Το ταξίδι του Παλλακωνικού στο πέρασμα του χρόνου
του Δημήτρη Ευ. Κατσάμπη
του Δημήτρη Ευ. Κατσάμπη
Απ’ αυτούς εκτιμάται ότι περίπου 1.000 – 1.500 ήρθαν από το Νομό Λακωνίας. Πολλοί έφτασαν μέσω του προγράμματος της ΔΕΜΕ (Διακυβερνητικής Επιτροπής Μετανάστευσης από Ευρώπη). Στα πρώτα χρόνια ταξίδευαν με ξένα υπερωκεάνια όπως τα Fairsea, Castel Verde, και Skaugum. Αργότερα, από το 1960 ταξίδευαν με τα πλέον πέντε γνωστά πλοία της ελληνικής εταιρίας Χανδρή: Πατρίς, Ελληνίς, Αυστραλίς, Βρετανίς, και Κουήν Φρειδερίκη.
Στην Αδελαΐδα οι πρώτοι εγκαταστάθηκαν σε φτηνά φλατάκια (μικρά σπίτια με μόνο ένα ή δύο υπνοδωμάτια) στις φτωχογειτονιές στο σίτυ (κέντρο της πόλης) και αργότερα σε μεγαλύτερα σπίτια στις εργατικές συνοικίες Goodwood, Thebarton, Torrensville, και Bowden.
Στις περισσότερες περιπτώσεις πιάνανε τις πιο βαριές, τις πιο ανθυγιεινές και τις πιο επικίνδυνες δουλειές, με τα κατώτατα μεροκάματα, στα σιδηροχυτήρια και στα εργοστάσια αυτοκινήτων και ηλεκτρονικών συσκευών. Δουλεύανε στα χυτήρια του Perry Εngineering, στο εργοστάσιο αυτοκινήτων Holden, στο Kelvinator που έφτιαχνε ψυγεία και στους Μύλους Λάστιχου Rubber Mills. Οι μύλοι λάστιχου είχαν προτίμηση γιατί εκεί δουλεύανε τέσσερις ώρες υπερωρία κάθε μέρα που σήμαινε ταχτικά πιο μεγάλο φάκελο πληρωμής. Στις διακοπές, για να αποκτήσουν κάποιο περίσσευμα, πήγαιναν οικογενειακώς, μεγάλοι και μικροί, να μαζέψουνε φρούτα όπως βερίκοκα, πορτοκάλια, και σταφύλια στην κοιλάδα του ποταμού Μάρι. Τον υπόλοιπο χρόνο ενώ οι άντρες πηγαίνανε στα εργοστάσια οι περισσότερες γυναίκες προτιμούσαν τις αγροτικές δουλειές γιατί από μικρές στο χωριό έτσι είχαν μάθει. Πηγαίνανε λοιπόν παρέες με το φορτηγάκι του Γερακίτη, Νίκου Μήτρη, για να μαζέψουνε κεράσια, μήλα, μπιζέλια, μαπάκια (λαχανάκια) των Βρυξελλών ή οτιδήποτε άλλο φρούτο ή λαχανικό έβγαζαν τα πανέμορφα περιβόλια στους λόφους της Αδελαΐδας.
Τα πρώτα χρόνια η κοινοτική ζωή περιστρεφόταν γύρω από τα καφενεία, τα οποία φυσικά ήταν αποκλειστικά για τους άνδρες, γεγονός που σήμαινε ότι οι νεαρές γυναίκες ήταν απομονωμένες μέσα σε τέσσερις τοίχους στα φλατάκια με τα μικρά παιδιά τους. Το καφενείο που προτιμούσαν οι Λάκωνες ήταν του Γιάννη του Κατσάμπη στο Wright Street. Ο Γιάννης, ηλικίας 29, και η σύζυγός του Χριστίνα, 26, μαζί με τον ενός έτους γιο Δημήτρη, οι οποίοι κατάγονταν από την Καρίτσα του Πάρνωνα ήταν μεταξύ των πρώτων που είχαν φθάσει στην Αυστραλία με το πλοίο "Fairsea", τον Ιανουάριο του 1954.
