Χριστούγεννα Πρωτούγεννα

Ο Παλλακωνικός Σύλλογος εκτός από τις θερμές του ευχές για μια καλύτερη νέα χρονιά, ευχαριστεί όλους τους εθελοντές, μέλη και φίλους που με την παρουσία τους στηρίζουν το Σύλλογο.

Χρόνια Πολλά και καλή χρονιά σε όλους, με υγεία, αγάπη, χαρά, ευτυχία, ευημερία, προκοπή, επιτυχίες και περισσότερη ιισιοδοξία.

Χριστούγεννα, Πρωτούγεννα,
πρώτη γιορτή του χρόνου,
για βγάτε, δέτε, μάθετε,
πως ο Χριστός γεννάται.

Γεννάται κι αναθρέφεται,
με μέλι και με γάλα,
το μέλι τρων οι άρχοντες,
το γάλα οι αφεντάδες
και το μελισσοβότανο,
το νίβονται οι κυράδες.

Κυρά ψηλή, κυρά λιγνή,
κυρά γαϊτανοφρύδα,
κυρά μου όταν στολίζεσαι,
να πας στην εκκλησιά σου,
βάνεις τον ήλιο πρόσωπο,
και το φεγγάρι αγκάλη,
και τον καθάριο αυγερινό,
τον βάζεις δακτυλίδι.

Εμείς εδώ δεν ήρθαμε,
να φάμε και να πιούμε,
παρά σας αγαπούσαμε,
κι ήρθαμε να σας δούμε.

Εδώ που τραγουδήσαμε,
πέτρα να μη ραγίσει,
κι ο νοικοκύρης του σπιτιού,
πολλούς χρόνους να ζήσει.

Δώστε μας και τον κόκορα,
δώστε μας και την κότα,
δώστε μας και πέντ’ έξι αυγά,
να πάμε σ’ άλλη πόρτα.

Η Φωτογραφία του μήνα Δεκέμβρη 2011: Αποχαιρετισμός

Στην αναμνηστική φωτογραφία του Δεκέμβρη απεικονίζεται ο Παναγιώτης Δημ. Βλάχος από το Γεράκι λίγο πριν την αναχώρησή του από την πατρίδα το 1959. Εδώ είναι σε μία από τις τελευταίες συναντήσεις με φίλους στο σπίτι του Γεωργίου Βλάχου στον Βρονταμά.

Διακρίνονται από πίσω αριστερά: Βασίλης Κούρλας, Παναγιώτης Γιόρτσης ή « Μπελάς», Αργύρης Ζάχος, Θύμιος Σπυριδάκος, και ένας άλλος Ζάχος. Μπροστά είναι Διαμαντής Γεω. Βλάχος, Γεώργιος Αθ. Βλάχος, ο Παναγιώτης με το όργανο, ένας άλλος άγνωστος παρευρισκόμενος, η οικοκυρά Βασιλική Βλάχου και ο Γιάννης Γεω. Βλάχος. Αν κάποιος αναγνωρίσει τα άγνωστα πρόσωπα παρακαλούμε ενημερώσετέ μας.

Τη φωτογραφία πρότεινε ο Χρήστος Γεω. Βλάχος.

Η Φωτογραφία του Μήνα Νοέμβρη 2011: Αγορά Παλλακωνικού Οικογενειακού Κέντρου

Στην αναμνηστική φωτογραφία του Νοέμβρη απεικονίζεται η αγορά του Παλλακωνικού Οικογενειακού Κέντρου το 1996. Η φωτογραφία πάρθηκε στις 5 του Δεκέμβρη όταν το τότε Δ.Σ. έγκρινε την αγορά του κτιρίου και οικοπέδου όπου δημιουργήθηκε το Παλλακωνικό Οικογενειακό Κέντρο.

