Την Τετάρτη 26 του Γενάρη έχουμε αργία διότι εορτάζεται η «Ημέρα της Αυστραλίας», τα «γενέθλια» της χώρας που επιλέξαμε ως μόνιμο τόπο διαμονής.
Στην εορτή αυτή αφιερώνεται και το μηνιαίο μπάρμπεκιου του Παλλακωνικού Συλλόγου, την Κυριακή 30 του Γενάρη, διότι ο εορτασμός από όποια σκοπιά και αν το κοιτάξουμε αποτελεί βαρυσήμαντο γεγονός και αγγίζει όλα τα στρώματα και κοινωνικές ομάδες που αποτελούν τον αυστραλιανό λαό.
Κι αυτό πέρα από τις δίκαιες αντιρρήσεις και διαμαρτυρίες με τον τρόπο που αντιμετωπίστηκαν οι πρώτοι Αυστραλοί, οι Αμπορίτζινις, που φτάσανε δω τουλάχιστον 60 χιλιάδες χρόνια πριν εμείς οι υπόλοιποι.
Παρόλα αυτά όμως, ο ερχομός των μη ιθαγενών, τόσο των Άγγλων παλαιότερα όσο και των μεταναστών από την υπόλοιπη Ευρώπη στα μεταπολεμικά χρόνια καθώς και των πιο πρόσφατων προσφύγων από το Βιετνάμ και τη Νοτιοανατολική Ασία, και η διαμόρφωση του αυστραλιανού κράτους, όπως το γνωρίζουμε σήμερα, δεν μπορεί παρά να χαρακτηριστεί ορόσημο στην εξέλιξη του σύγχρονου κόσμου. Από τη άποψη αυτή λοιπόν, η Ημέρα της Αυστραλίας είναι εορτή που λίγο ή πολύ αγγίζει όλους μας. Η Αυστραλία παρουσιάζει την πιο επιτυχημένη ενσωμάτωση πολλαπλών εθνικοτήτων σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία, όπου, όλοι, όπως λένε, «χαμογελάνε με την ίδια γλώσσα». Πρόκειται για μια πολυεθνική κοινωνία με βαθιά ριζωμένες δημοκρατικές παραδόσεις, και αναπτυγμένο σύστημα κοινωνικής πρόνοιας. Έτσι το θέλει της Αυστραλίας ο λαός κι έτσι πρέπει να είναι.
Γι αυτό μαζί με όλους τους κατοίκους της χώρας αυτής εορτάζουμε τα «γενέθλια» της κι εμείς οι μετανάστες, αναπόσπαστο κομμάτι του αυστραλιανού λαού. Εμείς τα εκατομμύρια των καταφρονημένων που φτάσαμε δω τα τελευταία πενήντα χρόνια και που μαζί με τα παιδιά μας και εγγόνια μας αποτελούμε σχεδόν το ήμισυ του συνολικού πληθυσμού.
Έτσι, για οποίον το θέλει, αλλά και για εκείνους που συχνά είναι έτοιμοι να το αρνηθούν, τούτη χώρα είναι και δικιά μας. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν μειώνει τους δεσμούς μας με την πατρίδα την Ελλάδα που παραμένει βαθιά ριζωμένη στις καρδιές μας.
Η Αυστραλία, ωστόσο, για την οποία χύσαμε άφθονο ιδρώτα και όχι σπάνια και αίμα, είναι η χώρα των παιδιών μας. Επόμενο είναι λοιπόν να μας ενδιαφέρει και να τη νιώθουμε δίκια μας από κάθε σκοπιά. Γι αυτό κι ο Παλλακωνικός Σύλλογος συμμετέχει στον εορτασμό της «Ημέρας της Αυστραλίας».
Ενημερωτικό Δελτίο του Παλλακωνικού Συλλόγου Νότιας Αυστραλίας «Ο Λεωνίδας» [Πολιτιστικός - Προοδευ
Friday 14 January 2011
1854: Ο πρώτος Λάκωνας στην Αυστραλία
Ενώ η Αυστραλία πρωτοκατοικήθηκε από λευκούς στις 26 του Γενάρη 1788 με τον ερχομό του πρώτου στόλου καταδίκων από την Αγγλία, και ο πρώτος Έλληνας, ο Δαμιανός Γκίκας, έφτασε 14 χρόνια αργότερα, πέρασε ακόμα πάνω από μισός αιώνας προτού πατήσει Λάκωνας στο άγνωστο έδαφος του νότου.
Σύμφωνα με έρευνα του διακεκριμένου ιστορικού Hugh Gilchrist ο πρώτος Λάκωνας στην Αυστραλία ήτανε κάποιος που δήλωσε όνομα Νικόλαος Λάμπερτ (Nikolaos Lambert) και τόπο καταγωγή τη Σπάρτη. Φαίνεται ότι ο συμπατριώτης μας προτίμησε με κάποιο τρόπο να αγγλοποιήσει το όνομα του, κάτι που συνηθιζότανε πάρα πολύ όχι μόνο τα χρόνια εκείνα, αλλά μέχρι και πολύ πρόσφατα.