Λέγεται ότι η ιδέα για την ίδρυση του Παλλακωνικού Συλλόγου είχε πρώτα προκύψει αναμεταξύ των αντρών σε αυτό το καφενείο, και ότι στη συνέχεια αναπτυχτήκαν σοβαρές συζητήσεις για το σκοπό αυτό στο γειτονικό φλατάκι του Παναγιώτη και της Ανθούλας Τσετσέρη (αντίστοιχα από την τότε Ζούπαινα, σήμερα Άγιους Ανάργυρους και την τότε Ζαραφόνα, σήμερα Καλλιθέα). Ωστόσο, τα πρώτα επίσημα βήματα για την ίδρυση κάποιου σωματείου για όλους τους Λακώνες, εξίσου προσιτό τόσο στους άντρες, όσο και στις γυναίκες και τα παιδιά πάρθηκαν στις 2 του Οκτώβρη 1966, όταν συγκλήθηκε η πρώτη γενική συνέλευση όπου το προτεινόμενο σωματείο από την αρχή ονομάστηκε «Παλλακωνικός Σύλλογος Νότιας Αυστραλίας «Ο Λεωνίδας»» . Επιπροσθέτως, επιλέχτηκε τριμελής προσωρινή επιτροπή επιφορτισμένη με την τυπική σύσταση του φορέα, συμπεριλαμβανομένων όπως αναφέρουν τα πραχτικά της εποχής: την εγγραφή μελών, την εκτύπωση αποδείξεων, την κατασκευή σφραγίδας, και τη σύγκληση της επόμενης γενικής συνέλευσης για τις 18 Δεκεμβρίου, ώστε να εγκριθεί το καταστατικό και να εκλεγεί η εφορευτική επιτροπή για τη διεξαγωγή εκλογών προκειμένου να αναδειχθεί το πρώτο διοικητικό συμβούλιο.
Στη συνέλευση, την Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 1966, όπως αναμενόταν εγκρίθηκε το καταστατικό, χαράχτηκε η γενική κατεύθυνση και διαμορφώθηκαν οι στόχοι και οι σκοποί. Οι ιδρυτές θέλαν μορφωτικό, προοδευτικό και φιλανθρωπικό σύλλογο που θα προωθούσε την αλληλεγγύη, την αλληλοβοήθεια και την αγάπη τόσο στη λακωνική πατριά όσο και σε ολόκληρη την ελληνική παροικία. Συγκεκριμένοι σκοποί περιλάμβαναν χέρι βοήθειας προς αναξιοπαθούντες συμπατριώτες στην παροικία καθώς και στην ιδιαίτερη πατρίδα, τη Λακωνία, όπως και παροχή βοήθειας σε εκπαιδευτικούς και φιλανθρωπικούς οργανισμούς στις δύο χώρες. Κατόπιν διορίστηκε εφορευτική επιτροπή αποτελούμενη από τους Αργύρη Δρούσια (από Γεράκι), Χρήστο Καρύδη (Πικουλιάνικα) και Γεώργιο Μέντη (Σκλαβούνα, οικισμό στη Μεγάλη Τούρλα). Οι δε πολυπόθητες εκλογές προγραμματίστηκαν να γίνουν μετά τις γιορτές, συγκεκριμένα την Κυριακή 22 Ιανουαρίου 1967.
Υπήρξε μεγάλος ενθουσιασμός από τους Λάκωνες της Αδελαΐδας και 108 με χαρά εγγράφηκαν ως ιδρυτικά μέλη ενώ οι εξής12 έθεσαν υποψηφιότητα: Γεώργιος Ανδρεσάκης (από Τάλαντα), Χρήστος Δημ. Βλάχος (Γεράκι), Ηλίας Καρούνος (τότε Βαρσινίκο, σήμερα Ταϋγέτη), Γεώργιος Κατσάπης (Σκάλα), Δημήτριος Κληρονόμος (Τάλαντα), Κωνσταντίνος Κουρής (Γεράκι), Γεώργιος Κρητικός (Τάλαντα), Μιχάλης Νίκιας (Γεράκι), Γεώργιος Οικονόμου (Άγιοι Ανάργυροι), Ευάγγελος Πάντος (Καστανιά), Θεόδωρος Παπούλης (τότε Κουλέντια, σήμερα Ελληνικό), και Ευάγγελος Ψαράκης (Σκλαβούνα).
