Ενημερωτικό Δελτίο του Παλλακωνικού Συλλόγου Νότιας Αυστραλίας «Ο Λεωνίδας» [Πολιτιστικός - Προοδευ

Thursday 7 June 2012

Καριτσιώτικα Νέα: Παναγιώτης Χρόνης: Ανοιχτή επιστολή προς όλους του...

Καριτσιώτικα Νέα: Παναγιώτης Χρόνης: Ανοιχτή επιστολή προς όλους του...O Παναγιώτης Χρόνης, ο τραγουδιστής της Καρίτσας, έρχεται στην Αυστραλία για να τραγουδήσει για τους συγχωριανούς για μια μόνο βραδιά, το Σαββάτο 16 Ιούνη, στο Παλλακωνικό Οικογενειακό Κέντρο της Αδελαΐδας. Το ακόλουθο είναι ένα πολύ ενδιαφέρον βιογραφικό, σε μορφή ανοιχτής επιστολής, προς όλους τους Καριτσιώτες στην Αυστραλία.

Αγαπητοί μου συγχωριανοί,

Βρίσκομαι στην πολύ ευχάριστη θέση να επικοινωνώ μαζί σας, έστω και αν με τους περισσότερους δεν γνωριζόμαστε καν. Με τους αρκετά μεγαλύτερους από εμένα δεν γνωριστήκαμε ποτέ γιατί έφυγαν από τη γενέτειρα γη είτε πριν γεννηθώ, είτε όταν ήμουν νήπιο. Με τους νεότερους από εμένα, και κυρίως με τα παιδιά που γεννήθηκαν εκεί, φυσικό είναι να μην γνωριζόμαστε. Γνωρίζω και θυμάμαι πολύ καλά όσους έφυγαν από τις αρχές της δεκαετίας του '60 και πέρα.

Οφείλω λοιπόν να συστηθώ. Είμαι ο Παναγιώτης (Τάκη με φωνάζουν όλοι) Χρόνης, ο μικρότερος γιος του Αντώνη και της Μαρίκας Χρόνη. Γεννήθηκα στις 30/3/1956. Τα αδέρφια μου είναι οι δίδυμοι Γιώργος και Βασίλης που έχουν γεννηθεί το 1951. Είμαι κι εγώ παιδί της γενιάς που οι μάνες γεννούσαν τα παιδιά τους σε μια γωνιά του ταπεινού τους σπιτιού και όχι σε πολυτελείς κλινικές και νοσοκομεία. Με μόνη βοήθεια τη μαμή, εν προκειμένω τη θεια-Ελένη... Τα παιδικά μου χρόνια τα πέρασα όπως όλα τα παιδιά όχι μόνο της Καρίτσας, αλλά όλων των χωριών της πατρίδας μας, φτωχικά μεν αλλά και όμορφα. Μπορεί να στερηθήκαμε, αλλά από πράγματα που μας ήταν άγνωστα. Δεν μας έλειπαν τα στοιχειώδη. Και κυρίως δεν μας έλειπε η αγάπη και η καλή ανατροφή από τους γονείς μας, αλλά και το ευρύτερο περιβάλλον μας. Και το μονοθέσιο, εξατάξιο σχολείο μας έπαιξε και εκείνο το θετικό του ρόλο στη διαμόρφωση της προσωπικότητας και του χαρακτήρα μας.

Μέχρι που έβγαλα το Δημοτικό έζησα στον μικρόκοσμό μου, την Καρίτσα. Λίγες φορές είχα φύγει απ’ το χωριό και εκείνες όχι για μακρινούς προορισμούς. Στον Αϊ-Δημήτρη κυρίως, λόγω καταγωγής της μάνας μου, λίγες φορές στο Γεράκι και στη Μακρυνάρα που έμενε ο θείος μου ο Μήτσος. Α, είχα πάει και στη θάλασσα! Τρόμαξα από την απεραντοσύνη της!! Καλύτερα να την αγναντεύεις απ’ την Καρίτσα.

