 | |
Από την εκδήλωση τιμής στο Μονοδέντρι 26 Νοεμβρίου 2000 |
Στις 26 του Νοέμβρη 1943, τον καιρό της γερμανοϊταλικής κατοχής, στο Μονοδέντρι, 26 χιλιόμετρα στο δρόμο από την Σπάρτη για την Τρίπολη, εκτελεστήκανε 118 Λάκωνες αγωνιστές της εθνικής αντίστασης. Οι Γερμανοί τους είχανε συλλάβει με υπόδειξη των προδοτών και τους είχανε μεταφέρει στις φυλακές της Τρίπολης.
Είχανε, λένε, πιάσει όλους τους μορφωμένους της Σπάρτης. Η διαταγή του Γερμανού διοικητή ήτανε να πάρουνε για θανάτωση 100 από τις φυλακές της Τρίπολης. Στο δρόμο για την εκτέλεση όμως συλλαβαίνανε όποιον βλέπανε κι έτσι γινήκανε 118. Τους πήγανε στον τόπο της εκτέλεσης και τους «θερίσανε σαν στάχυα στα χωράφια.»
Ανάμεσα τους ήτανε κι ο γιατρός Χρήστος Καρβούνης στον οποίον δίνανε χάρη επειδή είχε σπουδάσει στη Γερμανία και ήξερε τα Γερμανικά. Εκείνος όμως αρνήθηκε την χάρη που του δίνανε απαιτώντας να μην γίνει καμιά εκτέλεση. Είπε ότι η ζωή του δεν αξίζει τίποτα μέσα σε τόσους νεκρούς.
Ο λαός της Λακωνίας θρήνησε τον χαμό των παλικαριών με πολλά μοιρολόγια, ποιήματα και τραγούδια. Το παρακάτω είναι ένα από τα μοιρολόγια που γραφτήκανε για τους ήρωες του Μονοδεντριού.
Τρεις περδικούλες κάθονται σε μοναχό κλαράκι.
Έχουν λυπητερή λαλιά πικρό το μοιρολόι.
Τι είν' το κακό που γίνεται στο μαύρο Μονοδέντρι.
Γιατί είναι λιάστρα τα κορμιά και θάλασσα το αίμα.
Μετρούν κουφάρια στην σειρά μα μετρημό δεν έχουν.
Κι ανάμεσα στα αίματα ψιλή φωνούλα βγαίνει
προδότες μας παρέδωσαν στον γερμανών τα χέρια
Κοιμήσου Χρήστε αθάνατε λαοφιλή Καρβούνη
Κοιμήσου ήρωα γιατρέ που αξέχαστος θα μείνεις.
Γιατράκο Γιώργο ξακουστέ αγωνιστή με δράση
που τη μεγάλη σου καρδιά κανείς δεν θα ξεχάσει,
Φικιώρη, Ζιβανόπουλοι, Χιε και Παπαστάθη
συ Καρτερούλη Κεχαγιά και συ Ζερβομπεάκο
ποιόν να πρωτοθυμηθώ και ποιόν να πρωτογράψωκαι το ρητό για τους ήρωες που τους αξίζει
Στείλτε συνδέσμους φτερωτούς να παν να πουν στη μάνα μας τη Σπάρτη ότι εδώ επέσαμε σαν γνήσια παιδιά της.
No comments:
Post a Comment