Πίσω από το πάγκο

Χρίστος Δ Βλάχος, Διαμαντής Λαμπράκης, Κούλα Λαμπράκη, Καλίτσα Χαρματζή, Παναγιώτης Αρώνης, Δήμητρα Αρώνη, Αθανασιά Καρύδη, Λεωνίδας Καρύδης και Δημήτρης Χαγιάς.

Ανοιχτή Πρόσκληση

Αρχισε το χτίσιμο: Τεχνίτες, μαστοράδες και εργάτες στο πλευρό του συλλόγου

Χρήστος Γ. Βλάχος: Μάστορας, χτίστης και πρωτεργάτης

Εί­ναι και­ρός.  Άρχι­σε το χτί­σι­μο.  Τε­χνί­τες, μα­στο­ρά­δες και ερ­γά­τες α­να­σκου­μπώ­νο­νται για την α­να­καί­νι­ση και βελ­τί­ω­ση του Λα­κω­νι­κού Οι­κο­γε­νεια­κού Κέ­ντρου.

Οι Χρί­στος Γ Βλά­χος, Γιώρ­γος Μή­τρης, Γιώρ­γος Κρε­μα­στιώ­της και μια πα­ρέ­α βο­η­θών που ό­λο και γί­νε­ται πιο με­γά­λη δί­νου­νε τον κα­λύ­τε­ρο ε­αυ­τό τους για να κά­νου­νε μια κα­λή αρ­χή.

 Άμε­σος στό­χος εί­ναι να χτι­στεί και­νούρ­για εί­σο­δος με προ­θά­λα­μο στο χολ του συλ­λό­γου.  Αρ­γό­τε­ρα να οι­κο­δο­μη­θού­νε και­νούρ­για α­πο­χω­ρη­τή­ρια, α­να­γνω­στή­ριο, βι­βλιο­θή­κη και μπαρ.

Όπως πά­ντα η δύ­να­μη και η α­πο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα του συλ­λό­γου ε­ξαρ­τι­έ­ται α­πό την ε­νερ­γό συμ­με­το­χή των με­λών και φί­λων.

Ο καινούργιος χρόνος 2001: Όλα στο σύλλογο έρχονται νέα

«Γέρο χρόνε φύγε τώρα,

πάει η δική σου η σειρά,

ήρθε ο νέος με τα δώρα,

με τραγούδια με χαρά».

Ο παλιός ο χρόνος πάει πια. Ο καινούργιος είναι κιόλας μαζί μας. Εργατικός και προκομμένος ήρθε ο καινούργιος χρόνος στο Λακωνικό Σύλλογο όταν στις 31 του Δεκέμβρη τα μεσάνυχτα ο Άι-Βασίλης μπήκε στην σκηνή του πρωτοχρονιάτικου χορού και έμεινε κατάπληκτος από το θέαμα μπροστά του. Τι να δει! Φωνές, τραγούδια και καλωσορίσματα των Λακώνων. Πόθους για μια προκομμένη και ευτυχισμένη χρονιά. προκοπή
 
Τι άραγε να περιμένει το λακωνικό Σύλλογο ο καινούργιος χρόνος; Σίγουρα όλα στον σύλλογο παίρνουνε μια καινούργια πνοή, ενώ πολλά είναι κείνα που έρχονται νέα. Νέα και γεμάτα ομορφιά, όρεξη και υγεία είναι τα λουλούδια που φυτρώνουν στον κήπο. Ολοκαίνουργος και δροσερότατος είναι ο κλιματισμός που φυσάει τον ευωδιαστό αέρα. Καλοδεχούμενα είναι τα εκατοντάδες βιβλία που παίρνουν την θέση τους στα ράφια της βιβλιοθήκης ενώ ευπρόσδεκτα είναι και κείνα που τελευταία έφερε από την Ελλάδα και δώρισε στο σύλλογο το καλοδιαβασμένο μέλος, Γιώργος Πάκος.
 
Συνάμα ο σύλλογος φέτος αντιμετωπίζει μια σειρά από προκλήσεις. Πώς να συνεχίσει τις καθιερωμένες εκδηλώσεις και ταυτόχρονα να χαρεί μια φρέσκια προσέγγιση γιατί η ποικιλία κάνει τη ζωή πιο νόστιμη. Πέρα από αυτό η συμπερίληψη τόσο της νεολαίας όσο και των γεροντότερων παραμένουν προτεραιότητες του συλλόγου. Ταυτόχρονα ο σύλλογος έχει υποχρέωση να συνεισφέρει στην παραπέρα εξέλιξη της Πελοποννησιακής Ομοσπονδίας. Επιπλέον ο σύλλογος θα χρειαστεί να ανανεώσει το διοικητικό του συμβούλιο με ένα τρόπο που θα φέρει καινούργιο αίμα στις φλέβες του και που θα αντιπροσωπεύει τις τρεις ηλικίες τους νέους, τους μεσήλικους και τους γηραιότερους.
 