Στο Δημοτικό ήμουν άριστος μαθητής γι αυτό οι γονείς μου πήραν την μεγάλη απόφαση. Όταν πήγα στο Γυμνάσιο μετακομίσαμε οικογενειακώς στο Γεράκι. Μάλλον σωστά έπραξαν, παρόλο που μείναμε παντοτινά Καριτσιώτες. Ομολογώ ότι οι πρώτες μου μέρες στο Γυμνάσιο δεν ήταν και τόσο ευχάριστες. Κάποια κακομαθημένα Γερακιτόπουλα μας κορόιδευαν, μας έλεγαν βλαχάκια, εμένα, το Θόδωρο Σταυριανό και την Πολυξένη Κατσάμπη, που ήμασταν και στο Γυμνάσιο συμμαθητές. Εγώ όμως πήρα την εκδίκησή μου. Οι επιδόσεις μου στα μαθήματα, αλλά και ο χαρακτήρας μου, έγιναν πολύ γρήγορα η αιτία να αποσπάσω το σεβασμό και την εκτίμηση συμμαθητών και δασκάλων. Έτσι το Γεράκι έγινε το δεύτερο χωριό μου.

Το Γυμνάσιο το τελείωσα στη Σπάρτη, αφού δεν είχε τότε εξατάξιο το Γεράκι. Όνειρο μεγάλο, που παρέμεινε όνειρο, η φιλολογία. Όσο δεν εκτιμούσα τα Μαθηματικά και τη Φυσικοχημεία, άλλο τόσο λάτρευα τα Αρχαία, τη Λογοτεχνία και γενικότερα τη Γλώσσα. Αλλά άλλες οι βουλές... του Τάκη, ... άλλα μπάρμπα-Αντώνης κελεύει. Με βαριά καρδιά υπάκουσα στον πατέρα μου και διάλεξα για επάγγελμα την Αστυνομία. Είκοσι χρονών βρέθηκα ενωμοτάρχης στο Νευροκόπι της Δράμας, 1000 χιλιόμετρα μακριά από τον τόπο μου, από τους δικούς μου ανθρώπους. Εκεί γνώρισα μια εξαιρετική κοπέλα η οποία έμελλε να γίνει η γυναίκα μου, η μητέρα των παιδιών μου -δυο θυγατέρες- και η σύντροφός μου σε ότι καλό ή κακό μου συνέβη στα 32 χρόνια που ζήσαμε μαζί. Δυστυχώς η μοίρα μας έπαιξε το χειρότερο παιχνίδι της. Εδώ και τρία χρόνια δεν είναι πια ανάμεσά μας, αφήνοντας ένα δυσαναπλήρωτο κενό.

