Συστράτευση στο Σύλλογο!

Χο­ρευ­τι­κό συ­γκρό­τη­μα «Ελληνική Νεολαία»

Θέ­λε­τε τα παι­διά ή τα εγγόνια σας να μά­θου­νε ελ­λη­νι­κούς χο­ρούς;

Τό­τε κά­ντε τους τη χά­ρη και γράψ­τε τα στο χο­ρευ­τι­κό συ­γκρό­τη­μα ΕΛ­ΛΗΝΙ­ΚΗ ΝΕ­Ο­ΛΑΙΑ που λει­τουρ­γεί κά­θε Κυ­ρια­κή α­πό­γευ­μα α­πό τις 4 μέ­χρι τις 5 στο ΛΑ­ΚΩ­ΝΙ­ΚΟ ΟΙ­ΚΟ­ΓΕ­ΝΕΙΑ­ΚΟ ΚΕ­ΝΤΡΟ στο 24 Aldridge Avenue, Plympton Park

Σκο­πός μας εί­ναι η προ­ώ­θη­ση του ελ­λη­νι­κού πο­λι­τι­σμού. Γι αυ­τό τα δίδα­κτρα εί­ναι πάμ­φτη­να, $2 κάθε φο­ρά.

Για πε­ρισ­σό­τε­ρες πλη­ρο­φο­ρί­ες ε­λά­τε στο Λα­κω­νι­κό Οι­κο­γε­νεια­κό Κέ­ντρο την Κυ­ρια­κή στις 4:00 μ.μ. ή ε­πι­κοι­νω­νή­σε­τε με την Α­θα­να­σί­α Πά­κου στο τη­λέφω­νο: 8443 6773

Παράσταση στη Μνήμη του Ρίτσου: Αναφορά στη Γυναίκα

Α­λη­θι­νά υ­πέ­ρο­χη!  Η πα­ρά­σταση στη μνή­μη του με­γά­λου Λά­κω­να ποι­η­τή, Γιάν­νη Ρί­τσου, και α­φιε­ρω­μέ­νη στη διε­θνή η­μέ­ρα της γυ­ναί­κας, ή­τα­νε με δί­χως αμ­φι­βο­λί­α η κα­λύ­τε­ρη τέ­τοιου είδους στα ι­στο­ρι­κά του συλ­λό­γου.

Η συ­μπα­τριώ­τισ­σα α­πό τους Μο­λά­ους, Βού­λα Γκιο­τσα­λί­τη-Γιαν­νο­πού­λου αντά­μα με την πα­ρέ­α της, κο­ρυ­φαί­ους καλ­λι­τέ­χνες της πα­ροι­κί­ας, ξε­πε­ρά­σαν κά­θε προσ­δο­κί­α.  Συ­νά­μα­ ανέ­βα­σαν το κύ­ρος του συλ­λό­γου στην πα­ροι­κί­α και ε­ξυ­ψώ­σα­νε την πο­λι­τι­στι­κή συ­νεί­δη­ση ό­λων.

Πε­ρισ­σό­τε­ροι α­πό 270 συ­μπά­ροι­κοι α­πό ό­λα τα κοι­νω­νι­κά στρώ­μα­τα στριμώ­χτη­καν στην αί­θου­σα εκ­δη­λώ­σε­ων του Λα­κω­νι­κού Οι­κο­γε­νεια­κού Κέ­ντρου και ευ­χα­ρι­στή­θη­καν κά­τι υ­πέ­ρο­χο.

Πο­λύ σω­στά η Βού­λα πε­ριό­ρι­σε το πλαί­σιο της διά­λε­ξης στην α­να­φο­ρά της επιρ­ρο­ής της γυ­ναί­κας στην ποί­η­ση του Ρί­τσου, έ­τσι για να ταυ­τί­ζε­ται με την ε­πί­και­ρη α­φι­έ­ρω­ση στη διε­θνή η­μέ­ρα της γυ­ναί­κας.  Ταυ­το­χρό­νως α­πό την ο­μι­λί­α της μά­θα­με τό­σα και τό­σα α­πό ο­λό­κλη­ρη τη ζω­ή του κο­ρυ­φαί­ου Έλλη­να ποι­η­τή του 20ου αιώ­να.

Τι να πού­με για τη νε­α­ρή Α­φρο­δί­τη Μπό­για!  Ευ­χά­ρι­στη έκ­πλη­ξη να δού­με και να α­κού­σου­με την α­νερ­χό­με­νη με­τζο­σο­πρά­νο τρα­γου­δί­στρια.  Τα ε­φτά με­λο­ποι­η­μέ­να ποιή­μα­τα που τρα­γού­δη­σε ά­φη­σαν ό­λους να θέ­λουν και άλ­λα.  Κα­νείς δε θα την ξε­χά­σει στο συ­γκι­νη­τι­κό ρε­σι­τάλ του ε­πι­τά­φιου.  «Γιε μου, σπλά­χνο των σπλά­χνων μου…»  και άλ­λα.

