Ενημερωτικό Δελτίο του Παλλακωνικού Συλλόγου Νότιας Αυστραλίας «Ο Λεωνίδας» [Πολιτιστικός - Προοδευ

Wednesday 1 September 2010

Σεπτέμβρης: Χρόνια πολλά και καλά στους πατεράδες και παππούδες!

Ο Σεπτέμβρης στον Παλλακωνικό Σύλλογο είναι μήνας τιμής και μνήμης προς όλους τους πατεράδες και παππούδες.

H Εορτή του Πατέρα, την πρώτη Κυριακή του Σεπτέμβρη, είναι ένα από κάμποσα έθιμα που ο Παλλακωνικός Σύλλογος, όπως σχεδόν όλοι οι παροικιακοί σύλλογοι και σωματεία, έχουν δανειστεί από την ευρύτερη Αυστραλιανή κοινωνία. Αλλά και επιπλέον, ο Σύλλογος με πρωτοβουλία όλη δική του προχωράει ένα βήμα παραπέρα και αφιερώνει την τελευταία Κυριακή στους παππούδες, δηλαδή στους πατεράδες των πατεράδων.

Η Εορτή του Πατέρα βέβαια εορτάζεται πολλά χρόνια εδώ στην Αυστραλία όπως και σε πολλές άλλες χώρες και στην Ελλάδα, αλλά σε διαφορετικές ημερομηνίες. Ενώ στις περισσότερες χώρες τηρείται την τρίτη Κυριακή του Ιουλίου, στην Αυστραλία γίνεται την πρώτη Κυριακή του Σεπτέμβρη και στην Ελλάδα τον Μάη.

Το έμβλημα της εορτής είναι το τριαντάφυλλο, λευκό για τους ζωντανούς και κόκκινο για τους συγχωρεμένους.

Αναμφίβολα η Εορτή του Πατέρα σε μεγάλο βαθμό είναι κι αυτή μια άλλη εορτή της σύγχρονης αγοράς, της κερδοσκοπίας των μεγάλων πολυκαταστημάτων. Συνάμα ωστόσο έχει εξελιχτεί σε σπουδαία οικογενειακή εκδήλωση τιμής και μνήμης προς τον πατέρα και τον ιδιαίτερό του ρόλο στην ανατροφή των παιδιών.

Για πολλά από τα μέλη του Παλλακωνικού Συλλόγου η εορτή προκαλεί ακόμα βαθύτερη συγκίνηση, επειδή στερήθηκαν πολλά χρόνια από τη φροντίδα, ανατροφή και άμεση καθοδήγηση των πατεράδων τους, αφού μισό αιώνα πριν, μόλις 17ριδες, 18ριδες και 20ριδες, φύγανε από τα πατρικά τους σπίτια να ξενιτευτούν στην αλαργινή Αυστραλία.

Δεν αποτελεί λοιπόν έκπληξη ότι το έθιμο τούτο της αυστραλιανής κοινωνίας, αγκαλιάστηκε τόσο πρόθυμα από τους Έλληνες μετανάστες, ούτε και η πρωτοβουλία του Συλλόγου να επιδιώκει ιδιαίτερη αναγνώριση προς τους παππούδες, οι οποίοι σήμερα δεν είναι άλλοι παρά οι 17ριδες, 18ριδες και 20ριδες της δεκαετίας του 50 και του 60, με άλλα λόγια οι πρώτοι μετανάστες, οι πρωτοπόροι και τα ιδρυτικά μέλη του Συλλόγου.

Γι αυτό αξίζουν κάθε αναγνώριση. Χρόνια πολλά λοιπόν σε όλους τους πατεράδες και τους παππούδες που μόχθησαν να μεγαλώσουν παιδιά και εγγόνια και πάσχισαν να φτάσουν τον Σύλλογο τούτο εκεί που βρίσκεται σήμερα.

No comments:

Post a Comment