Αντικαρκινικός Έρανος: Συγχαρητήρια επιστολή

Patrick Conlon Mr Christos Vlahos President Pan-Laconian Society of SA “Leonidas” Inc 24-26 Aldridge Ave PLYMPTON PARK SA 5038 Dear Mr Vlahos I write to congratulate your organisation for the very successful Flinders Medical Centre Foundation’s fundraising lunch held at your premises on Sunday 22nd May 2011. I am advised that the day was extremely well organised and well attended, raising over sixty thousand dollars towards cancer research. This is a tremendous result for a very worthy cause that the Pan-Laconian Society should be most proud of. Once again congratulations to all the volunteers on a job well done. Yours sincerely HON PATRICK CONLON MEMBER FOR ELDER 30/05/2011

Προς κ. Χρήστο Βλάχο Πρόεδρο Παλλακωνικού Σύλλογοού ΝΑ «Λεωνίδας» 24-26 Aldridge Ave PLYMPTON PARK SA 5038 Αγαπητέ κ. Βλάχο Γράφω να συγχαρώ το σύλλογό σας για τον πολύ επιτυχημένο έρανο για το Flinders Medical Centre Foundation που έλαβε χώρα στο κέντρο σας, την Κυριακή 22 Μαΐου 2011. Μαθαίνω η ημέρα ήταν πολύ καλά οργανωμένη με ευρεία συμμετοχή, επιφέροντας πάνω από εξήντα χιλιάδες δολάρια για την έρευνα του καρκίνου. Είναι καταπληκτικό το αποτέλεσμα για ένα πολύ αντάξιο σκοπό και ο Παλλακωνικός Σύλλογος θα πρέπει να είναι εξαιρετικά υπερήφανος. Πάλι συγχαρητήρια σε όλους τους εθελοντές για μια πολύ καλή δουλειά. Με εκτίμηση Πάτρικ Κόνλον Αντιπρόσωπος της έδρας ΄Ελντερ Κοινοβουλίου της  Νότιας Αυστραλίας 30/05/2011

Νεαρός επιστήμονας κινητοποιεί τους Λάκωνες στον αντικαρκινικό αγώνα

Οι Λάκωνες της Αδελαΐδας δραστηριοποιήθηκαν την Κυριακή 22 Μαΐου προκειμένου να ενισχύσουν τον πολυαναμενόμενο αντικαρκινικό έρανο στον οποίο πρωτοστάτησε ο Γεώργιος Δρακόπουλος, νεαρός Λάκωνας επιστήμονας με μια διακαή επιθυμία μέσα του να κάνει ό, τι μπορεί για να βοηθήσει την ανθρωπότητα στην καταπολέμηση του καρκίνου που αποτελεί μια από τις σημαντικότερες αιτίες θανάτου τόσο στην Αυστραλία όσο και στην Ελλάδα.

Πήρε πάνω από τρεις μήνες σχεδιασμού από την πλευρά του, κινητοποιώντας μια μικρή ομάδα από πρόθυμους συνεργάτες – σύζυγο, πατέρα, μητέρα και αδελφή- χτυπώντας τις πόρτες εκατοντάδων επιχειρήσεων στη Νότια Αυστραλία προκειμένου να δρομολογηθεί ο έρανος της Κυριακής όπου συγκεντρώθηκαν 30 χιλ. δολάρια για το Flinders Medical Centre Foundation, επίσημη φιλανθρωπική οργάνωση του Flinders Medical Centre αποστολή του οποίου είναι να επιτευχθεί πρόοδος στην υγεία μέσω συνεχής έρευνας παγκόσμιου κύρους. Κατά συνέπεια συμπληρωματικοί πόροι είναι ζωτικής σημασίας.

Οι δραστηριότητες την ημέρα του εράνου περιλάμβαναν λαχείο, πλειστηριασμό και ζωγραφική προσώπου για τα παιδιά. Υπήρχαν επίσης παρουσιάσεις από εκπροσώπους του ιδρύματος του ιατρικού κέντρου οι οποίοι τόνισαν τη την πολύτιμη υποστήριξη των κοινοτικών οργανώσεων, όπως και του Παλλακωνικού Συλλόγου στις ερευνητικές τους πρωτοβουλίες. Οι ομιλητές, επίσης, φρόντισαν να εξηγήσουν μια σειρά από προληπτικά μέτρα που χρειάζεται ο καθένας να γνωρίζει σχετικά με τη φροντίδα της δικής του προσωπικής υγείας.