Διακρίνονται από αριστερά: Πελαγία Κατσάμπη, Αντωνία Αρβανιτάκη, Φάνης Αρβανιτάκης, Παναγιώτης Σταυριανός, Γεώργιος Πήλιουρας, Τάσος Πήλιουρας, Γιαννούλα Θεοδωρακάκου, Τάσος Θεοδωρακάκος, Λεωνίδας Καρύδης, Φρεντ Ντην και Αιδεσιμότατος Ντάβιντ Κράμοντ (εκπρόσωποι των πωλητών Uniting Church of Australia), Άννα Λάμπρου, Χρήστος Δημ. Βλάχος (πρόεδρος), Nασούλα Βλάχου, Παναγιώτης Χρηστάκος, Στράτης Καρύδης και μπροστά Παναγιώτα Κατσάμπη, Τάκης Μαλαβάζος, Βασίλης Γκιουζέπης (ταμίας), Δημήτρης Κατσάμπης (γραμματέας).

Πρωταθλητής ταβλαδόρος στο «Γλέντι 2011» ο Γιάννης Γκιουζέλης

Συγχαρητήρια στον Γιάννη Γκιουζέλη από την ομάδα ταβλαδόρων «Φίλοι Τάβλι του Λεωνίδα» ο οποίος βγήκε νικητής στο φετινό τουρνουά του «Ελληνικού Φεστιβάλ Γλέντι».

Το «Γλέντι», όπως απλά γνωρίζεται, για περισσότερα από τριάντα χρόνια θεωρείται ένα από τα πιο δημοφιλή πολιτιστικά φεστιβάλ της Νότιας Αυστραλίας και προωθεί τον ελληνικό πολιτισμό μέσα από παραστάσεις, μουσική, χορό, παραδοσιακά φαγητά και απασχολήσεις.

Το τάβλι είναι καθιερωμένος διαγωνισμός σε κάθε «Γλέντι» και προσελκύει τους καλύτερους παίχτες από την ελληνική παροικία της Αδελαΐδας. Ο Γιάννης δηλώνει συμμετοχή κάθε χρόνο αλλά αυτή είναι η πρώτη φορά που κατάφερε να κερδίσει το τελικό, που έλαβε χώρα την Κυριακή 29 του Οκτώβρη, αντιμετωπίζοντας μάλιστα τον πολύ καλό του φίλο Θανάση Κωνσταντόπουλο του Μεσσηνιακού Συλλόγου.

Ο τσακωνικής καταγωγής Γιάννης, γέννημα θρέμμα του Λεωνιδίου της Κυνουρίας, ήρθε στην Αυστραλία, ηλικίας 18 χρονών, το 1965. Δεινός σήμερα ταβλαδόρος λέει το τάβλι δεν το έμαθε στα νεανικά του χρόνια όπως θα φανταζόταν κανείς στα καφενεία και τις καφετέριες στο αγαπημένο του Λενίδι, αλλά ένα κόσμο μακρυά στο Κούπερ Πίντι, ένα χωριουδάκι με υπόγεια σπίτια στην καρδιά της Αυστραλιανής ερήμου, όπου πέρασε κάμποσα χρόνια οπαλορύχος στις αρχές της δεκαετίας του ’70.

Με την εξεύρεση του πολύτιμου όπαλ ο Γιάννης μπορεί να μη στάθηκε τόσο τυχερός αλλά έμαθε καλό τάβλι, τώρα πλέον καθημερινή του επιδίωξη που προσφέρει μεγάλη χαρά και ξεκούραση. Επάξια λοιπόν στέφετε πρωταθλητής ταβλαδόρος του Γλέντι 2011. Αυτό που τον ενδιαφέρει περισσότερο όμως όπως ο ίδιος λέει είναι να ρίχνει τις ζαριές του με την παρέα «Φίλοι Τάβλι του Λεωνίδα» κάθε Παρασκευή βράδυ στο Παλλακωνικό Οικογενειακό Κέντρο. Μπράβο Γιάννη.