Όσο έζησα στην Καρίτσα δεν θυμάμαι να υπήρχε κανένας μουσικός. Κάποιες ερασιτεχνικές προσπάθειες του Χρήστου της θεια-Φιλιώς, του Τάσου του Αντωνίου και του Λεωνίδα του Κατσάμπη και λόγω της απουσίας τους δεν άφησαν το αποτύπωμά τους. Αντιθέτως το άφησαν και πολύ έντονο μάλιστα, οι Αϊ-Δημητριώτες μουσικοί που έπαιζαν στα πανηγύρια μας. Εγώ σαν παιδάκι ρουφούσα και την τελευταία νότα απ’ το βιολί του Γιώργη Μοίρα ή το λαούτο του αδερφού του Χρήστου. Λάτρεψα τη μουσική, είχα και ταλεντάκι κι έτσι το τραγούδι έγινε καθημερινή μου ενασχόληση. Με τον καιρό απέκτησα και γνώσεις απ’ το ραδιόφωνο και έτσι σιγά σιγά ολοκληρωνόμουν σαν τραγουδιστής, σε ερασιτεχνικό επίπεδο βέβαια. Όλοι μου οι φίλοι μου έλεγαν ότι τραγουδάω καλά. Από μουσική όμως δεν είχα ιδέα. Απλώς αναπαρήγαγα με αρκετή επιτυχία ότι άκουγα απ’ το ραδιόφωνο, απ’ τα πανηγύρια και απ’ το γραμμόφωνο που είχαμε με πλάκες 78 στροφών. Είχα μεράκι να μάθω ένα όργανο και να συνοδεύω τον εαυτό μου τραγουδώντας αλλά που... σχολείο, μετά αστυνομία, οικογένεια, παιδιά, έμεινε και αυτό όνειρο. Μέχρι τα 28 μου. Τότε αποφάσισα να μάθω μουσική. Στη Δράμα, πήρα μια κιθάρα, πήγα και σε ένα δάσκαλο, αλλά δεν έμαθα τίποτα γιατί ήμουν αρκετά μεγάλος για να μάθω νότες. Μετά άλλαξα την κιθάρα με μπουζούκι και σιγά σιγά από μόνος μου άρχισα να κατανοώ το όργανο και να παίζω λίγα τραγούδια. Τότε ήταν που είχα αγαπήσει τα ρεμπέτικα τραγούδια και επειδή ήταν και λίγο πιο εύκολα από τα άλλα, σιγά σιγά αποκτούσα και ένα ικανοποιητικό ρεπερτόριο. Ανοίξαμε ένα μαγαζί με την γυναίκα μου, έφυγα κι απ’ την αστυνομία και έτσι το χόμπι μας το κάναμε επάγγελμα. Η ταβέρνα μας είχε ζωή 25 χρόνια, εκεί γράψαμε χρυσές σελίδες και ολοκληρωθήκαμε σαν χομπίστες μεν, καλοί επαγγελματίες δε. Η κορύφωση ήταν η έκδοση ενός δίσκου (CD) αφιερωμένο στους δυο μεγάλους συνθέτες, Απόστολο Χατζηχρήστο και Απόστολο Καλδάρα.

Αν δεις εκκλησάκι στην κορφή του βουνού θα σκεφτείς ότι είναι του Προφήτη Ηλία. Παντού εκτός απ’ την Καρίτσα. Εμείς έτσι επιλέξαμε. Να κάνουμε τον Άγιο μας βιγλάτορα. Να μας φυλάει από ψηλά. Ποιος Καριτσιώτης μπορεί να ξεχάσει εκείνο το υπέροχο θέαμα κάθε 29 Αυγούστου, μια αρμάδα από άλογα με κόκκινες μπατανίες να ανεβαίνει σιγά σιγά το μονοπάτι για τον Αϊ-Γιάννη. Όλη η Καρίτσα, αλλά και απ' τα γύρω χωριά, ρουφούσε τον αυγουστιάτικο βοριά που ερχόταν από τον αγέρωχο Ελατιά, απ’ τα Καναλάκια κι απ’ τον Αϊ-Λια. Και το βράδυ στο πανηγύρι μας, το πολιτιστικό γεγονός της χρονιάς. Και το δικό μου μουσικό σχολείο...

