ευρύτερη κοινότητα της πολιτείας.

Συνολικά, η Επιτροπή Πολυπολιτιστικών Υποθέσεων της Βικτώριας απένειμε φέτος πάνω από 180 τιμητικές διακρίσεις σε πολίτες και οργανισμούς της Πολιτείας.
 

Η Παλλακωνική Αδελφότητα Μελβούρνης και Βικτώριας "Ο Λεωνίδας" βραβεύτηκε για τη δράση και την προσφορά της, ενώ ο γραμματέας, Κωνσταντίνος Γλέκας έλαβε ατομική τιμητική διάκριση για την προσφορά τους στον πολυπολιτισμό.

Wednesday 1 September 2010

Εκδήλωση Τιμής και Μνήμης για τη Μάχη του Κοσμά: Μια υπόμνηση ποιοι είμαστε και από που καταγόμαστε

«Ήταν καλό να δούμε την ιστορία και όλα αυτά που κάνανε,» (όπως περιγράφεται στο άρθρο Εκδήλωση τιμής και μνήμης για τη Μάχη του Κοσμά) δήλωσε η 14χρονη Έλενα Ασίκα μετά την εκδήλωση μνήμης για τη Μάχη του Κοσμά στο Παλλακωνικό Οικογενειακό Κέντρο την Παρασκευή 30, Ιουλίου 2010.

Η νεαρή, δεύτερης γενιάς Ελληνοαυστραλοπούλα, που συνοδευότανε από την μητρική της γιαγιά, την καταγόμενη από τον Κοσμά Ελένη Χρηστάκου, ήταν με μια παρέα από περίπου έξι-εφτά άλλα νεαρά παιδιά, στο ακροατήριο που αριθμούσε πάνω από 70 συμπάροικους.  Τα παιδιά ήρθαν να μάθουν κάτι για την κληρονομιά της γιαγιάς, κι είναι αλήθεια ότι στα σχόλιά της η νεαρή Έλενα εξέφραζε με λίγα και απλά  λόγια τις σκέψεις και τα αισθήματα της συντριπτικής πλειοψηφίας των παραβρισκόμενων.

Κι ενώ στην εκδήλωση μνημονεύτηκε  ένα σημαντικό γεγονός από την  ιστορία του Νοτίου Πάρνωνα, μια από τις πρώτες επιτυχημένες επιθέσεις εναντίον των στρατευμάτων κατοχής στη δεκαετία του '40, είχε θετική προοπτική επειδή η έμφαση πραγματικά ήταν στην καταπληκτική ανοικοδόμηση του χωριού στα μεταπολεμικά χρόνια, από το 1950 μέχρι σήμερα.
 
Η Ρενάτα Αντωνίου, γερμανικής καταγωγής σύζυγος του Αργύρη Αντωνίου και νύφη της Κοσμίτισσας Κατερίνας Μπαμπαδήμα που έχασε τη ζωή της στον Εμφύλιο, έχει επισκεφτεί τον Κοσμά αρκετές φορές, πραγματικά λατρεύει το χωριό και έμεινε  εντυπωσιασμένη από όλη την παρουσίαση.
«Ήταν υπέροχη» είπε, «πρέπει να έχουμε  περισσότερες τέτοιες. Μου άρεσε πολύ να ιδώ το άνοιγμα του παλιού δρόμου.»

Η Κατερίνα Μήτρη, που γεννήθηκε στο Κακαβούρι,  στους πρόποδες του βουνού που υψώνεται προς  τον Κοσμά, ήταν  μικρό κοριτσάκι οκτώ χρονών τον καιρό εκείνο και θυμάται καλά τη φασαρία των στρατευμάτων όταν ανηφορίζανε για την Κυνουρία.  Έμεινε συγκινημένη από την παρουσίαση. «Ωραία, πολύ ωραία, ειδικά το δεύτερο φιλμ» είπε για την ταινία  «Κοσμάς, το μπαλκόνι της Κυνουρίας».

Άλλη μια συγκινημένη ήταν η Σταυρούλα Πάντου, την εποχή εκείνη μόνο 16 χρονών, η οποία θέλησε να υπενθυμίσει ότι υπήρχαν ακόμα πολλοί άλλοι οικισμοί που οι εισβολείς παρέδωσαν στις φλόγες, μεταξύ αυτών και την Τρύπη, χωριό κοντά στον τόπο της καταγωγής της, το Παρόρι στους πρόποδες του Ταϋγέτου. «Αυτά εσείς τα λέτε σαν ιστορία,» επισήμανε, «εγώ τα έζησα!»

Όλη την εκδήλωση, ο κύριος διοργανωτής   Χρήστος Γεω. Βλάχος που θεωρεί τον εαυτό του «Κοσμιτοβρονταμίτη» έπλεξε το ιστορικό ανασυνδέοντας σχετικά ιστορικά γεγονότα με αντίστοιχες πτυχές της παρουσίασης.

Και, όπως αναμενόταν οι καλλίφωνοι απόδημοι από το ηρωικό χωριό, προσφέρθηκαν να ψυχαγωγήσουν το κοινό με μερικά από τα τραγούδια του τόπου. Συγκινητική η απόδοση «Γιατί λαλούνε τα βουνά, γιατί γλεντούν οι κάμποι» από τον Θεόδωρο Λάμπρο. Ζωηρός ο Πέτρος Κατσίκας με μερικά από τα καλύτερα της Σόφιας Μπέλλου όπως «Της λευτεριάς το αγέρι φυσά ..» Εξίσου δυναμικός ο Γιώργος Πήλιουρας με το «Της Καστανίτσας οι ξανθιές, τ' Αϊ Βασίλη οι ρούσες και του καημένου του Κοσμά οι γαϊτανοφρυδούσες… », τραγούδι αφιερωμένο στο κάψιμο του Κοσμά, δίνοντας παρηγοριά κι ελπίδα στους Κοσμίτες τον καιρό εκείνο.

Όσο για μας τους μετανάστες του σήμερα, που ζούμε μακριά από την πατρίδα, τέτοια τραγούδια μας θυμίζουνε ποιοι είμαστε και από που καταγόμαστε. Είναι τραγούδια που οπωσδήποτε μας συγκινούν τόσο όσο και μας εμπνέουν.
Παιδιά σαν την Έλενα μας δίνουν παρηγοριά και ελπίδα ότι νοιώθουν κι αυτά για την καταγωγή τους το ίδιο όπως νιώθουμε και εμείς.  Κι όπως προτείνει η Ρενάτα Αντωνίου πράγματι πρέπει να έχουμε περισσότερες εκδηλώσεις τέτοιες.