Στη συνέχεια εκλέχτηκαν 7 για να υπηρετήσουν στο ιδρυτικό διοικητικό συμβούλιο και τη Δευτέρα βράδυ 30 Ιανουαρίου 1967 στις αρχαιρεσίες του καινούργιου ΔΣ αναδείχτηκαν οι επικεφαλείς του νεοϊδρυομένου συλλόγου: πρόεδρος Ηλίας Καρούνος, αντιπρόεδρος Γεώργιος Οικονόμου, γραμματέας Χρήστος Δημ. Βλάχος, ταμίας Γεώργιος Ανδρεσάκης, και σύμβουλοι οι Γεώργιος Κασάπης, Γεώργιος Κρητικός και Ευάγγελος Ψαράκης. Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι το νέο σωματείο ξεκίνησε με υγιέστατο ταμείο αφού κατόπιν ελέγχου των οικονομικών βιβλίων τα έσοδα και έξοδα είχαν ως εξής: έσοδα από συνδρομές 224 δολ. έξοδα 72 δολ. με υπόλοιπο 151 δολ. (το οποίο με το σημερινό τιμάριθμο ισοδυναμεί με περίπου 1600 δολ.)
Από την αρχή ο Σύλλογος ξεκίνησε με μια σειρά δραστηριοτήτων: χορούς, μπάρμπεκιου και εκδρομές ενώ για ένα μικρό χρονικό διάστημα, με πρωτοβουλία του Ευάγγελου Πάντου που διαδέχτηκε τον Ηλία Καρούνο ως πρόεδρος, είχε και δικό του χορευτικό συγκρότημα με στόχο να κρατήσει τη νεολαία πιο κοντά.
Η εναρκτήρια χοροεσπερίδα πραγματοποιήθηκε στην πρώτη διαθέσιμη ημερομηνία στο Ολύμπτικ Χωλ (Κοινοτικό Κέντρο), το βράδυ του Σαββάτου 27 Μαΐου 1967. Γίνηκε παραγγελία για 400 εισιτήρια, υπό την χορηγία του Star Grocery με την προϋπόθεση να διαφημίζεται το παντοπωλείο στην πίσω πλευρά του εισιτηρίου. Στην χοροεσπερίδα καθώς και σε μεταγενέστερες εκδηλώσεις, τα χρόνια κείνα, ο Σύλλογος προσκαλούσε και φιλοξενούσε δωρεάν δύο εκπροσώπους, συνήθως πρόεδρο και σύζυγο, από παροικιακά σωματεία με τα οποία διατηρούσε αμοιβαιότητα. Η τιμή του εισιτηρίου για τους μεγάλους ήταν 50 σεντς, κόστιζε το ίδιο όσο και μια κανάτα μπύρα. Σύνολο εσόδων 1.050 δολ, εξόδων 588 δολ, και πλεόνασμα 462 δολ.
Αξέχαστες ήταν οι εκδηλώσεις και οι δραστηριότητες στο υπόλοιπο ταξίδι του Συλλόγου από τότε μέχρι σήμερα που συνοψίζονται παρακάτω:
- Κατά το 1966, προκύπτει μεταξύ των αντρών στο καφενείο του Γιάννη Κατσάμπη η ιδέα για τη δημιουργία σωματείου Λακώνων
- Σεπτέμβρης 1966, γίνονται στην κατοικία του Παναγιώτη και της Ανθούλας Τσετσέρη σοβαρές συζητήσεις για την ανάγκη σωματείου που να εκπροσωπεί όλους τους Λάκωνες στην ελληνική παροικία της Αδελαΐδας
- 2 Οκτωβρίου 1966, γίνεται προκαταρκτική συγκέντρωση, που θεωρείται και ως ιδρυτική γενική συνέλευση του Συλλόγου, όπου το προτεινόμενο σωματείο ονομάζεται «Παλλακωνικός Σύλλογος Νότιας Αυστραλίας «Ο Λεωνίδας»» και επιλέγεται προσωρινή επιτροπή
- 18 Δεκεμβρίου 1966, συγκαλείται η επόμενη γενική συνέλευση όπου εγκρίνεται το καταστατικό, και εκλέγεται εφορευτική επιτροπή για τη διεξαγωγή των προσεχών εκλογών
- 22 Ιανουαρίου 1967, διεξάγονται οι πρώτες εκλογές όπου από τα 108 εγγεγραμμένα μέλη που έχουν δικαίωμα ψήφου, μόνο 61 ψηφίζουν για 12 υποψήφιους, από τους οποίους οι πρώτοι επτά θα απαρτίζουν το ιδρυτικό ΔΣ.