Και όμως... στο εκκλησάκι μας το ταπεινό, είχα να πάω 42 ολόκληρα χρόνια, από το 1969. Στο δε πανηγύρι είχα να πάω 35 χρόνια!!! Το καλοκαίρι που μας πέρασε το πήρα απόφαση. Θα πάω!! Και στον Αϊ-Γιάννη και στο πανηγύρι. Αφού τελείωσα τα δικά μου πανηγύρια στη Δράμα, την παραμονή το βράδυ ήμουν στο Γεράκι. Πρωί πρωί με το Βασίλη και την κόρη του τη Μαρία ξεκινήσαμε για το τάμα. Δεν ήταν όπως παλιά. Δεν υπάρχουν άλογα πλέον ούτε κόκκινες μπατανίες. Το μονοπάτι έγινε αυτοκινητόδρομος. Παλιόδρομος αλλά ποιος λογαριάζει. Το αγροτικό σε κατεβάζει στην πόρτα του Αϊ-Γιάννη. Μπορεί να μην ήταν όπως παλιά, ήταν όμως καλά. Είδα Καριτσιώτες που είχα να δω χρόνια. Φιληθήκαμε με χωριανούς που δε με γνώρισαν. Ξαναμύρισα το λιβάνι και ξανάκουσα τα καμπανάκια του θυμιατού. Τότε ήμουν 13... Τώρα είμαι 55. Το βράδυ ήταν η εκπλήρωση του άλλου τάματος. Πιο εξοικειωμένος με τούτο αφού στα τόσα χρόνια που ασχολούμαι με το τραγούδι έχω κάνει πάνω από 500 πανηγύρια, γάμους κ.λπ. Η ορχήστρα είχε και πάλι Αϊ-Δημητριώτες. Μπατσάκης βιολί, Μοίρας μπουζούκι. Πρώτη έκπληξη! Όταν άρχισαν τα χορευτικά ακούω τον Μπατσάκη να λέει απ’ το μικρόφωνο, «Τώρα θα σας παίξουμε το τραγούδι της Καρίτσας που το έγραψαν δυο ομογενείς της Αυστραλίας, ο Τάσος Αντωνίου και η Γεωργία Βλάχου». Ακούω, ακούω και γεμίζω τα μάτια μου με δάκρυα και την ψυχή μου με μια γλυκιά μελαγχολία. Τελικά η ομορφιά βρίσκεται στα πιο ταπεινά πράγματα. Μπράβο Γεωργία μπράβο Τάσο. Την δική σας αγάπη για το χωριό μας, μας την περάσατε στις δικές μας ψυχές σαν ένα γλυκό βάλσαμο. Στο μεταξύ η ώρα περνάει, το κέφι έχει ανάψει, η πλατεία μας, το αλώνι όπως το λέγαμε παλιά, σφύζει από ζωντάνια και κέφι. Από τα νέα παιδιά δε γνωρίζω κανένα. Τι σημασία έχει! Είναι όλα κουκλιά! Κορίτσια και αγόρια!

Ο Αντώνης ο αγροφύλακας- παρέα ήμασταν- μου λέει, «Κουμπάρε θα μας πεις κανά τραγούδι;»

«Ξέρω γω μωρέ, μην..δεν..»

Τα ίδια και ο Παναγιώτης ο πρόεδρος (τώρα ούτε ο ένας είναι αγροφύλακας, ούτε ο άλλος πρόεδρος, άλλα οι τίτλοι τους θα τους συνοδεύουν μια ζωή). «Άντε ρε Τάκη ήρθες στο χωριό σου μετά από τόσα χρόνια και δε θα σ' ακούσουμε;»

«Να, μήπως δεν θέλουν τα παιδιά, οι μουσικοί, μήπως ξέρω γω...»

Παρ' ότι το ήθελα πολύ, ήμουν λίγο διστακτικός. Πάει ο Παναγιώτης στην ορχήστρα και αμέσως με φωνάζουν απ' το μικρόφωνο. Πήγα... Πριν τραγουδήσω έβγαλα ένα μικρό λογύδριο. Και μετά ξεκίνησα με ένα κλέφτικο. «Τα λερωμένα τ' άπλυτα τα θαλασσοβρεμένα πάρτα και ρίξτα στη φωτιά και κάψε τα για μένα.» Η φωνή μου είχε ραγίσει απ' τη συγκίνηση. Μάλλον δεν ήμουν πολύ καλός. Αλλά ποιος νοιάζεται; Έχω τραγουδήσει δίπλα σε σπουδαίους καλλιτέχνες. Έχω παίξει μπαγλαμά συνοδεύοντας τον τρισμέγιστο Γρηγόρη Μπιθικώτση που έπαιζε μπουζούκι και τραγουδούσε. Έχω κάνει σεκόντα στην Καίτη Γκρέυ, στον Βαγγέλη Περπινιάδη και σε αρκετούς ακόμη καλλιτέχνες που είχα φέρει στο μαγαζί μου στη Δράμα. Γενικά στο τραγούδι έχω ζήσει ανεπανάληπτα ωραίες στιγμές. Τέτοια κορύφωση όμως που έζησα εκείνη τη βραδιά, δεν την έχω ξαναζήσει.