Λίσα Βλάχου προωθεί Ελληνοαυστραλιανή φιλία και συνεργασία

Παρευρισκόμενοι Μπροστά: Μάρτιν Χάμιλτον-Σμιθ,

 Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στη Νότια Αυστραλία,

Χρήστος Μανιάκης-Γρίβας, Ιωάννης Πανταζόπουλος,

Λίσα Βλάχου, Στιβ Γεωργανάς
Πίσω: Carmel Zollo, Terry Stephens,

 Stephen Wade, Lee Odenwalder,

 Tammy Franks, Geoff Brock, Gay Thompson.

Η Λίσα Βλάχου, συν-συντονίστρια της τοπικής ομάδας «Βουλευτές Φίλοι της Ελληνικής Δημοκρατίας» βρέθηκε πάλι στη πρώτη γραμμή στην προώθηση της Ελληνοαυστραλιανής φιλίας και συνεργασίας.

Την Τρίτη 18 Οκτωβρίου, η ίδια και ο κ. Μάρτιν Χάμιλτον-Σμιθ διοργάνωσαν την υποδοχή του βουλευτή κ. Ιωάννη Πανταζόπουλου στη Νότια Αυστραλία.

Ο κ. Πανταζόπουλος είναι αντιπρόσωπος στην έδρα Ντάντενονγκ στο πολιτειακό κοινοβούλιο της Βικτορίας και πρόεδρος της Παγκόσμιας Διακοινοβουλευτικής Ένωσης του Ελληνισμού.

Η κ.Βλάχου βρέθηκε στην ευχάριστη θέση να υποδεχτεί τον κ. Παναταζόπουλο στην Αδελαΐδα και να τον συστήσει στους συναδέλφους βουλευτές.

«Το πάθος του κ. Παναταζόπουλου και οι γνώσεις του για την Ελλάδα τον έκαναν φυσικό ομιλητή στη δεύτερη συνάντησή μας», δήλωσε η κ. Βλάχου.

«Ως πρόεδρος της Παγκόσμιας Διακοινοβουλευτικής Ένωσης του Ελληνισμού ήταν καλό να συναντηθώ και να συνομιλήσω με τοπικούς βουλευτές για τη μακρά και ιστορική σχέση μεταξύ των δύο εθνών», ο κ. Παναταζόπουλος δήλωσε.

Ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στην Πολιτεία της Νότιας Αυστραλίας, κ. Χρήστος Μανιάκης-Γρίβας, μίλησε στη συγκέντρωση και εξήρε την ίδρυση της ομάδας.

Ο βουλευτής κ. Στιβ Γεωργανάς, αντιπρόσωπος στην ομοσπονδιακή έδρα Χάιντμαρς, αναφέρθηκε στις δραστηριότητες της αντίστοιχης Ομοσπονδιακής Ομάδας Φιλίας στην οποία είναι και πρόεδρος.

«Αυτή η πρωτοβουλία αντικατοπτρίζει την πολυκομματική στήριξη που το Ελληνικό Έθνος λαμβάνει στη βουλή της Νότιας Αυστραλίας», Ο Μάρτιν Χάμιλτον-Σμιθ είπε.

Η Λίσα Βλάχου, αντιπρόσωπος του Εργατικού Κόμματος στην έδρα Τάϋλορ στο πολιτειακό Κοινοβούλιο της Νότιας Αυστραλίας, είναι στενά συνδεδεμένη με τη Λακωνική πατριά της Αδελαΐδας. Σύζυγος του Γεωργίου, είναι νύφη του πρώην προέδρου του Παλλακωνικού και νυν προέδρου της Παμπελοποννησιακής Ομοσπονδίας, Χρήστου και Γαριφαλιάς Βλάχου οι οποίοι κατάγονται από το Βρονταμά και το Γεράκι, αντίστοιχα. Ο Μάρτιν Χάμιλτον-Σμιθ είναι σύζυγος της Σταυρούλας Ράπτη.

45 χρόνια γιορτάζει ο Παλλακωνικός Σύλλογος

ΡΙΖΩΣΑΜΕ

Θα φύγουμε όλο λέγαμε
θυμόμασταν και κλαίγαμε
μα τ’ όνειρο του γυρισμού
έγινε σύννεφο καπνού.