Φίλοι Τάβλι του «Λεωνίδα»: Παναγιώτης Ατσάλας Πρωταθλητής

Παναγιώτης και Δήμητρα Ατσάλα
Συγχαρητήρια στον Παναγιώτη Ατσάλα, νικητή του πρώτου πρωταθλήματος τάβλι που διοργανώθηκε από τους Φίλους Τάβλι του Λεωνίδα.  Ο Παναγιώτης, για πολλά χρόνια μέλος του Παλλακωνικού Συλλόγου, κατάγεται από τους Αγίους Αναργύρους και είναι έμπειρος και εξειδικευμένος ταβλαδόρος του οποίου η νίκη αξίζει.  Η επίσημη παρουσίαση του τροπαίου θα λάβει χώρα κατά την εκδήλωση της Εορτής του Πατέρα στο Παλλακωνικό Οικογενειακό Κέντρο την Κυριακή, 5 Σεπτεμβρίου. Ταυτόχρονα, ο νικητής και ό δεύτερος του Τουρνουά Fathers Day Knockout Tournament, οι Λευτέρης Παπαδόπουλος και Νίκος Παπαδόπουλος αντίστοιχα, θα απονεμηθούν κι αυτοί τρόπαια.  Εν τω μεταξύ, το δεύτερο πρωτάθλημα έχει αρχίσει και οι αγώνες διεξάγονται κάθε Παρασκευή βράδυ 7:00-9:00 στο Οικογενειακό Κέντρο.  Καινούργιοι παίκτες είναι πάντα ευπρόσδεκτοι.
Ο πίνακας νικητών μέχρι σήμερα:
Ανέστης Στοϊκούδης
Πασχαλινό Τουρνουά 2010
Παναγιώτης Ατσάλας
Νικητής 1ου  Γύρου 2010
Λευτέρης Παπαδόπουλος
Τουρνουά Εορτής του Πατέρα 2010

Σεπτέμβρης: Χρόνια πολλά και καλά στους πατεράδες και παππούδες!

Ο Σεπτέμβρης στον Παλλακωνικό Σύλλογο είναι μήνας τιμής και μνήμης προς όλους τους πατεράδες και παππούδες.

H Εορτή του Πατέρα, την πρώτη Κυριακή του Σεπτέμβρη, είναι ένα από κάμποσα έθιμα που ο Παλλακωνικός Σύλλογος, όπως σχεδόν όλοι οι παροικιακοί σύλλογοι και σωματεία, έχουν δανειστεί από την ευρύτερη Αυστραλιανή κοινωνία. Αλλά και επιπλέον, ο Σύλλογος με πρωτοβουλία όλη δική του προχωράει ένα βήμα παραπέρα και αφιερώνει την τελευταία Κυριακή στους παππούδες, δηλαδή στους πατεράδες των πατεράδων.

Η Εορτή του Πατέρα βέβαια εορτάζεται πολλά χρόνια εδώ στην Αυστραλία όπως και σε πολλές άλλες χώρες και στην Ελλάδα, αλλά σε διαφορετικές ημερομηνίες. Ενώ στις περισσότερες χώρες τηρείται την τρίτη Κυριακή του Ιουλίου, στην Αυστραλία γίνεται την πρώτη Κυριακή του Σεπτέμβρη και στην Ελλάδα τον Μάη.

Το έμβλημα της εορτής είναι το τριαντάφυλλο, λευκό για τους ζωντανούς και κόκκινο για τους συγχωρεμένους.

Αναμφίβολα η Εορτή του Πατέρα σε μεγάλο βαθμό είναι κι αυτή μια άλλη εορτή της σύγχρονης αγοράς, της κερδοσκοπίας των μεγάλων πολυκαταστημάτων. Συνάμα ωστόσο έχει εξελιχτεί σε σπουδαία οικογενειακή εκδήλωση τιμής και μνήμης προς τον πατέρα και τον ιδιαίτερό του ρόλο στην ανατροφή των παιδιών.

Για πολλά από τα μέλη του Παλλακωνικού Συλλόγου η εορτή προκαλεί ακόμα βαθύτερη συγκίνηση, επειδή στερήθηκαν πολλά χρόνια από τη φροντίδα, ανατροφή και άμεση καθοδήγηση των πατεράδων τους, αφού μισό αιώνα πριν, μόλις 17ριδες, 18ριδες και 20ριδες, φύγανε από τα πατρικά τους σπίτια να ξενιτευτούν στην αλαργινή Αυστραλία.

Δεν αποτελεί λοιπόν έκπληξη ότι το έθιμο τούτο της αυστραλιανής κοινωνίας, αγκαλιάστηκε τόσο πρόθυμα από τους Έλληνες μετανάστες, ούτε και η πρωτοβουλία του Συλλόγου να επιδιώκει ιδιαίτερη αναγνώριση προς τους παππούδες, οι οποίοι σήμερα δεν είναι άλλοι παρά οι 17ριδες, 18ριδες και 20ριδες της δεκαετίας του 50 και του 60, με άλλα λόγια οι πρώτοι μετανάστες, οι πρωτοπόροι και τα ιδρυτικά μέλη του Συλλόγου.

Γι αυτό αξίζουν κάθε αναγνώριση. Χρόνια πολλά λοιπόν σε όλους τους πατεράδες και τους παππούδες που μόχθησαν να μεγαλώσουν παιδιά και εγγόνια και πάσχισαν να φτάσουν τον Σύλλογο τούτο εκεί που βρίσκεται σήμερα.

Η Φωτογραφία του Μήνα Σεπτέμβρη 2010: Πρώτο Διοικητικό Συμβούλιο 1967

Η πρώτη αναμνηστική φωτογραφία στη καινούργια συλλογή του Παλλακωνικού Συλλόγου είναι από το δεύτερο μισό του 1967 και εικονίζεται το πρώτο διοικητικό συμβούλιο του  Συλλόγου, από κάτω αριστερά: Γεώργιος Παν. Οικονόμου (αντιπρόεδρος), Ηλίας Γεω. Καρούνος (πρόεδρος), Χρήστος Δημ. Βλάχος (γραμματέας). Πάνω από αριστερά: Δημήτριος Κληρονόμος, Ευάγγελος Ιω. Ψαράκης, Γεώργιος Παν. Ανδρεσάκης (ταμίας), Γεώργιος Αναστ. Κρητικός.

Ευχαριστούμε θερμά την κα Εμορφιά Ανδρεσάκη (χήρα Γεωργίου Ανδρεσάκη) που μας έδωσε τη φωτογραφία από το οικογενειακό της άλμπουμ.

Tuesday 27 July 2010

About the Pallaconian Brotherhood of Melbourne and Victoria

The Pallaconian Brotherhood of Melbourne and Victoria "Leonidas" was established in 1961. It was originally formed in order to bring together all Australians that trace their descent from Laconia – a region in the southern eastern mainland of Greece, with the capital of Sparta.

