ΠΑΡΟΙΚΙΑΚΟΙ ΣΥΛΟΓΟΙ Ν.Α.: Παλλακωνικός Σύλλογο

Μόνο τα πιο σημαντικά έργα του Συλλόγου μας μπορώ να παρουσιάσω σε αυτό το μικρό κείμενο αφού πρόκειται για 38 περίπου χρόνια συνεχούς δραστηριό­τητας των μελών. Δε Θα ανα­φέρω τα πάμπολλα ονόματα των αξιωματούχων, συμβού­λων και μελών των διαφόρων επιτροπών που έχουν εργα­στεί και εργάζονται. Αυτά καταγράφονται στα πρακτικά συνεδριάσεων και πρόσφατα στα έντυπα "Λακωνικά Νέα" και "Λακωνικό Δελτίο" που εκδίδονται από το σύλλογο. Όλα αυτά τα ντοκουμέντα βρίσκονται στη βιβλιοθήκη του Λακωνικού Κέντρου, στο 24 Aldridge Avenue, Plympton Park, South Australia.

Μιλώντας γενικά μπορού­με να πούμε ότι πρόκειται για έναν αρκετά δραστήριο οργανισμό. Ανά πάσα στιγμή 25 με 30 μέλη του συλλόγου βρίσκονται έτοιμοι για να διοργανώσουν διάφορες εκδηλώσεις. Κάθε εβδομάδα πραγματοποιείται και μια τουλάχιστον εκδήλωση. Πα­ρασκευή βράδυ είναι για χρόνια τώρα καθιερωμένη ως οικογενειακή βραδιά με γεύ­μα και αναψυκτικά και με ομιλίες πάνω σε διάφορα θέματα και συζητήσεις. Αυτές οι βραδιές είναι ιδιαίτερα χρήσιμες για τις γυναίκες που βρίσκουν την ευκαιρία να βγούνε από την καθημερινή ρουτίνα και από τη μοναξιά αφού τα παιδιά τους έχουν παντρευτεί.

Η συμμετοχή ανδρών και γυναικών στη ζωή του συλλό­γου είναι μια παλιά και πολύ­τιμη παράδοση. Άρχισε από τη στιγμή που 100 περίπου μέλη ίδρυσαν το σύλλογο σε ένα οίκημα στην οδό Wright, στο κέντρο της Αδελαϊδας. Μέχρι 1000 άτομα παρευρέ­θηκαν σε έναν πρωτοχρονιά­τικο χορό.

Αυτή η παραδοσιακή συμ­μετοχή αποδείχτηκε δημιουρ­γική στον ιστορικό ρόλο του Συλλόγου να προσφέρει και να κάνει έργα για τα μέλη του, για την παροικία και τη γενέ­τειρα και για την Πολιτεία που ζούμε.

Ίσως το πιο αξιόλογο έργο είναι το Λακωνικό Κέντρο το οποίο λειτουργεί για κάμποσα χρόνια με ευρύχωρη αίθουσα για 250 με 300 άτομα, μπουφέ και βιβλιοθήκη. Για να όλο κληρωθεί - έχει ακόμα λίγες ελλείψεις – χρειάστηκαν πολλά έξοδα και αρκετή εθελοντική εργασία από τεχνίτες και εργάτες/τριες.

Πλούσια είναι και η βιβλιοθήκη με 900 περίπου βιβλία που δανείζονται τα μέλη και μη μέλη που ενδιαφέρονται για ιστορία, μυθιστορήματα, πολιτικά, Θρησκεία και ιδιαί­τερα για τη Λακωνία.

Αξιόλογη είναι και αυτό που λέμε "πνευματική" ή "πο­λιτισμική κίνηση" η οποία πήρε πολλές μορφές: Διαλέ­ξεις και ομιλίες πάνω σε ιστο­ρικά γεγονότα στη Λακωνία όπως η εκστρατεία του Δρά­μαλη το 1825, η προσφορά του Π. Κρεβατά στην επανά­σταση του 1821 και ο άδικος χαμός του, το ολοκαύτωμα των Βροναταμιτών, η εκτέλε­ση Λακώνων από τους Γερμανούς ναζί στην κατοχή και η εκτέλεση των 118 πατριωτών στο Μονοδέντρι το Νοέμβρη το 1943 - κάτι που μνημονεύ­εται κάθε χρόνο. Επίσης,

Διάλεξη / συναυλία για τον Λάκωνα ποιητή Γιάννη Ρίτσο και διάλεξη πάνω στην πολύ­τιμη συνεισφορά των Ελλή­νων μεταναστών στην Αυ­στραλέζικη κοινωνία.

Πρέπει επίσης να σημειώ­σω ότι συχνά κάθε Παρα­σκευή βράδυ, γίνονται ομιλίες για τα χωριά μας. Και αυτή είναι μια καθιερωμένη βραδιά με την ονομασία "το χωριό μου". Και άλλοι βοηθούν τον ομιλητή αν χρειαστεί.