Ο Γιάν­νης Κουρ­μπέ­λης ό­πως πά­ντα στην ε­νορ­χή­στρω­ση και στο πιά­νο ή­τα­νε ά­ψο­γος.  Ο Κώ­στας Δε­λα­γιώρ­γος στο μπου­ζού­κι κι ο Θα­νά­σης Γιαν­νό­που­λος στην κι­θά­ρα  α­πό την αρ­χή α­πο­χτή­σα­νε στε­νή ε­πα­φή με το α­κρο­α­τή­ριο  και η τραγου­δι­στή α­παγ­γε­λί­α α­πό το «Κα­πνι­σμέ­νο Τσου­κά­λι»  α­νέ­βα­σε την ψυ­χι­κή διάθε­ση ό­λων.

Ο­πωσ­δή­πο­τε η Βού­λα και η πα­ρέ­α της προ­σέ­φε­ραν κά­τι το δια­φο­ρε­τι­κό, πέρα α­πό το συ­νει­θι­σμέ­νο σου­βλά­κι και το πο­τή­ρι, ό­σο κι αν αυ­τά μας α­ρέ­σουν.  Μας δια­σκέ­δα­σαν, μας έ­κα­ναν να μά­θου­με κά­τι πε­ρισ­σό­τε­ρο α­πό την πο­λι­τι­στι­κή και λα­ο­γρα­φι­κή κλη­ρο­νο­μιά του τόπου μας, αλ­λά πά­νω α­πό ό­λα μας έ­δει­ξαν άλ­λη μια ε­πιλο­γή.  Μια ε­πι­λο­γή που εκ­φρά­στη­κε πο­λύ α­πλά α­πό το Θα­νά­ση τρα­γου­δώ­ντας το Κα­πνι­σμέ­νο Τσου­κά­λι, «Ε­μείς α­δερ­φέ μου, δεν τρα­γου­δά­με για να ξε­χω­ρί­σου­με α­πό τον κό­σμο, ε­μείς τρα­γου­δά­με για να σμί­ξου­με τον κό­σμο!»

Τρα­γου­δι­στή­κα­νε τα ε­ξής με­λο­ποι­η­μέ­να ποιή­μα­τα:

    1. Κου­βέ­ντα μ’ έ­να λου­λού­δι Θε­ο­δω­ρά­κη-Ρί­τσου
    Δε­κα­ο­χτώ λια­νο­τρά­γου­δα της πι­κρής πα­τρί­δας

    2. Ε­πι­τά­φιος Θε­ο­δω­ρά­κη-Ρί­τσου
    Γιε μου, σπλά­χνο των σπλά­χνων μου
    Ήσουν κα­λός
    Στο πα­ρα­θύ­ρι στε­κό­σουν
    Βα­σί­λε­ψες α­στέ­ρι μου

    3. Και να α­δελ­φέ μου Λε­ο­ντή-Ρί­τσου
    Κα­πνι­σμέ­νο τσου­κά­λι

    4. Λι­γνά κο­ρί­τσια Θε­ο­δω­ρά­κη-Ρί­τσου
    Δε­κα­ο­χτώ λια­νο­τρά­γου­δα της πι­κρής πα­τρί­δας

    5. Τη Ρω­μιο­σύ­νη μην την κλαίς Θε­ο­δω­ρά­κη-Ρί­τσου
    Δε­κα­ο­χτώ λια­νο­τρά­γου­δα της πι­κρής πα­τρί­δας
 

Μο νεμ βα σιώ τισ σες

    Οι Λά κω νες ι διαί τε ρα χά ρη καν να α κού σουν τη Βού λα να απαγ γέλ λει το ποί η μα του Ρί τσου Μο νεμ βα σιώ τισ σες

    αυτές που ανάβαν τη φτωχειά φαφού μπροστά στο αγεροπλάνταχτο κατώφλι -
    πως ευωδιάζαν τα φουστάνια τους βρεγμένο ξύλο, δυόσμο και κριθάρι (…)
    αυτές που αφαλοκόβαν και σαβανώναν σκίζοντας τον κολλαριστό χασέ με θυμωμένα δόντια
    που πλένανε με ξύδι κ’ ύστερις μ’ ανθόνερο τα σκοτωμένα παλληκάρια
    αυτές που τραγουδάγαν και χορεύαν το χορό του Ζαλόγγου με το σκούσμα της φώκιας (…)
    αυτές που φόραγαν του σκοτωμένου κύρη τους τα
    μπαλωμένα παντελόνια κι ανηφόριζαν βιγλατόρισσες στ’ αψηλά καραούλια (…)
    αυτές που ρίχνανε στο χωματένιο κουμπαρά κλεφτά-κλεφτά κανένα δίλεφτο για μια ώρα ανάγκης
    για την αστένεια, την ανέχεια, τον ξεκληρισμό, την εξορία.

Πίσω από το πάγκο

Χρίστος Δ Βλάχος, Διαμαντής Λαμπράκης, Κούλα Λαμπράκη, Καλίτσα Χαρματζή, Παναγιώτης Αρώνης, Δήμητρα Αρώνη, Αθανασιά Καρύδη, Λεωνίδας Καρύδης και Δημήτρης Χαγιάς.