Το ποσό των 32 χιλ. δολ. που συγκεντρώθηκε την Κυριακή στο Παλλακωνικό Οικογενειακό Κέντρο συνοδεύεται από ίσο ποσό από τους εργοδότες του Γιώργου, BHP Billiton, που ουσιαστικά σημαίνει ο αντικαρκινικός αγώνας θα ωφεληθεί κατά 64 000 δολ. μέσω των προσπαθειών του Γιώργου, των υποστηρικτών του, και του Παλλακωνικού Συλλόγου της Νότιας Αυστραλίας.

Ο Παλλακωνικός Σύλλογος είναι περήφανος για το Γιώργο και την πρωτοβουλία του να κινητοποιήσει υποστήριξη για αυτόν τον πολύ αξιόλογο σκοπό. Είναι θαυμάσιος νέος που δίνει παράδειγμα. Ελπίδα μας περισσότεροι από τους νέους μας να ακολουθήσουν το παράδειγμά του.

Oι γεύσεις της Πελοποννήσου στο SBS

Η Πελοπόννησος θα βρεθεί στο επίκεντρο μιας νέ ποας σειράςυ θα προβληθεί στο κανάλι SBS ONE με σημείο αναφοράς τη μαγειρική της περιοχής, αλλά και τους ανθρώπους και τα αξιοθέατά της.

Η σειρά ονομάζεται «Lyndey and Βlair’s Taste of Greece» και δημιουργοί της είναι η βραβευμένη για την ενασχόλησή της με την γαστρονομία Lyndey Milan και ο γιος της Blair Milan, που αποβίωσε πρόσφατα σε ηλικία μόλις 29 ετών, από οξεία λευχαιμία μυελού των οστών.
 
Η προβολή των επεισοδίων αποτελεί και απότιση φόρου τιμής στον νέο ηθοποιό που χάθηκε τόσο πρόωρα. Μητέρα και γιος είχαν ταξιδέψει πέρυσι στην Πελοπόννησο, με τη συνοδεία τηλεοπτικού συνεργείου.

Δοκίμασαν εδέσματα και λιχουδιές των ντόπιων κατοίκων, συναναστράφηκαν μαζί τους και επισκέφθηκαν εστιατόρια της περιοχής. Ο πρωταγωνιστικός ρόλος ανήκει στην κουζίνα της Πελοποννήσου, ωστόσο, δεν παραβλέπεται η ιστορία του τόπου. Δίνεται η δέουσα σημασία, προβολή και πληροφόρηση για τους αρχαιολογικούς προορισμούς της περιοχής.

Η κ. Lyndey Milan, συντετριμμένη ακόμη από το θάνατο τους γιου της, είπε ότι επισπεύσθηκε η μετάδοση της σειράς «ακριβώς για να προβληθεί προς τιμήν του». Γενικότερα, δε, για τη σειρά είπε: «Αυτό ήταν ένα ανεπανάληπτο οδοιπορικό. Όχι όπως οι συνηθισμένες οικογενειακές διακοπές. Και οι δύο μας αναζητούσαμε γεύσεις και περιπέτεια στην ελληνική ύπαιθρο σαν τρελοί».

O Blair Milan, πριν το ανεπάντεχο γεγονός και ενώ η σειρά βρισκόταν στο στάδιο της τελικής επεξεργασίας, είχε προλάβει να δηλώσει: «Το να ταξιδεύεις και να γυρίζεις ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα με τη μητέρα σου είναι κάτι όχι και τόσο συνηθισμένο. Να το πως κάπως έτσι: με την μητέρα μου δεν υπάρχει ούτε μια βαρετή στιγμή. Την ομορφιά της σχέσης μητέρας/γιου μπροστά στον φακό δεν μπορείς να την προσποιηθείς ή να την αντιγράψεις. Η ωρίμανση αυτής της σχέσης δοκιμάστηκε και καλλιεργήθηκε σε ένα διάστημα 29 χρόνων».