Σίγουρα όμως, όπως τα χίλια μύρια λουλούδια που με τόση αγάπη ευδοκιμούν στο περιβόλι του Λακωνικού Συλλόγου, έτσι και οι δραστηριότητες του συλλόγου με λίγη φροντίδα θα εξακολουθήσουν να είναι γεμάτες ενδιαφέρον και σημασία.

Μύνημα Ευάγγελου Πάντου

Αγαπητοί πατριώτες Λάκωνες και Λακώνισσες και φίλοι του Παλλακωνικού Συλλόγου, γεια σας!

Θέλω να μου επιτρέψετε να σας αντιγράψω μερικά γεγονότα του συλλόγου μας.

Το 1966 ιδρύσαμε τον Παλλακωνικό Σύλλογο, τον «Λεωνίδα».  Το 1967 ανάλαβα πρόεδρος του συλλόγου και μαζί με το διοικητικό συμβούλιο εργαστήκαμε σκληρά  για το καλό του συλλόγου.  Πήραμε μαζί μας την νεολαία και ιδρύσαμε το πρώτο χορευτικό συγκρότημα του Παλλακωνικού Συλλόγου. 

Κάναμε την πρώτη χοροεσπερίδα στο Ολύμπικ Χολ της Κοινότητας και είχαμε μεγάλη επιτυχία, πάνω από 600 άτομα.  Για πολλά χρόνια εργάστηκα ως πρόεδρος στην εφορευτική και εξελεγκτική επιτροπή.  Επίσης θέλω να συγχαρώ όλα τα διοικητικά συμβούλια, όλους τους Λάκωνες, της Λακώνισσες και τους φίλους του συλλόγου που πρόσφεραν ό,τι το καλύτερο μπορούσαν για το καλό του συλλόγου.

Έγιναν και μερικά λάθη αλλά κανείς αλάνθαστος.

Αγαπητέ Λάκωνα η πείρα με έχει διδάξει πολλά και θέλω να κάνω μια πρόταση.  Σήμερα έχουμε δημοκρατία και ο καθένας έχει το δικαίωμα να ανήκει όπου θέλει.  Αλλά μην ξεχνάμε ότι όλοι είμαστε Λάκωνες.  Και να αφήσουμε τις διάφορες σκοπιμότητες μακριά από το σύλλογο και όλοι μαζί να εργασθούμε για το καλό του συλλόγου.  Και αν δεν βοηθήσουμε το σπίτι μας θα πέσει να μας πλακώσει.

Όλα αυτά που βλέπεται γύρω σας τα έκαναν όλοι οι Λάκωνες, οι Λακώνισσες και οι φίλοι του συλλόγου.

Επίσης η νεολαία να αισθάνεται υπερήφανη για αυτά που βλέπουν γύρω τους που έφτιαξαν οι γονείς τους και να συνεχίσουν να κάνουν ό,τι το καλύτερο μπορούν για τα παιδιά τους.

Ενωμένοι όλοι  μαζί γίνονται πολλά, διαιρεμένοι τίποτα.  Χάνονται όλα!

Σας χαιρετώ με μεγάλη αγάπη και εκτίμηση.

Ένας Λάκωνας

Ευάγγελος Πάντος

Για την ενίσχυση των Ελληνικών στο Φλίντερς

Μια εκδήλωση με ένα αξιόλογο στόχο πραγματοποίησε την Κυριακή 29 Οκτώβρη ο Παλλακωνικός Σύλλογος «Λεωνίδας» της Αδελαΐδας. Την οικονομική ενίσχυση του Τμήματος Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Φλίντερς.

Πρόκειται για ένα σκοπό που πρέπει να ενισχύεται, με νύχια και με δόντια, από όλους μας. Ο καθένας απ’ τη δική του σκοπιά, τόσο ως άτομα καθώς επίσης ως οργανωμένη παροικία. Η ρίζα μας, Η δύναμή μας, το μεγαλείο της φυλής είναι η γλώσσα μας, ο ανεπανάληπτος πολιτισμός μας.

Στο Πανεπιστήμιο Φλίντερς γίνεται μια σπουδαία εργασία, ένα έργο που πρέπει να το αγκαλιάσει ολόκληρη η παροικία. Αφορά το μέλλον του πολιτισμού μας σ’ αυτή τη χώρα. Εκατοντάδες παιδιά, Ελληνόπουλα, παρακολούθησαν και παρακολουθούν μαθήματα Ελληνικών σε πανεπιστημιακό επίπεδο. Γίνονται πανεπιστημιακά συνέδρια, έρευνες, προγράμματα πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Υπάρχει συμμετοχή του τμήματος σε διεθνή επιστημονικά συνέδρια με προβολή της ελληνικής παροικίας.