Ο Λάμπερτ ξεμπαρκάρισε από το καράβι Croesus στις 20 του Απρίλη 1854 για να κυνηγήσει την τύχη του στα χρυσωρυχεία του Μπάρθουρστ στη Νέα Νότια Ουαλία. Το Νικόλαο σύντομα το ακολούθησε κι ο αδερφός του ο Σπύρος. Δώδεκα χρόνια μετά την άφιξή του στην Αυστραλία ο Νικόλαος βρήκε πλούσιο βράχο από χαλαζία. Περίπου τον ίδιο καιρό αποφάσισε να πολιτογραφηθεί, κάτι που επισημοποίησε στις 25 του Ιούνη 1866. Στον κατάλογο των πολιτογραφημένων ο Νικόλαος είναι ο δωδέκατος Έλληνας που απέχτησε βρετανική υπηκοότητα. Αργότερα ο Νικόλαος παντρεύτηκε την Σάρα Μπάλντοκ με την οποία απόχτησε το μοναχοπαίδι Θεάρχο. O Νικόλαος πάντως ήτανε πολύ φιλάργυρος και συνέχισε να κυνηγάει την τύχη του στα χρυσωρυχεία του Κουήνσλαντ μέχρι το θάνατό του. Ο γιος, Θεάρχος, δεν ακολούθησε την οικογενειακή παράδοση στα ορυχεία. Έγινε μαραγκός και στα 1902 παντρεύτηκε τη 16χρονη υπηρέτρια, Χέλεν Έλφινστον, σε πρεσβυτεριανή εκκλησία του Σίδνεϊ.
Ο δε αδερφός του, ο Σπύρος, χώρισε από το Νικόλαο νωρίς. Πήγε στο χωριό Γκάλγκογκ όπου παντρεύτηκε την υπηρέτρια Τζέιν Τάϋλορ στην αγγλικανική εκκλησία του Μάτζι με την οποία απόχτησε δυο γιους, τον Ανδρέα το 1872 και το Γιάννη το 1877. Αργότερα ο Σπύρος έκανε τον ψαρά στο Γούοτερλου κοντά στο Σίδνεϊ αλλά όπως φαίνεται με λίγη επιτυχία αφού πέθανε καταμόναχος και πάμφτωχος από φυματίωση.
Αυτά τα λίγα μέχρι στιγμής έχουμε ανακαλύψει για τους πρώτους Λάκωνες στην Αυστραλία.
Σύμφωνα με έρευνα του διακεκριμένου ιστορικού Hugh Gilchrist ο πρώτος Λάκωνας στην Αυστραλία ήτανε κάποιος που δήλωσε όνομα Νικόλαος Λάμπερτ (Nikolaos Lambert) και τόπο καταγωγή τη Σπάρτη. Φαίνεται ότι ο συμπατριώτης μας προτίμησε με κάποιο τρόπο να αγγλοποιήσει το όνομα του, κάτι που συνηθιζότανε πάρα πολύ όχι μόνο τα χρόνια εκείνα, αλλά μέχρι και πολύ πρόσφατα.
Ο Λάμπερτ ξεμπαρκάρισε από το καράβι Croesus στις 20 του Απρίλη 1854 για να κυνηγήσει την τύχη του στα χρυσωρυχεία του Μπάρθουρστ στη Νέα Νότια Ουαλία. Το Νικόλαο σύντομα το ακολούθησε κι ο αδερφός του ο Σπύρος. Δώδεκα χρόνια μετά την άφιξή του στην Αυστραλία ο Νικόλαος βρήκε πλούσιο βράχο από χαλαζία. Περίπου τον ίδιο καιρό αποφάσισε να πολιτογραφηθεί, κάτι που επισημοποίησε στις 25 του Ιούνη 1866. Στον κατάλογο των πολιτογραφημένων ο Νικόλαος είναι ο δωδέκατος Έλληνας που απέχτησε βρετανική υπηκοότητα. Αργότερα ο Νικόλαος παντρεύτηκε την Σάρα Μπάλντοκ με την οποία απόχτησε το μοναχοπαίδι Θεάρχο. O Νικόλαος πάντως ήτανε πολύ φιλάργυρος και συνέχισε να κυνηγάει την τύχη του στα χρυσωρυχεία του Κουήνσλαντ μέχρι το θάνατό του. Ο γιος, Θεάρχος, δεν ακολούθησε την οικογενειακή παράδοση στα ορυχεία. Έγινε μαραγκός και στα 1902 παντρεύτηκε τη 16χρονη υπηρέτρια, Χέλεν Έλφινστον, σε πρεσβυτεριανή εκκλησία του Σίδνεϊ.
Ο δε αδερφός του, ο Σπύρος, χώρισε από το Νικόλαο νωρίς. Πήγε στο χωριό Γκάλγκογκ όπου παντρεύτηκε την υπηρέτρια Τζέιν Τάϋλορ στην αγγλικανική εκκλησία του Μάτζι με την οποία απόχτησε δυο γιους, τον Ανδρέα το 1872 και το Γιάννη το 1877. Αργότερα ο Σπύρος έκανε τον ψαρά στο Γούοτερλου κοντά στο Σίδνεϊ αλλά όπως φαίνεται με λίγη επιτυχία αφού πέθανε καταμόναχος και πάμφτωχος από φυματίωση.
Αυτά τα λίγα μέχρι στιγμής έχουμε ανακαλύψει για τους πρώτους Λάκωνες στην Αυστραλία.
- Δημήτρης Κατσάμπης
Η Φωτογραφία του Μήνα Γενάρη 2011: Καριτσιώτικος Γάμος στο Γκούντγουντ 1963
Στη σημερινή αναμνηστική φωτογραφία εικονίζεται ο γάμος του Παναγιώτη Σταυριανού και Κατερίνας Αντωνίου το 1963 στο Γκούντγουντ. Μεγάλο γεγονός στην τότε μικρή κοινότητα Καριτσιωτών νεοφερμένων μεταναστών, 66 όλοι μαζί, οι οποίοι όλοι συγγένευαν κάπως και ήταν προσκεκλημένοι. Όσοι δεν είχαν πάει στο φωτογραφείο να φωτογραφηθούν σίγουρα βρίσκονταν στο χολ να προετοιμάζουν την γαμήλια δεξίωση.