Η σειρά θα αρχίζει να προβάλλεται την Πέμπτη 26 Μαΐου στις 7:30 το βράδυ, ώρα Αδελαΐδας.  Τα προγράμματα είναι επίσης διαθέσιμα στη διεύθυνση: www.sbs.com.au/shows/tasteofGreece

Θέμης Καλλός.

 Η Πελοπόννησος «πρωταγωνίστρια» | Neos Kosmos

Τιμητική αναγνώριση Λακώνων

Δύο Λάκωνες ενενηντάρηδες αναγνωριστήκανε επισήμως στον ετήσιο χορό των Αγ. Κωνσταντίνου και Ελένης στο Goodwood που έγινε στις 14 Μαΐου στο Ολύμπικ Χωλ της Αδελαΐδας. Τιμητικά διπλώματα απονεμήθηκαν στον Γεώργιο Οικονόμου που διετέλεσε ψάλτης του ναού επί 40 χρόνια και στον Νίκο Αντώνη τακτικό εκκλησιαζόμενο κατά την ίδια χρονική περίοδο. Οι δύο είναι και παλαίμαχα σεβαστά μέλη του Παλλακωνικού Συλλόγου, ο Γεώργιος από τους Αγίους Αναργύρους διετέλεσε πρόεδρος στη δεκαετία του 1970, ενώ ο Νίκος από την Καρίτσα είναι τακτικός στις περισσότερες από τις εκδηλώσεις.

Εκτιμούμε ιδιαίτερα τη συμβολή τους. Χρόνια πολλά να συνεχίσουν να υπηρετούν την παροικία και να είναι κοντά στο Σύλλογο.

Στη φωτογραφία πάνω ο Γεώργιος Οικονόμου και κάτω ο Νίκος Αντώνης.

Η Φωτογραφία του Μήνα Μάη 2011: Πρώτο Γυναικείο Τμήμα 1994

 Στη σημερινή αναμνηστική φωτογραφία από το 1994 εικονίζεται το πρώτο Γυναικείο Τμήμα του Παλλακωνικού Συλλόγου. Διήρκησε περίπου πέντε χρόνια, ήταν αναπόσπαστο και ιδιαίτερα ενεργό κομμάτι του Συλλόγου, και προπομπός ίσης εκπροσώπησης των γυναικών στο διοικητικό συμβούλιο. Έφερε καινούργιο χρώμα, και συνέβαλε σημαντικά στην καθιέρωση των γιορτών της μητέρας και του πατέρα.

50η Επέτειος: Συγχαρητήρια στην Παλλακωνική Μελβούρνης

Θερμότατα συγχαρητήρια απευθύνει ο Παλλακωνικός Σύλλογος Νότιας Αυστραλίας στο αδελφό σωματείο μας, την Παλλακωνική Αδελφότητα της Μελβούρνης και Βικτορίας, που φέτος γιορτάζει την 50ή της επέτειο.

Η Παλλακωνική Αδελφότητα ιδρύθηκε το 1961 με σκοπό να φέρει πιο κοντά τους Λάκωνες μετανάστες από όλη την Βικτόρια. Την περίοδο της μεγάλης αυτής μεταπολεμικής μετανάστευσης, πολλοί Λάκωνες βρήκαν στην Παλλακωνική Αδελφότητα ένα κέντρο συνάντησης, ανταλλαγής εμπειριών και αλληλοβοήθειας απέναντι στις προκλήσεις πώς να μάθουν να ζουν στην θετή καινούργια τους πατρίδα.

Πολλοί Λάκωνες επέλεξαν να εγκατασταθούν στο Brunswick και στη γύρω περιοχή του Moreland. Όταν ήρθε καιρός η Αδελφότητα να βρει μόνιμη κατοικία, η αγορά του κτιρίου που βρίσκεται στο 258 Albert Street, Brunswick, ήταν η φυσική επιλογή. Μετονομάστηκε «Λακωνικό Σπίτι» και συνεχίζει να υπηρετεί ως λέσχη του σύλλογο μέχρι σήμερα.

