Ξεκίνησε το 2ο πρωτάθλημα των Φίλων Τάβλι του Λεωνίδα

Ξεκίνησε χτες Παρασκευή 21 Ιανουαρίου στο Παλλακωνικό Οικογενειακό Κέντρο το 2ο Πρωτάθλημα Τάβλι που διοργανώνει η παρέα Φίλων Τάβλι Λεωνίδα.

Αν και αρκετοί από τους τακτικούς παίκτες απουσίαζαν εκείνοι που ήρθαν έκαναν μια καλή αρχή. Ας ελπίζουμε την επόμενη Παρασκευή η υπόλοιποι θα παρουσιαστούν.

Να θυμίσουμε η παρέα Φίλων Τάβλι του Λεωνίδα διοργανώνει το πρωτάθλημα υπό την αιγίδα του Παλλακωνικού Συλλόγου. Η παρέα έχει ως στόχο όχι μόνο τη διεξαγωγή του πρωταθλήματος μεταξύ των μελών της, αλλά αγώνες με άλλες ελληνικές ομάδες ταβλαδόρων στην παροικία, καθώς και τακτά τουρνουά όπως το πασχαλινό, της γιορτής του πατέρα και άλλα.
Πρόεδρος των Φίλων Τάβλι του Λεωνίδα είναι ο Νίκος Παπαδόπουλος.

Πίνακας βαθμολογίας Πρωταθλήματος ΦΙΛΟΙ ΤΑΒΛΙ ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ 1Η Εβδομάδα
	Αγώνες	Νίκες	Ήττες	Υπέρ	Κατά	Διαφορά	Βαθμοί
ΓΚΙΟΥΖΕΛΗΣ Γιάννης	2	2	0	14	4	10	4
ΡΟΥΣΒΑΝΗΣ Γιώργος	2	1	1	12	11	1	2
ΑΤΣΑΛΑΣ Παναγιώτης	2	1	1	11	11	0	2
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ Νίκος	2	1	1	11	12	-1	2
ΚΑΔΗΣ Ανδρέας	2	1	1	9	10	-1	2
ΚΑΤΣΑΜΠΗΣ Δημήτρης	1	0	1	4	7	-3	0
ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ Θανάσης	1	0	1	2	7	-5	0

Πίνακας βαθμολογίας Πρωταθλήματος ΦΙΛΟΙ ΤΑΒΛΙ ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ 2Η Εβδομάδα
	Αγώνες	Νίκες	Ήττες	Υπέρ	Κατά	Διαφορά	Βαθμοί
ΓΚΙΟΥΖΕΛΗΣ Γιάννης	4	3	1	24	17	7	3
ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ Θανάσης	3	2	1	16	11	5	2
ΡΟΥΣΒΑΝΗΣ Γιώργος	2	1	1	12	11	1	1
ΚΑΤΣΑΜΠΗΣ Δημήτρης	2	1	1	11	10	1	1
ΛΕΒΡΕΝΤΙΑΔΗΣ Μανόλης	2	1	1	11	10	1	1
ΚΑΔΗΣ Ανδρέας	2	1	1	9	10	-1	1
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ Νίκος	3	1	2	14	19	-5	1
ΑΤΣΑΛΑΣ Παναγιώτης	4	1	3	17	25	-8	1

Πίνακας βαθμολογίας Πρωταθλήματος ΦΙΛΟΙ ΤΑΒΛΙ ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ 3Η Εβδομάδα
	Αγώνες	Νίκες	Ήττες	Υπέρ	Κατά	Διαφορά	Βαθμοί
ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ Θανάσης	5	4	1	30	15	15	4
ΡΟΥΣΒΑΝΗΣ Γιώργος	4	3	1	27	16	11	3
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ Νίκος	6	3	3	39	35	4	3
ΓΚΙΟΥΖΕΛΗΣ Γιάννης	6	3	3	33	31	2	3
ΛΕΒΡΕΝΤΙΑΔΗΣ Μανόλης	3	2	1	18	16	2	2
ΚΑΔΗΣ Ανδρέας	5	2	3	26	26	0	2
ΣΤΟΪΚΟΥΔΗΣ Ανέστης	1	1	0	7	2	5	1
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ Λευτέρης	1	1	0	7	5	2	1
ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ Βασίλης	1	1	0	7	6	1	1
ΑΤΣΑΛΑΣ Παναγιώτης	6	1	5	25	38	-13	1
ΚΑΤΣΑΜΠΗΣ Δημήτρης	5	1	4	18	32	-14	1

Αυστραλία, δικιά τους και δικιά μας

Την Τετάρτη 26 του Γενάρη έχουμε αργία διότι εορτάζεται η «Ημέρα της Αυστραλίας», τα «γενέθλια» της χώρας που επιλέξαμε ως μόνιμο τόπο διαμονής.