Wednesday 12 January 2011
Ημερολόγιο Συλλόγου 2011
Το
ημερολόγιο εκδηλώσεων που ακολουθεί είναι προτεινόμενο. Ο Σύλλογος
διατηρεί το δικαίωμα τροποποίησης ανάλογα με φόρτο εργασίας ή άλλων
περιστάσεων.
ΓΕΝΑΡΗΣ
Συνέλευση ΔΣ
Τετάρτη, 12 Γεν.
Βραδιά κατσικιού
Παρασκευή, 14 Γεν. (αναβάλλεται λόγω διακοπών)
Μηνιαίο μπάρμπεκιου Γιορτή Αυστραλίας
(προς ενίσχυση πλημμυροπαθούντων του Κουήνσλαντ ) Κυριακή, 30 Γεν.
Συνέλευση ΔΣ
Τετάρτη, 12 Γεν.
Βραδιά κατσικιού
Παρασκευή, 14 Γεν. (αναβάλλεται λόγω διακοπών)
Μηνιαίο μπάρμπεκιου Γιορτή Αυστραλίας
(προς ενίσχυση πλημμυροπαθούντων του Κουήνσλαντ ) Κυριακή, 30 Γεν.
ΦΛΕΒΑΡΗΣ
Συνέλευση ΔΣ
Τετάρτη, 2 Φεβ.
Βραδιά κατσικιού
Παρασκευή, 11 Φεβ.
Μηνιαίο μπάρμπεκιου
Κυριακή, 27 Φεβ.
ΜΑΡΤΗΣ
Συνέλευση ΔΣ
Τετάρτη, 2 Μαρ.
Βραδιά κατσικιού
Παρασκευή, 11 Μαρ.
Μηνιαίο μπάρμπεκιουΚυριακή, 27 Μαρ.
25η Μαρτίου
ΑΠΡΙΛΗΣ
Συνέλευση ΔΣ
Τετάρτη, 6 Απρ.Βραδιά κατσικιού
Παρασκευή, 8 Απρ. (αναβάλλεται λόγω Σαρακοστή)
ΑΠΡΙΛΗΣ
Συνέλευση ΔΣ
Τετάρτη, 6 Απρ.Βραδιά κατσικιού
Παρασκευή, 8 Απρ. (αναβάλλεται λόγω Σαρακοστή)
Αντί Μηνιαίο μπάρμπεκιου
Κυριακή των Βαΐων
Κυριακή, 17 Απρ.με ειδικό νηστίσιμο μενού
Κυριακή, 17 Απρ.με ειδικό νηστίσιμο μενού
ΜΑΗΣ
Συνέλευση ΔΣ
Τετάρτη, 4 Μάη
Γιορτή της Μητέρας
Σάββατο, 7 Μάη
Σαββατοβραδιάτικη εκδήλωση
6:00-12:00, είσοδος περιλαμβάνει φαγητά και ποτά (εξαιρούνται οινοπνευματώδη)
25 δολ ενήλικες, 15 δολ έφηβοι 12-15, και 10 δολ παιδιά 5-12.
Θα βραβευτούν οι πιο ηλικιωμένη μητέρα, η πιο πρόσφατη μητέρα και η τυχερή μητέρα
Βραδιά κατσικιούΠαρασκευή, 13 Μάη (αναβάλλεται)
Αντί Μηνιαίο μπάρμπεκιου Αντικαρκινική εκδήλωση και έρανος
Κυριακή, 22 Μάη
ΙΟΥΝΗΣ
Συνέλευση ΔΣ
Τετάρτη, 1 Ιουν.
Βραδιά κατσικιού
Παρασκευή, 10 Ιουν.
Ετήσια Τακτική Γενική Συνέλευση Μελών
Κυριακή 19 Ιουν.
Μηνιαίο μπάρμπεκιου
Γιορτή της Γιαγιάς Κυριακή, 26 Ιουν.
ΙΟΥΛΗΣ
Συνέλευση ΔΣ
Τετάρτη, 6 Ιουλ.
Βραδιά κατσικιού
Παρασκευή, 8 Ιουλ
Μηνιαίο μπάρμπεκιου
Κυριακή, 31 Ιουλ.
ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ
Συνέλευση ΔΣ
Τετάρτη, 3 Αυγ.
Ακυρώνονται όλες οι εκδηλώσεις λόγω Δεκαπενταύγουστο
ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ
Γιορτή του Πατέρα
Κυριακή, 4 Σεπ.
Συνέλευση ΔΣ
Τετάρτη, 7 Σεπ.
Βραδιά κατσικιού
Παρασκευή, 9 Σεπ.
Μηνιαίο μπάρμπεκιου
Γιορτή του Παππού
Κυριακή, 25 Σεπ.
ΟΚΤΩΒΡΗΣ
Συνέλευση ΔΣ
Τετάρτη, 5 Οκτ.