Πάνω από μισό αιώνα η οργάνωσή συμβάλει στη διατήρηση της λακωνικής πολιτιστικής κληρονομιάς στη Βικτόρια. Εξακολουθεί να μεταβιβάζει αυτή την πολιτιστική κληρονομιά στη δεύτερη και τρίτη γενιά Ελληνοαυστραλών.

Κάθε χρόνο η Αδελφότητα διοργανώνει εκδηλώσεις και δραστηριότητες που αποσκοπούν στην ανάδειξη του λακωνικού πολιτισμού, συμπεριλαμβανομένων εκθέσεων παραδοσιακών ελληνικών χορών, θέατρο, πολιτιστικά σεμινάρια και πανηγύρια. Είναι ιδιαίτερα υπερήφανη που είναι σε θέση να συμβάλει στην πολυπολιτισμική όψη της Μελβούρνης με τον τρόπο αυτό.

Μεταξύ των επιτευγμάτων της Παλλακωνικής Αδελφότητας περιλαμβάνονται η δική της εφημερίδα (Λακωνικά Νέα), δραστήριο τμήμα ηλικιωμένων, πολιτιστική επιτροπή, καθώς και ελληνικό χορευτικό συγκρότημα.

Η Παλλακωνική Αδελφότητα πρόσφατα άρχισε να δημοσιεύει στο διαδίκτυο δική της ιστοσελίδα στην οποία περιγράφονται οι δραστηριότητες και το όραμα του αδελφού μας σωματείου των Μελβουρνιωτών. Η διεύθυνση στο διαδίκτυο είναι: http://www.leonidas.org.au/

Και πάλι συγχαρητήρια για τη σπουδαία αυτή ιστορική πορεία. Προσβλέπουμε στη συνέχιση στενών δεσμών και συνεργασίας μεταξύ των δυο αδελφών σωματείων για τη διατήρηση και την προώθηση της κοινής πολιτιστικής μας κληρονομιάς.

Χαρούμενη Μέρα της Μητέρας!

Σε αναχώρηση από το καθιερωμένο ο Παλλακωνικός Σύλλογος φέτος, για πρώτη φορά, γιορτάζει την Ημέρα της Μητέρας σαββατοβραδιάτικα, έτσι ώστε οι Λακώνισσες να έχουν την ευκαιρία πρώτα να χαρούν την τιμή όλες μαζί και κατόπιν την επόμενη μέρα να είναι ελεύθερες να απολαύσουν ιδιαίτερο ποιοτικό χρόνο με την οικογένεια.

Η Γιορτή της Μητέρας είναι αλλιώτικη από τις άλλες. Είναι γιορτή που μας θυμίζει πώς ήρθαμε στον κόσμο. Είναι γιορτή φόρο τιμής σ’ εκείνη που μας έφερε στη ζωή, που μας έδωσε πνοή και αποτελεί το κέντρο του δικού μας κόσμου, αλλά και εμείς του δικού της.

Η ημέρα αυτή σκοπό έχει να τιμήσει την προσφορά της μητέρας στη ζωή, που μας προσφέρει ακούραστα την αγάπη της και τη βοήθεια της και το μόνο που περιμένει από εμάς είναι ένα γλυκό χαμόγελο.

Η αναγνώριση αυτών που αγαπάμε και μας αγαπούν δεν είναι τόσο «ακριβή» και δύσκολη υπόθεση. Μερικές φορές η πιο απλή χειρονομία μπορεί να έχει μεγαλύτερη συναισθηματική βαρύτητα από ένα ακριβό δώρο. Λόγια παρηγοριάς, μια ζεστή αγκαλιά.

Η Γιορτή της Μητέρας, παγκόσμια γιορτή, έχει τις ρίζες της στην αρχαία Ελλάδα. Στην αρχαιότητα ήταν γιορτή της άνοιξης όπου λατρευόταν η Γαία, η μητέρα Γη, μητέρα όλων των θεών και των ανθρώπων. Αργότερα την αντικατέστησε η κόρη της, η Ρέα, σύζυγος του Κρόνου, μητέρα του Δία και όλων των ολύμπιων θεών και που ήταν η θεά της γονιμότητας.