Προβάλλονται επίσης ται­νίες στη μεγάλη οθόνη γύρω από τοπία της Λακωνίας - κάτι που δίνει την ευκαιρία στη δεύτερη γενιά να μάθουν για τον τόπο των γονέων και προ­γόνων τους.

Εκτός από τις καθιερω­μένες εορτές - εθνικές, της μητέρας, του πατέρα και της γυναίκας - ο σύλλογος έχει τώρα καθιερώσει και τη μέρα της Γιαγιάς και του Παππού.

Στις δεκαετίες του `50 - '70, όταν η γενέτειρα δεν ευη­μερούσε τόσο πολύ, ο σύλ­λογος ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα να βοηθήσει. Ενί­σχυσε οικονομικά μέχρι δέκα οικογένειες, στέλνοντας 1500 με 3000 δολάρια σε κάθε περίπτωση. Δώρισε και ένα νοσοκομειακό αυτοκίνητο στο Νοσοκομείο Σπάρτης αξίας $20,000 δολαρίων.

Χιλιάδες δολάρια έστειλε ο Σύλλογος για τους σει­σμόπληκτους της Καλαμά­τας, Αθήνας και Θεσσαλονί­κης και πρόσφατα για τα Θύ­ματα του τσουνάμι της Ασίας.

Με την προώθηση του πο­λιτισμού μας και η φιλαν­θρωπία είναι ένα σημαντικό στοιχείο του συλλόγου μας. Άρχισε λίγο μετά την ίδρυση του μάλιστα με την παροχή ενίσχυσης σε οκτώ οικογέ­νειες εδώ στην Αδελαϊδα. Συνεχίστηκε με δωρεές στα νοσοκομεία και άλλα ιδρύματα της Νότιας Αυστραλίας και της γενέτειρας μέχρι τις μέρες μας.

Με τον πολιτισμό ο Σύλλο­γος πάντοτε έβλεπε την ανάγ­κη να ενισχυθούν οι προσπά­Θειες για τη διατήρηση της ελληνικής γλώσσας.

Εκτός από τη βιβλιοθήκη, τα έντυπα και άλλες δραστη­ριότητες, ο σύλλογος έχει υποστηρίξει ηθικά και οικονο­μικά το τμήμα Ελληνικών σπουδών στο πανεπιστήμιο Φλίντερς, τα Ελληνικά προ­γράμματα του σταθμού 5ΕΒΙ, σχολεία όπου διδάσκεται η ελληνική όπως το δημοτικό του Ασκοτ Παρκ το οποίο δί­νει βραβεία στους αριστού­χους κάθε χρόνο και χρημα­τική ενίσχυση κατά διαστήμα­τα. Τέτοιες πρωτοβουλίες έφεραν το σύλλογο μας σε στενή συνεργασία με το Δημαρχείο του Μάριον σε Θέματα κοινού ενδιαφέρο­ντος όπως οι εκδηλώσεις γύρω από τη "Μέρα της Αρ­μονίας". Η τελευταία πρωτο­βουλία μας αφορούσε την εφαρμογή της ισότητας συλ­λόγων σε θέματα δημαρχια­κών φόρων και τελών, το Land

Ταχ, και κρατικών επιχορη­γήσεων. Ναι, γίνονταν διακρί­σεις εις βάρος των παροικια­κών μας οργανισμών. Ίσως γίνονται ακόμα - κάτι που δεν είναι σωστά σε μια δημοκρα­τική και πολυπολιτισμική κοινωνία που όλοι μας αγω­νιστήκαμε να δημιουργήσου­με.

Να αναφέρω και το γε­γονός ότι ο Παλλακωνικός Σύλλογος συνέβαλε στην ίδρυση της Πελοπονησιακής ομοσπονδίας της Νότιας Αυστραλίας πριν λίγα χρόνια.

Όπως κάθε παροικιακό σωματείο ο σύλλογος μας είχε και έχει τα προβλήματά του. Ένα γενικό πρόβλημα

είναι πως να συμμετέχουν τα μέλη της δεύτερης - και τρί­της - γενιάς στη ζωή των συλ­λόγων. Στη δική μας περίπτω­ση κάναμε ό,τι μπορούσαμε και πετύχαμε αρκετά. Σε μια περίοδο σχεδόν όλα τα μέλη του συμβουλίου μας ήταν Αυστραλογεννημένα. Και δυο Πρόεδροι του συλλόγου μας είχαν γεννηθεί στην Αυστραλία.

Από τη δική μου πείρα τέτοια προβλήματα λύνονται καλύτερα με τον διάλογο σε Θέματα ουσίας αναφορικά με το ρόλο του συλλόγου στις συνθήκες που βρισκόταν. Κάπως έτσι τα βλέπανε οι πρωτοπόροι του Παλλακωνι­κού Συλλόγου της Ν. Αυ­στραλίας και αυτοί που τους ακολούθησαν. Τα έργα τους, που προσπάθησα να κατα­γράψω, δείχνουν ότι όλοι είχαν ευγενικά ιδανικά και οράματα που μπορούσαν να γίνουν πράξη με συλλογική εργασία.

Χρήστος Γ. Βλάχος
Παροικιακό Βήμα", Απρίλιος 2005