Είναι αξιέπαινη η πρωτοβουλία του «Λεωνίδα» με το άξιο συμβούλιο του – η πρόεδρος του οποίου δ. Κατερίνα Ροζακλή έχει σπουδάσει Ελληνικά στο τμήμα του Φλίντερς.

Η συμπαράσταση όλων μας είναι απαραίτητη και όπως τόνισε ο καθηγητής Μιχάλης Τσιανίκας, όταν ξέρουμε ότι έχουμε πίσω μας ηθική και οικονομική βοήθεια, μας δίνει θάρρος και δύναμη για να πετύχουμε τους στόχους μας.

Η συμμετοχή του κόσμου ήταν μεγάλη και η οικονομική υποστήριξη αρκετά αξιόλογη. Μπράβο σε όλους όσοι βοήθησαν.

(Άρθρο του Γιώργου Τσαμαντάνη, Αναδημοσιεύεται από Παροικιακό Βήμα, έκδοση Νοέμβρη)

Τραγωδία στο Μονοδέντρι ... δεν ξεχνάμε!

Από την εκδήλωση τιμής στο Μονοδέντρι

26 Νοεμβρίου 2000

Τους ήρωες του Μονοδεντριού θα τιμήσει και φέτος ο Παλλακωνικός Σύλλογος Νότιας Αυστραλίας στο μηνιάτικο μπάρμπεκιου την Κυριακή 26 του Νοέμβρη στο Παλλακωνικό Οικογενειακό Κέντρο της Αδελαΐδας.

Στις 26 του Νοέμβρη 1943, τον καιρό της γερμανοϊταλικής κατοχής, στο Μονοδέντρι, 26 χιλιόμετρα στο δρόμο από την Σπάρτη για την Τρίπολη, εκτελεστήκανε 118 Λάκωνες αγωνιστές της εθνικής αντίστασης. Οι Γερμανοί τους είχανε συλλάβει με υπόδειξη των προδοτών και τους είχανε μεταφέρει στις φυλακές της Τρίπολης.

Είχανε, λένε, πιάσει όλους τους μορφωμένους της Σπάρτης. Η διαταγή του Γερμανού διοικητή ήτανε να πάρουνε για θανάτωση 100 από τις φυλακές της Τρίπολης. Στο δρόμο για την εκτέλεση όμως συλλαβαίνανε όποιον βλέπανε κι έτσι γινήκανε 118. Τους πήγανε στον τόπο της εκτέλεσης και τους «θερίσανε σαν στάχυα στα χωράφια.»

Ανάμεσα τους ήτανε κι ο γιατρός Χρήστος Καρβούνης στον οποίον δίνανε χάρη επειδή είχε σπουδάσει στη Γερμανία και ήξερε τα Γερμανικά. Εκείνος όμως αρνήθηκε την χάρη που του δίνανε απαιτώντας να μην γίνει καμιά εκτέλεση. Είπε ότι η ζωή του δεν αξίζει τίποτα μέσα σε τόσους νεκρούς.

Ο λαός της Λακωνίας θρήνησε τον χαμό των παλικαριών με πολλά μοιρολόγια, ποιήματα και τραγούδια. Το παρακάτω είναι ένα από τα μοιρολόγια που γραφτήκανε για τους ήρωες του Μονοδεντριού.

Τρεις περδικούλες κάθονται σε μοναχό κλαράκι.

Έχουν λυπητερή λαλιά πικρό το μοιρολόι.

Τι είν' το κακό που γίνεται στο μαύρο Μονοδέντρι.

Γιατί είναι λιάστρα τα κορμιά και θάλασσα το αίμα.

Μετρούν κουφάρια στην σειρά μα μετρημό δεν έχουν.

Κι ανάμεσα στα αίματα ψιλή φωνούλα βγαίνει

προδότες μας παρέδωσαν στον γερμανών τα χέρια

Κοιμήσου Χρήστε αθάνατε λαοφιλή Καρβούνη

Κοιμήσου ήρωα γιατρέ που αξέχαστος θα μείνεις.

Γιατράκο Γιώργο ξακουστέ αγωνιστή με δράση

που τη μεγάλη σου καρδιά κανείς δεν θα ξεχάσει,

Φικιώρη, Ζιβανόπουλοι, Χιε και Παπαστάθη

συ Καρτερούλη Κεχαγιά και συ Ζερβομπεάκο

ποιόν να πρωτοθυμηθώ και ποιόν να πρωτογράψωκαι το ρητό για τους ήρωες που τους αξίζει


Στείλτε συνδέσμους φτερωτούς να παν να πουν στη μάνα μας τη Σπάρτη ότι εδώ επέσαμε σαν γνήσια παιδιά της.