Χο­ρευ­τι­κό συ­γκρό­τη­μα «Ελληνική Νεολαία»

Θέ­λε­τε τα παι­διά ή τα εγγόνια σας να μά­θου­νε ελ­λη­νι­κούς χο­ρούς;

Τό­τε κά­ντε τους τη χά­ρη και γράψ­τε τα στο χο­ρευ­τι­κό συ­γκρό­τη­μα ΕΛ­ΛΗΝΙ­ΚΗ ΝΕ­Ο­ΛΑΙΑ που λει­τουρ­γεί κά­θε Κυ­ρια­κή α­πό­γευ­μα α­πό τις 4 μέ­χρι τις 5 στο ΛΑ­ΚΩ­ΝΙ­ΚΟ ΟΙ­ΚΟ­ΓΕ­ΝΕΙΑ­ΚΟ ΚΕ­ΝΤΡΟ στο 24 Aldridge Avenue, Plympton Park

Σκο­πός μας εί­ναι η προ­ώ­θη­ση του ελ­λη­νι­κού πο­λι­τι­σμού. Γι αυ­τό τα δίδα­κτρα εί­ναι πάμ­φτη­να, $2 κάθε φο­ρά.

Για πε­ρισ­σό­τε­ρες πλη­ρο­φο­ρί­ες ε­λά­τε στο Λα­κω­νι­κό Οι­κο­γε­νεια­κό Κέ­ντρο την Κυ­ρια­κή στις 4:00 μ.μ. ή ε­πι­κοι­νω­νή­σε­τε με την Α­θα­να­σί­α Πά­κου στο τη­λέφω­νο: 8443 6773

Παράσταση στη Μνήμη του Ρίτσου: Αναφορά στη Γυναίκα

Α­λη­θι­νά υ­πέ­ρο­χη!  Η πα­ρά­σταση στη μνή­μη του με­γά­λου Λά­κω­να ποι­η­τή, Γιάν­νη Ρί­τσου, και α­φιε­ρω­μέ­νη στη διε­θνή η­μέ­ρα της γυ­ναί­κας, ή­τα­νε με δί­χως αμ­φι­βο­λί­α η κα­λύ­τε­ρη τέ­τοιου είδους στα ι­στο­ρι­κά του συλ­λό­γου.

Η συ­μπα­τριώ­τισ­σα α­πό τους Μο­λά­ους, Βού­λα Γκιο­τσα­λί­τη-Γιαν­νο­πού­λου αντά­μα με την πα­ρέ­α της, κο­ρυ­φαί­ους καλ­λι­τέ­χνες της πα­ροι­κί­ας, ξε­πε­ρά­σαν κά­θε προσ­δο­κί­α.  Συ­νά­μα­ ανέ­βα­σαν το κύ­ρος του συλ­λό­γου στην πα­ροι­κί­α και ε­ξυ­ψώ­σα­νε την πο­λι­τι­στι­κή συ­νεί­δη­ση ό­λων.

Πε­ρισ­σό­τε­ροι α­πό 270 συ­μπά­ροι­κοι α­πό ό­λα τα κοι­νω­νι­κά στρώ­μα­τα στριμώ­χτη­καν στην αί­θου­σα εκ­δη­λώ­σε­ων του Λα­κω­νι­κού Οι­κο­γε­νεια­κού Κέ­ντρου και ευ­χα­ρι­στή­θη­καν κά­τι υ­πέ­ρο­χο.

Πο­λύ σω­στά η Βού­λα πε­ριό­ρι­σε το πλαί­σιο της διά­λε­ξης στην α­να­φο­ρά της επιρ­ρο­ής της γυ­ναί­κας στην ποί­η­ση του Ρί­τσου, έ­τσι για να ταυ­τί­ζε­ται με την ε­πί­και­ρη α­φι­έ­ρω­ση στη διε­θνή η­μέ­ρα της γυ­ναί­κας.  Ταυ­το­χρό­νως α­πό την ο­μι­λί­α της μά­θα­με τό­σα και τό­σα α­πό ο­λό­κλη­ρη τη ζω­ή του κο­ρυ­φαί­ου Έλλη­να ποι­η­τή του 20ου αιώ­να.