Φαμίλιες μεγαλώσαμε
ρίζες βαθιές απλώσαμε
ο νους μας είναι προς τα κει
κι η μοίρα μας σ’ αυτή τη γη.

Αγώνας ήταν η ζωή,
και δύσκολη η προκοπή
στη μακρινή ετούτη γη
που την ανάστησαν Ρωμιοί.

Οι κόποι μας κάναν καρπούς
και ξεκουράσαν μερικούς
ήρθανε μέρες πιο καλές
μας εμείς δεν νοιώθουμε χαρές.

Τα νιάτα μας μαράθηκαν
και τα κορμιά κουράστηκαν
μοιράστηκε η φτωχή καρδιά
για δυο πατρίδες να πονά.

Ψυχές εκεί μας καρτερούν
κι εδώ δεμένους μας κρατούν
σ’ αυτή θα μείνουμε την γη
πατρίδα τώρα είν’ κι αυτή

(Από την ποιητική συλλογή της Νούλας Καραθανάση)

Την 45η επέτειο του Παλλακωνικού Συλλόγου Νότιας Αυστραλίας, γιορτάζουν οι Λάκωνες της Αδελαΐδας το Σάββατο 29 Οκτώβρη στο Παλλακωνικό Οικογενειακό Κέντρο.

Πάνε 45 χρόνια από τότε που οι νεοφερμένοι μετανάστες από την ιδιαίτερη πατρίδα μας τη Λακωνία συγκρότησαν όλοι μαζί το δικό τους αντιπροσωπευτικό σωματείο στην μικρή τότε ελληνική παροικία της Αδελαΐδας.

Η πρώτη γενική συνέλευση έγινε στις 2 Οκτωβρίου 1966, όποτε τα ιδρυτικά μέλη έδωσαν στο νεογέννητο σωματείο το όνομα «Παλλακωνικός Σύλλογος Νότιας Αυστραλίας» και επέλεξαν ως σύμβολο το Λεωνίδα, το θρυλικό βασιλιά της Σπάρτης που ηγήθηκε με θάρρος και γενναιότητα τους αθάνατους 300 ενάντια στους Πέρσες στις Θερμοπύλες.

Οι αρχικές προσδοκίες του Συλλόγου, διανθισμένες με τα καθαρευουσιάνικα στοιχεία που φαίνεται να προτιμούσαν την εποχή εκείνη, διατυπώνονται στο πρώτο καταστατικό ως εξής :

• Η ανάπτυξις της ιδέας της αλληλεγγύης, συμπόνιας, αλληλοβοήθειας και αγάπης μεταξύ των μελών και λοιπών συμπάροικων
• Η έμπνευσις σεβασμού προς τους δεσμούς της χώρας εις την οποίας ζώμεν και η καλλιεργεία αγαθών σχέσεων προς τους μη ομοεθνείς συμπολίτας
• Η ηθική υποστήριξις των μελών του Συλλόγου και η υλική τοιαύτη εις πάντα αναξιοπαθούντα
•  Η παροχή βοήθειας εις την ιδιαιτέραν ημών Πατρίδα δια γενικούς σκοπούς, καθώς και εις τους αναξιοπαθούντας του Νομού Λακωνίας μη έχοντας περιουσίαν κινητήν ή ακίνητον και όταν το θύμα τυγχάνη σοβαρού ατυχήματος, η βοήθεια δε τότε θα εγκρίνεται από την Γενικήν Συνέλευσιν
• Η παροχή ηθικής και υλικής βοήθειας εις εκπαιδευτικόν και φιλανθρωπικόν οργανισμόν εις την χώρα ταύτην και την γενέτειραν ημών.

Τριανταέξι περίπου χρόνια αργότερα, οι Λάκωνες ριζωμένη πια στην καινούργια τούτη χώρα, αισθάνθηκαν την ανάγκη να επανερμηνεύσουν τους αρχικούς σκοπούς ώστε καλύτερα να αντικατοπτρίζουν τη νέα τους πραγματικότητα.

