Αυστραλία, δικιά τους και δικιά μας

Την Τετάρτη 26 του Γενάρη έχουμε αργία διότι εορτάζεται η «Ημέρα της Αυστραλίας», τα «γενέθλια» της χώρας που επιλέξαμε ως μόνιμο τόπο διαμονής.

Στην εορτή αυτή αφιερώνεται και το μηνιαίο μπάρμπεκιου του Παλλακωνικού Συλλόγου, την Κυριακή 30 του Γενάρη, διότι ο εορτασμός από όποια σκοπιά και αν το κοιτάξουμε αποτελεί βαρυσήμαντο γεγονός και αγγίζει όλα τα στρώματα και κοινωνικές ομάδες που αποτελούν τον αυστραλιανό λαό.

Κι αυτό πέρα από τις δίκαιες αντιρρήσεις και διαμαρτυρίες με τον τρόπο που αντιμετωπίστηκαν οι πρώτοι Αυστραλοί, οι Αμπορίτζινις, που φτάσανε δω τουλάχιστον 60 χιλιάδες χρόνια πριν εμείς οι υπόλοιποι.

Παρόλα αυτά όμως, ο ερχομός των μη ιθαγενών, τόσο των Άγγλων παλαιότερα όσο και των μεταναστών από την υπόλοιπη Ευρώπη στα μεταπολεμικά χρόνια καθώς και των πιο πρόσφατων προσφύγων από το Βιετνάμ και τη Νοτιοανατολική Ασία, και η διαμόρφωση του αυστραλιανού κράτους, όπως το γνωρίζουμε σήμερα, δεν μπορεί παρά να χαρακτηριστεί ορόσημο στην εξέλιξη του σύγχρονου κόσμου. Από τη άποψη αυτή λοιπόν, η Ημέρα της Αυστραλίας είναι εορτή που λίγο ή πολύ αγγίζει όλους μας. Η Αυστραλία παρουσιάζει την πιο επιτυχημένη ενσωμάτωση πολλαπλών εθνικοτήτων σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία, όπου, όλοι, όπως λένε, «χαμογελάνε με την ίδια γλώσσα». Πρόκειται για μια πολυεθνική κοινωνία με βαθιά ριζωμένες δημοκρατικές παραδόσεις, και αναπτυγμένο σύστημα κοινωνικής πρόνοιας. Έτσι το θέλει της Αυστραλίας ο λαός κι έτσι πρέπει να είναι.

Γι αυτό μαζί με όλους τους κατοίκους της χώρας αυτής εορτάζουμε τα «γενέθλια» της κι εμείς οι μετανάστες, αναπόσπαστο κομμάτι του αυστραλιανού λαού. Εμείς τα εκατομμύρια των καταφρονημένων που φτάσαμε δω τα τελευταία πενήντα χρόνια και που μαζί με τα παιδιά μας και εγγόνια μας αποτελούμε σχεδόν το ήμισυ του συνολικού πληθυσμού.

Έτσι, για οποίον το θέλει, αλλά και για εκείνους που συχνά είναι έτοιμοι να το αρνηθούν, τούτη χώρα είναι και δικιά μας. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν μειώνει τους δεσμούς μας με την πατρίδα την Ελλάδα που παραμένει βαθιά ριζωμένη στις καρδιές μας.

Η Αυστραλία, ωστόσο, για την οποία χύσαμε άφθονο ιδρώτα και όχι σπάνια και αίμα, είναι η χώρα των παιδιών μας. Επόμενο είναι λοιπόν να μας ενδιαφέρει και να τη νιώθουμε δίκια μας από κάθε σκοπιά. Γι αυτό κι ο Παλλακωνικός Σύλλογος συμμετέχει στον εορτασμό της «Ημέρας της Αυστραλίας».

1854: Ο πρώτος Λάκωνας στην Αυστραλία

Ενώ η Αυστραλία πρωτοκατοικήθηκε από λευκούς στις 26 του Γενάρη 1788 με τον ερχομό του πρώτου στόλου καταδίκων από την Αγγλία, και ο πρώτος Έλληνας, ο Δα­μια­νός Γκί­κας, έφτασε 14 χρόνια αργότερα, πέρασε ακόμα πάνω από μισός αιώνας προτού πατήσει Λάκωνας στο άγνωστο έδαφος του νότου.

Σύμ­φω­να με έ­ρευ­να του διακεκριμέ­νου ιστο­ρι­κού Hugh Gilchrist ο πρώ­τος Λάκω­νας στην Αυ­στρα­λία ή­τα­νε κάποιος που δή­λω­σε ό­νο­μα Νικόλαος Λάμπερτ (Nikolaos Lambert) και τό­πο κα­τα­γω­γή τη Σπάρτη. Φαί­νε­ται ό­τι ο συ­μπα­τριώ­της μας προ­τί­μη­σε με κά­ποιο τρό­πο να αγγλοποιήσει το ό­νο­μα του, κά­τι που συνη­θι­ζό­τα­νε πά­ρα πολύ όχι μόνο τα χρόνια εκείνα, αλλά μέχρι και πολύ πρόσφατα.