Τι να πού­με για τη νε­α­ρή Α­φρο­δί­τη Μπό­για!  Ευ­χά­ρι­στη έκ­πλη­ξη να δού­με και να α­κού­σου­με την α­νερ­χό­με­νη με­τζο­σο­πρά­νο τρα­γου­δί­στρια.  Τα ε­φτά με­λο­ποι­η­μέ­να ποιή­μα­τα που τρα­γού­δη­σε ά­φη­σαν ό­λους να θέ­λουν και άλ­λα.  Κα­νείς δε θα την ξε­χά­σει στο συ­γκι­νη­τι­κό ρε­σι­τάλ του ε­πι­τά­φιου.  «Γιε μου, σπλά­χνο των σπλά­χνων μου…»  και άλ­λα.

Ο Γιάν­νης Κουρ­μπέ­λης ό­πως πά­ντα στην ε­νορ­χή­στρω­ση και στο πιά­νο ή­τα­νε ά­ψο­γος.  Ο Κώ­στας Δε­λα­γιώρ­γος στο μπου­ζού­κι κι ο Θα­νά­σης Γιαν­νό­που­λος στην κι­θά­ρα  α­πό την αρ­χή α­πο­χτή­σα­νε στε­νή ε­πα­φή με το α­κρο­α­τή­ριο  και η τραγου­δι­στή α­παγ­γε­λί­α α­πό το «Κα­πνι­σμέ­νο Τσου­κά­λι»  α­νέ­βα­σε την ψυ­χι­κή διάθε­ση ό­λων.

Ο­πωσ­δή­πο­τε η Βού­λα και η πα­ρέ­α της προ­σέ­φε­ραν κά­τι το δια­φο­ρε­τι­κό, πέρα α­πό το συ­νει­θι­σμέ­νο σου­βλά­κι και το πο­τή­ρι, ό­σο κι αν αυ­τά μας α­ρέ­σουν.  Μας δια­σκέ­δα­σαν, μας έ­κα­ναν να μά­θου­με κά­τι πε­ρισ­σό­τε­ρο α­πό την πο­λι­τι­στι­κή και λα­ο­γρα­φι­κή κλη­ρο­νο­μιά του τόπου μας, αλ­λά πά­νω α­πό ό­λα μας έ­δει­ξαν άλ­λη μια ε­πιλο­γή.  Μια ε­πι­λο­γή που εκ­φρά­στη­κε πο­λύ α­πλά α­πό το Θα­νά­ση τρα­γου­δώ­ντας το Κα­πνι­σμέ­νο Τσου­κά­λι, «Ε­μείς α­δερ­φέ μου, δεν τρα­γου­δά­με για να ξε­χω­ρί­σου­με α­πό τον κό­σμο, ε­μείς τρα­γου­δά­με για να σμί­ξου­με τον κό­σμο!»

Τρα­γου­δι­στή­κα­νε τα ε­ξής με­λο­ποι­η­μέ­να ποιή­μα­τα:

    1. Κου­βέ­ντα μ’ έ­να λου­λού­δι Θε­ο­δω­ρά­κη-Ρί­τσου
    Δε­κα­ο­χτώ λια­νο­τρά­γου­δα της πι­κρής πα­τρί­δας

    2. Ε­πι­τά­φιος Θε­ο­δω­ρά­κη-Ρί­τσου
    Γιε μου, σπλά­χνο των σπλά­χνων μου
    Ήσουν κα­λός
    Στο πα­ρα­θύ­ρι στε­κό­σουν
    Βα­σί­λε­ψες α­στέ­ρι μου

    3. Και να α­δελ­φέ μου Λε­ο­ντή-Ρί­τσου
    Κα­πνι­σμέ­νο τσου­κά­λι

    4. Λι­γνά κο­ρί­τσια Θε­ο­δω­ρά­κη-Ρί­τσου
    Δε­κα­ο­χτώ λια­νο­τρά­γου­δα της πι­κρής πα­τρί­δας