- 30 Ιανουαρίου 1967, Δευτέρα βράδυ, πρώτη συνεδρίαση του ΔΣ εκλέγονται οι επικεφαλείς του νεοϊδρυομένου συλλόγου
- 27 Μαΐου 1967, Σαββατόβραδο, εναρκτήρια χοροεσπερίδα στο Ολύμπτικ Χωλ
- 5 Ιανουαρίου 1969, περιουσιακά στοιχεία του Συλλόγου κατά τη παράδοση παραλαβή 2ου ΔΣ: 179 σουβλάκια, 1 μπάρμπεκιου, 7 στολές χορευτικού συγκροτήματος, βιβλίο πρακτικών, βιβλίο λογαριασμών, σφραγίδα, 2 τσάντες, λογαριασμό στην τράπεζα 1.001 δολ. και μετρητά στο χέρι 460 δολ.
- 3 Φεβρουαρίου 1969, καταχωρείται τυπική πράξη εγγραφής ως σωματείο (formal incorporation) στη Νότια Αυστραλία
- 14 Φεβρουαρίου 1969, κοινή εκδήλωση με Μεσσηνιακό Σύλλογο για την συμπαράσταση των οικογενειών των θυμάτων του αυτοκινητιστικού δυστυχήματος των Ελλήνων εργατών που μάζευαν φρούτα στα περιβόλια στους λόφους της Αδελαΐδας
- Κατά δεκαετία '70, διοχετεύονται πολλά χρήματα προς αναξιοπαθούντες συμπατριώτες τόσο στην Αυστραλία όσο και στην Ελλάδα
- Φεβρουάριος 1977, χρηματοδοτείται αγορά ασθενοφόρου για το Κρατικό Νοσοκομείο Σπάρτης, με την ελπίδα να εξυπηρετούνται καλύτερα τα απομακρυσμένα χωριά
- Αρχές δεκαετίας '80, αγοράζεται οικία στο προάστειο Keswick ως επένδυση
- 1989, στροφή στη διοίκηση του Συλλόγου, με σχεδόν ολόκληρο το ΔΣ να έχει γεννηθεί ή μεγαλώσει στην Αυστραλία. Με καινούργιες ιδέες και ενθουσιασμό η νεολαία για λίγα χρόνια κατακτάει τόσο τη φαντασία όσο και τη διεύθυνση του Συλλόγου
- 1989, πρώτη επίσημη γνωριμία με τον αδελφικό σύλλογο «Παλλακωνική Αδελφότητα Μελβούρνης». Λεωφορείο γεμάτο κάνει το μακρινό αλλά ευχάριστο ταξίδι στην πρωτεύουσα της Βικτώριας.
- 1989, ανεπίσημη τακτική του Συλλόγου να δωρίζει ένα ποσό από τα κέρδη κάθε χοροεσπερίδας σε διάφορους φιλανθρωπικούς οργανισμούς. Σημαντικό ποσό δωρίζεται στη οργάνωση για την καταπολέμηση της θαλασσαιμίας ή μεσογειακής αναιμίας που πλήττει συχνότερα άτομα στην ελληνική παροικία.
- 13 Μαρτίου 1994, ιδρύεται Γυναικείο Τμήμα το οποίο διαρκεί 5 χρόνια υπό την προεδρία της Κούλας Κατσάμπη (από Καστοριά, σύζ. Δημήτρη Κατσάμπη από Καρίτσα). Το τμήμα στέκεται στο πλευρό και συνεδριάζει από κοινού με το ΔΣ, φέρνει καινούργιο χρώμα στο Σύλλογο, συμβάλει σημαντικά στην καθιέρωση των γιορτών της μητέρας και του πατέρα, και διοργανώνει μια σειρά εκδρομών στο Barossa Valley και στο Victor Harbor
- Μάιος 1995, για την καλύτερη ενημέρωση των μελών ο νεοεκλεγμένος γραμματέας, Δημήτρης Ευ. Κατσάμπης, αρχίζει τη δημοσίευση ενημερωτικού δελτίου, γνωστό ως «Παλλακωνικό Δελτίο»
- 8 Ιουνίου 1996, πωλήθηκε η οικία στο Keswick, αντί ποσού 127.000 δολ.