Ο Λά­μπερ­τ ξε­μπαρ­κά­ρι­σε α­πό το κα­ρά­βι Croesus στις 20 του Α­πρί­λη 1854 για να κυ­νη­γή­σει την τύ­χη του στα χρυ­σω­ρυ­χεί­α του Μπάρ­θουρ­στ στη Νέ­α Νό­τια Ουα­λί­α. Το Νι­κό­λα­ο σύ­ντο­μα το ακολούθησε κι ο α­δερ­φός του ο Σπύ­ρος. Δώ­δε­κα χρό­νια με­τά την ά­φι­ξή του στην Αυ­στρα­λί­α ο Νι­κό­λα­ος βρή­κε πλού­σιο βρά­χο α­πό χαλαζία. Περί­που τον ί­διο και­ρό αποφάσι­σε να πο­λι­το­γρα­φηθεί, κάτι που επισημοποίησε στις 25 του Ιού­νη 1866. Στον κατά­λο­γο των πο­λι­το­γραφημένων ο Νι­κό­λα­ος εί­ναι ο δωδέ­κα­τος Έλλη­νας που α­πέ­χτη­σε βρε­τα­νι­κή υ­πη­κο­ό­τη­τα. Αρ­γό­τε­ρα ο Νι­κό­λα­ος πα­ντρεύ­τη­κε την Σάρα Μπάλντοκ με την ο­ποί­α α­πό­χτη­σε το μο­να­χο­παί­δι Θε­άρ­χο. O Νικό­λα­ος πάντως ή­τα­νε πο­λύ φιλάργυ­ρος και συνέχι­σε να κυ­νη­γά­ει την τύ­χη του στα χρυ­σω­ρυ­χεί­α του Κουήνσλαντ μέ­χρι το θάνα­τό του. Ο γιος, Θε­άρ­χος, δεν ακολού­θη­σε την οι­κο­γε­νεια­κή πα­ρά­δο­ση στα ορυχεία. Έγι­νε μαραγκός και στα 1902 πα­ντρεύ­τη­κε τη 16χρο­νη υ­πη­ρέ­τρια, Χέλεν Έλφινστον, σε πρε­σβυ­τε­ρια­νή εκκλησί­α του Σίδνε­ϊ.

Ο δε αδερφός του, ο Σπύ­ρος, χώ­ρι­σε α­πό το Νικό­λα­ο νω­ρίς. Πή­γε στο χω­ριό Γκάλγκογκ όπου παντρεύ­τη­κε την υπηρέτρια Τζέιν Τάϋλορ στην αγγλικανική εκ­κλη­σί­α του Μάτζι με την ο­ποί­α απόχτησε δυο γιους, τον Αν­δρέ­α το 1872 και το Γιάν­νη το 1877. Αρ­γό­τε­ρα ο Σπύ­ρος έ­κα­νε τον ψα­ρά στο Γούοτερλου κο­ντά στο Σίδ­νε­ϊ αλλά ό­πως φαί­νε­ται με λί­γη ε­πι­τυ­χί­α αφού πέ­θα­νε κα­τα­μό­να­χος και πάμφτω­χος από φυματί­ω­ση.

Αυ­τά τα λί­γα μέ­χρι στιγ­μής έ­χου­με ανακα­λύ­ψει για τους πρώ­τους Λά­κω­νες στην Αυστρα­λία. 

- Δημήτρης Κατσάμπης

Η Φωτογραφία του Μήνα Γενάρη 2011: Καριτσιώτικος Γάμος στο Γκούντγουντ 1963

Στη σημερινή αναμνηστική φωτογραφία εικονίζεται ο γάμος του Παναγιώτη Σταυριανού και Κατερίνας Αντωνίου το 1963 στο Γκούντγουντ. Μεγάλο γεγονός στην τότε μικρή κοινότητα Καριτσιωτών νεοφερμένων μεταναστών, 66 όλοι μαζί, οι οποίοι όλοι συγγένευαν κάπως και ήταν προσκεκλημένοι. Όσοι δεν είχαν πάει στο φωτογραφείο να φωτογραφηθούν σίγουρα βρίσκονταν στο χολ να προετοιμάζουν την γαμήλια δεξίωση.