Τον 17ο αιώνα, η Γιορτή της Μητέρας, συναντάται στη Μεγάλη Βρετανία ως «Mothering Sunday». Αυτή η μέρα γιορταζόταν την 4η Κυριακή της Σαρακοστής προς τιμή της Παναγίας και όλων των μητέρων της Αγγλίας. Κατά την διάρκεια αυτής της μέρας, οι υπηρέτριες που έμεναν στα σπίτια των αφεντικών τους έπαιρναν μία μέρα άδεια για να επιστρέψουν στα σπίτια τους και να περάσουν την ημέρα με τις μητέρες τους.

Στην εποχή μας η δεύτερη Κυριακή του Μάη έχει επικρατήσει διεθνώς. Έτσι πολλές χώρες, ανάμεσά τους η Ελλάδα και η Αυστραλία, γιορτάζουν την γιορτή της μητέρας την δεύτερη Κυριακή του Μάη.

Η Γιορτή της μητέρας βέβαια έχει χάσει, όπως και όλες οι γιορτές, τον παραδοσιακό της χαρακτήρα. Παρ' όλο που η γιορτή αυτή καθιερώθηκε για να γιορτάζεται η μητέρα σαν έννοια, μιας πρώτης τάξης ευκαιρία να δείξει κανείς την αγάπη του για την δική του μητέρα, γρήγορα ωστόσο το εμπόριο και η διαφήμιση ανακάλυψαν μια νέα πηγή εσόδων και έτσι τα πρώτα συμβολικά λουλούδια της γιορτής έγιναν γρήγορα ανθοδέσμες, ακριβά και υπερτιμημένα δώρα.

Οι παραδοσιακές αξίες της αγάπης και του σεβασμού, ωστόσο δεν μπορεί ποτέ να εξαργυρωθούν. Ας ελπίζουμε αυτή η τάση μπορεί να αντιστραφεί και η γιορτή να επανέλθει στην πραγματική της έννοια και ουσία.

Προς αυτό, σε τούτο το τεύχος το «Παλλακωνικό Δελτίο» παρουσιάζει μια συλλογή στις μεσαίες σελίδες από φωτογραφίες που απεικονίζουν τις γυναίκες του Συλλόγου, τις «Ωραίες Ελένες του Λεωνίδα», σε διάφορες δραστηριότητες στο πέρασμα των χρόνων.

Ο Παλλακωνικός Σύλλογος εύχεται χαρούμενη μέρα της μητέρας σ’ όλες τις Λακώνισσες. Να είναι πάντα υγιείς, χαρούμενες και ευτυχισμένες.

Να τις χαιρόμαστε, με αγάπη για όλες και ιδιαίτερο σεβασμό προς τις προγονές μας.

Chantal Contouri Featured in “One Dream Ago: The Beatles’ South Australian Connections”

Santal the MC

Pan-Laconian Society of South Australia function

John Lennon called Chantal Contouri “squat”, later on she became a sex symbol.  What’s more, she was not ashamed but honored by Lennon’s comment. She was characterised as the greatest fan of the Beatles in Australia and had the chance to work with them. Today, she refers to the kindness and warmth of John Lennon. Chantal Contouri was born in Agios Georgios in Mani of Laconia. She is a successful actor in the Australian cinema, TV and theatre. Lately, she came under the spotlight again, due to her close relationship with the British rock band “The Beatles”.

Interesting, unknown details of her life next to the Beatles can be found in the book “One Dream Ago: The Beatles’ South Australian Connections”, written by Michael Savvas and Olivia Savvas-Koopmans.

“I met with the Beatles in 1964 in Adelaide, under unusual circumstances. When I turned 19, in 1969 I decided to go to London. I arrived on my birthday and I was hosted by Bruce Welch and his girlfriend – who was to become the well-known actress Olivia Newton-John. One day, Bruce and I came across John Lennon and Yoko Ono. John Lennon was really kind. I remember, at the time, he had a white Rolls Royce, with a TV and antenna- and all that in 1969! I was astonished!”

That's was how Chantal Contouri met Lennon and got hired as a waitress at the Revolution Club. The Club is a Beatles property. It was named after the namesake song of the Beatles, which topped the charts.

Chantal Contouri Featured in “One Dream Ago: The Beatles’ South Australian Connections”


Bio
Chantal Contouri (born 1949 in Lakonia Greece) is an Australian actress.