Στη Δράμα όλοι με ξέρουν Παναγιώτη. Αν λοιπόν χτυπήσει το τηλέφωνο μου και στην άλλη άκρη ακουστεί «Γεια σου Τάκη Χρόνη» είμαι βέβαιος εκ των προτέρων ότι είναι από κάτω, από πατρίδα... Έτσι έγινε και εκείνο το πρωινό. Μια άγνωστη γυναικεία φωνή μου είπε: «Γεια σου Τάκη Χρόνη, είμαι η Γεωργία του μπάρμπα-Νίκου, της θεια-Ζαχάρως από Καρίτσα, με θυμάσαι;»

Κόντεψε να μου πέσει το ακουστικό απ' τα χέρια. «Αν σε θυμάμαι βρε Γεωργία, μια πόρτα ήμασταν!!» Τι εκπληξάρα ήταν αυτή!! Και βέβαια σε θυμάμαι αλλά έχω να σε δω σχεδόν 50 χρόνια! Πως ήταν αυτό; Και μου εξιστορεί η Γεωργία ότι είδαν οι Καριτσιώτες της Αδελαΐδας το βίντεο που τράβηξε κάποιος από το πανηγύρι. Και μου τα λέει τόσο συγκινητικά πάλι η Γεωργία που ξαναδακρύζω. Τελικά ένα ασήμαντο γεγονός τι όμορφα συναισθήματα μπορεί να γεννήσει! Σας διαβεβαιώ φίλοι μου, είναι πολύ όμορφο συναίσθημα να αισθάνεσαι του αλλουνού τη χαρά, την οποία έχεις προκαλέσει εσύ.

Η Γεωργία το έριξε σαν ευχή. «Αχ βρε Τάκη να ήταν δυνατόν να ερχόσουν μια φορά να μας τραγουδήσεις τους Καριτσιώτες...”»

Δεν είναι κακή ιδέα, παρά τις πολλές και σύνθετες δυσκολίες. Δεν είναι ένα ταξίδι Σπάρτη-Αθήνα. Θέλει μεγάλα αποθέματα ψυχικών δυνάμεων να πάρεις μια τόσο μεγάλη απόφαση. Άλλωστε αρχίζουν και βαραίνουν και τα χρόνια πάνω μας. Η νομοτέλεια του χρόνου βλέπεις. Αλλά και απ’ την άλλη, ο μπάρμπα-Νίκος, ο πατέρας της Γεωργίας, το έκανε το ταξίδι που τα 'χει περάσει τα 90. Λίγοι δισταγμοί, λίγο να το σκεφτώ, να ξαναμιλήσουμε, τελικά κάποια στιγμή ο κύβος ερρίφθη. Το αποφασίσαμε, το προγραμματίσαμε και καλώς εχόντων των πραγμάτων, αρχές του καλοκαιριού, ή μάλλον του χειμώνα σας, θα είμαι εκεί.

Και επειδή είμαι και στιχουργός κλείνω το μακροσκελέστατο αυτό γράμμα μου, με ένα στίχο μου:

Εσείς βάλτε μεράκι
και το τραγούδι εγώ
για σας όλη τη νύχτα
μπορώ να τραγουδώ

Εγώ το χειροκρότημα
το 'χω για πληρωμή μου
για χάρη σας να τραγουδώ
χαρά μου και τιμή μου
Γεια σας φίλοι μου και καλή αντάμωση
Παναγιώτης Χρόνης 

Συντακτικό σημείωμα:
Το βίντεο που ο Παναγιώτης αναφέρει από το περσινό πανηγύρι του Αγιαννιού στην Καρίτσα γυρίστηκε από τον Μιχάλη Λεϊμονίτη και παρουσιάζεται παρακάτω.