Ημερολόγιο Συλλόγου 2011

Το ημερολόγιο εκδηλώσεων που ακολουθεί είναι προτεινόμενο. Ο Σύλλογος διατηρεί το δικαίωμα τροποποίησης ανάλογα με φόρτο εργασίας ή άλλων περιστάσεων.
 

ΓΕΝΑΡΗΣ
Συνέλευση ΔΣ
Τετάρτη, 12 Γεν.

Βραδιά κατσικιού
Παρασκευή, 14 Γεν. (αναβάλλεται λόγω διακοπών)

Μηνιαίο μπάρμπεκιου  Γιορτή Αυστραλίας
(προς ενίσχυση πλημμυροπαθούντων του Κουήνσλαντ ) Κυριακή, 30 Γεν.

ΦΛΕΒΑΡΗΣ
Συνέλευση ΔΣ
Τετάρτη, 2 Φεβ.

Βραδιά κατσικιού
Παρασκευή, 11 Φεβ.

Μηνιαίο μπάρμπεκιου
Κυριακή, 27 Φεβ.

ΜΑΡΤΗΣ
Συνέλευση ΔΣ
Τετάρτη, 2 Μαρ.

Βραδιά κατσικιού
Παρασκευή, 11 Μαρ.

Μηνιαίο μπάρμπεκιουΚυριακή, 27 Μαρ.

25η Μαρτίου

ΑΠΡΙΛΗΣ
Συνέλευση ΔΣ
Τετάρτη, 6 Απρ.Βραδιά κατσικιού
Παρασκευή, 8 Απρ. (αναβάλλεται λόγω Σαρακοστή)

Αντί Μηνιαίο μπάρμπεκιου  Κυριακή των Βαΐων
Κυριακή, 17 Απρ.με ειδικό νηστίσιμο μενού

ΜΑΗΣ
Συνέλευση ΔΣ
Τετάρτη, 4 Μάη

Γιορτή της Μητέρας
Σάββατο, 7 Μάη
Σαββατοβραδιάτικη εκδήλωση
6:00-12:00, είσοδος περιλαμβάνει φαγητά και ποτά (εξαιρούνται οινοπνευματώδη)
25 δολ ενήλικες, 15 δολ έφηβοι 12-15, και 10 δολ παιδιά 5-12.
Θα βραβευτούν οι πιο ηλικιωμένη μητέρα, η πιο πρόσφατη μητέρα και η τυχερή μητέρα

Βραδιά κατσικιούΠαρασκευή, 13 Μάη (αναβάλλεται)
 
Αντί Μηνιαίο μπάρμπεκιου  Αντικαρκινική εκδήλωση και έρανος
Κυριακή, 22 Μάη

ΙΟΥΝΗΣ
Συνέλευση ΔΣ
Τετάρτη, 1 Ιουν.

Βραδιά κατσικιού
Παρασκευή, 10 Ιουν.


Ετήσια Τακτική Γενική Συνέλευση Μελών
Κυριακή 19 Ιουν.
Μηνιαίο μπάρμπεκιου
Γιορτή της Γιαγιάς  Κυριακή, 26 Ιουν.

ΙΟΥΛΗΣ
Συνέλευση ΔΣ
Τετάρτη, 6 Ιουλ.

Βραδιά κατσικιού
Παρασκευή, 8 Ιουλ

Μηνιαίο μπάρμπεκιου
Κυριακή, 31 Ιουλ.

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ
Συνέλευση ΔΣ
Τετάρτη, 3 Αυγ.

Ακυρώνονται όλες οι εκδηλώσεις λόγω Δεκαπενταύγουστο

ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ
Γιορτή του Πατέρα
Κυριακή, 4 Σεπ.

Συνέλευση ΔΣ
Τετάρτη, 7 Σεπ.

Βραδιά κατσικιού
Παρασκευή, 9 Σεπ.

Μηνιαίο μπάρμπεκιου
Γιορτή του Παππού
Κυριακή, 25 Σεπ.

ΟΚΤΩΒΡΗΣ
Συνέλευση ΔΣ
Τετάρτη, 5 Οκτ.

Βραδιά κατσικιού
Παρασκευή, 14 Οκτ. Αντί 

Αντί Μηνιαίο μπάρμπεκιου
Σάββατο, 29Οκτ.  Γιορτή Συλλόγου
Σαββατοβραδιάτικη εκδήλωση
6:00-12:00, είσοδος περιλαμβάνει φαγητά και ποτά (εξαιρούνται οινοπνευματώδη)
25 δολ ενήλικες, 15 δολ έφηβοι 12-15, και 10 δολ παιδιά 5-12.
 
ΝΟΕΜΒΡΗΣ
Συνέλευση ΔΣ
Τετάρτη, 2 Νοε.

Βραδιά κατσικιού
Παρασκευή, 11 Νοε.