- 9 Ιανουαρίου 1997, αγοράστηκε, Αγγλικανική εκκλησία και διπλανό οικόπεδο στο Aldridge Avenue, Plympton Park, αντί ποσού 177.500 δολ. με σκοπό να δημιουργηθεί μόνιμη βάση και οικογενειακό κέντρο των Λακώνων
- 1998, Ιστοσελίδα του Συλλόγου δημοσιεύεται στο παγκόσμιο διαδίκτυο στη διεύθυνση: http://pallaconian.tripod.com/. Σημερινή διεύθυνση: http://sites.google.com/site/panlaconiansa/
- Προς τέλος δεκαετίας '90, λαμβάνουν χώρα πυρετώδεις δραστηριότητες και ανακαινίσεις να μετατραπεί το χτίριο και το οικόπεδο σε πραγματικό Παλλακωνικό Οικογενειακό Κέντρο. Πρωτεργάτης ο Χρήστος Γεωρ. Βλάχος (από Βρονταμά, γι αυτό γνωστός και ως Βρονταμίτης), το επάγγελμα χτίστης, ο οποίος αφιερώνει μήνες εθελοντικής εργασίας στην ανοικοδόμηση της κουζίνας και του μπαρ και κινητοποιεί πολλούς άλλους στην κοινή προσπάθεια
- Μάιος 1999, διαλύεται το Γυναικείο Τμήμα και αφομοιώνεται σε διευρυμένο ΔΣ χωρίς όριο στον αριθμό των συμβούλων, αλλά με επταμελές προεδρείο
- 7 Δεκεμβρίου 1999, παραλαβή επιστολής από πρωθυπουργό Ελλάδας, Κωνσταντίνο Σημίτη ευχαριστώντας την οργάνωση για την υποστήριξη προς τους σεισμόπληκτους
- Αρχές δεκαετίας 2000, ο Σύλλογος ιδρύει δική του δανειστική βιβλιοθήκη
- 18 Μαρτίου 2000, διοργανώνεται μεγάλος πανηγυρικός χορός στο Κορινθιακό Κλαμπ, όπου ο Παλλακωνικός Σύλλογος, μαζί με αδελφά Πελοποννησιακά σωματεία συμμετέχει στην επανέναρξη της Πελοποννησιακής Ομοσπονδίας. Κύριοι στόχοι περιλαμβάνουν την προώθηση και διατήρηση της ελληνικής γλώσσας και του ελληνικού πολιτισμού στην Αυστραλία για τις μελλοντικές γενεές, και η Ομοσπονδία να εκπροσωπεί και να υπερασπίζει τα συμφέροντα των Πελοποννησίων σε κάθε παροικιακό φορέα όπως και στις αρμόδιες αρχές και υπηρεσίες της Αυστραλίας και της Ελλάδας
- 1 Μαρτίου 2001, μετά από 10.000 δολ. κρατική επιχορήγηση τεχνίτες, μαστοράδες και εργάτες ανασκουμπώνονται άλλη μια φορά για την παραπέρα ανακαίνιση και βελτίωση του Παλλακωνικού Οικογενειακού Κέντρου. Πρώτος πάλε ο Χρήστος Γεωρ. Βλάχος (Βρονταμίτης). Τον ακολουθούν οι συνάδελφοι χτίστες Γιάννης Καρύδης (Παρόρι) και Παναγιώτης Δρούσιας (Γεράκι), ενώ το σκάψιμο των θεμέλιων ανέλαβε ο Γεώργιος Μήτρης (αυστραλογεννημένος απόγονος Γερακίου) με βοηθό το Χρήστο Νικ. Βλάχο (Σκάλα), ευθύνη για τα υδραυλικά δέχτηκε ο Γεώργιος Κρεμαστιώτης (από Μολάους) και στο Λεωνίδα Καρύδη (Πικουλιάνικα) ανατέθηκαν η δουλειές της σκεπής. Άμεσος στόχος να χτιστεί καινούργια είσοδος με προθάλαμο στο χολ. Αργότερα να οικοδομηθούν καινούργιο μπαρ και επεκτάσεις.