Saturday 2 June 2012

Βοριοδημότες του Σίδνεϊ: Περήφανοι για το παρελθόν και σίγουροι για το μέλλον

Σε εορταστική εκδήλωση το Σάββατο 28 Απριλίου 2012 μία από τις αδελφές μας οργανώσεις στο Σίδνεϊ, επισήμως γνωστή ως Σύλλογος Βόρειων Δήμων Σπάρτης «Ωραία Ελένη», γιόρτασε την 40η της επέτειο κατά την οποία η πρόεδρος κ. Μαρία Γκλέκα εκφώνησε την ακόλουθη εμπνευσμένη ομιλία πληρώνοντας τον δέοντα σεβασμό προς την ιστορία του Συλλόγου και εμπνέοντας εμπιστοσύνη στο μέλλον.

Αγαπητοί Βοριοδημότες, αγαπητά μέλη, κκ. πρόεδροι των διοικητικών συμβουλίων των Λακωνικών συλλόγων, κυρίες και κύριοι:
 

Με ξεχωριστή χαρά και τιμή αλλά και ιδιαίτερη συγκίνηση, σας καλωσορίζω στην εορταστική εκδήλωση, 40 χρόνια λειτουργίας του συλλόγου μας, και σας ευχαριστώ για την συμμετοχή σας στην γιορτή μας. Θα ήθελα επίσης να ευχαριστήσω το διοικητικό συμβούλιο του συλλόγου και όλους όσους συντέλεσαν με οποιονδήποτε τρόπο στην οργάνωση και επιτυχία των εκδηλώσεων και της έκδοσης του λευκώματος.

Ο σύλλογος μας στις 25 Απριλίου συμπλήρωσε τα 40 χρόνια λειτουργίας από της ίδρυσή του διανύοντας μια πορεία με συνεχή δράση και επιτυχημένη δραστηριότητα. Ο σύλλογος μας έχει την ρουμπινένια του επέτειο, το χρώμα του ρουμπίνι συμβολίζει 40 χρόνια και επιλέχτηκε για το εξώφυλλο του λευκώματος. Το λογότυπο της Ωραίας Ελένης ανανεώθηκε από το πρώτο λεύκωμα του συλλόγου μας το 1977.


Τα σαράντα αυτά χρόνια είναι ένας ιστορικός σταθμός ο οποίος συγκινεί και δίνει την ευκαιρία σε καθένα από μας να αναπολήσει και να αισθανθεί τους μακρινούς ορίζοντες, της συνεχούς δημιουργίας. Αν και είμαστε διαφορετικοί (ο ένας από τον άλλο) μας ενώνει κάτι κοινό, αρκετό να συνεχίσουμε αυτά που φέραμε μαζί μας, τα ήθη και έθιμα, την ιστορία μας.


Ο καθένας είχε κάτι να πει, κάτι να δώσει, και η επαφή ήταν απολύτως αναγκαία.

Όλα αυτά καρποφόρησαν με το πέρασμα του χρόνου, και ό,τι δοκιμάζεται στο χρόνο αξίζει. Ήταν αποτέλεσμα κοινής θέλησης, σκληρής δουλειάς και συνεργασίας όλων των Βοριοδημότων. Και αυτό είναι το πλεονέκτημα που παρουσιάζει σήμερα ο σύλλογος στα 40 του χρόνια. Η δημιουργία του ήταν λιτή, άμεση στις ανάγκες των μελών του και διακριτική στις πεποιθήσεις του. Γιαυτό είναι αυθεντικός και μακρόβιος.