Μηνιαίο μπάρμπεκιου
Χριστουγεννιάτικο πάρτι για τα παιδιά
Κυριακή, 27 Νοε.

ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ
Συνέλευση ΔΣ
Τετάρτη, 7 Δεκ.

Βραδιά κατσικιού
Παρασκευή, 9 Δεκ..

Πρωτοχρονιάτικος Χορός
Σάββατο, 31 Δεκ.

Αλλαγή των γενεών επιδιώκει η Παμπελοποννησιακή Ομοσπονδία Νότιας Αυστραλίας

Την προεδρεία της Πελοποννησιακής Ομοσπονδίας Νότιας Αυστραλίας ανέλαβε ο Παλλακωνικός Σύλλογος την Τρίτη, 21 Δεκεμβρίου 2010, με στόχο στο άμεσο μέλλον την επίτευξη αλλαγής γενεών στη διοίκησή. Ο Χρήστος Γ. Βλάχος και ο Δημήτρης Ε. Κατσάμπης δέχτηκαν τους ρόλους του προέδρου και του γραμματέα αντίστοιχα.

Ο Παλλακωνικός Σύλλογος σε συνεργασία με τα άλλα πελοποννησιακά σωματεία στη Νότια Αυστραλία συγκροτήσανε την Παμπελοποννησιακή Ομοσπονδία «Ο Μοριάς» το 1992. Η Ομοσπονδία επιδιώκει να εκπροσωπεί και να υπερασπίζει τα συμφέροντα των Πελοποννησίων σε κάθε παροικιακό φορέα όπως και στις αρμόδιες αρχές και υπηρεσίες της Αυστραλίας και της Ελλάδας.

Η Ομοσπονδία αποτελείται από τα παρακάτω σωματεία μέλη τα οποία όλα έχουν περισσότερο από 40 χρόνια ιστορία στην ελληνική παροικία της Αδελαΐδας και στενή επαφή με 30.000 Πελοποννησίους:
• Αργοναυπλιακός Σύλλογος Νότιας Αυστραλίας «Το Παλαμήδι
• Παναρκαδικός Σύλλογος Νότιας Αυστραλίας «Ο Κολοκοτρώνης»
• Παλλακωνικός Σύλλογος Νότιας Αυστραλίας «Ο Λεωνίδας»
• Μεσσηνιακός Σύλλογος Νότιας Αυστραλίας
• Σύλλογος Ηλείων «Ολυμπιακή Φλόγα» Νότιας Αυστραλίας
• Κορινθιακός Σύλλογος Νότιας Αυστραλίας 
Ένα από τα εφτά ιδρυτικά σωματεία μέλη, ο Σύλλογος Παγκρατιωτών Νότιας Αυστραλίας «Αγία Λαύρα Καλαβρύτων», που εκπροσωπούσε την Αχαΐας δεν υπάρχει πλέον.

Κύριοι στόχοι της Ομοσπονδίας είναι:
• Η προώθηση της συνεργασίας και της φιλίας μεταξύ όλων των συλλόγων μελών που την αποτελούν
• Η προώθηση της κατανόησης και ενιαίας αντιμετωπίσεις των θεμάτων, στην Αυστραλία και στο εξωτερικό, τα οποία θα μπορούσαν να έχουν σημαντικές επιπτώσεις στην πελοποννησιακή κουλτούρα και ταυτότητα
• Η προώθηση και επιδίωξη αναγνώρισης από την Αυστραλία και το εξωτερικό, ιδιαίτερα την Ελλάδα, των συμφερόντων των Πελοποννησίων που ζουν στην Νότια Αυστραλία
• Η προώθηση και η διατήρηση της ελληνικής γλώσσας και του ελληνικού πολιτισμού στην Αυστραλία για τις μελλοντικές γενεές.
• Η προώθηση της συγκρότησης αντιπροσωπευτικών ομοσπονδιών σε όλες τις πολιτείες της Αυστραλίας και την ίδρυση Παναυστραλιανής Πελοποννησιακής Ομοσπονδίας.

Στην αμέσως προσεχή περίοδο ο Χρήστος και ο Δημήτρης ενδιαφέρονται περισσότερο στην προσέλκυση νεότερων συμπάροικων, Αυστραλογεννημένων και Αυστραλομεγαλομένων, να συμμετέχουν πιο ενεργά στις υποθέσεις της Ομοσπονδίας και στην αναδιαμόρφωση των δραστηριοτήτων προκειμένου να αντανακλούν καλύτερα τις ανάγκες και τις προσδοκίες των νεότερων πελοποννησιακής καταγωγής συμπάροικων.

