«Θέλουμε τα παιδιά μας κοντά στην πατρίδα μας» | Neos Kosmos

«Ένεση» αισιοδοξίας για τον ελληνισμό της Αυστραλίας στα 50ά γενέθλια του Παλλακωνικού Συλλόγου N. Αυστραλίας

Όλες οι γενιές ήταν στην 50ή επέτειο από την ίδρυση του Παλλακωνικού Συλλόγου «Λεωνίδας»

Αναδημοσίευση απότην ελληνόφωνη εφημερίδας «ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ», Πέμπτη 18 Νοέμβρη 2016

Τα πεντηκοστά γενέθλια του Παλλακωνικού Συλλόγου «Λεωνίδας» γιόρτασαν τα 400 μέλη του το περασμένο Σάββατο 5 Νοεμβρίου.

Στην βραδιά παραβρέθηκε ο γενικός πρόξενος της Ελλάδας στην Αδελαϊδα, κ. Ανδρέας Κωνσταντίνος Γούρας, ο ομοσπονδιακός βουλευτής Hindmarsh κ. Στηβ Γεωργανάς, η βουλευτής Elder κ. Άναμπελ Ντάιγκανς, και ο βουλευτής Unley, κ. Ντέιβιντ Πιζόνι. 

Η βραδιά ξεκίνησε στις 7.00μμ. και, σύμφωνα με την πρόεδρο του Συλλόγου κ. Ντίνα Χούσου, διήρκησε μέχρι τις δύο τα ξημερώματα.

«Η φετινή εκδήλωση αποτελεί ξεχωριστό γεγονός για μας καθώς γιορτάζουμε ένα ορόσημο της Λακωνικής κοινότητα της Αδελαΐδας» δήλωσε στο «Νέο Κόσμο» η κ. Χούσου.

Σκοπός της προέδρου, η οποία ανέλαβε τα καθήκοντά της πριν από λίγους μήνες, είναι όπως δήλωσε η ίδια να φέρει την νεολαία της παροικίας μας όσο πιο κοντά γίνεται στις ελληνικές ρίζες της είτε μέσα από παρόμοιες εκδηλώσεις είτε μέσα από δραστηριότητες που διεγείρουν το πνεύμα και ενθαρρύνουν την συμμετοχή των νέων παιδιών στη διάδοση του ελληνισμού.

«Θέλουμε τους νέους μας να γίνουν ενεργά μέλη της ελληνικής παροικίας μας και να αναλάβουν την διατήρηση και διάδοση του ελληνισμού στις επόμενες γενιές και πιστεύουμε πως μπορούμε να το καταφέρουμε» δήλωσε η κ. Χούσου ο πατέρας της οποίας κατάγεται από το Αίγιο και η μητέρα κατάγεται από την Νεάπολη Λακωνίας. 

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ

Ο «Λεωνίδας» δημιουργήθηκε ως αποτέλεσμα της μετανάστευσης των Λακώνων στην Αυστραλία με το μεγάλο κύμα μετανάστευσης που σημειώθηκε μεταπολεμικά, κατά τις δεκαετίες του '50 και '60. Την περίοδο αυτή, χιλιάδες νέοι Λάκωνες εγκαταστάθηκαν στη Νότια Αυστραλία.

«Ήταν τον Σεπτέμβριο του 1966 όταν κάποιοι Λάκωνες, γεμάτοι ενθουσιασμό, στριμώχτηκαν στην πίσω αυλή ενός σπιτιού στο Wright St. στην Αδελαΐδα, το οποίο ανήκε στο ζεύγος Παναγιώτη και Ανθούλας Τσετσέρη, για να συζητήσουν τον σχηματισμό του δικού τους αντιπροσωπευτικού σώματος. Και με μεγάλη περηφάνια σας δηλώνω ότι η Ανθούλα, μαζί με άλλα ιδρυτικά στελέχη, εξακολουθεί να είναι ένα πολύ δραστήριο μέλος του διοικητικού μας συμβουλίου και παραβρέθηκε στην εκδήλωση μας» είπε η κ. Χούσου.

Στις 2 Οκτωβρίου 1966, ιδρύθηκε ο σύλλογος, ο οποίος ονομάστηκε Παλλακωνικός Σύλλογος Νότιας Αυστραλίας «Λεωνίδας» και αποτελείτο από 108 ιδρυτικά στελέχη, όλα εκ των οποίων ήταν άνδρες. Στόχοι του συλλόγου ήταν, αφενός, να προωθήσουν και να διατηρήσουν την ενότητα, τη φιλία και τους στενούς δεσμούς μεταξύ των Λακώνων και, αφετέρου, να προωθήσουν και να διατηρήσουν τον ελληνικό πολιτισμό, το ήθος και τη γλώσσα των ατόμων στην Αυστραλία και, κυρίως, των νέων.

«Στα χρόνια που ακολούθησαν, ο Σύλλογος υποστήριξε και διάφορα φιλανθρωπικά, πολιτιστικά και εκπαιδευτικά ιδρύματα και διοργάνωσε πολλούς εράνους για φιλανθρωπικούς σκοπούς και υπέρ των αναξιοπαθούντων τόσο στην Αυστραλία όσο και στη μητέρα πατρίδα και για την προώθηση της ελληνικής γλώσσας πολιτισμού. Η προσφορά μας υπολογίζεται να ξεπερνάει τις $250,000» δήλωσε στο «Νέο Κόσμο» η κ. Χούσου.

Με τη συνεχή υποστήριξη των μελών, ο σύλλογος κατάφερε να αγοράσει το πρώτο ακίνητο στο Keswick και μετέπειτα την κεντρική αίθουσα του συλλόγου στην περιοχή Plympton το οποίο αποτελεί ακόμα σημείο συνάντησης για τα μέλη και τους φίλους του συλλόγου. 

ΧΑΙΡΕΤΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

«Ατενίζοντας το μέλλον, σκοπός μας είναι να αναβαθμίσουμε το οικογενειακό κέντρο του συλλόγου, πράγμα που θα θέσει τις βάσεις και θα μας επιτρέψει να συνεχίσουμε να τιμούμε τους βασικούς στόχους μας, έτσι ώστε οι μελλοντικές γενιές να καταφέρουν να το χαρούν και ο σύλλογός μας να καταφέρει να γιορτάσει και την εκατοστή του επέτειο. Αν η προσέλευση του κόσμου στα γενέθλια που γιορτάσαμε μπορεί να αποτελέσει ένδειξη της υποστήριξης της παροικίας προς το σύλλογό μας, τότε είμαι αισιόδοξη ότι ο σύλλογός μας έχει λαμπρό μέλλον μπροστά του αλλά αυτό θα μπορέσει να πραγματοποιηθεί μόνο με τη συνεχή υποστήριξη των παλαιότερων μελών αλλά και της νεολαίας της παροικίας μας», είπε η πρόεδρος. 

«Νομίζω ότι πρέπει να αναθεωρήσουμε τον σκοπό του Συλλόγου μας κατά κάποιο τρόπο και να επικεντρωθούμε στην διατήρηση και διάδοση του ελληνικού πολιτισμού μας, στην γλώσσα, στην ιστορία και τις παραδώσεις μας. 

«Χρειάζεται καλός σχεδιασμός, στήριξη από την πολιτεία, και φυσικά, στήριξη από την παροικία μας» κατέληξε η πρόεδρος.