    5. Τη Ρω­μιο­σύ­νη μην την κλαίς Θε­ο­δω­ρά­κη-Ρί­τσου
    Δε­κα­ο­χτώ λια­νο­τρά­γου­δα της πι­κρής πα­τρί­δας
 

Μο νεμ βα σιώ τισ σες

    Οι Λά κω νες ι διαί τε ρα χά ρη καν να α κού σουν τη Βού λα να απαγ γέλ λει το ποί η μα του Ρί τσου Μο νεμ βα σιώ τισ σες

    αυτές που ανάβαν τη φτωχειά φαφού μπροστά στο αγεροπλάνταχτο κατώφλι -
    πως ευωδιάζαν τα φουστάνια τους βρεγμένο ξύλο, δυόσμο και κριθάρι (…)
    αυτές που αφαλοκόβαν και σαβανώναν σκίζοντας τον κολλαριστό χασέ με θυμωμένα δόντια
    που πλένανε με ξύδι κ’ ύστερις μ’ ανθόνερο τα σκοτωμένα παλληκάρια
    αυτές που τραγουδάγαν και χορεύαν το χορό του Ζαλόγγου με το σκούσμα της φώκιας (…)
    αυτές που φόραγαν του σκοτωμένου κύρη τους τα
    μπαλωμένα παντελόνια κι ανηφόριζαν βιγλατόρισσες στ’ αψηλά καραούλια (…)
    αυτές που ρίχνανε στο χωματένιο κουμπαρά κλεφτά-κλεφτά κανένα δίλεφτο για μια ώρα ανάγκης
    για την αστένεια, την ανέχεια, τον ξεκληρισμό, την εξορία.

Πίσω από το πάγκο

Χρίστος Δ Βλάχος, Διαμαντής Λαμπράκης, Κούλα Λαμπράκη, Καλίτσα Χαρματζή, Παναγιώτης Αρώνης, Δήμητρα Αρώνη, Αθανασιά Καρύδη, Λεωνίδας Καρύδης και Δημήτρης Χαγιάς.

Ανοιχτή Πρόσκληση

Αρχισε το χτίσιμο: Τεχνίτες, μαστοράδες και εργάτες στο πλευρό του συλλόγου

Χρήστος Γ. Βλάχος: Μάστορας, χτίστης και πρωτεργάτης

Εί­ναι και­ρός.  Άρχι­σε το χτί­σι­μο.  Τε­χνί­τες, μα­στο­ρά­δες και ερ­γά­τες α­να­σκου­μπώ­νο­νται για την α­να­καί­νι­ση και βελ­τί­ω­ση του Λα­κω­νι­κού Οι­κο­γε­νεια­κού Κέ­ντρου.

Οι Χρί­στος Γ Βλά­χος, Γιώρ­γος Μή­τρης, Γιώρ­γος Κρε­μα­στιώ­της και μια πα­ρέ­α βο­η­θών που ό­λο και γί­νε­ται πιο με­γά­λη δί­νου­νε τον κα­λύ­τε­ρο ε­αυ­τό τους για να κά­νου­νε μια κα­λή αρ­χή.

 Άμε­σος στό­χος εί­ναι να χτι­στεί και­νούρ­για εί­σο­δος με προ­θά­λα­μο στο χολ του συλ­λό­γου.  Αρ­γό­τε­ρα να οι­κο­δο­μη­θού­νε και­νούρ­για α­πο­χω­ρη­τή­ρια, α­να­γνω­στή­ριο, βι­βλιο­θή­κη και μπαρ.

Όπως πά­ντα η δύ­να­μη και η α­πο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα του συλ­λό­γου ε­ξαρ­τι­έ­ται α­πό την ε­νερ­γό συμ­με­το­χή των με­λών και φί­λων.

Ο καινούργιος χρόνος 2001: Όλα στο σύλλογο έρχονται νέα

«Γέρο χρόνε φύγε τώρα,

πάει η δική σου η σειρά,

ήρθε ο νέος με τα δώρα,

με τραγούδια με χαρά».