Καλά Χριστούγεννα και Καλή Χρονιά

Το τέλος κάθε χρονιάς και οι αρχές της επόμενης είναι μέρες γιορτινές αφιερωμένες στις διακοπές, τη χαρά, την οικογενειακή ζωή, την παράδοση˙ ήθη και έθιμα πατροπαράδοτα που φέραμε μαζί μας από τα πατρώα χωριά από τη γενέτειρα μας πατρίδα τη Λακωνία και ακόμα κρατάμε στα βάθη της καρδιάς μας, και επιπλέον, για να είμαστε αντικειμενικοί, και κάμποσα που αποκτήσαμε εδώ στην Αυστραλία στα τελευταία πενήντα τόσα χρόνια.

Τα σημαντικότερα φυσικά έχουν να κάνουν με τον εορτασμό των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς που στα χωριά της καταγωγής μας γιορτάζονταν με μεγαλοπρέπεια και λαμπρότητα. Από μικρά θυμόμαστε μετά τα Χριστούγεννα όλα με λαχτάρα περιμέναμε τον Αϊ-Βασίλη να φέρει τα δώρα την Πρωτοχρονιά ενώ την παραμονή γυρίζαμε από σπίτι σε σπίτι να πούμε τα κάλαντα, να φέρουμε τη χαρά ώστε οι νοικοκυρές να μας φιλοδωρούν με καραμέλες, κουραμπιέδες, μελομακάρονα, δίπλες ή ακόμη και τα καλύτερα απ’ όλα, τα νοστιμότατα τα καλτσουνάκια ποτισμένα με ροδόνερο και γεμισμένα με αμύγδαλο, και καρύδι!

Το βράδυ της παραμονής, περιμένοντας την αλλαγή του χρόνου, μαζευόμασταν σε γειτονικά σπίτια όπου οι άντρες για διασκέδαση δοκίμαζαν την τύχη τους στα χαρτιά, συνήθως τριανταένα, ενώ τα μικρά αθόρυβα παρακολουθούσαν την τύχη του πατέρα, και οι μητέρες ήταν απασχολημένες με το ψήσιμο της βασιλόπιτας.

Τα μεσάνυχτα, λίγα δευτερόλεπτα πριν από τις 12, έσβηναν τη λάμπα κι όλοι γύρω-γύρω στο τραπέζι λέγανε τα κάλαντα, αντάλλαζαν αγκαλιές και φιλιά και έκοβαν την πατροπαράδοτη βασιλόπιτα. Το κόψιμο γινόταν πανηγυρικά και με επισημότητα. Το καθήκον ήταν πάντοτε του ιδιοκτήτη. Πρώτο κομμάτι του Χριστού, μετά του σπιτιού, κι ύστερα των παρευρισκόμενων. Όποιος έβρισκε το δίφραγκο κρυμμένο μέσα στην πίτα, εκείνος θα ήταν και ο τυχερός της χρονιάς!

Ανήμερα τη πρωτοχρονιά η μητέρα και ο πατέρας ήταν ιδιαίτερα προσεκτικοί ποιος θα πρωτομπεί στο σπίτι τον καινούργιο χρόνο; Προτιμούσαν, σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα κανόνιζαν, κάποιον που θεωρούσαν καλότυχο να περάσει να τους κάνει ποδαρικό. Αυτή τη μέρα ασήμωναν και τα παιδιά, τις περισσότερες φορές με ένα πενηνταράκι, ή με ένα κέρασμα, μια καραμέλα, ένα καρύδι αφού χρήματα δεν υπήρχαν πολλά.

Τις καθιερωμένες αυτές παραδόσεις φέρανε και στην Αυστραλία οι πρώτοι Λάκωνες μετανάστες. Τις τηρούσαν στις εργατικές συνοικίες στο Γκούντγουντ, στο Θέμπαρτον και στο Μπόγδεν στη δεκαετία του '50 και του '60 με τον ίδιο τρόπο όπως και οι πρόγονοί τους στα Τάλαντα, το Γεράκι και την Καρίτσα. Η άσκηση τοπικών τρόπων της Αυστραλίας δεν ρίζωσε έως ότου τα αυστραλογεννημένα παιδιά, περισσότερο τα εγγόνια, άρχισαν κι αυτά να απαιτούν ό,τι απολάμβαναν τα φιλαράκια τους τα Αυστραλάκια. Έτσι, αυτά που χαιρόμαστε σήμερα είναι η ανάμειξη δύο πολιτισμών. Έχουμε τον Σάντα Κλάους που φέρνει δώρα –παιχνίδια και παρόμοια- την ημέρα των Χριστουγέννων, αν και στον Παλλακωνικό Σύλλογο για να προλάβει τον φέρνουμε πολύ νωρίτερα να μοιράσει δώρα στα παιδιά μας. Έχουμε επιπλέον και την ελληνική διατύπωση του ίδιου, τον Άϊ- Βασίλη, που θέλει ανήμερα την πρωτοχρονιά τα παιδιά να τα ασημώνουμε με χρήματα, νόμισμα παρακαλώ όχι πενηνταράκια!

