45 χρόνια γιορτάζει ο Παλλακωνικός Σύλλογος

ΡΙΖΩΣΑΜΕ

Θα φύγουμε όλο λέγαμε
θυμόμασταν και κλαίγαμε
μα τ’ όνειρο του γυρισμού
έγινε σύννεφο καπνού.

Φαμίλιες μεγαλώσαμε
ρίζες βαθιές απλώσαμε
ο νους μας είναι προς τα κει
κι η μοίρα μας σ’ αυτή τη γη.

Αγώνας ήταν η ζωή,
και δύσκολη η προκοπή
στη μακρινή ετούτη γη
που την ανάστησαν Ρωμιοί.

Οι κόποι μας κάναν καρπούς
και ξεκουράσαν μερικούς
ήρθανε μέρες πιο καλές
μας εμείς δεν νοιώθουμε χαρές.

Τα νιάτα μας μαράθηκαν
και τα κορμιά κουράστηκαν
μοιράστηκε η φτωχή καρδιά
για δυο πατρίδες να πονά.

Ψυχές εκεί μας καρτερούν
κι εδώ δεμένους μας κρατούν
σ’ αυτή θα μείνουμε την γη
πατρίδα τώρα είν’ κι αυτή

(Από την ποιητική συλλογή της Νούλας Καραθανάση)

Την 45η επέτειο του Παλλακωνικού Συλλόγου Νότιας Αυστραλίας, γιορτάζουν οι Λάκωνες της Αδελαΐδας το Σάββατο 29 Οκτώβρη στο Παλλακωνικό Οικογενειακό Κέντρο.

Πάνε 45 χρόνια από τότε που οι νεοφερμένοι μετανάστες από την ιδιαίτερη πατρίδα μας τη Λακωνία συγκρότησαν όλοι μαζί το δικό τους αντιπροσωπευτικό σωματείο στην μικρή τότε ελληνική παροικία της Αδελαΐδας.

Η πρώτη γενική συνέλευση έγινε στις 2 Οκτωβρίου 1966, όποτε τα ιδρυτικά μέλη έδωσαν στο νεογέννητο σωματείο το όνομα «Παλλακωνικός Σύλλογος Νότιας Αυστραλίας» και επέλεξαν ως σύμβολο το Λεωνίδα, το θρυλικό βασιλιά της Σπάρτης που ηγήθηκε με θάρρος και γενναιότητα τους αθάνατους 300 ενάντια στους Πέρσες στις Θερμοπύλες.

Οι αρχικές προσδοκίες του Συλλόγου, διανθισμένες με τα καθαρευουσιάνικα στοιχεία που φαίνεται να προτιμούσαν την εποχή εκείνη, διατυπώνονται στο πρώτο καταστατικό ως εξής :

• Η ανάπτυξις της ιδέας της αλληλεγγύης, συμπόνιας, αλληλοβοήθειας και αγάπης μεταξύ των μελών και λοιπών συμπάροικων
• Η έμπνευσις σεβασμού προς τους δεσμούς της χώρας εις την οποίας ζώμεν και η καλλιεργεία αγαθών σχέσεων προς τους μη ομοεθνείς συμπολίτας
• Η ηθική υποστήριξις των μελών του Συλλόγου και η υλική τοιαύτη εις πάντα αναξιοπαθούντα
•  Η παροχή βοήθειας εις την ιδιαιτέραν ημών Πατρίδα δια γενικούς σκοπούς, καθώς και εις τους αναξιοπαθούντας του Νομού Λακωνίας μη έχοντας περιουσίαν κινητήν ή ακίνητον και όταν το θύμα τυγχάνη σοβαρού ατυχήματος, η βοήθεια δε τότε θα εγκρίνεται από την Γενικήν Συνέλευσιν
• Η παροχή ηθικής και υλικής βοήθειας εις εκπαιδευτικόν και φιλανθρωπικόν οργανισμόν εις την χώρα ταύτην και την γενέτειραν ημών.