Since 1989 the Brotherhood’s Clubrooms have been located at 253 Albert Street, Brunswick. During the post war period, Brunswick has been the home of a high concentration of Greek Australians harking from Laconia.

The key objectives of the Pallaconian are stated in Article 2 of its Constitution, and include:

a. To unite all Hellenes of Laconian origin and their descendants living in Melbourne and anywhere in the State of Victoria b. To promote and advance the moral, social and spiritual development of its members, and assist Laconians living in Victoria in strengthening relations with other associations or organisations that hold goals c. To acquire and maintain a cultural centre that may be used by the members of the Brotherhood in a number of ways d. To provide for the social, cultural, spiritual, creative development and recreation of the families of its members in any beneficial way such as: Lectures, exhibitions, establishing and maintaining a library and reading-room, organising art, entertainment and recreational activities e. The contribution of the Brotherhood towards any public, national and philanthropic institution, or a patriotic or educational cause

In the early days of its formation, newly arrived immigrants from Hellas (Greece), were able to stay in touch under the auspices of the Brotherhood. The club organised social functions as well as providing a support group for members to help overcome the challenges of living in a foreign country so far from home.

Today the club continues to organise a large variety of social functions, as well as supporting many philanthropic causes. This change in emphasis has become possible due to the establishment of such a large and vibrant population of Laconian descent in Melbourne and Victoria, which is still largely located in the Moreland area.

The club has become active in maintaining the Laconian cultural heritage, through the establishment of a Traditional Hellenic Dancing Group, Senior Citizens Branch, a Cultural Committee, development of a library, and numerous social events aimed at bringing Laconian and Hellenic Culture to the broader Victorian community.
Source: WikiNorthia - Documenting life in Melbourne North

Thursday 24 June 2010

Επικήδειο λόγο στον Τάσο Πήλιουρα

Επικήδειο λόγο στον Τάσο Πήλιουρα που απεβίωσε στις 19 Ιουνίου  εκφωνήθηκε από τον  γαμπρό του Νίκο Παπαδόπουλο, στην Εκκλησία Παμμέγιστων Ταξιαρχών στις 24 Ιουνίου 2010.
Βρισκόμαστε σήμερα εδώ να αποχαιρετήσουμε και να συνοδεύσουμε στην τελευταία του κατοικία τον αγαπητό μας Τάσο Πήλιουρα, ο οποίος ύστερα από εφτά χρόνια νοσηλείας και ιατρικής περίθαλψης απεβίωσε στο νοσοκομείο Julia Farr σε ηλικία 86 ετών.

Εκ μέρους όλης της οικογένειας, θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά όλους όσους τον επισκέπτονταν συχνά και  του έδιναν κουράγιο και λίγη χαρά στα δύσκολα αυτά χρόνια της ζωής του. Ο αγαπητός μας Τάσος γεννήθηκε στο Γεράκι Λακωνίας στις 25 Νοεμβρίου 1923, μετανάστευσε το 1953 στην Αυστραλία, με την οικογένεια του, τη σύζυγό του Φιλιππία και τα παιδιά του Παναγιώτα και Αφροδίτη.

Όπως κάθε αρχή πολλά τα προβλήματα, μεγάλες οι δυσκολίες. Ύστερα όμως από μεγάλη υπομονή και επιμονή κατόρθωσε και εγκαταστάθηκε στην Αδελαΐδα, όπου και έζησε το υπόλοιπο της ζωής του.  Αξιότιμο μέλος της παροικίας μας,  της Ελληνικής Ορθοδόξου Κοινότητας και του Παλλακωνικού Συλλόγου «Ο Λεωνίδας» όπου υπήρξε μέλος καθόλη τη διάρκεια της ζωής του.  Υπηρέτησε ταμίας στο Σύλλογο για μεγάλα χρονικά διαστήματα και συνεργαζότανε με τους εκάστοτε προέδρους για την ομαλή λειτουργία και πρόοδο του Συλλόγου και όταν ακόμη οι σωματικές του δυνάμεις τον εγκατέλειψαν η μεγάλη του επιθυμία  ήταν έστω και από την αναπηρική καρέκλα επάνω να παρευρίσκεται στις διάφορες εκδηλώσεις του Συλλόγου.

Σίγουρα το όνομά του θα μείνει βαθειά χαραγμένο στις σελίδες της ιστορίας του Συλλόγου.  Υπήρξε άξιος ανταποκριτής της τοπικής εφημερίδας «Το Γεράκι» και είναι βέβαιο η διεύθυνση της εφημερίδας θα του ανταποδώσει τις ανάλογες τιμές.  Όπως όλοι ξέρουμε το νήμα της ψυχής του καθενός από εμάς του κάθε μετανάστη είναι στενά συνδεδεμένο με την πατρίδα του.  Ο αγαπητός Τάσος αγαπούσε και επισκεπτόταν συχνά την  πατρίδα μας και ιδιαίτερα τη γενέτειρά του το Γεράκι και με το δίκιο του γιατί το Γεράκι με το φιλόξενο κόσμο, την όμορφη πλατεία, τα παραδοσιακά καφενεία και τις ταβέρνες με τους νόστιμους μεζέδες και τα καλά κρασιά, τους πλακόστρωτους δρόμους, τα διώροφα πέτρινα καλοχτισμένα σπίτια, τις θολωτές αυλόπορτες, τις βρύσες με τα κρύα νερά, τις πολλές και όμορφες εκκλησίες, την βυζαντινή ιστορία με το κάστρο με το εκκλησάκι του Άϊ-Γιώργη είναι πράγματι το καλύτερο μέρος της Λακωνίας.

Σήμερα ολόκληρο το Γεράκι όλοι οι συγγενείς και φίλοι του είναι νοερώς μαζί και δεν θα τον ξεχάσουν ποτέ.  Εδώ αυτή τη στιγμή βρίσκονται μαζί του.  Η σύζυγός του η Φιλιππία η οποία συμπαραστάθηκε για 6,5 ολόκληρα χρόνια στις χαρές και τις λύπες. Της γαλήνες και τις φουρτούνες στα εύκολα και τα δύσκολα χρόνια της ζωής τους, ιδιαίτερα  όταν η υγεία του κλονίστηκε  σοβαρά και δεν μπορούσε  να επανέλθει δημιουργικά στην καθημερινότητά του και να απολαμβάνει  τις ανέσεις του σπιτιού του, και τα αγαθά του κήπου  του, με την συμπαράσταση των παιδιών της κατέβαλε καθημερινά κάθε προσπάθεια να απαλύνει τους πόνους του, να επεκτείνει τη ζωή του και να την κάνει πιο αναπαυτική και όσο πιο ευχάριστη.  Είναι πράγματι άξια συγχαρητήριων  για όλα αυτά.  Τα παιδιά του, τα εγγόνια του, τα πολλαπλά ανίψια του, όλοι οι συγγενείς και φίλοι ακόμη και από τα άλλα μέρη της Αυστραλίας, όπως τη Μελβούρνη, το Σύδνεϋ, και την Καμπέρα, ευρίσκονται δίπλα του να του πουν το τελευταίο αντίο και να του υποσχεθούν ότι δεν θα τον ξεχάσουν ποτέ.  Εύχομαι ο Θεός να τον συγχωρέσει και να τον αναπαύσει και να δώσει κουράγιο, δύναμη και ζωή στην οικογένειά του και σε όλους εμάς να ζούμε και να τον θυμόμαστε.  Ας είναι αιωνία η μνήμη και ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει.