- 11 Μαρτίου 2001, η συμπατριώτισσα Βούλα Γκιοτσαλίτη-Γιαννοπούλου (από Μολάους) με παρέα κορυφαίων καλλιτεχνών της παροικίας παρουσιάζει υπέροχη παράσταση στη μνήμη του μεγάλου Λάκωνα ποιητή Γιάννη Ρίτσου. Θεωρείται η καλύτερη τέτοιου είδους στα χρονικά του Συλλόγου
- 2 Ιουνίου 2002, συγκλήθηκε ειδική γενική συνέλευση προκειμένου να αντικατασταθεί το παλαιό καταστατικό με καινούργιο το οποίο αντανακλούσε καλύτερα τις ανάγκες και τις προσδοκίες του Συλλόγου στη νέα χιλιετία. Οι αλλαγές αυτές καταχωρήθηκαν επίσημα από το Commissioner for Corporate Affairs στις 20 Ιουνίου
- Δεκέμβρης 2003, ξεκίνησε η ετήσια χορηγία ακαδημαϊκών βραβείων (Pan-Laconian Society Achievement Awards) στους αριστούχους, 1ο μαθητή και 1η μαθήτρια, στο γειτονικό δημοτικό σχολείο Άσκοτ Παρκ
- 2004, μαθητές του δημοτικού σχολείο Άσκοτ Παρκ ερευνούν την ζωή μελών του Συλλόγου, γράφουν και δημοσιεύουν τις ιστορίες «Our Heritage, Their Stories – Η Κληρονομιά μας, Οι Ιστορίες τους» αναρτημένες στο διαδίκτυο και προσβάσιμες από τη διεύθυνση: http://sites.google.com/site/panlaconiansa/our-heritage-their-stories
- Από τα μέσα δεκαετίας 2000, στο πλαίσιο του προγράμματος «Γνωριμία με τα Χωριά μας» οργανώνονται με μεγάλη επιτυχία εκδηλώσεις από απογόνους συγκεκριμένων χωριών όπως Βρονταμά, Ασωπό, Καρίτσα και Κοσμά Κυνουρίας
- Από τα μέσα δεκαετίας 2000, καθοριστικός ήταν ο ρόλος του Συλλόγου στην επιτυχή εκστρατεία για την κατάργηση της επιβολής του φόρου ακίνητης περιουσίας σε σωματεία μεταναστών, εξοικονομώντας έτσι εκατοντάδες χιλιάδες δολ. ετησίως στους συλλόγους τόσο της ελληνικής παροικίας όσο και των υπόλοιπων παροικιών εθνοτήτων.
- Ιούνιος 2006, η Μαίρη Βλάχου-Λίτλερ, αυστραλογεννημένη κόρη του Παναγιώτη και Νασούλας Βλάχου (από Γεράκι και Κοσμά Κυνουρίας αντίστοιχα), που διαμένει στην Αγγλία, κατά τις διακοπές της στην Αυστραλία διοργανώνει έρανο υπό την αιγίδα του Παλλακωνικού Συλλόγου, προς τιμή του αείμνηστου γαμπρού της Παύλου Καλογερίνη και συγκεντρώνει το ποσό 16.899 δολ. προς αντικαρκινικές έρευνες στο Flinders Medical Centre. Κατόπιν, προς τιμή του Παλλακωνικού Συλλόγου, το Flinders Medical Centre καθιερώνει το βραβείο Paul Kalogerinis & Pan-Laconian Society Award για έρευνες σχετικά με καρκίνο του πνεύμονα και αδενοκαρκίνωμα
- 2008, χάρη χορηγίας 3.000 δολ. από Κοινοπολιτειακή Κυβέρνηση, γίνεται εγκατάσταση προβολέα για παρουσίαση ταινιών και τηλεοπτικών εκπομπών σε μεγάλη οθόνη στο Οικογενειακό Κέντρο
- 5 Φλεβάρη 2010, ιδρύεται ο σύνδεσμος «Φίλοι Τάβλι του «Λεωνίδα»» που διοργανώνει συναντήσεις κάθε Παρασκευή βράδυ. Αγοράζονται τάβλια από κρατική επιχορήγηση για επιτραπέζια παιχνίδια
- Σεπτέμβριος 2010, Εν μέρει από επιχορήγηση από την κρατική επιτροπή Multicultural SA, ο Σύλλογος είναι σε θέση να συγκεντρώσει και να εκθέτει σε ειδική βιτρίνα στο Οικογενειακό Κέντρο ειδικά επιλεγμένα παραδοσιακά αντικείμενα
- Οκτώβριος 2010, περιουσιακά στοιχεία του Συλλόγου, σύμφωνα με τη Δημαρχία Μάριον αξία Παλλακωνικού Οικογενειακού Κέντρου 610 χιλ. δολ., έπιπλα, εγκαταστάσεις και εξοπλισμός πάνω από 50.000 δολ.