Τα 40 χρόνια είναι μια επέτειος με ξεχωριστή σημασία και αποτελεί τον ελάχιστο φόρο τιμής για εκείνους που πρωτοείδαν την ανάγκη της ίδρυσης του συλλόγου και γι αυτούς που πρόσφεραν με οποιονδήποτε τρόπο στην ανοδική πορεία και πρόοδό του. Αλλά και σε αυτούς που στήριξαν και συνέβαλαν στη διατήρηση και μετάδοση των εθίμων, των τοπικών παραδόσεων και των ιδανικών της Ελλάδας και της Λακωνίας .


Η ένταξη και η συμμετοχή του συλλόγου μας στα μέλη του διοικητικού συμβουλίου της Λακωνικής Ομοσπονδίας Νέας Νότιας Ουαλίας που ιδρύθηκε τα τελευταία χρόνια μας κάνει πιο δυνατούς και περήφανους συμβάλλοντας έτσι σε μια συλλογική συνεργασία κοινής προσπάθειας για την καλλιέργεια, διατήρηση και προβολή της λακωνικής πολιτιστικής μας κληρονομιάς.


Η μακρόχρονη πρόοδος του συλλόγου μας έδωσε ανεκτίμητες εμπειρίες και γνώση που μπορούμε να μοιραστούμε με τους απογόνους μας και έτσι να συνεχιστεί η μελλοντική εξέλιξη του συλλόγου και να διατηρήσουμε την πολιτιστική μας κληρονομιά.


Τούτο θα είναι μια πρόκληση καθαρά της νέας γενιάς από τις αντιλήψεις και στάση της οποίας θα εξαρτηθεί και η μελλοντική πορεία του συλλόγου οι οποίοι θα πρέπει να πλαισιώσουν το σύλλογο για να είναι συνεχιστές και να είναι άξιοι να φτάσουν να εορτάσουν τα 80 και τα 100 χρόνια και ακόμα παραπέρα.


Σε αυτούς απευθύνω κλείνοντας ένα μικρό απόσπασμα από το ποίημα «Πατέρες» του εθνικού μας ποιητή Κωστή Παλαμά.

Παιδί, το περιβόλι μου που θα κληρονομήσεις,
Όπως το βρεις κι όπως το δεις να μη το παρατήσεις.
Σκάψε το ακόμα πιο βαθιά και φράξε το πιο στέρεα,
Γίνε οργοτόμος , φυτευτής , (γίνε) διαφεντευτής.


Proud of the past confident of the future

Dear Voriodimotes, dear members, presidents of Laconian association committees, ladies and gentlemen:

It is with great pleasure that I welcome you to the celebration of 40 years of operation of our association. I would like to thank the committee members of the association and all those who have contributed in any way to the organisation and success of the recent celebratory events and the production of the magazine.

On April 25 our association celebrated its ruby anniversary marking 40 years since its establishment, covering a course of continuing action and successful activities. The colour of our magazine cover ​​symbolises 40 years and the logo of Helen has been revamped from the first issue in 1977.


The forty years is a historical point giving each one of us the opportunity to reminisce over the past achievements and the continuous journey of the association whose foundations were based on different people sharing a common desire; a desire to carry on their history and customs.


The creation of the association survived the test of time and its success has been the result of joint will, hard work and cooperation of all Voriodimotes. Its creation was simple, based on the needs of its members and their beliefs.


The 40 years is an anniversary with a special significance. It is a tribute to those who first saw the need for its establishment, those who contributed to its rise, progress, preservation and passing down of customs, local traditions and ideals of Greece and Laconia.


The integration and participation of the Management Committee of the Laconian Federation of New South Wales which was established in recent years makes us stronger and proud to contribute a joint collaborative effort; an effort to cultivate, maintain, and preserve our Laconian cultural heritage.


The long progress of the association gives us an invaluable experience and knowledge we can share with our descendants in order to continue the future development of the association and preserve our cultural heritage.