Τριανταέξι περίπου χρόνια αργότερα, οι Λάκωνες ριζωμένη πια στην καινούργια τούτη χώρα, αισθάνθηκαν την ανάγκη να επανερμηνεύσουν τους αρχικούς σκοπούς ώστε καλύτερα να αντικατοπτρίζουν τη νέα τους πραγματικότητα.

Κατά συνέπεια, το καινούργιο καταστατικό που εγκρίθηκε στις 2 Ιουνίου 2002 θέτει ως στόχους, σε απλή δημοτική πλέον, τους εξής:

• Η προαγωγή, διατήρηση ενότητας, φιλίας και στενών δεσμών μεταξύ ανθρώπων που ενδιαφέρονται για τη Λακωνική παράδοση και κληρονομιά στην Νότια Αυστραλία και σε όλη την Αυστραλία γενικά
• Η ανταλλαγή μορφωτικών, παραδοσιακών και κοινωνικών δεσμών μεταξύ ατόμων στην Αυστραλία, Ελλάδα και αλλαχού ανά τον κόσμο, που ενδιαφέρονται για τη Λακωνική παράδοση και κληρονομιά
• Η προαγωγή, και συντήρηση της Ελληνικής παράδοσης ήθους και γλώσσας μεταξύ των κατοίκων της Αυστραλίας ιδιαίτερα ανάμεσα στη νεολαία που ενδιαφέρεται για τη Λακωνική παράδοση και κληρονομιά
• Η ίδρυση, δημιουργία και υποστήριξη, φιλανθρωπικών, μορφωτικών και πολιτιστικών ιδρυμάτων στη Νότια Αυστραλία και αλλαχού
• Η προαγωγή ευημερίας, μόρφωσης και ανάπτυξης των μελών, αλλά εξαιρούνται οι πολιτικοί και θρησκευτικοί οργανισμοί
• Να συντονίζει πρωτοβουλίες και συμμετέχει σε ενέργειες που είναι συναφείς ή πρόσφορες για την επίτευξη των ως άνω σκοπών

Τα επόμενα χρόνια, στην πορεία προς τη συμπλήρωση της πρώτης μας πεντηκονταετίας, εκπληρώνοντας τους παραπάνω στόχους πρέπει να είμαστε ανοιχτοί στις μεταβαλλόμενες περιστάσεις και συνθήκες. Την αλλαγή όπως και την πρόοδο δεν θα πρέπει να τη φοβόμαστε αλλά να την αγκαλιάζουμε και ενεργά να συμμετέχουμε στη διαμόρφωσή της έτσι ώστε να εξυπηρετούνται καλύτερα οι νέες επιθυμίες των πελοποννησιακής καταγωγής συμπάροικων ως σύνολο. Ενώ θα πρέπει να είμαστε υπερήφανοι για το παρελθόν, χρειάζεται να είμαστε θετικοί και σίγουροι για το μέλλον, ένα μέλλον που ο Παλλακωνικός Σύλλογος ως αναπόσπαστο σωματείο μέλος της Παμπελοποννησιακής Ομοσπονδίας θα χρειαστεί να παίξει ζωτικό ρόλο στη διαμόρφωσή του, κι αυτό πολύ πριν από την 50η του επέτειο σε πέντε χρόνια. 

Δημήτρης Κατσάμπης
Γραμματέας

Για το ιστορικό του Συλλόγου βλ.

Ιστορική Ανασκόπηση Από το 1966 μέχρι 2010 Το ταξίδι του Παλλακωνικού στο πέρασμα του χρόνου

Η Φωτογραφία του Μήνα Οκτώβρη 2011: Κολατσιό στο Αμπέλι

Στην αναμνηστική φωτογραφία του Οκτώβρη απεικονίζονται Βρονταμίτες το 1955 να απολαμβάνουν κολατσιό σε διάλειμμα από το σκάψιμο στο αμπέλι. Τη φωτογραφία με από αριστερά δύο φίλους Χρήστο Γαλάνη και Παναγιώτη Τραϊφόρο, τη μητέρα Βασιλική, την αδελφή Λυγερή και τον ίδιο παραχώρησε ο Χρήστος Γεω. Βλάχος. 