Ο Παλλακωνικός Σύλλογος εκφράζει θερμά συλλυπητήρια στη σύζυγο, τα παιδιά και εγγόνια του αείμνηστου Τάσου Πήλιουρα.

Wednesday 23 June 2010

Laconia House


Laconia House is a historic five storey building in the central business district in Melbourne Australia. Originally it housed the Laconia Woolen Mills owned by the Laycock family, wool traders and blanket and textile manufacturers. It is not known what inspired the founder Frederick Laycock (1839-1909) to name his businesses after legendary Laconia of Greece.

Wednesday 2 June 2010

Εκδήλωση τιμής και μνήμης για τη Μάχη του Κοσμά

Με ταινίες, αφηγήσεις, αυτόπτες μαρτυρίες, ποιήματα και τραγούδια θα τιμηθεί η 67η επέτειο της «Μάχης του Κοσμά» από τον Παλλακωνικό Σύλλογο.

Η επέτειο της ιστορικής μάχης από τους Κοσμίτες κατά των ιταλικών δυνάμεων κατοχής, λίγο έξω από το ηρωικό τους χωριό, τον Κοσμά Κυνουρίας στις 27 Ιουλίου του 1943, θα τιμηθεί την Παρασκευή το βράδυ 7:00 μμ, 30 Ιουλίου, στο Παλλακωνικό Οικογενειακό Κέντρο από απόδημους και απόγονους του Κοσμά και γειτονικών χωριών, με ελεύθερη είσοδο για όλους τους συμπάροικους γενικά.

Η εκδήλωση αποτελεί μέρος του πολιτισμικού προγράμματος του Συλλόγου. Η προαγωγή και διατήρηση του ελληνικού πολιτισμού, ήθους και γλώσσας είναι σημαντικός στόχος του Παλλακωνικού Συλλόγου, ρητά κατοχυρωμένος στο καταστατικό, και ανάμεσα στους κύριους λόγους για τους οποίους ιδρύθηκε περίπου πριν 44 χρόνια από τους πρώτους Λάκωνες μετανάστες.

Η ιστορία μας, συμβάντα και καταστάσεις, από την εποχή του θρυλικού Λεωνίδα μέχρι και σήμερα είναι αναπόσπαστο μέρος του πολιτισμού μας και της ταυτότητάς μας ως Λακωνική πατριά, στην οποία ιστορικά και πολιτισμικά ανήκουν και οι Κοσμίτες, παρόλο που το χωριό τους διοικητικά υπάγεται στην Αρκαδία.

Ο Κοσμάς, το μπαλκόνι της Κυνουρίας όπως φημίζεται, βρίσκεται στις κορυφές του Πάρνωνα περίπου στα μισά του δρόμου μεταξύ το Λεωνίδιο Αρκαδίας και το Γεράκι Λακωνίας. Οι περισσότεροι Κοσμίτες ασχολούνται με την κτηνοτροφία και τη γεωργία και είναι διπλοκάτοικοι. Το καλοκαίρι απολαμβάνουν τη ζωή του βουνού ενώ τον χειμώνα τον περνάνε στα γειτονικά χωριά της Λακωνίας· Γεράκι, Βρονταμά και Γράμμουσα. Γι αυτό συχνά αναφέρονται ως Κοσμιτογερακίτες, Κοσμιτοβρονταμίτες ή και Κοσμιτογραμμουσιώτες και λένε η καρδιά του χωριού τους χτυπά στην Λακωνία.

Το καλοκαίρι του 1943, στη μέση της κατοχής, όλοι οι Κοσμίτες είχαν επιστρέψει στα σπίτια τους στο βουνό, όταν την νύχτα της Δευτέρας 26 Ιουλίου παίρνουν πληροφορία ότι το πρωί της Τρίτης, 27 Ιουλίου, ιταλικά στρατεύματα με επικεφαλή τον διοικητή της Τρίπολης και της Πελοποννήσου, τον περιβόητο Φεστούτσιο, θα κατευθύνονταν από το Γεράκι προς τον Κοσμά προκειμένου, ορισμένοι υποστηρίζουν, να κάψουν τα χωριά του Νότιου Πάρνωνα. Όποια ωστόσο κι αν ήταν η πρόθεσή τους, σίγουρα δεν έρχονταν με σκοπούς καλούς. Έτσι για να αποφύγουν οποιαδήποτε συμφορά, 44 Κοσμίτες και άλλοι 12 κοντοχωριανοί ενταγμένοι στο Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΑΜ), τότε που ακόμα ήταν όλοι ενωμένοι, έστησαν καρτέρι στη θέση Σταυρό, μια ελατοσκεπασμένη χαράδρα λίγο έξω από το χωριό. Η μάχη που επακολούθησε, με την ενίσχυση όλων των χωριανών, θεωρείται από τις πρώτες νικηφόρες πράξεις αντίστασης στην Πελοπόννησο. Χωρίς ούτε μια ελληνική απώλεια, ολόκληρος ο λόχος των Ιταλών εξοντώθηκε: νεκροί ο ίδιος ο Φεστούτσιο και άλλοι 31 υφιστάμενοί του· τραυματίες 36· αιχμάλωτοι 3 αξιωματικοί και 45 στρατιώτες. Αυτό έπνευσε εμπιστοσύνη στους ντόπιους ότι σίγουρα ήταν ικανοί και μπορούσανε οι ίδιοι να υπερασπίσουν τα πατρώα τους εδάφη, σπίτια, χωριά και πατρίδα.

Η Αντίσταση και η υπεράσπιση της πατρίδας άλλωστε δεν ήταν κάτι το καινούργιο για τους Κοσμίτες και τις Κοσμίτισσες. Αγωνιστικό πνεύμα κυλούσε στις φλέβες τους από την Επανάσταση του 21. Τον καιρό εκείνο στον εθνοαπελευθερωτικό αγώνα της παλιγγενεσίας έλαβαν μέρος 195 Κοσμίτες αγωνιστές, οπλαρχηγοί καπεταναίοι και απλοί στρατιώτες. Τώρα, 120 χρόνια μετά, σχεδόν 80 χωριανοί και χωριανές συμμετείχαν ενεργά στον αντιστασιακό αγώνα.