Ανοιχτή Πρόσκληση

Αρχισε το χτίσιμο: Τεχνίτες, μαστοράδες και εργάτες στο πλευρό του συλλόγου

Χρήστος Γ. Βλάχος: Μάστορας, χτίστης και πρωτεργάτης

Εί­ναι και­ρός.  Άρχι­σε το χτί­σι­μο.  Τε­χνί­τες, μα­στο­ρά­δες και ερ­γά­τες α­να­σκου­μπώ­νο­νται για την α­να­καί­νι­ση και βελ­τί­ω­ση του Λα­κω­νι­κού Οι­κο­γε­νεια­κού Κέ­ντρου.

Οι Χρί­στος Γ Βλά­χος, Γιώρ­γος Μή­τρης, Γιώρ­γος Κρε­μα­στιώ­της και μια πα­ρέ­α βο­η­θών που ό­λο και γί­νε­ται πιο με­γά­λη δί­νου­νε τον κα­λύ­τε­ρο ε­αυ­τό τους για να κά­νου­νε μια κα­λή αρ­χή.

 Άμε­σος στό­χος εί­ναι να χτι­στεί και­νούρ­για εί­σο­δος με προ­θά­λα­μο στο χολ του συλ­λό­γου.  Αρ­γό­τε­ρα να οι­κο­δο­μη­θού­νε και­νούρ­για α­πο­χω­ρη­τή­ρια, α­να­γνω­στή­ριο, βι­βλιο­θή­κη και μπαρ.

Όπως πά­ντα η δύ­να­μη και η α­πο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα του συλ­λό­γου ε­ξαρ­τι­έ­ται α­πό την ε­νερ­γό συμ­με­το­χή των με­λών και φί­λων.

Ο καινούργιος χρόνος 2001: Όλα στο σύλλογο έρχονται νέα

«Γέρο χρόνε φύγε τώρα,

πάει η δική σου η σειρά,

ήρθε ο νέος με τα δώρα,

με τραγούδια με χαρά».

Ο παλιός ο χρόνος πάει πια. Ο καινούργιος είναι κιόλας μαζί μας. Εργατικός και προκομμένος ήρθε ο καινούργιος χρόνος στο Λακωνικό Σύλλογο όταν στις 31 του Δεκέμβρη τα μεσάνυχτα ο Άι-Βασίλης μπήκε στην σκηνή του πρωτοχρονιάτικου χορού και έμεινε κατάπληκτος από το θέαμα μπροστά του. Τι να δει! Φωνές, τραγούδια και καλωσορίσματα των Λακώνων. Πόθους για μια προκομμένη και ευτυχισμένη χρονιά. προκοπή
 
Τι άραγε να περιμένει το λακωνικό Σύλλογο ο καινούργιος χρόνος; Σίγουρα όλα στον σύλλογο παίρνουνε μια καινούργια πνοή, ενώ πολλά είναι κείνα που έρχονται νέα. Νέα και γεμάτα ομορφιά, όρεξη και υγεία είναι τα λουλούδια που φυτρώνουν στον κήπο. Ολοκαίνουργος και δροσερότατος είναι ο κλιματισμός που φυσάει τον ευωδιαστό αέρα. Καλοδεχούμενα είναι τα εκατοντάδες βιβλία που παίρνουν την θέση τους στα ράφια της βιβλιοθήκης ενώ ευπρόσδεκτα είναι και κείνα που τελευταία έφερε από την Ελλάδα και δώρισε στο σύλλογο το καλοδιαβασμένο μέλος, Γιώργος Πάκος.
 
Συνάμα ο σύλλογος φέτος αντιμετωπίζει μια σειρά από προκλήσεις. Πώς να συνεχίσει τις καθιερωμένες εκδηλώσεις και ταυτόχρονα να χαρεί μια φρέσκια προσέγγιση γιατί η ποικιλία κάνει τη ζωή πιο νόστιμη. Πέρα από αυτό η συμπερίληψη τόσο της νεολαίας όσο και των γεροντότερων παραμένουν προτεραιότητες του συλλόγου. Ταυτόχρονα ο σύλλογος έχει υποχρέωση να συνεισφέρει στην παραπέρα εξέλιξη της Πελοποννησιακής Ομοσπονδίας. Επιπλέον ο σύλλογος θα χρειαστεί να ανανεώσει το διοικητικό του συμβούλιο με ένα τρόπο που θα φέρει καινούργιο αίμα στις φλέβες του και που θα αντιπροσωπεύει τις τρεις ηλικίες τους νέους, τους μεσήλικους και τους γηραιότερους.
 
Σίγουρα όμως, όπως τα χίλια μύρια λουλούδια που με τόση αγάπη ευδοκιμούν στο περιβόλι του Λακωνικού Συλλόγου, έτσι και οι δραστηριότητες του συλλόγου με λίγη φροντίδα θα εξακολουθήσουν να είναι γεμάτες ενδιαφέρον και σημασία.