Ο παλιός ο χρόνος πάει πια. Ο καινούργιος είναι κιόλας μαζί μας. Εργατικός και προκομμένος ήρθε ο καινούργιος χρόνος στο Λακωνικό Σύλλογο όταν στις 31 του Δεκέμβρη τα μεσάνυχτα ο Άι-Βασίλης μπήκε στην σκηνή του πρωτοχρονιάτικου χορού και έμεινε κατάπληκτος από το θέαμα μπροστά του. Τι να δει! Φωνές, τραγούδια και καλωσορίσματα των Λακώνων. Πόθους για μια προκομμένη και ευτυχισμένη χρονιά. προκοπή
 
Τι άραγε να περιμένει το λακωνικό Σύλλογο ο καινούργιος χρόνος; Σίγουρα όλα στον σύλλογο παίρνουνε μια καινούργια πνοή, ενώ πολλά είναι κείνα που έρχονται νέα. Νέα και γεμάτα ομορφιά, όρεξη και υγεία είναι τα λουλούδια που φυτρώνουν στον κήπο. Ολοκαίνουργος και δροσερότατος είναι ο κλιματισμός που φυσάει τον ευωδιαστό αέρα. Καλοδεχούμενα είναι τα εκατοντάδες βιβλία που παίρνουν την θέση τους στα ράφια της βιβλιοθήκης ενώ ευπρόσδεκτα είναι και κείνα που τελευταία έφερε από την Ελλάδα και δώρισε στο σύλλογο το καλοδιαβασμένο μέλος, Γιώργος Πάκος.
 
Συνάμα ο σύλλογος φέτος αντιμετωπίζει μια σειρά από προκλήσεις. Πώς να συνεχίσει τις καθιερωμένες εκδηλώσεις και ταυτόχρονα να χαρεί μια φρέσκια προσέγγιση γιατί η ποικιλία κάνει τη ζωή πιο νόστιμη. Πέρα από αυτό η συμπερίληψη τόσο της νεολαίας όσο και των γεροντότερων παραμένουν προτεραιότητες του συλλόγου. Ταυτόχρονα ο σύλλογος έχει υποχρέωση να συνεισφέρει στην παραπέρα εξέλιξη της Πελοποννησιακής Ομοσπονδίας. Επιπλέον ο σύλλογος θα χρειαστεί να ανανεώσει το διοικητικό του συμβούλιο με ένα τρόπο που θα φέρει καινούργιο αίμα στις φλέβες του και που θα αντιπροσωπεύει τις τρεις ηλικίες τους νέους, τους μεσήλικους και τους γηραιότερους.
 
Σίγουρα όμως, όπως τα χίλια μύρια λουλούδια που με τόση αγάπη ευδοκιμούν στο περιβόλι του Λακωνικού Συλλόγου, έτσι και οι δραστηριότητες του συλλόγου με λίγη φροντίδα θα εξακολουθήσουν να είναι γεμάτες ενδιαφέρον και σημασία.

Μύνημα Ευάγγελου Πάντου

Αγαπητοί πατριώτες Λάκωνες και Λακώνισσες και φίλοι του Παλλακωνικού Συλλόγου, γεια σας!

Θέλω να μου επιτρέψετε να σας αντιγράψω μερικά γεγονότα του συλλόγου μας.

Το 1966 ιδρύσαμε τον Παλλακωνικό Σύλλογο, τον «Λεωνίδα».  Το 1967 ανάλαβα πρόεδρος του συλλόγου και μαζί με το διοικητικό συμβούλιο εργαστήκαμε σκληρά  για το καλό του συλλόγου.  Πήραμε μαζί μας την νεολαία και ιδρύσαμε το πρώτο χορευτικό συγκρότημα του Παλλακωνικού Συλλόγου. 