Contouri has had starring roles in Australian films and played guest and recurring roles in various television series. Television roles including nurse Tracey Wilson in the soap opera Number 96 in 1974–1975.

She later appeared in The Sullivans as Melina Tsangarakis, who married Norm Baker before her death by firing squad. Contouri appeared in US daytime soap opera General Hospital in 1988 and played a guest role in Australian teen soap E Street in 1993.

She played a main role in sex comedy film Alvin Purple Rides Again (1974), and later had a guest role in the Alvin Purple television series produced in 1976. Contouri had starring roles in horror-suspense films Thirst (1979) and Snapshot (1979). Her most recent feature film appearance was in The Wannabes (2003).

In 2007, Contouri discussed Number 96 on an episode of Where Are They Now, and revealed that she runs a restaurant in Adelaide called The Original Barbecue Inn.
Courtesy: http://en.wikipedia.org/wiki/Chantal_Contouri

Η Φωτογραφία του Μήνα Απρίλη 2011: Καλά Τσουγκρίσματα 1957

Πάσχα σημαίνει πατρογονικό χωριό και οικογενειακή ζεστασιά, συγκέντρωση της οικογένειας γύρω στο γιορτινό τραπέζι, τα λουλούδια στον Επιτάφιο και τα ανοιξιάτικα αρώματα της φύσης… 

... ένα κόσμο μακριά για τους πρώτους μετανάστες από το Νότιο Πάρνωνα στη δεκαετία του ’50 που εδώ εικονίζονται να τσουγκρίζουν τα κόκκινα αυγά στο φιλόξενο σπίτι του Καστελοριζιώτη Δημήτρη Ψήλου το Πάσχα του 1957. Ο Δημήτρης ήταν ένας από τους παλαιότερους μετανάστες στην τότε ακόμα μικρή ελληνική παροικία της Αδελαΐδας, και έδειχνε ιδιαίτερη φροντίδα στους Λάκωνες. Στη φωτογραφία η οικογένεια Δημήτρη και Ρινιώς Ψήλου με παρέα επί το πλείστον από Κοσμιτογερακίτες μετανάστες. Από αριστερά πρόσωπο άγνωστων στοιχείων, Γεώργιος Κούρλας, Γεώργιος Πήλιουρας, Θεόδωρος Λάμπρος, Γιάννης Μπαμπαδήμας, Γεώργιος Χελιώτης (από Κουνουπιά Κυνουρίας) Πέτρος Κατσίκας, Παναγιώτης Μαρουδάς, Δημήτρης Ψήλος, Θεόδωρος Κουτσοθεοδωρής, Ρινιώ Ψήλου και τα παιδιά.