Κατά τρόπο τραγικό όμως, ενώ το καλοκαίρι του 1943 οι Κοσμίτες υπερνίκησαν τις ξενικές δυνάμεις, μόλις έξι μήνες αργότερα, το μαύρο εκείνο χειμωνιάτικο Σαββατοκύριακο 29-30 Ιανουαρίου 1944, οι κατακτητές επέστρεψαν, αυτή τη φορά υπό το μανδύα των Γερμανών, με τμήματα των Ταγμάτων Ασφαλείας της Λακωνίας να παραδώσουν στις φλόγες 498 από τα 505 σπίτια του χωριού.

Κατόπιν, με καμένα πλέον τα σπίτια, το χωριό σχεδόν εγκαταλείφθηκε κατά τα υπόλοιπα χρόνια της δεκαετίας του 40.

Οι Κοσμίτες ξαναγύρισαν στα ρημαγμένα τους σπίτια μετά τον πόλεμο για να ξεκινήσουν το τεράστιο έργο της ανοικοδόμησης. Εκτός από τα νοικοκυριά τους, κύρια κοινοτική προτεραιότητα ήταν η δημοσιά, ο αυτοκινητόδρομος να αντικαταστήσει τον παλιό μουλαρόδρομο και να συνδέσει το χωριό από άποψη μεταφοράς, αν όχι διοικητικά, με τη Λακωνία και ιδίως με το γειτονικό κεφαλοχώρι, το Γεράκι.

Σχεδόν μόνοι τους, κι όπως πάντα όλοι για έναν και ένας για όλους, άντρες, γυναίκες και παιδιά κινητοποιήθηκαν σε προσωπική εργασία μέρα νύχτα έως ότου φτιάξουν τον δρόμο και την 1η Ιουλίου 1951κυλήσει αυτοκίνητο για πρώτη φορά στο χωριό τους, 1150 μέτρα ψηλά στο βουνό· συμπτωματικά ακριβώς μέσα σε 100 μέρες και ανήμερα των Αγίων Αναργύρων, πολιούχων του Κοσμά,. Γι αυτό και ονόμασαν τη δημοσιά «Δρόμο των 100 Ημερών».

Το καταπληκτικό αυτό επίτευγμα εμφανίζεται στην πρώτη ταινία, ασπρόμαυρη, που θα προβληθεί στην εκδήλωση μνήμης. Η ταινία που φέρει το όνομα του δρόμου γυρίστηκε κατά την κατασκευή του το 1951.

Ο αγώνας των Κοσμιτών συνεχίστηκε αμείωτος στο υπόλοιπο μισό του περασμένου αιώνα και χάρη στις άοκνες προσπάθειές τους σήμερα έχει αναπτυχθεί ως ένα πανέμορφο ορεινό θέρετρο που προσφέρει σε κάθε επισκέπτη ευχάριστες γεύσεις από την παραδοσιακή ζωή του πατρώου μας τόπου σε συνδυασμό με την απόλυτη ομορφιά που χαίρετε ως μπαλκόνι της Κυνουρίας.

Αποσπάσματα από την όμορφη ζωή στον σημερινό Κοσμά και την ποικιλία στο φυσικό περιβάλλον εμφανίζονται στην έγχρωμη δεύτερη ταινία «Κοσμάς: Το μπαλκόνι της Κυνουρίας».

Αλλά αναμφίβολα αποκορύφωμα της βραδιάς μνήμης θα είναι η ευκαιρία που θα έχουν οι Κοσμίτες να τραγουδήσουν μερικά από τα αγαπημένα παραδοσιακά τραγούδια το τόπου, όπως και «Του Φεστούτσιο» που εξιστορεί σε στοίχους την περίφημη μάχη.

Σύγνεφα μαύρα της σκλαβιάς τον ουρανό σκεπάζουν
Κι΄ όμως τα σήμαντρα πικρά βαρούν κι΄αναστενάζουν,
Το καραούλι της Μπεκριάς υμνάει στο Μαζαράκι:
-Φεστούτσης κίνης΄έρχεται απάν΄απ΄το Γεράκι…

Αστράφτει ξάφνου και βροντάει, τα σύγνεφ΄ανεμίζουν,
Ραγίζουν και το ράγισμα αχτίδες ήλιου σκίζουν,
Ανατριχι΄ζουν τα βουνά, αχομανούνε:
-Κοσμίτες, τρέξτε, τον Κοσμά φασίστες τον πατούνε!

Μεσ΄ στο Νεράκι στο Σταυρό βοήθεια,
Χτίζουν ταμπούρια λευτεριάς των Κοσμιτών τα στήθια,
Κι΄όπως χιμούν οι Ιταλοί σαν ξαφνιασμένα άτια,
Χτυπάν απάνου τους και σπαν και γίνονται κομμάτια…

Κι΄εκεί που πέφταν οι οχτροί κι΄ν δόξα τραγουδώντας,
Στεφάνωνε τους ήρωες τη νίκη τους υμνώντας:
-Ακούστε (κράζει ο Κοσμάς) η λευτεριά τι θέλει,
πίνετε απ΄τ΄αθάνατο της μάχης κοκκινέλι

Sunday 30 May 2010

Η Γιορτή της Γιαγιάς, αξίζει!

Γιορτή της Γιαγιάς! Μπορεί κανείς κάλλιστα να πει γιατί ο Παλλακωνικός Σύλλογος, μοναδικός σ’ όλο τον κόσμο, να προσθέτει κι αυτή την εκδήλωση στο ήδη υπερφορτωμένο ημερολόγιο του;

Η εορτή αυτή στον Παλλακωνικό δεν ξεκίνησε φέτος, ούτε πέρσι αλλά στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Συνέπεσε σε μεγάλο βαθμό με τον καιρό όταν τα περισσότερα μέλη του Συλλόγου άρχισαν να αποχτάνε εγγόνια και να γίνονται παππούδες και γιαγιάδες.


Αυτοί είναι οι μεταπολεμικοί μετανάστες που ήρθαν στην Αδελαΐδα 20ριδες και 30ριδες στις δεκαετίες του '50 και του '60. Αυτοί είναι οι Έλληνες που ποτέ δεν πήγαιναν δίχως τα παιδιά τους σε οποιαδήποτε από τις εκδηλώσεις· γάμους, βαφτίσεις και χορούς. Τα παιδιά ήταν η υπερηφάνεια και η χαρά τους, το άλφα και το ωμέγα, ο λόγος της ύπαρξής τους.