Ναι μεν έχουμε αλλάξει, κάπως, αλλά ουσιαστικά σε μεγάλο βαθμό είμαστε οι ίδιοι. Δεν καλωσορίζουμε πλέον τον καινούργιο χρόνο στα σπίτια, αλλά τρέχουμε στον Παλλακωνικό Σύλλογο που δημιουργεί καινούργιες παραδόσεις, πρωτοχρονιάτικα ρεβεγιόν και χοροεσπερίδες, κάτι που έχει καθιερωθεί από τη δεκαετία του '80. Το πατροπαράδοτο τριανταένα έχει πλέον παραμεριστεί από το εορταστικό φαγοπότι, το νόστιμο σουβλάκι, το εκλεκτό κρασί, την άφθονη μπίρα, την ζωντανή μουσική, τους ελληνικούς και ευρωπαϊκούς χορούς ανάμεσα των οποίων και μερικά δείγματα από τα κάλαντα. Οι παλιές λάμπες του χωριού αποτελούν απλή νοσταλγία και στόλισμα κάτω από το διάχυτο φωτισμό του Παλλακωνικού Οικογενειακού Κέντρου ενώ ένα λεπτό πριν από τις 12 τα μεσάνυχτα ο πρόεδρος του Συλλόγου σβήνει τα φώτα. Στο σιωπηλό σκοτάδι για μια φευγαλέα στιγμή οι Λάκωνες της Αδελαΐδας όλοι μαζί χέρι-χερι περιμένουν τον καινούργιο χρόνο με κάθε αισιοδοξία και βροντοφωνάζουν την αντίστροφη μέτρηση των τελευταίων δέκα δευτερόλεπτων.

Κατόπιν μέσα από το σκοτάδι μια πολύχρωμη έκρηξη: φώτα, φωνές, χαρά, αγκαλιές, φιλιά, χειραψίες, τα όργανα 10-15 λεπτά κατ 'επανάληψη να παίζουν «Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά». Στη συνέχεια, καθήκον για την κοπή της πίτας πέφτει στον πρόεδρο ο οποίος κρατάει το ενδιαφέρον όλων και κόβει ένα-ένα δώδεκα κομμάτια, ένα για κάθε μήνα του χρόνου, τα οποία παραχωρούνται με κλήρωση σε δώδεκα τυχερούς από τους 300 περίπου παρευρισκόμενους. Ένας απ’ αυτούς, ο πιο τυχερός απ’ όλους, με τη σειρά θα βρει και τη χρυσή λύρα του Συλλόγου. Χρόνια του πολλά και καλά.

Χρόνια πολλά και σε όλη τη Λακωνική πατριά. Μακάρι όλοι μας για πολλά-πολλά ακόμα χρόνια να απολαμβάνουμε αυτό το υπέροχο μίγμα των δυο πολιτισμών που στο τέλος τέλος δεν διαφέρει και τόσο από τι γίνεται στους Μολάους, την Σκάλα και την Σπάρτη.

Ο Παλλακωνικός Σύλλογος, εύχεται σε όλα τα μέλη και φίλους Καλά Χριστούγεννα και Καλή Χρονιά!

Πρω­το­χρο­νιά­τι­κος Χο­ρός
την Παρασκευή 31 του Δεκέμβρη 2010
στο Παλλα­κω­νι­κό Οι­κο­γε­νεια­κό Κέ­ντρο
24 – 26 Aldridge Avenue, Plympton Park
α­πό 7:00 το βρά­δυ μέ­χρι 2:00 το πρω­ί
Παρακαλούμε κλείστε τις θέσεις σας εγκαίρως για να μπορέσουμε να σας εξυπηρετήσουμε.

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά
ψηλή μου δενδρολιβανιά
Κι αρχή καλός μας χρόνος
εκκλησιά με τ' άγιο θρόνος.

Αρχή που βγήκε ο Χριστός
άγιος και πνευματικός
στη γη να περπατήσει
και να μας καλοκαρδίσει.

Άγιος Βασίλης έρχεται,
και δεν μας καταδέχεται,
από την Καισαρεία,
συ' σαι αρχόντισσα κυρία.

Βαστά εικόνα και χαρτί
ζαχαροκάρνο, ζυμωτή
χαρτί και καλαμάρι
δες και με το παλικάρι.

Το καλαμάρι έγραφε,
τη μοίρα του την έλεγε
και το χαρτί ομίλει
Άγιε μου καλέ Βασίλη.