Αναζητώντας την ελληνική οικογένεια του προπάππου, 100 χρόνια από το θάνατό του

Αγαπητέ αναγνώστη, Τα τελευταία 5 χρόνια ψάχνω να βρω την οικογένεια του προπάππου μου, Ανδρέα. Σας παρακαλώ αν μπορείτε να με βοηθήσετε.  Ονομάζομαι Τζόλυον, και ο προπάππους μετανάστευσε στην Νότια Αυστραλία, φτάνοντας εδώ το 1874, ηλικίαςπερίπου 24 ετών. Κατόπιν αγγλοποίησε το όνομά του, όπως πολλοί Έλληνεςμετανάστες την εποχή εκείνη, στο AndrewThompson. Ένα μεγάλο κενό μεσολαβεί μεταξύ την άφιξή του και το επόμενο συμβάν στη ζωή του, νομίζω μέχρι να κατατοπιστεί σε μιαξένη χώρα, όπου δεν μπορούσε να μιλήσειτη γλώσσα. Εγκαταστάθηκε στο Port Augusta της ΝότιαςΑυστραλίας, παράκτια πόλη με μικρό λιμάνικατάλληλο για αλιεία. Εδώ το 1883παντρεύτηκε την Αγγλίδα κοπέλα ΣοφίαΡέυνολτς, και ένας από τους μάρτυρες στογάμο ήταν ο Anton Nicholias, ο οποίος παρέμεινε δια βίου φίλος. Ο Ανδρέας υπέγραψε το πιστοποιητικό του γάμου μεσταυρό, που σημαίνει δεν θα ήξερε γράμματα. Δεν ξέρουμε αν έστειλε γράμματα στην Ελλάδα, η οικογένεια ίσως δεν γνώριζε ότι είχε παντρευτεί και είχε παιδιά. Ελπίζω η σύζυγός του να είχεγράψει στα αγγλικά και να είχαν τουλάχιστον κάποια είδηση για το γιο τους. H Σοφία και o Ανδρέας  απέκτησαν πολλά παιδιά: την Αναστασία, έναν γιο Ανδρέα, την Ελένη, τη γιαγιά μου Έθελ, την Κλεάνθη, την Αθηνά, και την Αναστασία Ρικάρδα. Αφού το πρώτο τους παιδί το ονόμασαν Αναστασία, μήπως αυτό ήταν το όνομά της μητέρας του; Είναι λυπηρό η Αναστασία, ο Ανδρέας, και ηΑναστασία Ρικάρδα πέθαναν ως βρέφη, αλλά τέσσερις επιζώντες κόρες μεγάλωσαν, παντρεύτηκαν και είχαν δικές τους οικογένειες. Τον Απρίλη του 1891 ο Ανδρέας πολιτογραφήθηκε Αυστραλός υπήκοος και από το πιστοποιητικό αυτό ανακαλύπτουμεότι ήταν Έλληνας και το επάγγελμα ψαράς. Κι αυτό το πιστοποιητικό υπογράφεται με σταυρό. Τα παιδιά του άρχισαν σχολείο το 1892 και στο δελτίο εγγραφής χαρακτηρίζεται ψαράς / έμπορος  ψαριών.  Προφανώς επιθυμούσε αυτά να μορφωθούν, κάτι που ο ίδιος δε χάρηκε στην Ελλάδα. Σαν τρίτης γενεάς Αυστραλέζα, μου έκανε έκπληξη να μάθω ότι έχω Έλληνα προπάππου, αλλά στη συνέχεια καθώς είχα χρόνο να το καλοσκεφτώ, αυτό ίσως εξηγεί πολλά πράγματα: τη σκούρα επιδερμίδα του πατέρα μου, τα καστανά του μάτια και μαύρα μαλλιά, την υπέροχα χαρούμενη προσωπικότητά, τον τρόπο στη συζήτηση να μιλάει με τα χέρια, τηη προτίμηση για φαγητά μεσογειακά.  Μια δεύτερη ξαδέρφη μου λέει της είχαν πει το ελληνικό επώνυμο του Ανδρέα ήταν Μόρφετ αλλά ίσως ήταν λάθος γραμμένο, ή παρόμοιο με πόλη ή χωριό απ’ όπου είχε έρθει.  Ο Ανδρέας πέθανε στο Πορτ Πίρι της Νότιας Αυστραλίας, γειτονική πόλη του Πόρτ Αυγκούστα, στις 9 Δεκεμβρίου 1911 ηλικίας 61 χρόνων, αιτία του θανάτου καρδιακή προσβολή. Φέτος, το 2011, είναι τα εκατό χρόνια από το θάνατό του, και τα μέλη της οικογενείας επιθυμούν για να τιμήσουν τη ζωή του. Αλλά, θα θέλαμε και την οικογένειά του στην Ελλάδα, να ξέρει ζωντανή είναι και  η μνήμη του στη Νότια Αυστραλία. Νομίζω ίσως να ήρθε από κάποιο νησί όπου υπήρχε αλιευτικός κλάδος, ή να ήταν καταδιωκόμενος ή εκτοπισμένος από τους Τούρκους; Το θρήσκευμά του στη Νότια Αυστραλία ήταν καθολικός. Καθώς ο ίδιος δεν μπορούσε να διαβάσει ή να γράψει, όταν αγγλοποίησε το όνομά του, είναι πιθανό ότι να ακουγόταν πολύ σαν το ελληνικό του όνομα ώστε όταν άλλοι του μιλούσαν ο ίδιος ο αναγνώριζε το όνομά του. Έχω βαθύτατο θαυμασμό καθώς και φοβερό σεβασμό για του προπάππου το το θάρρος, την αποφασιστικότητα και θέληση για επιτυχία. Να αφήσει κανείς την οικογένειά του ξέροντας ότι πιθανότατα να μην τους δεις ποτέ ξανά, να κατανικήσει τέτοιες ανισότητες όπως να μη μπορεί να γράψει και να διαβάζει, και εντούτοις να περάσει μια καλή ζωή υποδηλώνει τη δύναμη και το χαραχτήρα του. Ελπίζω να υπάρξει κάποιος αναγνώστης του «Παλλακωνικού Δελτίου», που θα θυμάται για κάποιο απόγονο που ήρθε στην Αυστραλία το 1874, και θα έλθει σε επαφή την το Δελτίο. Δεν έχει σημασία πόσο μικρή, κάθε ένδειξη είναι σημαντική. Η οικογένεια στην Αυστραλία θα είναι ιδιαιτέρως ευγνώμων και εκφράζουμε τις ευχαριστίες μας προς τον εκδότη του «Παλλακωνικού Δελτίου»  για τη μεγάλη ευγένεια του να μας βοηθήσει στην αναζήτησή της ελληνικής οικογένειας του προπάππου.

