 |
| Ο 105χρόνος κυρ Αργύρης Νίκιας στα γενέθλιά του |
14 Feb 2010
Της ΚΛΑΙΡΗΣ ΓΑΖΗ
Γεννήθηκε στον Βρονταμά Λακωνίας στις 6 Ιανουαρίου 1905. Μεγάλωσε κοντά στη φύση, με λιτό φαγητό από τον κάμπο, παρθένο λάδι και κρασί. Πριν δέκα χρόνια, αποχαιρέτησε για πάντα το χωριό και μετά από πρόσκληση και με ευθύνη του γιου του Παναγιώτη, μετανάστευσε… στους Αντίποδες.
Στα 105, είναι πέραν του δέοντος καλά στην υγεία του, δεν παίρνει φάρμακα, βλέπει, ακούει, τρώει μόνος του, κοιμάται καλά και έχει μόνιμα έντονο το χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπο.
Ο λόγος για τον υπεραιωνόβιο κυρ-Αργύρη Νίκια, ο οποίος, αν και δυσκολεύεται να εκφράσει τη σκέψη του, αφού τελευταία η μνήμη φαίνεται να μην είναι και η καλύτερη του φίλη, όταν τον ρωτήσαμε για το χωριό, τη γυναίκα του, την αείμνηστη κυρα-Γεωργία, και το μυστικό της μακροζωίας, το πρόσωπό του φωτίστηκε, φάνηκε πως το χάρηκε και προσπάθησε να μας πει…
Με τη βοήθεια, λοιπόν, του γιου του, γνωρίσαμε τον τόπο που γεννήθηκε, ένα πεδινό γεωργικό χωριό, σε απόσταση 38 χιλιομέτρων από την Σπάρτη, ο κάμπος του οποίου λούζεται από τον Ευρώτα με γύρω στις τριακόσιες οικογένειες και κάποιες σελίδες από την ήσυχη ζωή του.
«Οι περισσότεροι ασχολούνταν με την γεωργία, τη κτηνοτροφία και τη μελισσοκομία. Καλλιεργούσαν κι ελιές - κυρίως τις βρώσιμες Καλαμών και αμπέλια. Ο πατέρας μου όμως ήταν κτενάς. Έφτιαχνε κτένια για τον αργαλειό, τα οποία πουλούσε σε όλη την Ελλάδα. Από Θεσσαλονίκη μέχρι Κρήτη. Ο πόλεμος του ‘40 και ο εμφύλιος που ακολούθησε επηρέασε και το χωριό μας. Φτώχεια, πείνα, δυστυχία και ανέχεια.
Μάς έλεγε, ότι οι Ιταλοί τους ανάγκαζαν να τους παραδώσουν τα όπλα ακόμα και τα μαχαίρια, ενώ η κυβέρνηση, προβλέποντας την δυστυχία που ακολούθησε, προέτρεψε τον λαό να καλλιεργήσουν πατάτες. Ο Βρονταμάς τότε καλλιέργησε μεγάλες εκτάσεις και κατάφερε και επιβίωσε. Γνώρισε όμως και τη διχόνοια και τα πάθη από τις προσωπικές και τις κομματικές διαφορές, ακόμα και ανάμεσα σε μέλη της ίδιας οικογένειας.
Ο πατέρας μου, όμως, ήταν φιλήσυχος. Άνθρωπος έξω καρδιά. Δεν ήξερε τι θα πει στεναχώρια. Του άρεσε το κυνήγι και συχνά πυκνά πήγαινε με συγχωριανούς μας στις γειτονικές βουνοκορφές.
Σ’ αυτά αποδίδει το μυστικό της μακροζωίας του και, φυσικά, σε συνδυασμό με την υγιεινή διατροφή και τον καθαρό αέρα του χωριού μας».
Στον σεβάσμιο γέροντα, ο «Νέος Κόσμος» του εύχεται υγεία για τα υπόλοιπα χρόνια του βίου του και στο γιό του κ. Παναγιώτη και στην ευγενεστάτη νύφη του κ. Μαίρη, καλή δύναμη.
Όντως, είναι και οι δυο ένα φωτεινό και ζωντανό παράδειγμα στα παιδιά τους και όλους εμάς, όταν καλούμαστε να φροντίσουμε ηλικιωμένους γονείς και δει υπέρ αιωνόβιους, όπως ο πατέρας τους.
Κυρ-Αργύρη έτη πολλά!