Και νέον έτος αριθμεί
την του Χριστού περιτομή
και η μνήμη του Αγίου
Ιεράρχου Βασιλείου.

Του χρόνου μας αρχή καλή
και ο Χριστός μας προσκαλεί
την κακία ν' αρνηθούμε
μ' αρετές να στολιστούμε.

Να ζούμε βίον τέλειον
κατά το Ευαγγέλιον
με αγάπη με ειρήνη
και με τη δικαιοσύνη.

Χρόνια πολλά και ευτυχή
με καθαρά κι αγνή ψυχή
με χαρά και με υγεία
και με θεία ευλογία.

Η Φωτογραφία του Μήνα Δεκέμβρη 2010: Εργατιά στα Βαμβάκια

Στη σημερινή αναμνηστική φωτογραφία εικονίζονται εργάτες από τον Άγιο Δημήτριο και μαζεύουν βαμβάκι στο Έλος, αφεντικό είναι ο Παναγιώτης Γλεντζές. Τα μεροκάματα, ήλιο με ήλιο, ήταν μόλις 25 δραχμές.

Τη φωτογραφία πρότεινε ο Χρήστος Νικ. Βλάχος, από τη συλλογή του Μιχάλη Λεϊμονίτη. Ευχαριστούμε θερμά τον Μιχάλη για την ευγενική παραχώρηση.

Aν κάποιος αναγνωρίσει ορισμένα πρόσωπα στη φωτογραφία παρακαλούμε ενημερώσετέ μας.

Χριστουγεννιάτικο Πάρτι για τα παιδιά: Χο χο χο … Ο Αϊ-Βασίλης Έρχεται

Νωρίς, πολύ νωρίς έρχεται φέτος στο Παλλακωνικό Οικογενειακό Κέντρο ο συμπαθέστατος, γελαστός, κοκκινοντυμένος χοντρούλης με τα άσπρα γένια και το τσουβάλι γιομάτο εκπλήξεις για τα παιδιά.

Την Κυριακή απόγευμα, 28 του Νοέμβρη καταφτάνει να σκορπίσει δώρα και χαρά ο γενναιόδωρος προστάτης των φτωχών και  λατρευτό είδωλο των παιδιών που ίσως τα ακούσετε να τον αποκαλούν Φάδερ Κρίστμας, Σάντα Κλάους και Κρις Κριγκλ, ή αν έχουν μάθει Ελληνικά Αϊ-Βασίλη, ακόμα και Αϊ-Νικόλα!

Πράγματι η λατρευτή αυτή παραδοσιακή φιγούρα είναι συνδυασμός δύο ορθόδοξων Άγιων, δύο διαφορετικών προσώπων, συγκεκριμένα οι Έλληνες επίσκοποι, Μέγας Βασίλειος και Άγιος Νικόλαος.

Στην Αυστραλία, όπως στο δυτικό κόσμο γενικά, αυτός που φέρνει τα δώρα στους φτωχούς και στα παιδιά είναι ο Άγιος Νικόλαος ή Σάντα Κλάους, τον οποίον οι Έλληνες γιορτάζουμε στις 6 Δεκεμβρίου και τον θεωρούμε προστάτη των ναυτικών.

Ο Άγιος Νικόλαος απεικονίζεται στην ορθόδοξη παράδοση, ως ηλικιωμένος επίσκοπος με πλούσια κάτασπρα γένια, και επειδή την πρώτη του Γενάρη γιορτάζουμε επίσης και τ’ Αϊ-Βασιλιού και κατά την ελληνική παράδοση συνηθίζουμε να προσφέρουμε δώρα για την Πρωτοχρονιά, το όνομα του Αϊ-Βασίλη συνδυάστηκε με τη μορφή του άλλου Αγίου, του Αϊ-Νικόλα, ο οποίος στο δυτικό κόσμο θεωρείται ως ο καλός παππούς που μοιράζει τα δώρα.

Όσο για το χρώμα της στολής του Αϊ-Βασίλη, πάμε πίσω στο 1931, τον καιρό της μεγάλης οικονομικής κρίσης που έπληττε όλους τους λαούς του κόσμου.  Τον καιρό εκείνο για καθαρά διαφημιστικούς λόγους η γιγαντιαία αμερικάνικη εταιρία Κόκα-Κόλα θέλησε να ντύσει τον Σάντα Κλάους στα κόκκινα ώστε να ταιριάζει με τα χρώματα της φίρμας.