Θυμάστε τους χορούς του Παλλακωνικού τη δεκαετία του ’70 στον Κολοσσό ή στο Ολύμπικ Χολ, όταν ορδές παιδιών ντυμένα με τα καλύτερα κουστουμάκια, γραβατωμένα κι αυτά όπως όλοι οι μεγάλοι, να τρέχουν πέρα δώθε φύρδην μίγδην γύρω στην πίστα, ενώ οι πατεράδες έψηναν σουβλάκια πίσω και οι μανάδες, αν δεν κοίταζαν τα μωρά στα καροτσάκια, ετοίμαζαν σαλάτες στην κουζίνα.

Σήμερα αυτοί οι πατεράδες κι αυτές οι μανάδες έχουν πλέον πάρει σύνταξη, τα παιδιά έχουν μεγαλώσει, παντρεύτηκαν και με τη σειρά τους απέκτησαν δικά τους παιδιά. Οι περισσότεροι είναι υπεραπασχολημένοι επαγγελματικά και συχνά αφήνουν τα δικά τους τα παιδιά με τις γιαγιάδες και τους παππούδες. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται για μια κοινά αποδεκτή συνήθεια. Οι γονείς απολαμβάνουν να βγαίνουν έξω ως ζευγάρια, ενώ οι γιαγιάδες και οι παππούδες έχουν την ευκαιρία να περνάνε περισσότερο χρόνο με τα εγγόνια τους.


Όμως αλλιώτικα από τους γονείς τους στη δεκαετία του 70, τα παιδιά σήμερα δεν έρχονται τόσα πολλά στις εκδηλώσεις του Παλλακωνικού, αλλά και όταν έρχονται είναι ντυμένα πολύ πιο απλά, περισσότερο ήσυχα και να είμαστε ειλικρινείς καλύτερα στο χορό.


Ο λαός μας λέει «του παιδιού μου το παιδί είναι δυο φορές παιδί μου». Αυτό είναι ολοφάνερο στις εκδηλώσεις του Παλλακωνικού όταν οι γιαγιάδες και οι παππούδες φέρνουν μαζί τα εγγόνια τους για να γνωρίσουν κι αυτά τον ελληνικό πολιτισμό σε ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον πέρα από την στενή οικογένεια.

Έτσι, στο μήνα Μάη, όταν την δεύτερη Κυριακή γιορτάζουμε την Ημέρα της Μητέρας, την τελευταία Κυριακή η Γιορτή της Γιαγιάς, όπου ο Παλλακωνικός Σύλλογος πρωτοστατεί, είναι μια αντάξια αναγνώριση του πολύ σπουδαίου ρόλου που διαδραματίζουν οι γιαγιάδες στην ζωή της δεύτερης γενιάς Ελληνοπαίδων στην Αυστραλία. Το ίδιο επαναλαμβάνεται το Σεπτέμβριο με την Ημέρα του Πατέρα την πρώτη Κυριακή και τη Γιορτή του Παππού την τελευταία προς τιμή της επιρροής των παππούδων στις ευρύτερες οικογένειες των Αυστραλοελλήνων.


Τους αξίζει!

Wednesday 12 May 2010

Education Exchange to City of Sparta Greece

(Extract of Moreland City Council Minutes, Wednesday 12 May 2010)
 

At the Moreland Relationships Friendship Committee meeting held on 29 April 2010, the Committee requested this report be represented with amended recommendations.
 

The Pallaconian Brotherhood, on behalf of the City of Sparta, has invited Council to select between 10 -15 school age children (Years 9 and 10) to take part in a 10 day education exchange to Sparta, Greece between 20 to 30 August 2010. This initiative would provide an opportunity to strengthen Moreland’s sister city relationship with the City of Sparta and give children a wonderful learning experience. It is envisaged that if Council accepts this invitation that Sparta will expect some reciprocation in coming years by Council contributing $5,000 towards the cost of any such visit.

The City of Sparta will finance all costs of the education exchange, apart from air fares to and from Melbourne and travel insurance. The Pallaconian Brotherhood have requested that Council contribute to the cost of the airfares for the students and teachers. It is proposed that Council contribute $12,000 towards the cost of the project from the 2010-2011 sister cities budget and that parents contribute approximately $1,000 towards costs for their child. In the event that parents of selected children are unable to afford the full $1,000, on the basis of low incomes, it is recommended that the grants program (achievement section) be allocated to supplement the parents’ contribution.

Cr Pryor moved, Cr Helou seconded that –

Council resolve:

1. To support the Sparta Sister City student exchange.

2. To allocate up to $5,000 from the 2010 - 2011 Sister Cities budget towards the cost of the project to match the contribution by the Pallaconian Brotherhood.

3. That should a return visit be arranged by the City of Sparta, the sum of $5,000 be allocated from the Sister Cities budget.

4. To form a working group made up of Department of Education, Council, Pallaconian Brotherhood representation, including one Councillor to oversee the project, including the selection of the students.

5. That a full report be presented to Council after the return of the education delegation.

Carried

Sunday 9 May 2010

Sydney Spartans Celebrate Mothers Day

The Women’s Committee of the Pan-Laconian Association of NSW “The Spartans” celebrated Mothers Day this year with an exciting lunch at the The Novotel [Brigton Le Sands] on Sunday 9th May 2010. It was a wonderful outing for the families and mums were spoilt as they enjoyed delicious food in a beautiful and welcoming environment.



Ημέρα της Μητέρας: Στο χορό το έριξαν οι Λακώνισσες

Με τραγούδια, χορούς και πολύ κέφι η Γιορτή της Μητέρας πανηγυρίστηκε και φέτος από τους Λάκωνες της Αδελαΐδας στο Παλλακωνικό Οικογενειακό Κέντρο το απόγευμα της Κυριακής 9 Μαΐου.

Με το χολ κατάμεστο, δεν χώραγε περισσότερους, οι Λάκωνες και φίλοι τίμησαν με γιορτή μια παράδοση που ξεκίνησε στην Αρχαία Ελλάδα και ξανα-αναστήθηκε πάλι τον προπερασμένο αιώνα πρώτα στην Αμερική και στη συνέχεια σε ολόκληρο τον κόσμο συμπεριλαμβανομένων την Ελλάδα καθώς και την Αυστραλία.

Και με πρωτοβουλία αποκλειστικά του Παλλακωνικού Συλλόγου προς το τέλος του μήνα, στο τακτικό μπάρμπεκιου την τελευταία Κυριακή του μήνα, ο Σύλλογος θα τιμήσει την συνεισφορά των γιαγιάδων στην δικιά του «Γιορτή της Γιαγιάς».

Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 ο Σύλλογος καταβάλλει συντονισμένες προσπάθειες ώστε να συμπεριλάβει τις γυναίκες σε ισότιμη και πλήρη συμμετοχή στην ηγεσία της οργάνωσης. Ξεκίνησε με το Γυναικείο Τμήμα το οποίο με τον καιρό συγχωνεύθηκε στο διευρυμένο Διοικητικό Συμβούλιο.

Σήμερα οι γυναίκες και οι άνδρες μοιράζονται την ηγεσία του Διοικητικού Συμβουλίου και οι γυναίκες καταλαμβάνουν 11 από 27 θέσεις στελεχών και τρεις από τις επτά στο προεδρείο. Την Ημέρα της Μητέρας οι Λακώνισσες είχαν κάθε λόγο να ξεσηκωθούν όλες και να το ρίξουν στο χορό.

Saturday 24 April 2010

Τουρνουά Φίλων Τάβλι του "Λεωνίδα"


Συγχαρητήρια στον Ανέστη Στοϊκούδη και Γιώργο Ρουσβάνη, νικητή και επιλαχών του πασχαλινού τουρνουά των Φίλων Τάβλι του «Λεωνίδα». Ο Όμιλος ιδρύθηκε πριν από δύο περίπου μήνες, υπό την αιγίδα του Παλλακωνικού Συλλόγου, και διοργανώνει παιχνίδια τάβλι κάθε Παρασκευή βράδυ στο Παλλακωνικό Οικογενειακό Κέντρο. Αποτελείται από ένα ευρύ φάσμα μελών · έμπειρους παίχτες και αρχάριους · άνδρες και γυναίκες · και άτομα όλων των ηλικιών - νέους, μεσήλικους, και πιο ηλικιωμένους. Όλοι είναι ευπρόσδεκτοι.

Wednesday 21 April 2010

Παράδοση και Παραλαβή ΔΣ 2010-2012

Την Τετάρτη, 21 Απριλίου 2010, πραγματοποιήθηκε στο Παλλακωνικό Οικογενειακό Κέντρο η συνεδρίαση των εισερχόμενων και εξερχόμενων συμβουλίων υπό την προεδρεία του Βασίλη Γκιουζέπη, μέλους της εξελεγκτικής επιτροπής, κατά την οποία το εξερχόμενο συμβούλιο παρέδωσε τα καθήκοντα στο εισερχόμενο συμβούλιο. 

Στη συνεδρίαση παραβρέθηκαν από το την εξελεγκτική επιτροπή ο Βασίλης Γκιουζέπης και η Άννα Ζούνη· και από το εισερχόμενο συμβούλιο οι: Παναγιώτης Αρώνης, Παναγιώτης Βλάχος, Χρήστος Δ Βλάχος, Χρήστος Ν Βλάχος, Δημήτρης Κατσάμπης, Γιώργος Κληρονόμου, Αγγελική Κοτσώνη, Γιώργος Κρεμαστιώτης, Βούλα Κρεμαστιώτη, Άννα Λάμπρου, Βαγγέλης Μαλαβάζος, Γιάννης Μανούσος, Γιώργος Μάζης, Κατερίνα Μήτρη, Αντωνία Μητσοπούλου, Αλέκος Μιχαήλ, Τασούλα Ντάγκα, Ιωάννα Πάντου, Ανθούλα Τσετσέρη και Ζαχαρίας Τσοράκος. Υπήρχαν επίσης και δύο παρατηρητές: ο Γιάννης Κατσάμπης και η Ζωΐτσα Μανούσου.

Ο προεδρεύων, Βασίλης Γκιουζέπης, συνεχάρη όλους για την προθυμία τους να υπηρετήσουν στην εκτελεστική επιτροπή, και συμβούλευσε τα παλαιά μέλη να βοηθήσουν τα νέα προκειμένου να προσαρμοστούν στις εργασίες του συλλόγου. Ο Βασίλης έκανε ιδιαίτερη αναφορά στα καινούργια μέλη, Ιωάννα Πάντου και Τασούλα Ντάγκα, κόρες παλαιών στελεχών του Παλλακωνικού Συλλόγου, Ευάγγελου Πάντου και Γεωργίου Ανδρετσάκη αντίστοιχα, οι οποίες συνεχίζουν το έργο των πατεράδων των. Τόνισε ακόμη ότι είναι κρίσιμης σημασίας να υπάρχει αλληλεγγύη και αγάπη. Τέλος, ζήτησε να υποβληθούν προτάσεις για επτά αξιωματούχους που θα στελεχώσουν το προεδρείο. Εξελέγησαν οι κάτωθι:

1. Πρόεδρος, Χρήστος Δ Βλάχος, (Γεράκι)
2. Αντιπρόεδρος, Άννα Λάμπρου, (το γένος Δούλφα από Γεράκι)
3. Γραμματέας, Δημήτρης Κατσάμπης, (Καρίτσα)
4. Β’ Γραμματέας, Χρήστος Ν Βλάχος, (Σκάλα)
5. Ταμίας, Βαγγέλης Μαλαβάζος, (Καρίτσα)
6. Β’ Ταμίας, Ιωάννα Πάνυου, (Καστανιά)
7. Συντονίστρια Εκδηλώσεων, Αγγελική Κοτσώνη, (το γένος Πήλιουρα από Καρίτσα)

Επιπλέον, άλλοι 18 συμμετέχουν στην ολομέλεια του ευρύτερου 25μελούς διοικητικού συμβουλίου. Αυτοί είναι: Αργύρης Αντωνίου (Καρίτσα), Παναγιώτης Αρώνης (Ελαφόνησος), Γεωργία Βλάχου (το γένος Αντωνίου από Καρίτσα), Παναγιώτης Βλάχος (Γεράκι), Γιώργος και Μηλιά Κληρονόμου(Τάλαντα), Γιώργος και Βούλα Κρεμαστιώτη (Μολάους), Γεώργιος Κρητικός (Τάλαντα), Γιώργος Μάζης (Καλλιθέα), Ρούλα Μαλαβάζου (το γένος Σαρρή από τον Αϊ-Δημήτρη), Γιάννης Μανούσος (Γεράκι), Κατερίνα Μήτρη (το γένος Βλάχου από Γεράκι), Αντωνία Μητσοπούλου (το γένος Βλάχου από Γεράκι), Αλέκος Μιχαήλ (Κύπρος), Τασούλα Ντάγκα (το γένος Αδρεσάκη από Τάλαντα), Ανθούλα Τσετσέρη (το γένος Κατράνη από Καλλιθέα) και Ζαχαρίας Τσοράκος (Παρόρι).