«Φίλοι Τάβλι του Λεωνίδα», νοκ-άουτ τουρνουά για τη Γιορτή του Πατέρα

Πατρινός και Πόντιος πιο δυναμικοί

Εγκάρδια συγχαρητήρια στο Βασίλη Χριστόπουλο και το Μανώλη Λαυρεντιάδη, νικητή και δεύτερο αντίστοιχα στο πρόσφατο τουρνουά νοκ-άουτ για την κατάκτηση του Κυπέλου της Γιορτής του Πατέρα. Ο Βασίλης από την Πάτρα και ο Μανώλης από την Κοζάνη, αλλά Ποντιακής καταγωγής, είναι από τους πιο δυναμικούς ταβλαδόρους της παρέας «Φίλοι Τάβλι του Λεωνίδα» που παίζει κάθε Παρασκευή βράδυ στο Παλλακωνικό Οικογενειακό Κέντρο από 7:00 με 10:00 μ.μ.. Καινούργιοι παίκτες, έμπειροι και αρχάριοι, είναι πάντα ευπρόσδεκτοι. Το μπαρ του Συλλόγου είναι ανοικτό για τους παίχτες και επισκέπτες.

Διαμαντής και Κατερίνα Χαγιά αποτίουν φόρο τιμής για τους ήρωες Βρονταμίτες

(Φώτο προσφορά Μιχάλη Λεϊμονίτη)

Ο Διαμαντής και η Κατερίνα Χαγιά, μέλη του Παλλακωνικού που βρίσκονται διακοπές στο προγονικό τους χωριό την Καρίτσα του Πάρνωνα, ήταν ανάμεσα σε εκατοντάδες Βρονταμίτες και κοντοχωριανούς που παρακολούθησαν τις εκδηλώσεις μνήμης του ολοκαυτώματος στο Παλαιομονάστηρο του Βρονταμά την Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου.

Τις τριήμερες εορταστικές εκδηλώσεις συνδιοργάνωσε ο Δήμος Ευρώτα και η Τοπική Κοινότητα Βρονταμά.

Το Παλαιομονάστηρο, χτισμένο στον 12ο αιώνα μέσα στα βράχια στα δυτικά του χωριού ήταν η σκηνή όπου περίπου 300 Βρονταμίτες, υπό την ηγεσία του παπα-Δημήτρη Παπαδημητρίου και του οπλαρχηγού Γιαννάκη Καραμπά, αρνήθηκαν να παραδοθούν στα στίφη του Αιγύπτιου Ιμπραήμ πασά, που κατέστρεφαν την Πελοπόννησο, προσπαθώντας να πνίξουν τον απελευθερωτικό αγώνα των Ελλήνων. Στις 15 Σεπτεμβρίου 1825, τρεις μέρες προτού καεί το Γεράκι και παραδοθεί στις φλόγες ο ίδιος ο Βρονταμάς, αδυνατώντας να καταλάβουν τον οχυρό αυτό χώρο στο Παλαιμονάστηρο, οι πολιορκητές ανατίναξαν το λόφο-οροφή του μοναστηριού και από τα ανοίγματα έκαψαν ζωντανούς όλους τους έγκλειστους.

Κάθε χρόνο στον τόπο της θυσίας τελείται μνημόσυνο για τους ήρωες Βρονταμίτες. Παράλληλα επισκέπτες όπως ο Διαμαντής και η Κατερίνα έχουν τη δυνατότητα να θαυμάσουν τις μοναδικές τοιχογραφίες του 12ου αιώνα, που διακοσμούν το εσωτερικό του μοναστηριού.

Επέτειος από το ολοκαύτωμα των Βρονταμιτών στο Παλαιομονάστηρο

Το τριήμερο 13-15 Σεπτέμβρη ο Δήμος Ευρώτα τιμά με εκδηλώσεις την επέτειο των 186 χρόνων από το ολοκαύτωμα της Μονής Παλαιομονάστηρου.