Κάναμε την πρώτη χοροεσπερίδα στο Ολύμπικ Χολ της Κοινότητας και είχαμε μεγάλη επιτυχία, πάνω από 600 άτομα.  Για πολλά χρόνια εργάστηκα ως πρόεδρος στην εφορευτική και εξελεγκτική επιτροπή.  Επίσης θέλω να συγχαρώ όλα τα διοικητικά συμβούλια, όλους τους Λάκωνες, της Λακώνισσες και τους φίλους του συλλόγου που πρόσφεραν ό,τι το καλύτερο μπορούσαν για το καλό του συλλόγου.

Έγιναν και μερικά λάθη αλλά κανείς αλάνθαστος.

Αγαπητέ Λάκωνα η πείρα με έχει διδάξει πολλά και θέλω να κάνω μια πρόταση.  Σήμερα έχουμε δημοκρατία και ο καθένας έχει το δικαίωμα να ανήκει όπου θέλει.  Αλλά μην ξεχνάμε ότι όλοι είμαστε Λάκωνες.  Και να αφήσουμε τις διάφορες σκοπιμότητες μακριά από το σύλλογο και όλοι μαζί να εργασθούμε για το καλό του συλλόγου.  Και αν δεν βοηθήσουμε το σπίτι μας θα πέσει να μας πλακώσει.

Όλα αυτά που βλέπεται γύρω σας τα έκαναν όλοι οι Λάκωνες, οι Λακώνισσες και οι φίλοι του συλλόγου.

Επίσης η νεολαία να αισθάνεται υπερήφανη για αυτά που βλέπουν γύρω τους που έφτιαξαν οι γονείς τους και να συνεχίσουν να κάνουν ό,τι το καλύτερο μπορούν για τα παιδιά τους.

Ενωμένοι όλοι  μαζί γίνονται πολλά, διαιρεμένοι τίποτα.  Χάνονται όλα!

Σας χαιρετώ με μεγάλη αγάπη και εκτίμηση.

Ένας Λάκωνας

Ευάγγελος Πάντος

Για την ενίσχυση των Ελληνικών στο Φλίντερς

Μια εκδήλωση με ένα αξιόλογο στόχο πραγματοποίησε την Κυριακή 29 Οκτώβρη ο Παλλακωνικός Σύλλογος «Λεωνίδας» της Αδελαΐδας. Την οικονομική ενίσχυση του Τμήματος Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Φλίντερς.

Πρόκειται για ένα σκοπό που πρέπει να ενισχύεται, με νύχια και με δόντια, από όλους μας. Ο καθένας απ’ τη δική του σκοπιά, τόσο ως άτομα καθώς επίσης ως οργανωμένη παροικία. Η ρίζα μας, Η δύναμή μας, το μεγαλείο της φυλής είναι η γλώσσα μας, ο ανεπανάληπτος πολιτισμός μας.

Στο Πανεπιστήμιο Φλίντερς γίνεται μια σπουδαία εργασία, ένα έργο που πρέπει να το αγκαλιάσει ολόκληρη η παροικία. Αφορά το μέλλον του πολιτισμού μας σ’ αυτή τη χώρα. Εκατοντάδες παιδιά, Ελληνόπουλα, παρακολούθησαν και παρακολουθούν μαθήματα Ελληνικών σε πανεπιστημιακό επίπεδο. Γίνονται πανεπιστημιακά συνέδρια, έρευνες, προγράμματα πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Υπάρχει συμμετοχή του τμήματος σε διεθνή επιστημονικά συνέδρια με προβολή της ελληνικής παροικίας.

Είναι αξιέπαινη η πρωτοβουλία του «Λεωνίδα» με το άξιο συμβούλιο του – η πρόεδρος του οποίου δ. Κατερίνα Ροζακλή έχει σπουδάσει Ελληνικά στο τμήμα του Φλίντερς.

Η συμπαράσταση όλων μας είναι απαραίτητη και όπως τόνισε ο καθηγητής Μιχάλης Τσιανίκας, όταν ξέρουμε ότι έχουμε πίσω μας ηθική και οικονομική βοήθεια, μας δίνει θάρρος και δύναμη για να πετύχουμε τους στόχους μας.

Η συμμετοχή του κόσμου ήταν μεγάλη και η οικονομική υποστήριξη αρκετά αξιόλογη. Μπράβο σε όλους όσοι βοήθησαν.