Searching for great grandfather's Greek family, 100 years after his death Dear Reader, For the past 5 years I have been searching for the family of my Great Grandfather, Andreus. Please can you help me? My name is Jolyon, and Great Grandfather, migrated to South Australia, arriving here in 1874, aged about 24 years. He then anglicised his name as many Greeks immigrants of that time did, to Andrew Thompson. There is a big gap between his arrival and the next event in his life and I expect he was finding his way in a foreign country, where he could not speak the language. He settled in Port Augusta, South Australia a coastal town with a small port and good opportunity for fishing. It is here in 1883 he married an English girl Sophia Reynolds, and one of the witnesses at the marriage was Anton Nicholias, who remained a friend for life. Andreus signs his marriage certificate with a cross, indicating that he could not write in English. I don’t know if any letters were ever written home to Greece and perhaps the family do not know that he married and had children. I am hoping his wife would have written in English and they at least had some news of their son. Sophia and Andreus had several children, Anastasia, a son Andrew, Helena, Ethel my Grandmother, Cleanthie, Athaeir, and Anastasia Richarda.  As his first child was called Anastasia was this his Mother’s name?  Sadly Anastasia, Andrew, and Anastasia Richarda died as infants, however his four surviving daughters went on to marry and have families of their own. In April 1891 Andreus becomes a “Naturalised” Australian and it was on this certificate that I discovered that he was a native of Greece and a professional fisherman. This certificate is also signed with a cross. His children began school in 1892 and on their enrolment forms he is described as ‘fisherman/ fish merchant’. Obviously he was anxious for them to get the education that he had missed out on in Greece. As a third generation Australian, it came as a surprise to find I had a Greek Great Grandfather, but then as I had time to think about it, it did explain many things. My Father’s dark olive skin, dark brown eyes, and black hair, his wonderful happy personality, his manner of speaking with his hands, and his love of Mediterranean foods. A second cousin has told me that she was told that Andreus’s Greek surname was Morphette, however this maybe misspelt, or maybe the region, town, or village that he came from. Andreus died in Port Pirie, South Australia a neighbouring town of Port Augusta on the 9 December 1911 aged 61 years; the cause of death was a heart attack. This year in 2011 is the centenary of his death, and family members wish to celebrate his life. However we would like his family in Greece to know that his memory in South Australia is alive and well. I think he may have come from an island where there was a fishing industry, perhaps fleeing persecution from the Turks? His religion in South Australia was Catholic. As he could not read or write when he anglicised his name it is likely that it sounded very much like his Greek name so that when people spoke to him he would recognise his name. I have deep admiration and overwhelming respect for Great Grandfather’s courage, determination and will to succeed. To leave one’s family knowing that you will probably never see them again, and to overcome such odds as not being able to read or write, and have a good life is an indication of his strength, and character. I am hoping that there will be a reader of “The Pan-Laconian Bulletin” who will recall a Great Uncle going to Australia about 1874, and will contact the Bulletin. No matter how small every clue is important. The family in Australia would be most grateful and I extend our thanks to the editor of The Greek Tribune for his great kindness in helping me in my search for Great Grandfather’s Greek Family.