Βραδιά κατσικιού
Παρασκευή, 14 Οκτ. Αντί
Αντί Μηνιαίο μπάρμπεκιου
Σάββατο, 29Οκτ. Γιορτή Συλλόγου
Σαββατοβραδιάτικη εκδήλωση
6:00-12:00, είσοδος περιλαμβάνει φαγητά και ποτά (εξαιρούνται οινοπνευματώδη)
25 δολ ενήλικες, 15 δολ έφηβοι 12-15, και 10 δολ παιδιά 5-12.
ΝΟΕΜΒΡΗΣ
Συνέλευση ΔΣ
Τετάρτη, 2 Νοε.
Βραδιά κατσικιού
Παρασκευή, 11 Νοε.
Μηνιαίο μπάρμπεκιου
Χριστουγεννιάτικο πάρτι για τα παιδιά
Κυριακή, 27 Νοε.
ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ
Συνέλευση ΔΣ
Τετάρτη, 7 Δεκ.
Βραδιά κατσικιού
Παρασκευή, 9 Δεκ..
Πρωτοχρονιάτικος Χορός
Σάββατο, 31 Δεκ.
Tuesday 21 December 2010
Αλλαγή των γενεών επιδιώκει η Παμπελοποννησιακή Ομοσπονδία Νότιας Αυστραλίας
Την προεδρεία της Πελοποννησιακής Ομοσπονδίας Νότιας Αυστραλίας ανέλαβε ο Παλλακωνικός Σύλλογος την Τρίτη, 21 Δεκεμβρίου 2010, με στόχο στο άμεσο μέλλον την επίτευξη αλλαγής γενεών στη διοίκησή. Ο Χρήστος Γ. Βλάχος και ο Δημήτρης Ε. Κατσάμπης δέχτηκαν τους ρόλους του προέδρου και του γραμματέα αντίστοιχα.
Ο Παλλακωνικός Σύλλογος σε συνεργασία με τα άλλα πελοποννησιακά σωματεία στη Νότια Αυστραλία συγκροτήσανε την Παμπελοποννησιακή Ομοσπονδία «Ο Μοριάς» το 1992. Η Ομοσπονδία επιδιώκει να εκπροσωπεί και να υπερασπίζει τα συμφέροντα των Πελοποννησίων σε κάθε παροικιακό φορέα όπως και στις αρμόδιες αρχές και υπηρεσίες της Αυστραλίας και της Ελλάδας.
Η Ομοσπονδία αποτελείται από τα παρακάτω σωματεία μέλη τα οποία όλα έχουν περισσότερο από 40 χρόνια ιστορία στην ελληνική παροικία της Αδελαΐδας και στενή επαφή με 30.000 Πελοποννησίους:
• Αργοναυπλιακός Σύλλογος Νότιας Αυστραλίας «Το Παλαμήδι
• Παναρκαδικός Σύλλογος Νότιας Αυστραλίας «Ο Κολοκοτρώνης»
• Παλλακωνικός Σύλλογος Νότιας Αυστραλίας «Ο Λεωνίδας»
• Μεσσηνιακός Σύλλογος Νότιας Αυστραλίας
• Σύλλογος Ηλείων «Ολυμπιακή Φλόγα» Νότιας Αυστραλίας
• Κορινθιακός Σύλλογος Νότιας Αυστραλίας
Ένα από τα εφτά ιδρυτικά σωματεία μέλη, ο Σύλλογος Παγκρατιωτών Νότιας Αυστραλίας «Αγία Λαύρα Καλαβρύτων», που εκπροσωπούσε την Αχαΐας δεν υπάρχει πλέον.
Κύριοι στόχοι της Ομοσπονδίας είναι:
• Η προώθηση της συνεργασίας και της φιλίας μεταξύ όλων των συλλόγων μελών που την αποτελούν
• Η προώθηση της κατανόησης και ενιαίας αντιμετωπίσεις των θεμάτων, στην Αυστραλία και στο εξωτερικό, τα οποία θα μπορούσαν να έχουν σημαντικές επιπτώσεις στην πελοποννησιακή κουλτούρα και ταυτότητα
• Η προώθηση και επιδίωξη αναγνώρισης από την Αυστραλία και το εξωτερικό, ιδιαίτερα την Ελλάδα, των συμφερόντων των Πελοποννησίων που ζουν στην Νότια Αυστραλία
• Η προώθηση και η διατήρηση της ελληνικής γλώσσας και του ελληνικού πολιτισμού στην Αυστραλία για τις μελλοντικές γενεές.
• Η προώθηση της συγκρότησης αντιπροσωπευτικών ομοσπονδιών σε όλες τις πολιτείες της Αυστραλίας και την ίδρυση Παναυστραλιανής Πελοποννησιακής Ομοσπονδίας.
Στην αμέσως προσεχή περίοδο ο Χρήστος και ο Δημήτρης ενδιαφέρονται περισσότερο στην προσέλκυση νεότερων συμπάροικων, Αυστραλογεννημένων και Αυστραλομεγαλομένων, να συμμετέχουν πιο ενεργά στις υποθέσεις της Ομοσπονδίας και στην αναδιαμόρφωση των δραστηριοτήτων προκειμένου να αντανακλούν καλύτερα τις ανάγκες και τις προσδοκίες των νεότερων πελοποννησιακής καταγωγής συμπάροικων.
Ο Παλλακωνικός Σύλλογος σε συνεργασία με τα άλλα πελοποννησιακά σωματεία στη Νότια Αυστραλία συγκροτήσανε την Παμπελοποννησιακή Ομοσπονδία «Ο Μοριάς» το 1992. Η Ομοσπονδία επιδιώκει να εκπροσωπεί και να υπερασπίζει τα συμφέροντα των Πελοποννησίων σε κάθε παροικιακό φορέα όπως και στις αρμόδιες αρχές και υπηρεσίες της Αυστραλίας και της Ελλάδας.