(Άρθρο του Γιώργου Τσαμαντάνη, Αναδημοσιεύεται από Παροικιακό Βήμα, έκδοση Νοέμβρη)

Τραγωδία στο Μονοδέντρι ... δεν ξεχνάμε!

Από την εκδήλωση τιμής στο Μονοδέντρι

26 Νοεμβρίου 2000

Τους ήρωες του Μονοδεντριού θα τιμήσει και φέτος ο Παλλακωνικός Σύλλογος Νότιας Αυστραλίας στο μηνιάτικο μπάρμπεκιου την Κυριακή 26 του Νοέμβρη στο Παλλακωνικό Οικογενειακό Κέντρο της Αδελαΐδας.

Στις 26 του Νοέμβρη 1943, τον καιρό της γερμανοϊταλικής κατοχής, στο Μονοδέντρι, 26 χιλιόμετρα στο δρόμο από την Σπάρτη για την Τρίπολη, εκτελεστήκανε 118 Λάκωνες αγωνιστές της εθνικής αντίστασης. Οι Γερμανοί τους είχανε συλλάβει με υπόδειξη των προδοτών και τους είχανε μεταφέρει στις φυλακές της Τρίπολης.

Είχανε, λένε, πιάσει όλους τους μορφωμένους της Σπάρτης. Η διαταγή του Γερμανού διοικητή ήτανε να πάρουνε για θανάτωση 100 από τις φυλακές της Τρίπολης. Στο δρόμο για την εκτέλεση όμως συλλαβαίνανε όποιον βλέπανε κι έτσι γινήκανε 118. Τους πήγανε στον τόπο της εκτέλεσης και τους «θερίσανε σαν στάχυα στα χωράφια.»

Ανάμεσα τους ήτανε κι ο γιατρός Χρήστος Καρβούνης στον οποίον δίνανε χάρη επειδή είχε σπουδάσει στη Γερμανία και ήξερε τα Γερμανικά. Εκείνος όμως αρνήθηκε την χάρη που του δίνανε απαιτώντας να μην γίνει καμιά εκτέλεση. Είπε ότι η ζωή του δεν αξίζει τίποτα μέσα σε τόσους νεκρούς.

Ο λαός της Λακωνίας θρήνησε τον χαμό των παλικαριών με πολλά μοιρολόγια, ποιήματα και τραγούδια. Το παρακάτω είναι ένα από τα μοιρολόγια που γραφτήκανε για τους ήρωες του Μονοδεντριού.

Τρεις περδικούλες κάθονται σε μοναχό κλαράκι.

Έχουν λυπητερή λαλιά πικρό το μοιρολόι.

Τι είν' το κακό που γίνεται στο μαύρο Μονοδέντρι.

Γιατί είναι λιάστρα τα κορμιά και θάλασσα το αίμα.

Μετρούν κουφάρια στην σειρά μα μετρημό δεν έχουν.

Κι ανάμεσα στα αίματα ψιλή φωνούλα βγαίνει

προδότες μας παρέδωσαν στον γερμανών τα χέρια

Κοιμήσου Χρήστε αθάνατε λαοφιλή Καρβούνη

Κοιμήσου ήρωα γιατρέ που αξέχαστος θα μείνεις.

Γιατράκο Γιώργο ξακουστέ αγωνιστή με δράση

που τη μεγάλη σου καρδιά κανείς δεν θα ξεχάσει,

Φικιώρη, Ζιβανόπουλοι, Χιε και Παπαστάθη

συ Καρτερούλη Κεχαγιά και συ Ζερβομπεάκο

ποιόν να πρωτοθυμηθώ και ποιόν να πρωτογράψωκαι το ρητό για τους ήρωες που τους αξίζει


Στείλτε συνδέσμους φτερωτούς να παν να πουν στη μάνα μας τη Σπάρτη ότι εδώ επέσαμε σαν γνήσια παιδιά της.