Με τον καιρό ο Σάντα Κλάους (Άγιος Νικόλαος) ή Φάδερ Κρίστμας ή Κρις Κριγκλ ή Αϊ Βασίλης γίνηκε παγκόσμιο φαινόμενο, ξεπέρασε τα όρια των ηπείρων, των κρατών, ακόμα και των ηλικιών.  Σήμερα κατακτάει τις καρδιές όλων των ανθρώπων αφού όποτε εμφανίζεται μοιράζει όχι μόνο δώρα αλλά την ίδια τη χαρά, την ελπίδα και την ευτυχία, κάτι που ο Παλλακωνικός συμμερίζεται και με χαρά κάνει δυνατό για όλα τα παιδιά και εγγόνια των μελών την Κυριακή, 28 Νοεμβρίου.

Σας περιμένουμε.

Η Φωτογραφία του Μήνα Νοέμβρη 2010: Νύφη από τη Ζαραφόνα 1958

Στη σημερινή αναμνηστική φωτογραφία εικονίζεται ένα νέο παντρεμένο ζευγάρι το1958, o Παναγιώτης και η Ανθούλα Τσετσέρη.

Ο Παναγιώτης από τους Άγιους Αναργύρους, τότε Ζούπενα, ήρθε με το καράβι Cyrenia και βγήκε στο Σύδνεϋ στις 22 Δεκεμβρίου 1954. Στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στην Αδελαΐδα και έκανε πρόσκληση να φέρει την Ανθούλα Κατράνη από την Καλλιθέα, τότε Ζαραφόνα.  Η Ανθούλα ήρθε με το καράβι  Castel Felice και βγήκε στη Μελβούρνη στις 25 Ιανουαρίου 1958.

Ευχαριστούμε θερμά την Ανθούλα που μας έδωσε τη φωτογραφία από το οικογενειακό της άλμπουμ.

Ποια είναι τα ιστορικά ιδρυτικά μέλη του Παλλακωνικού;

Η δημοσίευση τον περασμένο μήνα της ανασκόπησης από την ιστορία του Παλλακωνικού Συλλόγου προκάλεσε μεγάλο ενδιαφέρον και σχόλια. Προτάσεις για διορθώσεις και προσθήκες στο κείμενο ελήφθησαν από έναν αριθμό παλαιμάχων μελών και περιλαμβάνονται σε τροποποιημένο κείμενο που θα ξαναδημοσιευθεί κατά περίπτωση στο μέλλον.

Περαιτέρω σχόλια ζητούνται και είναι ευπρόσδεκτα. Πολύ θα εκτιμούσαμε αυτόπτες μαρτυρίες που θυμόσαστε από συγκεκριμένα γεγονότα και εκδηλώσεις σε όλο το ταξίδι του Παλλακωνικού.

Για παράδειγμα ο Γιάννης Κατσάμπης, τότε μόλις 16 ετών, που τις μέρες κείνες είχε πρωτοπάρει δίπλωμα οδήγησης, θυμάται ότι ο πατέρας του ο Βαγγέλης του ζήτησε να τον πάει στο σίτυ στο φλατάκι του Παναγιώτη και Ανθούλας Τσετσέρη όπου θα γινότανε συζήτηση για το σχηματισμό σωματείου των Λακώνων.

Η Ανθούλα Τσετσέρη θυμάται ότι είχαν καταφτάσει τόσοι πολλοί που δεν χώραγαν στο σαλονάκι της κι έτσι οι συζητήσεις γινήκανε στην πίσω αυλή. Θα ήταν χρήσιμο αν κάποιος που ήταν εκεί πάρει χαρτί και μολύβι να γράψει όσους από τους παρευρισκόμενους μπορεί και θυμάται.

Γνωρίζουμε επίσης ότι μέχρι τις πρώτες εκλογές στις 22 Ιανουαρίου, 1967, είχαν εγγραφεί 108 μέλη.  Αυτοί θεωρούνται και διακρίνονται ιστορικά ως ιδρυτικά μέλη.  Δυστυχώς όμως, παρόλο που ξέρουμε τον αριθμό, ο κατάλογος με τα συγκεκριμένα ονόματα δεν έχει βρεθεί στα αρχεία του Συλλόγου.  Ίσως έχει χαθεί, αλλά σίγουρα παραμένει στη συλλογική μνήμη των παλαίμαχων μελών. Για παράδειγμα ο Βασίλης Γκιουζέπης που τον καιρό εκείνο ήταν νεοφερμένος, ήταν ενάμιση χρόνο στην Αυστραλία, και στη συνέχεια έχει υπηρετήσει το Σύλλογο ευσυνείδητα σχεδόν σε όλους τους ρόλους και Συμβούλια καθ 'όλη την ιστορία, νομίζει ότι μπορεί να ανακατασκευάσει το χαμένο κατάλογο. Περιμένουμε λοιπόν τα αποτελέσματα του Βασίλη. Ίσως υπάρχουν κι άλλοι, με το  θάρρος και αρκετά καλή μνήμη να επιχειρήσουν το ίδιο. Δοκιμάστε το!