186 χρόνια πρίν, στις 15 Σεπτέμβρη 1825 400 Βρονταμίτες, υπό την ηγεσία του παπά Δημήτρη Παπαδημητρίου και του οπλαρχηγού Γιαννάκη Καραμπά, έγραψαν μία ακόμη χρύση σελίδα στην ελληνική ιστορία όταν αρνήθηκαν να παραδοθούν στα στρατεύματα του Ιμπραήμ Πασα. Οι πολιορκητές, αδυνατώντας να καταλάβουν τον οχυρό αυτό χώρο, ανατίναξαν το λόφο-οροφή του μοναστηριού και από τα ανοίγματα και έκαψαν ζωντανούς όλους τους εγκλείστους.
 
Η μονή Παλαιομονάστηρου είναι ένα από τα παλαιότερα και εντυπωσιακότερα μνημεία της λακωνικής γης. Βρίσκεται 3,5 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά από το χωριό του Βρονταμά και είναι χτισμένη μέσα σε ένα φυσικό σπήλαιο, λίγα μέτρα από τον ποταμό του Ευρώτα. Από τις σπάνιες αγιογραφίες της χρονολογείται πριν από το 12ο αιώνα και είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου, στον Άγιο Νικόλαο και το μεγαλομάρτυρα Νικήτα.
 
Την έναρξη του εορταστικού τριημέρου θα σηματοδοτήσει ο Δήμος Ευρώτα με το γενικό σημαιοστολισμό και τη φωταγώγηση δημοσίων, Δημοτικών Καταστημάτων και Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου του οικείου δήμου, καθώς και με την παρουσίαση λαογραφικής έκθεσης με τοπικά και παραδοσιακά αντικείμενα, που θα λειτουργεί καθ’ όλη τη διάρκεια των εκδηλώσεων.
Την επομένη, Τετάρτη 14/9, ο Δήμος Ευρώτα διοργανώνει τον «1ο Δρόμο της Θυσίας» που θα λάβει χώρα από τις 5 έως τις 7 το απόγευμα. Η εκκίνηση της διαδρομής, στη μνήμη των ηρώων, θα γίνει από την πλατεία Παπαδημήτρη και θα διέρχεται από κεντρικά και ιστορικά μνημεία της ΤΚ Βρονταμά, για να καταλήξει στη μονή Παλαιομονάστηρου. Δικαίωμα συμμετοχής στο δρόμο της θυσίας έχουν όλοι οι πολίτες, αθλητές ή μη, ανεξαρτήτου ηλικίας, ενώ σε όλους τους συμμετέχοντες θα δοθούν αναμνηστικά.
 
Μετά το πέρας του «Δρόμου της Θυσίας» θα ακολουθήσει εσπερινός στη μονή Παλαιομονάστηρου, ενώ έπειτα θα πραγματοποιηθεί ομιλία από τον κ. Σάββα Σπέντζα ομότιμο τακτικό καθηγητή Πολιτικών και Οικονομικών Επιστημών Σχολής Ευελπίδων και μέλος του Σώματος Ομότιμων Καθηγητών Πανεπιστημίου Αθηνών, στην κεντρική πλατεία του Βρονταμά στις 8.30΄ το βράδυ. Η βραδιά θα κλείσει με τη συνάντηση των χορευτικών τμημάτων του οικείου δήμου, στην πλατεία του Βρονταμά.
 