Κατά συνέπεια, το καινούργιο καταστατικό που εγκρίθηκε στις 2 Ιουνίου 2002 θέτει ως στόχους, σε απλή δημοτική πλέον, τους εξής:

• Η προαγωγή, διατήρηση ενότητας, φιλίας και στενών δεσμών μεταξύ ανθρώπων που ενδιαφέρονται για τη Λακωνική παράδοση και κληρονομιά στην Νότια Αυστραλία και σε όλη την Αυστραλία γενικά
• Η ανταλλαγή μορφωτικών, παραδοσιακών και κοινωνικών δεσμών μεταξύ ατόμων στην Αυστραλία, Ελλάδα και αλλαχού ανά τον κόσμο, που ενδιαφέρονται για τη Λακωνική παράδοση και κληρονομιά
• Η προαγωγή, και συντήρηση της Ελληνικής παράδοσης ήθους και γλώσσας μεταξύ των κατοίκων της Αυστραλίας ιδιαίτερα ανάμεσα στη νεολαία που ενδιαφέρεται για τη Λακωνική παράδοση και κληρονομιά
• Η ίδρυση, δημιουργία και υποστήριξη, φιλανθρωπικών, μορφωτικών και πολιτιστικών ιδρυμάτων στη Νότια Αυστραλία και αλλαχού
• Η προαγωγή ευημερίας, μόρφωσης και ανάπτυξης των μελών, αλλά εξαιρούνται οι πολιτικοί και θρησκευτικοί οργανισμοί
• Να συντονίζει πρωτοβουλίες και συμμετέχει σε ενέργειες που είναι συναφείς ή πρόσφορες για την επίτευξη των ως άνω σκοπών

Τα επόμενα χρόνια, στην πορεία προς τη συμπλήρωση της πρώτης μας πεντηκονταετίας, εκπληρώνοντας τους παραπάνω στόχους πρέπει να είμαστε ανοιχτοί στις μεταβαλλόμενες περιστάσεις και συνθήκες. Την αλλαγή όπως και την πρόοδο δεν θα πρέπει να τη φοβόμαστε αλλά να την αγκαλιάζουμε και ενεργά να συμμετέχουμε στη διαμόρφωσή της έτσι ώστε να εξυπηρετούνται καλύτερα οι νέες επιθυμίες των πελοποννησιακής καταγωγής συμπάροικων ως σύνολο. Ενώ θα πρέπει να είμαστε υπερήφανοι για το παρελθόν, χρειάζεται να είμαστε θετικοί και σίγουροι για το μέλλον, ένα μέλλον που ο Παλλακωνικός Σύλλογος ως αναπόσπαστο σωματείο μέλος της Παμπελοποννησιακής Ομοσπονδίας θα χρειαστεί να παίξει ζωτικό ρόλο στη διαμόρφωσή του, κι αυτό πολύ πριν από την 50η του επέτειο σε πέντε χρόνια. 

Δημήτρης Κατσάμπης
Γραμματέας

Για το ιστορικό του Συλλόγου βλ.

Ιστορική Ανασκόπηση Από το 1966 μέχρι 2010 Το ταξίδι του Παλλακωνικού στο πέρασμα του χρόνου

Η Φωτογραφία του Μήνα Οκτώβρη 2011: Κολατσιό στο Αμπέλι

Στην αναμνηστική φωτογραφία του Οκτώβρη απεικονίζονται Βρονταμίτες το 1955 να απολαμβάνουν κολατσιό σε διάλειμμα από το σκάψιμο στο αμπέλι. Τη φωτογραφία με από αριστερά δύο φίλους Χρήστο Γαλάνη και Παναγιώτη Τραϊφόρο, τη μητέρα Βασιλική, την αδελφή Λυγερή και τον ίδιο παραχώρησε ο Χρήστος Γεω. Βλάχος.