Η Ομοσπονδία αποτελείται από τα παρακάτω σωματεία μέλη τα οποία όλα έχουν περισσότερο από 40 χρόνια ιστορία στην ελληνική παροικία της Αδελαΐδας και στενή επαφή με 30.000 Πελοποννησίους:
• Αργοναυπλιακός Σύλλογος Νότιας Αυστραλίας «Το Παλαμήδι
• Παναρκαδικός Σύλλογος Νότιας Αυστραλίας «Ο Κολοκοτρώνης»
• Παλλακωνικός Σύλλογος Νότιας Αυστραλίας «Ο Λεωνίδας»
• Μεσσηνιακός Σύλλογος Νότιας Αυστραλίας
• Σύλλογος Ηλείων «Ολυμπιακή Φλόγα» Νότιας Αυστραλίας
• Κορινθιακός Σύλλογος Νότιας Αυστραλίας
Ένα από τα εφτά ιδρυτικά σωματεία μέλη, ο Σύλλογος Παγκρατιωτών Νότιας Αυστραλίας «Αγία Λαύρα Καλαβρύτων», που εκπροσωπούσε την Αχαΐας δεν υπάρχει πλέον.
Κύριοι στόχοι της Ομοσπονδίας είναι:
• Η προώθηση της συνεργασίας και της φιλίας μεταξύ όλων των συλλόγων μελών που την αποτελούν
• Η προώθηση της κατανόησης και ενιαίας αντιμετωπίσεις των θεμάτων, στην Αυστραλία και στο εξωτερικό, τα οποία θα μπορούσαν να έχουν σημαντικές επιπτώσεις στην πελοποννησιακή κουλτούρα και ταυτότητα
• Η προώθηση και επιδίωξη αναγνώρισης από την Αυστραλία και το εξωτερικό, ιδιαίτερα την Ελλάδα, των συμφερόντων των Πελοποννησίων που ζουν στην Νότια Αυστραλία
• Η προώθηση και η διατήρηση της ελληνικής γλώσσας και του ελληνικού πολιτισμού στην Αυστραλία για τις μελλοντικές γενεές.
• Η προώθηση της συγκρότησης αντιπροσωπευτικών ομοσπονδιών σε όλες τις πολιτείες της Αυστραλίας και την ίδρυση Παναυστραλιανής Πελοποννησιακής Ομοσπονδίας.
Στην αμέσως προσεχή περίοδο ο Χρήστος και ο Δημήτρης ενδιαφέρονται περισσότερο στην προσέλκυση νεότερων συμπάροικων, Αυστραλογεννημένων και Αυστραλομεγαλομένων, να συμμετέχουν πιο ενεργά στις υποθέσεις της Ομοσπονδίας και στην αναδιαμόρφωση των δραστηριοτήτων προκειμένου να αντανακλούν καλύτερα τις ανάγκες και τις προσδοκίες των νεότερων πελοποννησιακής καταγωγής συμπάροικων.
Wednesday 1 December 2010
Καλά Χριστούγεννα και Καλή Χρονιά
Το τέλος κάθε χρονιάς και οι αρχές της επόμενης είναι μέρες γιορτινές αφιερωμένες στις διακοπές, τη χαρά, την οικογενειακή ζωή, την παράδοση˙ ήθη και έθιμα πατροπαράδοτα που φέραμε μαζί μας από τα πατρώα χωριά από τη γενέτειρα μας πατρίδα τη Λακωνία και ακόμα κρατάμε στα βάθη της καρδιάς μας, και επιπλέον, για να είμαστε αντικειμενικοί, και κάμποσα που αποκτήσαμε εδώ στην Αυστραλία στα τελευταία πενήντα τόσα χρόνια.
Τα σημαντικότερα φυσικά έχουν να κάνουν με τον εορτασμό των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς που στα χωριά της καταγωγής μας γιορτάζονταν με μεγαλοπρέπεια και λαμπρότητα. Από μικρά θυμόμαστε μετά τα Χριστούγεννα όλα με λαχτάρα περιμέναμε τον Αϊ-Βασίλη να φέρει τα δώρα την Πρωτοχρονιά ενώ την παραμονή γυρίζαμε από σπίτι σε σπίτι να πούμε τα κάλαντα, να φέρουμε τη χαρά ώστε οι νοικοκυρές να μας φιλοδωρούν με καραμέλες, κουραμπιέδες, μελομακάρονα, δίπλες ή ακόμη και τα καλύτερα απ’ όλα, τα νοστιμότατα τα καλτσουνάκια ποτισμένα με ροδόνερο και γεμισμένα με αμύγδαλο, και καρύδι!
Το βράδυ της παραμονής, περιμένοντας την αλλαγή του χρόνου, μαζευόμασταν σε γειτονικά σπίτια όπου οι άντρες για διασκέδαση δοκίμαζαν την τύχη τους στα χαρτιά, συνήθως τριανταένα, ενώ τα μικρά αθόρυβα παρακολουθούσαν την τύχη του πατέρα, και οι μητέρες ήταν απασχολημένες με το ψήσιμο της βασιλόπιτας.