Στις 7.30΄ το πρωί της τρίτης και τελευταίας ημέρας των εκδηλώσεων, θα ακουστούν χαρμόσυνες κωδωνοκρουσίες από όλες τις εκκλησίες τις Περιφέρειας Λακωνίας και θα πραγματοποιηθεί ανάκρουση εμβατηρίων από τη φιλαρμονική, ενώ μια ώρα αργότερα θα γίνει έπαρση της σημαίας στις κεντρικές πλατείες όλων των ΤΚ με τη βοήθεια των διευθυντών των Δημοτικών Σχολείων.
Επίσης, μέχρι της 9.30΄ το πρωί αναμένεται να έχει ολοκληρωθεί η συγκέντρωση των επισήμων στην κεντρική πλατεία του Βρονταμά για να αναχωρήσουν έπειτα για τη μονή Παλαιομονάστηρου.
Στη μονή, στην είσοδο της οποία θα είναι παραταγμένο στρατιωτικό άγημα, θα τελεστεί επίσημη δοξολογία. Ακολούθως θα πραγματοποιηθεί η εκφώνηση του πανηγυρικού της ημέρας από δάσκαλο του σχολείου του Βρονταμά, επιμνημόσυνη δέηση και κατάθεση στεφάνου. Παράλληλα, θα τηρηθεί ενός λεπτού σιγή προς τιμή των νεκρών και θα ανακρουστεί ο Εθνικός Ύμνος από τους μαθητές, ενώ επιμνημόσυνη δέηση θα τελεστεί και στο μνημείο της Ελένης Στρατήγη.
 
Τέλος, στη 1 το μεσημέρι, ο δήμαρχος και το Δημοτικό Συμβούλιο θα δεξιωθούν τις αρχές στο Πνευματικό Κέντρο της Τοπικής Κοινότητας Βρονταμά. Οι εορταστικές εκδηλώσεις θα ολοκληρωθούν με χορό στην πλατεία του Βρονταμά υπό τους μουσικούς ήχους λαϊκής ορχήστρας.

ΠΗΓΗ

Δεν πρόλαβε να γυρίσει στο Βρονταμά ο γηραιότερος Έλληνας της Αυστραλίας | www.moriasnow.gr

Όνειρό του ήταν να γυρίσει πριν πεθάνει στον Βρονταμά , όπου και γεννήθηκε πριν από 106 χρόνια στις 6 Ιανουαρίου 1905. Ο συμπατριώτης Αργύριος Νίκιας, που θεωρείτο ο γηραιότερος Έλληνας της Αυστραλίας, πέθανε σε ηλικία 106 ετών και όπως τονίζει ο 68χρονος γιος του Παναγιώτης, θα πραγματοποιηθεί η επιθυμία του πατέρα του, να ταφεί στον τόπο που λάτρευε. 

«Σκέφτηκα να ενταφιαστεί εδώ για να μπορώ να του ανάβω το καντήλι. Όμως εκείνος ήθελε να πάει στο σπίτι του, στο χωριό μας, δίπλα στην σύζυγό του και μάνα μου, στα λατρευτά χώματά μας. Ικανοποιώ, λοιπόν και αυτή του την επιθυμία και η σορός του θα μεταφερθεί στην Ελλάδα για ενταφιασμό» είπε ο κ. Παναγιώτης Νίκιας. 
 
Ο Αργύριος Νίκιας πριν από 11 χρόνια έφυγε από το χωριό του και ήρθε στην Αυστραλία κοντά στον γιό του. Μάλιστα πέρσι γιόρτασε ευτυχισμένος τα τελευταία γεννέθλιά του , όπως φαίνεται στην φωτογραφία του «Νέου Κόσμου», που έγραφε: «Στα 105, είναι πέραν του δέοντος καλά στην υγεία του, δεν παίρνει φάρμακα, βλέπει, ακούει, τρώει μόνος του, κοιμάται καλά και έχει μόνιμα έντονο το χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπο».

Η Φωτογραφία του μήνα Σεπτέμβρη 2011: Μάζεμα Μήλων

Στη αναμνηστική φωτογραφία του Σεπτέμβρη απεικονίζεται η Παναγιώτα Κατσάμπη από την Καρίτσα να μαζεύει μήλα στους Λόφους της Αδελαΐδας στα μέσα της δεκαετίας του 1960.

Τη φωτογραφία παραχώρησε ο Δημήτρης Κατσάμπης.