Επιπλέον την εφορευτική και εξελεγκτική επιτροπή αποτελούν οι Άννα Ζούνη (το γένος Μαρουδά από το Γεράκι), Βασίλης Γκιουζέπης (Ασωπός) και Γεώργιος Βλάχος (Βρονταμά).
Σε σύντομη συζήτηση που ακολούθησε πάρθηκαν οι εξής αποφάσεις:
1. Συνεδριάσεις του ευρύτερου συμβουλίου θα γίνονται την πρώτη Τετάρτη κάθε μήνα, 7:00 – 9:00μμ. Οι συνεδριάσεις είναι ανοιχτές και κάθε μέλοε του Συλλόγου έχει το δικαίωμα να παρευρίσκεται ως παρατηρητής.
2. Ανανεωμένη προώθηση του ελληνικού πολιτισμού και παράδοσης στα Ελληνόπουλα. Η δημιουργία χορευτικού συγκροτήματος πρέπει πάλι να εξεταστεί.

Thursday 15 April 2010

«Μολών λαβέ»: Λεωνίδας


Στις 29 Νοεμβρίου 2009 έγιναν τα αποκαλυπτήρια της προτομής του Λεωνίδα στο Sparta Place, στο Sydney Roadμ, στο Brunswick. Το επιβλητικό αυτό άγαλμα δεσπόζει από τότε με κάθε μεγαλοπρέπεια και όποιος το επισκεφτεί νιώθει ρίγη συγκίνησης για έναν γνήσιο Έλληνα ήρωα που θυσίασε τη ζωή του με τους 300 άλλους Σπαρτιάτες, αλλά και τους 700 Θεσπιείς, για την ελευθερία της τότε Ελλάδας από την περσική απειλή. Ο Πλούταρχος (47-127 μ.Χ.) μάς άφησε τη γραπτή μαρτυρία στα Αποφθέγματά του (Λακωνικά 225:11), η οποία λέει: «Πάλι δε του Ξέρξου γράψαντος:» πέμψων τα όπλα». Αντέγραψε: «Μολών λαβέ». Δηλ. «Πάλι δε ο Ξέρξης του έγραψε : “Στείλε τα όπλα”. (ο Λεωνίδας) απάντησε (γραπτώς): “έλα να τα πάρεις”». Η ηρωική αυτή απάντηση έμεινε διαμέσου των 25 αιώνων από τότε, όχι μόνο ως γενναία απάντηση, αλλά περισσότερο ως παράδειγμα για μίμηση.

(Παρενθετικά, ας πούμε ότι η λέξη «μολών» είναι μετοχή β’ αορίστου του ρήματος βλώσκω που σημαίνει έρχομαι, πορεύομαι. Και σήμερα έχουμε λέξεις από την ίδια ρίζα: αυτομολώ=υιοθετώ αντίθετη ιδεολογία, λιποτακτώ και ουσιαστικά αυτόμολος, αυτομόληση κ.ά.) Το «μολών λαβέ» είναι όντως λακωνικό, αφού ο Λεωνίδας παρέλειψε αυτά που ο Ξέρξης μπορούσε να εννοήσει: «τα όπλα».).

Η μάχη των Θερμοπυλών έγινε τον Αύγουστο του 480 π.Χ. Ο Ηρόδοτος τα γράφει όλα το 9ο βιβλίο του που ονομάστηκε Πολύμνια. Στο Διαδίκτυο μπορείτε να τα διαβάσετε όλα σε όποια γλώσσα θέλετε.

Στη Μελβούρνη, όμως, ο Λεωνίδας έμεινε «άφωνος» για πέντε μήνες τώρα και πολλοί περαστικοί – Έλληνες και μη – το μόνο που μπορούν να διαβάσουν είναι το όνομα του άξιου Λάκωνα γλύπτη Πέτρου Γεωργαρίου, ο οποίος απαθανάτισε το όνομά του πάνω στο έργο του.

Σήμερα γίνονται ακόμη οι συζητήσεις το τι και πώς να γραφτεί στις πλευρές του βάθρου του αγάλματος. Ως μέλος της Παλλακωνικής Αδελφότητας, θα ήθελα να προσφέρω την προσωπική μου γνώμη, με σκοπό να βοηθήσω το διάλογο που γίνεται για το θέμα τούτο. Εύχομαι και άλλα μέλη να γνωστοποιήσουν τις συστάσεις τους στον ώριμο διάλογο για σύντομη και αίσια κατάληξη.
Νομίζω πως ό,τι θα αποθανατιστεί γραπτώς στο μάρμαρο θα πρέπει να είναι συνοπτικό, λιτό και άκρως επιγραμματικό, με μία λέξη αυτό που μας κληροδότησαν οι Σπαρτιάτες: λακωνικό.
Έτσι στην ανατολική πλευρά του μνημειώδους βάθρου και κοινού μας αφιερώματος και στην πρόσοψη του έργου μπορεί να έχουμε:
ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ
ΛΕΩΝΙΔΑΣ
LEONIDAS
480 BC
και πιο κάτω: ERECTED BY
MORELAND & SPARTA CITY COUNCILS
& PALLACONIAN BROTHERHOOD “LEONIDAS”
29-11-2009
Στη νότια πλευρά το απόφθεγμα του Σιμωνίδη, στο πρώτο μνημείο στις Θερμοπύλες:
Ο ΞΕΙΝ ΑΓΓΕΛΛΕΙΝ ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΟΙΣ
ΟΤΙ ΤΗΔΕ ΚΕΙΜΕΘΑ
ΤΟΙΣ ΚΕΙΝΩΝ ΡΗΜΑΣΙ ΠΕΙΘΟΜΕΝΟΙ
Στη βόρεια πλευρά η απόδοση του ανωτέρου στη σημερινή μας γλώσσα:
ΞΕΝΕ ΑΝΑΓΓΕΙΛΕ ΣΤΟΥΣ ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ
ΟΤΙ ΕΔΩ ΕΙΜΑΣΤΕ
ΥΠΑΚΟΥΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΤΟΥΣ
Η δυτική πλευρά μπορεί να φιλοξενήσει τα κάτωθι:
ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ
COME AND TAKE THEM
ΕΛΑ ΚΑΙ ΠΑΡΕ ΤΑ
STRANGER GO TELL THE SPARTAΝS
WE LIE HERE
OBEYING THEIR LAWS
ΘΕΡΜΟΠΥΛΑΙ
ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 480π.Χ.
Η λακωνικότητα θα πρέπει να είναι το κύριο χαρακτηριστικό σε όλα. Όπως το αρχαίο απόφθεγμα με δώδεκα λέξεις, στη σημερινή μας γλώσσα και στα Αγγλικά αποδόθηκε, επίσης, μόνο με δώδεκα λέξεις. Όποιος έχει κάτι να πει, ας προσθέσει κάτι στο διάλογο ως εισήγηση.

Θωμάς Γ. Ηλιόπουλος
Εφημερίδα Μελβούρνης "Νέος Κόσμος"
15 Απρίλη, 2010