Τα μεσάνυχτα, λίγα δευτερόλεπτα πριν από τις 12, έσβηναν τη λάμπα κι όλοι γύρω-γύρω στο τραπέζι λέγανε τα κάλαντα, αντάλλαζαν αγκαλιές και φιλιά και έκοβαν την πατροπαράδοτη βασιλόπιτα. Το κόψιμο γινόταν πανηγυρικά και με επισημότητα. Το καθήκον ήταν πάντοτε του ιδιοκτήτη. Πρώτο κομμάτι του Χριστού, μετά του σπιτιού, κι ύστερα των παρευρισκόμενων. Όποιος έβρισκε το δίφραγκο κρυμμένο μέσα στην πίτα, εκείνος θα ήταν και ο τυχερός της χρονιάς!
Ανήμερα τη πρωτοχρονιά η μητέρα και ο πατέρας ήταν ιδιαίτερα προσεκτικοί ποιος θα πρωτομπεί στο σπίτι τον καινούργιο χρόνο; Προτιμούσαν, σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα κανόνιζαν, κάποιον που θεωρούσαν καλότυχο να περάσει να τους κάνει ποδαρικό. Αυτή τη μέρα ασήμωναν και τα παιδιά, τις περισσότερες φορές με ένα πενηνταράκι, ή με ένα κέρασμα, μια καραμέλα, ένα καρύδι αφού χρήματα δεν υπήρχαν πολλά.
Τις καθιερωμένες αυτές παραδόσεις φέρανε και στην Αυστραλία οι πρώτοι Λάκωνες μετανάστες. Τις τηρούσαν στις εργατικές συνοικίες στο Γκούντγουντ, στο Θέμπαρτον και στο Μπόγδεν στη δεκαετία του '50 και του '60 με τον ίδιο τρόπο όπως και οι πρόγονοί τους στα Τάλαντα, το Γεράκι και την Καρίτσα. Η άσκηση τοπικών τρόπων της Αυστραλίας δεν ρίζωσε έως ότου τα αυστραλογεννημένα παιδιά, περισσότερο τα εγγόνια, άρχισαν κι αυτά να απαιτούν ό,τι απολάμβαναν τα φιλαράκια τους τα Αυστραλάκια. Έτσι, αυτά που χαιρόμαστε σήμερα είναι η ανάμειξη δύο πολιτισμών. Έχουμε τον Σάντα Κλάους που φέρνει δώρα –παιχνίδια και παρόμοια- την ημέρα των Χριστουγέννων, αν και στον Παλλακωνικό Σύλλογο για να προλάβει τον φέρνουμε πολύ νωρίτερα να μοιράσει δώρα στα παιδιά μας. Έχουμε επιπλέον και την ελληνική διατύπωση του ίδιου, τον Άϊ- Βασίλη, που θέλει ανήμερα την πρωτοχρονιά τα παιδιά να τα ασημώνουμε με χρήματα, νόμισμα παρακαλώ όχι πενηνταράκια!
Ναι μεν έχουμε αλλάξει, κάπως, αλλά ουσιαστικά σε μεγάλο βαθμό είμαστε οι ίδιοι. Δεν καλωσορίζουμε πλέον τον καινούργιο χρόνο στα σπίτια, αλλά τρέχουμε στον Παλλακωνικό Σύλλογο που δημιουργεί καινούργιες παραδόσεις, πρωτοχρονιάτικα ρεβεγιόν και χοροεσπερίδες, κάτι που έχει καθιερωθεί από τη δεκαετία του '80. Το πατροπαράδοτο τριανταένα έχει πλέον παραμεριστεί από το εορταστικό φαγοπότι, το νόστιμο σουβλάκι, το εκλεκτό κρασί, την άφθονη μπίρα, την ζωντανή μουσική, τους ελληνικούς και ευρωπαϊκούς χορούς ανάμεσα των οποίων και μερικά δείγματα από τα κάλαντα. Οι παλιές λάμπες του χωριού αποτελούν απλή νοσταλγία και στόλισμα κάτω από το διάχυτο φωτισμό του Παλλακωνικού Οικογενειακού Κέντρου ενώ ένα λεπτό πριν από τις 12 τα μεσάνυχτα ο πρόεδρος του Συλλόγου σβήνει τα φώτα. Στο σιωπηλό σκοτάδι για μια φευγαλέα στιγμή οι Λάκωνες της Αδελαΐδας όλοι μαζί χέρι-χερι περιμένουν τον καινούργιο χρόνο με κάθε αισιοδοξία και βροντοφωνάζουν την αντίστροφη μέτρηση των τελευταίων δέκα δευτερόλεπτων.
Κατόπιν μέσα από το σκοτάδι μια πολύχρωμη έκρηξη: φώτα, φωνές, χαρά, αγκαλιές, φιλιά, χειραψίες, τα όργανα 10-15 λεπτά κατ 'επανάληψη να παίζουν «Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά». Στη συνέχεια, καθήκον για την κοπή της πίτας πέφτει στον πρόεδρο ο οποίος κρατάει το ενδιαφέρον όλων και κόβει ένα-ένα δώδεκα κομμάτια, ένα για κάθε μήνα του χρόνου, τα οποία παραχωρούνται με κλήρωση σε δώδεκα τυχερούς από τους 300 περίπου παρευρισκόμενους. Ένας απ’ αυτούς, ο πιο τυχερός απ’ όλους, με τη σειρά θα βρει και τη χρυσή λύρα του Συλλόγου. Χρόνια του πολλά και καλά.
Χρόνια πολλά και σε όλη τη Λακωνική πατριά. Μακάρι όλοι μας για πολλά-πολλά ακόμα χρόνια να απολαμβάνουμε αυτό το υπέροχο μίγμα των δυο πολιτισμών που στο τέλος τέλος δεν διαφέρει και τόσο από τι γίνεται στους Μολάους, την Σκάλα και την Σπάρτη.