Στην εορτή αυτή αφιερώνεται και το μηνιαίο μπάρμπεκιου του Παλλακωνικού Συλλόγου, την Κυριακή 30 του Γενάρη, διότι ο εορτασμός από όποια σκοπιά και αν το κοιτάξουμε αποτελεί βαρυσήμαντο γεγονός και αγγίζει όλα τα στρώματα και κοινωνικές ομάδες που αποτελούν τον αυστραλιανό λαό.

Κι αυτό πέρα από τις δίκαιες αντιρρήσεις και διαμαρτυρίες με τον τρόπο που αντιμετωπίστηκαν οι πρώτοι Αυστραλοί, οι Αμπορίτζινις, που φτάσανε δω τουλάχιστον 60 χιλιάδες χρόνια πριν εμείς οι υπόλοιποι.

Παρόλα αυτά όμως, ο ερχομός των μη ιθαγενών, τόσο των Άγγλων παλαιότερα όσο και των μεταναστών από την υπόλοιπη Ευρώπη στα μεταπολεμικά χρόνια καθώς και των πιο πρόσφατων προσφύγων από το Βιετνάμ και τη Νοτιοανατολική Ασία, και η διαμόρφωση του αυστραλιανού κράτους, όπως το γνωρίζουμε σήμερα, δεν μπορεί παρά να χαρακτηριστεί ορόσημο στην εξέλιξη του σύγχρονου κόσμου. Από τη άποψη αυτή λοιπόν, η Ημέρα της Αυστραλίας είναι εορτή που λίγο ή πολύ αγγίζει όλους μας. Η Αυστραλία παρουσιάζει την πιο επιτυχημένη ενσωμάτωση πολλαπλών εθνικοτήτων σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία, όπου, όλοι, όπως λένε, «χαμογελάνε με την ίδια γλώσσα». Πρόκειται για μια πολυεθνική κοινωνία με βαθιά ριζωμένες δημοκρατικές παραδόσεις, και αναπτυγμένο σύστημα κοινωνικής πρόνοιας. Έτσι το θέλει της Αυστραλίας ο λαός κι έτσι πρέπει να είναι.

Γι αυτό μαζί με όλους τους κατοίκους της χώρας αυτής εορτάζουμε τα «γενέθλια» της κι εμείς οι μετανάστες, αναπόσπαστο κομμάτι του αυστραλιανού λαού. Εμείς τα εκατομμύρια των καταφρονημένων που φτάσαμε δω τα τελευταία πενήντα χρόνια και που μαζί με τα παιδιά μας και εγγόνια μας αποτελούμε σχεδόν το ήμισυ του συνολικού πληθυσμού.

Έτσι, για οποίον το θέλει, αλλά και για εκείνους που συχνά είναι έτοιμοι να το αρνηθούν, τούτη χώρα είναι και δικιά μας. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν μειώνει τους δεσμούς μας με την πατρίδα την Ελλάδα που παραμένει βαθιά ριζωμένη στις καρδιές μας.

Η Αυστραλία, ωστόσο, για την οποία χύσαμε άφθονο ιδρώτα και όχι σπάνια και αίμα, είναι η χώρα των παιδιών μας. Επόμενο είναι λοιπόν να μας ενδιαφέρει και να τη νιώθουμε δίκια μας από κάθε σκοπιά. Γι αυτό κι ο Παλλακωνικός Σύλλογος συμμετέχει στον εορτασμό της «Ημέρας της Αυστραλίας».

1854: Ο πρώτος Λάκωνας στην Αυστραλία

Ενώ η Αυστραλία πρωτοκατοικήθηκε από λευκούς στις 26 του Γενάρη 1788 με τον ερχομό του πρώτου στόλου καταδίκων από την Αγγλία, και ο πρώτος Έλληνας, ο Δα­μια­νός Γκί­κας, έφτασε 14 χρόνια αργότερα, πέρασε ακόμα πάνω από μισός αιώνας προτού πατήσει Λάκωνας στο άγνωστο έδαφος του νότου.