Επί του παρόντος, ο οργανισμός εξακολουθεί να απολαμβάνει ισχυρή στήριξη από τα 441 μέλη του, 230 άνδρες και 211 γυναίκες, και από αυτή την προοπτική έχει πολύ πολύτιμο ρόλο στο ορατό μέλλον. Ταυτόχρονα, υπάρχει ελάχιστη ενεργή συμμετοχή από τους νεότερους Λάκωνες κάτω των 50 ετών. Είναι όλο και πιο προφανές ότι οι αυστραλογεννημένες γενεές δεν δίνουν μεγάλη προτεραιότητα στις εθνοτοπικές οργανώσεις σαν την δικιά μας. Στα χρόνια που έρχονται αντιμετωπίζουμε την πρόκληση τι είδους οργάνωση έχει περισσότερο νόημα για τα παιδιά μας και τα παιδιά τους; Προς το παρόν όμως ο Παλλακωνικός Σύλλογος είναι ολοζώντανος, ισχυρός, δυναμικός και περισσότερο απ’ όλα πολύ σημαντικός για 441 από τα μέλη του, κι αυτό όπως κι αν έχει το πράγμα μετράει. Έτσι ενώ έχοντας το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον ας μην παραμελούμε το παρόν και θυσιάζουμε το σήμερα για όποιο αύριο που οπωσδήποτε θα εξελιχτεί από άλλους όταν έρθει ο καιρός και το θέλουν.
Πρόεδροι του Συλλόγου
Οι πρόεδροι του συλλόγου σε χρονολογική σειρά είναι οι ακόλουθοι:
- Ηλίας Καρούνος (Ταϋγέτη)
- Ευάγγελος Πάντος (Καστανιά)
- Σταύρος Κατελάνης (Ελιά)
- Αναστάσιος Πήλιουρας (Γεράκι)
- Χρήστος Καρύδης (Πικουλιάνικα)
- Βασίλης Γκιουζέπης (Ασωπός)
- Άγγελος Καναβάρος (Πάκια)
- Γεώργιος Μέντης (Σκλαβούνα)
- Γεώργιος Οικονόμου (Άγιοι Ανάργυροι)
- Παναγιώτης Τζάρας (Αγριάνους)
- Αδαμάντιος Μαλαβάζος (Καρίτσα)
- Δημήτριος Ιωάν. Κατσάμπης (Καρίτσα)
- Ιωάννης Δημ. Κατσάμπης (Καρίτσα)
- Πέτρος Κουντούρης (Άγιο Γεώργιο Βοιών)
- Δημήτριος Μαραβέλιας (Ελίκα)
- Αθανάσιος Δρουγγάνης (Αλεποχώρι)
- Χρήστος Ηλιόπουλος (Σικαράκι)
- Λεωνίδας Καρύδης (Πικουλιάνικα)
- Γεώργιος Ανδρεσάκης (Τάλαντα)
- Χρήστος Δημ. Βλάχος (Γεράκι)
- Χρήστος Γεω. Βλάχος (Βρονταμάς)
- Κατερίνα Ροζακλή (απόγονη Καρίτσας)