Ο Παλλακωνικός Σύλλογος, εύχεται σε όλα τα μέλη και φίλους Καλά Χριστούγεννα και Καλή Χρονιά!
Τα σημαντικότερα φυσικά έχουν να κάνουν με τον εορτασμό των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς που στα χωριά της καταγωγής μας γιορτάζονταν με μεγαλοπρέπεια και λαμπρότητα. Από μικρά θυμόμαστε μετά τα Χριστούγεννα όλα με λαχτάρα περιμέναμε τον Αϊ-Βασίλη να φέρει τα δώρα την Πρωτοχρονιά ενώ την παραμονή γυρίζαμε από σπίτι σε σπίτι να πούμε τα κάλαντα, να φέρουμε τη χαρά ώστε οι νοικοκυρές να μας φιλοδωρούν με καραμέλες, κουραμπιέδες, μελομακάρονα, δίπλες ή ακόμη και τα καλύτερα απ’ όλα, τα νοστιμότατα τα καλτσουνάκια ποτισμένα με ροδόνερο και γεμισμένα με αμύγδαλο, και καρύδι!
Το βράδυ της παραμονής, περιμένοντας την αλλαγή του χρόνου, μαζευόμασταν σε γειτονικά σπίτια όπου οι άντρες για διασκέδαση δοκίμαζαν την τύχη τους στα χαρτιά, συνήθως τριανταένα, ενώ τα μικρά αθόρυβα παρακολουθούσαν την τύχη του πατέρα, και οι μητέρες ήταν απασχολημένες με το ψήσιμο της βασιλόπιτας.
Τα μεσάνυχτα, λίγα δευτερόλεπτα πριν από τις 12, έσβηναν τη λάμπα κι όλοι γύρω-γύρω στο τραπέζι λέγανε τα κάλαντα, αντάλλαζαν αγκαλιές και φιλιά και έκοβαν την πατροπαράδοτη βασιλόπιτα. Το κόψιμο γινόταν πανηγυρικά και με επισημότητα. Το καθήκον ήταν πάντοτε του ιδιοκτήτη. Πρώτο κομμάτι του Χριστού, μετά του σπιτιού, κι ύστερα των παρευρισκόμενων. Όποιος έβρισκε το δίφραγκο κρυμμένο μέσα στην πίτα, εκείνος θα ήταν και ο τυχερός της χρονιάς!
Ανήμερα τη πρωτοχρονιά η μητέρα και ο πατέρας ήταν ιδιαίτερα προσεκτικοί ποιος θα πρωτομπεί στο σπίτι τον καινούργιο χρόνο; Προτιμούσαν, σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα κανόνιζαν, κάποιον που θεωρούσαν καλότυχο να περάσει να τους κάνει ποδαρικό. Αυτή τη μέρα ασήμωναν και τα παιδιά, τις περισσότερες φορές με ένα πενηνταράκι, ή με ένα κέρασμα, μια καραμέλα, ένα καρύδι αφού χρήματα δεν υπήρχαν πολλά.
Τις καθιερωμένες αυτές παραδόσεις φέρανε και στην Αυστραλία οι πρώτοι Λάκωνες μετανάστες. Τις τηρούσαν στις εργατικές συνοικίες στο Γκούντγουντ, στο Θέμπαρτον και στο Μπόγδεν στη δεκαετία του '50 και του '60 με τον ίδιο τρόπο όπως και οι πρόγονοί τους στα Τάλαντα, το Γεράκι και την Καρίτσα. Η άσκηση τοπικών τρόπων της Αυστραλίας δεν ρίζωσε έως ότου τα αυστραλογεννημένα παιδιά, περισσότερο τα εγγόνια, άρχισαν κι αυτά να απαιτούν ό,τι απολάμβαναν τα φιλαράκια τους τα Αυστραλάκια. Έτσι, αυτά που χαιρόμαστε σήμερα είναι η ανάμειξη δύο πολιτισμών. Έχουμε τον Σάντα Κλάους που φέρνει δώρα –παιχνίδια και παρόμοια- την ημέρα των Χριστουγέννων, αν και στον Παλλακωνικό Σύλλογο για να προλάβει τον φέρνουμε πολύ νωρίτερα να μοιράσει δώρα στα παιδιά μας. Έχουμε επιπλέον και την ελληνική διατύπωση του ίδιου, τον Άϊ- Βασίλη, που θέλει ανήμερα την πρωτοχρονιά τα παιδιά να τα ασημώνουμε με χρήματα, νόμισμα παρακαλώ όχι πενηνταράκια!
