Η Γιορτή της Γιαγιάς, αξίζει!

Γιορτή της Γιαγιάς! Μπορεί κανείς κάλλιστα να πει γιατί ο Παλλακωνικός Σύλλογος, μοναδικός σ’ όλο τον κόσμο, να προσθέτει κι αυτή την εκδήλωση στο ήδη υπερφορτωμένο ημερολόγιο του;

Η εορτή αυτή στον Παλλακωνικό δεν ξεκίνησε φέτος, ούτε πέρσι αλλά στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Συνέπεσε σε μεγάλο βαθμό με τον καιρό όταν τα περισσότερα μέλη του Συλλόγου άρχισαν να αποχτάνε εγγόνια και να γίνονται παππούδες και γιαγιάδες.

Αυτοί είναι οι μεταπολεμικοί μετανάστες που ήρθαν στην Αδελαΐδα 20ριδες και 30ριδες στις δεκαετίες του '50 και του '60. Αυτοί είναι οι Έλληνες που ποτέ δεν πήγαιναν δίχως τα παιδιά τους σε οποιαδήποτε από τις εκδηλώσεις· γάμους, βαφτίσεις και χορούς. Τα παιδιά ήταν η υπερηφάνεια και η χαρά τους, το άλφα και το ωμέγα, ο λόγος της ύπαρξής τους.

Θυμάστε τους χορούς του Παλλακωνικού τη δεκαετία του ’70 στον Κολοσσό ή στο Ολύμπικ Χολ, όταν ορδές παιδιών ντυμένα με τα καλύτερα κουστουμάκια, γραβατωμένα κι αυτά όπως όλοι οι μεγάλοι, να τρέχουν πέρα δώθε φύρδην μίγδην γύρω στην πίστα, ενώ οι πατεράδες έψηναν σουβλάκια πίσω και οι μανάδες, αν δεν κοίταζαν τα μωρά στα καροτσάκια, ετοίμαζαν σαλάτες στην κουζίνα.

Σήμερα αυτοί οι πατεράδες κι αυτές οι μανάδες έχουν πλέον πάρει σύνταξη, τα παιδιά έχουν μεγαλώσει, παντρεύτηκαν και με τη σειρά τους απέκτησαν δικά τους παιδιά. Οι περισσότεροι είναι υπεραπασχολημένοι επαγγελματικά και συχνά αφήνουν τα δικά τους τα παιδιά με τις γιαγιάδες και τους παππούδες. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται για μια κοινά αποδεκτή συνήθεια. Οι γονείς απολαμβάνουν να βγαίνουν έξω ως ζευγάρια, ενώ οι γιαγιάδες και οι παππούδες έχουν την ευκαιρία να περνάνε περισσότερο χρόνο με τα εγγόνια τους.

Όμως αλλιώτικα από τους γονείς τους στη δεκαετία του 70, τα παιδιά σήμερα δεν έρχονται τόσα πολλά στις εκδηλώσεις του Παλλακωνικού, αλλά και όταν έρχονται είναι ντυμένα πολύ πιο απλά, περισσότερο ήσυχα και να είμαστε ειλικρινείς καλύτερα στο χορό.

Ο λαός μας λέει «του παιδιού μου το παιδί είναι δυο φορές παιδί μου». Αυτό είναι ολοφάνερο στις εκδηλώσεις του Παλλακωνικού όταν οι γιαγιάδες και οι παππούδες φέρνουν μαζί τα εγγόνια τους για να γνωρίσουν κι αυτά τον ελληνικό πολιτισμό σε ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον πέρα από την στενή οικογένεια.

Έτσι, στο μήνα Μάη, όταν την δεύτερη Κυριακή γιορτάζουμε την Ημέρα της Μητέρας, την τελευταία Κυριακή η Γιορτή της Γιαγιάς, όπου ο Παλλακωνικός Σύλλογος πρωτοστατεί, είναι μια αντάξια αναγνώριση του πολύ σπουδαίου ρόλου που διαδραματίζουν οι γιαγιάδες στην ζωή της δεύτερης γενιάς Ελληνοπαίδων στην Αυστραλία. Το ίδιο επαναλαμβάνεται το Σεπτέμβριο με την Ημέρα του Πατέρα την πρώτη Κυριακή και τη Γιορτή του Παππού την τελευταία προς τιμή της επιρροής των παππούδων στις ευρύτερες οικογένειες των Αυστραλοελλήνων.

Τους αξίζει!