Τμήμα Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Φλίντερς: Ευχαριστήρια Ανοιχτή Επιστολή

Το Τμήμα Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Φλίντερς εκφράζει άπειρες ευχαριστίες και ευγνωμοσύνη στον Παλλακωνικό Σύλλογο Νοτίου Αυστραλίας «Ο Λεωνίδας» καθώς επίσης και σε όλους εσάς που με την παρουσία σας υποστηρίζετε αυτή την εκδήλωση.

Όπως πολύ καλά γνωρίζουμε μια από τις προτεραιότητές μας πρέπει να είναι η διατήρηση και ενίσχυση της γλώσσας μας και του πολιτισμού μας. Χωρίς τη δική μας συμπαράσταση είναι αδύνατο να προκόψουν τα προγράμματα Ελληνικών στην Αυστραλία. Στο Τμήμα Νεοελληνικών Σπουδών γίνεται σοβαρή και υπεύθυνη εργασία:

	Εκατοντάδες παιδιά παρακολουθούν το μάθημα των Ελληνικών σε πανεπιστημιακό επίπεδο
	Συνεχής είναι η συνεργασία του διδακτικού προσωπικού του Τμήματος με όλα τα προγράμματα Ελληνικών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευση
	Γίνεται σημαντική δουλειά στο ερευνητικό επίπεδο και ο αριθμός φοιτητών που κάνουν Μάστερ και Διδακτορικά είναι εντυπωσιακός
	Κάθε χρόνο οργανώνεται επιστημονικό συνέδριο και δημοσιεύονται οι εργασίες του συνεδρίου αυτού.
	Η Συμμετοχή του Τμήματος σε διεθνή επιστημονικά συνέδρια συμβάλει στην προβολή του Ελληνισμού της Αδελαΐδας.
	Συνεχείς είναι οι παρεμβάσεις του Τμήματος στην πολιτική και πολιτιστική ζωή του Ελληνισμού της Νοτίου Αυστραλίας
	Έντονη υπήρξε η συμβολή του Τμήματος στην υποστήριξη Ελληνικών Θέσεων και Εθνικών Θεμάτων

Με την οικονομική σας ενίσχυση το Τμήμα θα μπορέσει να οργανώσει καλύτερα και αποτελεσματικότερα τα διδακτικά του προγράμματα, να αναπτύξει περισσότερο την έρευνα, ειδικότερα αυτή που σχετίζεται με την ιστορική παρουσία των Ελλήνων στην Αυστραλία, και θα μπορέσει να προσφέρει πολύ περισσότερα στον Ελληνισμό της Αδελαΐδας.

Ευχαριστούμε θερμά τους υποστηριχτές της εκδήλωσης:

Βαγγέλη και Στέλλα Δρακόπουλου, Μιχάλη και Παναγιώτα Ροζακλή, Κατερίνα Ροζακλή, Δημήτρη και Κούλα Κατσάμπη, Σούλα Πατινιώτη, Kosmos Furniture and Electrical,Theo and Vicki Statues, Δημήτρη Χαγιά, Omega Picture Frames, Χρήστο και Γαριφαλιά Βλάχου, Χρήστο και Γιωργία Βλάχου, Παναγιώτη και Νασούλα Βλάχου, Μιχάλη Τσιανίκα, Μαρία Παναγοπούλου, Μαρία Παλιοκτσόγλου, Athan’s World Travel, Οικογένεια Λουκά, Φάνη και Αντωνία Αρβανιτάκη, Γιώργο και Βούλα Κρεμαστιώτη, Τασούλα Καλαϊτζή, Βασίλη και Διαμάντω Γκιουζέπη, Πέτρο και Διαμαντή Μαραγκού, Αδελφοί Γκαγκάνη, Εύα Παπαδοπούλου, Georgies Flowers, Παναγιώτη και Δήμητρα Αρώνη, Λεωνίδα και Αθανασία Καρύδη, Οικογένεια Σκαρμούτσου.

Ευχαριστίες στους καλλιτέχνες που παίζουν και τραγουδούν αφιλοκερδώς:

Βασίλη Ιωαννίδη, Στράτο Πικραμένο, Μανόλη Πικραμένο και Χρίστο Τουλούμη.