Ναι μεν έχουμε αλλάξει, κάπως, αλλά ουσιαστικά σε μεγάλο βαθμό είμαστε οι ίδιοι. Δεν καλωσορίζουμε πλέον τον καινούργιο χρόνο στα σπίτια, αλλά τρέχουμε στον Παλλακωνικό Σύλλογο που δημιουργεί καινούργιες παραδόσεις, πρωτοχρονιάτικα ρεβεγιόν και χοροεσπερίδες, κάτι που έχει καθιερωθεί από τη δεκαετία του '80. Το πατροπαράδοτο τριανταένα έχει πλέον παραμεριστεί από το εορταστικό φαγοπότι, το νόστιμο σουβλάκι, το εκλεκτό κρασί, την άφθονη μπίρα, την ζωντανή μουσική, τους ελληνικούς και ευρωπαϊκούς χορούς ανάμεσα των οποίων και μερικά δείγματα από τα κάλαντα. Οι παλιές λάμπες του χωριού αποτελούν απλή νοσταλγία και στόλισμα κάτω από το διάχυτο φωτισμό του Παλλακωνικού Οικογενειακού Κέντρου ενώ ένα λεπτό πριν από τις 12 τα μεσάνυχτα ο πρόεδρος του Συλλόγου σβήνει τα φώτα. Στο σιωπηλό σκοτάδι για μια φευγαλέα στιγμή οι Λάκωνες της Αδελαΐδας όλοι μαζί χέρι-χερι περιμένουν τον καινούργιο χρόνο με κάθε αισιοδοξία και βροντοφωνάζουν την αντίστροφη μέτρηση των τελευταίων δέκα δευτερόλεπτων.
Κατόπιν μέσα από το σκοτάδι μια πολύχρωμη έκρηξη: φώτα, φωνές, χαρά, αγκαλιές, φιλιά, χειραψίες, τα όργανα 10-15 λεπτά κατ 'επανάληψη να παίζουν «Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά». Στη συνέχεια, καθήκον για την κοπή της πίτας πέφτει στον πρόεδρο ο οποίος κρατάει το ενδιαφέρον όλων και κόβει ένα-ένα δώδεκα κομμάτια, ένα για κάθε μήνα του χρόνου, τα οποία παραχωρούνται με κλήρωση σε δώδεκα τυχερούς από τους 300 περίπου παρευρισκόμενους. Ένας απ’ αυτούς, ο πιο τυχερός απ’ όλους, με τη σειρά θα βρει και τη χρυσή λύρα του Συλλόγου. Χρόνια του πολλά και καλά.
Χρόνια πολλά και σε όλη τη Λακωνική πατριά. Μακάρι όλοι μας για πολλά-πολλά ακόμα χρόνια να απολαμβάνουμε αυτό το υπέροχο μίγμα των δυο πολιτισμών που στο τέλος τέλος δεν διαφέρει και τόσο από τι γίνεται στους Μολάους, την Σκάλα και την Σπάρτη.
Ο Παλλακωνικός Σύλλογος, εύχεται σε όλα τα μέλη και φίλους Καλά Χριστούγεννα και Καλή Χρονιά!
Πρωτοχρονιάτικος Χορός
την Παρασκευή 31 του Δεκέμβρη 2010
στο Παλλακωνικό Οικογενειακό Κέντρο
24 – 26 Aldridge Avenue, Plympton Park
από 7:00 το βράδυ μέχρι 2:00 το πρωί
Παρακαλούμε κλείστε τις θέσεις σας εγκαίρως για να μπορέσουμε να σας εξυπηρετήσουμε.
Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά
ψηλή μου δενδρολιβανιά
Κι αρχή καλός μας χρόνος
εκκλησιά με τ' άγιο θρόνος.
Αρχή που βγήκε ο Χριστός
άγιος και πνευματικός
στη γη να περπατήσει
και να μας καλοκαρδίσει.
Άγιος Βασίλης έρχεται,
και δεν μας καταδέχεται,
από την Καισαρεία,
συ' σαι αρχόντισσα κυρία.
Βαστά εικόνα και χαρτί
ζαχαροκάρνο, ζυμωτή
χαρτί και καλαμάρι
δες και με το παλικάρι.
Το καλαμάρι έγραφε,
τη μοίρα του την έλεγε
και το χαρτί ομίλει
Άγιε μου καλέ Βασίλη.
Και νέον έτος αριθμεί
την του Χριστού περιτομή
και η μνήμη του Αγίου
Ιεράρχου Βασιλείου.
Του χρόνου μας αρχή καλή
και ο Χριστός μας προσκαλεί
την κακία ν' αρνηθούμε
μ' αρετές να στολιστούμε.
Να ζούμε βίον τέλειον
κατά το Ευαγγέλιον
με αγάπη με ειρήνη
και με τη δικαιοσύνη.
Χρόνια πολλά και ευτυχή
με καθαρά κι αγνή ψυχή
με χαρά και με υγεία
και με θεία ευλογία.
Η Φωτογραφία του Μήνα Δεκέμβρη 2010: Εργατιά στα Βαμβάκια
Στη σημερινή αναμνηστική φωτογραφία εικονίζονται εργάτες από τον Άγιο Δημήτριο και μαζεύουν βαμβάκι στο Έλος, αφεντικό είναι ο Παναγιώτης Γλεντζές. Τα μεροκάματα, ήλιο με ήλιο, ήταν μόλις 25 δραχμές.
Τη φωτογραφία πρότεινε ο Χρήστος Νικ. Βλάχος, από τη συλλογή του Μιχάλη Λεϊμονίτη. Ευχαριστούμε θερμά τον Μιχάλη για την ευγενική παραχώρηση.
Aν κάποιος αναγνωρίσει ορισμένα πρόσωπα στη φωτογραφία παρακαλούμε ενημερώσετέ μας.
Τη φωτογραφία πρότεινε ο Χρήστος Νικ. Βλάχος, από τη συλλογή του Μιχάλη Λεϊμονίτη. Ευχαριστούμε θερμά τον Μιχάλη για την ευγενική παραχώρηση.
Aν κάποιος αναγνωρίσει ορισμένα πρόσωπα στη φωτογραφία παρακαλούμε ενημερώσετέ μας.
Subscribe to:
Posts (Atom)