Σύμ­φω­να με έ­ρευ­να του διακεκριμέ­νου ιστο­ρι­κού Hugh Gilchrist ο πρώ­τος Λάκω­νας στην Αυ­στρα­λία ή­τα­νε κάποιος που δή­λω­σε ό­νο­μα Νικόλαος Λάμπερτ (Nikolaos Lambert) και τό­πο κα­τα­γω­γή τη Σπάρτη. Φαί­νε­ται ό­τι ο συ­μπα­τριώ­της μας προ­τί­μη­σε με κά­ποιο τρό­πο να αγγλοποιήσει το ό­νο­μα του, κά­τι που συνη­θι­ζό­τα­νε πά­ρα πολύ όχι μόνο τα χρόνια εκείνα, αλλά μέχρι και πολύ πρόσφατα.

Ο Λά­μπερ­τ ξε­μπαρ­κά­ρι­σε α­πό το κα­ρά­βι Croesus στις 20 του Α­πρί­λη 1854 για να κυ­νη­γή­σει την τύ­χη του στα χρυ­σω­ρυ­χεί­α του Μπάρ­θουρ­στ στη Νέ­α Νό­τια Ουα­λί­α. Το Νι­κό­λα­ο σύ­ντο­μα το ακολούθησε κι ο α­δερ­φός του ο Σπύ­ρος. Δώ­δε­κα χρό­νια με­τά την ά­φι­ξή του στην Αυ­στρα­λί­α ο Νι­κό­λα­ος βρή­κε πλού­σιο βρά­χο α­πό χαλαζία. Περί­που τον ί­διο και­ρό αποφάσι­σε να πο­λι­το­γρα­φηθεί, κάτι που επισημοποίησε στις 25 του Ιού­νη 1866. Στον κατά­λο­γο των πο­λι­το­γραφημένων ο Νι­κό­λα­ος εί­ναι ο δωδέ­κα­τος Έλλη­νας που α­πέ­χτη­σε βρε­τα­νι­κή υ­πη­κο­ό­τη­τα. Αρ­γό­τε­ρα ο Νι­κό­λα­ος πα­ντρεύ­τη­κε την Σάρα Μπάλντοκ με την ο­ποί­α α­πό­χτη­σε το μο­να­χο­παί­δι Θε­άρ­χο. O Νικό­λα­ος πάντως ή­τα­νε πο­λύ φιλάργυ­ρος και συνέχι­σε να κυ­νη­γά­ει την τύ­χη του στα χρυ­σω­ρυ­χεί­α του Κουήνσλαντ μέ­χρι το θάνα­τό του. Ο γιος, Θε­άρ­χος, δεν ακολού­θη­σε την οι­κο­γε­νεια­κή πα­ρά­δο­ση στα ορυχεία. Έγι­νε μαραγκός και στα 1902 πα­ντρεύ­τη­κε τη 16χρο­νη υ­πη­ρέ­τρια, Χέλεν Έλφινστον, σε πρε­σβυ­τε­ρια­νή εκκλησί­α του Σίδνε­ϊ.

Ο δε αδερφός του, ο Σπύ­ρος, χώ­ρι­σε α­πό το Νικό­λα­ο νω­ρίς. Πή­γε στο χω­ριό Γκάλγκογκ όπου παντρεύ­τη­κε την υπηρέτρια Τζέιν Τάϋλορ στην αγγλικανική εκ­κλη­σί­α του Μάτζι με την ο­ποί­α απόχτησε δυο γιους, τον Αν­δρέ­α το 1872 και το Γιάν­νη το 1877. Αρ­γό­τε­ρα ο Σπύ­ρος έ­κα­νε τον ψα­ρά στο Γούοτερλου κο­ντά στο Σίδ­νε­ϊ αλλά ό­πως φαί­νε­ται με λί­γη ε­πι­τυ­χί­α αφού πέ­θα­νε κα­τα­μό­να­χος και πάμφτω­χος από φυματί­ω­ση.

Αυ­τά τα λί­γα μέ­χρι στιγ­μής έ­χου­με ανακα­λύ­ψει για τους πρώ­τους Λά­κω­νες στην Αυστρα­λία. 

- Δημήτρης Κατσάμπης