The future course of the association will depend on the next generation’s perceptions and attitudes, who will hopefully guide the association to continue to be successful, and worthy to reach the 80 and 100 year celebrations and beyond.

I would like to finish by dedicating this extract from the poem “Fathers” by our national poet Kostis Palamas to the association’s next generation.

Child the orchard passed to you, that you will inherit
the way you found and saw it, do not abandon
Deeper and better plough it, give it a fence more solid
Become a ploughman, a planter of life, a lord commander!

Wednesday 30 May 2012

Ταλέντα του Παλλακωνικού Συλλόγου σε DVD και You Tube


Τρεις μήνες έχουν περάσει και τα μέλη εξακολουθούν να μιλάνε για την συναυλία «Ο Παλλακωνικός Σύλλογος Έχει Ταλέντο» που έλαβε χώρα την Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου.

Τη βραδιά εκείνη εννέα συμπάροικοι υπό τη συνοδεία δημοτικής μουσικής των ταλαντούχων Βασίλη Μουτζούρη (μπουζούκι, κιθάρα) και Μιχάλη Παπαχαραλάμπου (κλαρίνο) πήραν μέρος σε ένα υπέροχο διαγωνισμό τραγουδιού στο Παλλακωνικό Οικογενειακό Κέντρο.

Για να ξαναζήσουμε και να μοιραστούμε τη συναρπαστική αυτή εκδήλωση με εκείνους που δεν μπόρεσαν να είναι εκεί η Μαρθούλα Μοτζούρη βιντεοσκόπησε κι ο Μιχάλης Μαλαβάζος μόλις τελείωσε το μοντάζ και παρέδωσε στο Σύλλογο ολοκληρωμένο DVD, διαρκείας 42 λεπτών, που παρουσιάζει τους τραγουδιστές στην εξής σειρά:

Γεωργία Βλάχου
Μου παρήγγειλε το αηδόνι

Ελένη Γιαμαίου
Ντάρι ντάρι

Άννα Ζούνη
Αιγιώτισσα


Κούλα Κατσάμπη
Πουλί ξένο


Δήμος Κούρλας
Νάσαν τα νιάτα

Μαίρη Κουτς
Τρία παιδιά Βολιώτικα

Σταυρούλα Πάντου
Γέρασα και δεν μπορώ

Αργύρης Πήλιουρας
Βιολέτα μου ανθισμένη

Στέλιος Χαγιάς
Ξεκινάει μια ψαροπούλα

 Αντίγραφα του DVD είναι διαθέσιμα δωρεάν κατόπιν αιτήματος από τον Παλλακωνικό Σύλλογο στη διεύθυνση laconians@hotmail.com Επιπλέον, ο Μιχάλης έχει δημοσιεύσει στο You Tube το παραπάνω συνοπτικό πακέτο, διάρκειας 10 λεπτών, από τις σημαντικότερες στιγμές της συναυλίας.

 Εγκάρδιες ευχαριστίες στο Μιχάλη και τη Μαρθούλα για την υπέροχη παραγωγή.

Tuesday 1 May 2012

Φωτογραφία του μήνα Μάη 2012: Πίσω από το μπαρ

Στη αναμνηστική φωτογραφία του Μάη 2012 απεικονίζονται οι εθελοντές στην κουζίνα Χρήστος Δ Βλάχος, Διαμαντής Λαμπράκης, Κούλα Λαμπράκη, Καλίτσα Χαρματζή, Παναγιώτης Αρώνης, Δήμητρα Αρώνη, Αθανασιά Καρύδη, Λεωνίδας Καρύδης και Δημήτρης Χαγιάς στις αρχές της δεκαετίας του 2000

Sunday 15 April 2012

Σαν σήμερα, πριν από δέκα χρόνια

Οικογενειακά Δέντρα Νότιου Πάρνωνα: Δεκαετία συνεχιζόμενης επιτυχίας

Σαν σήμερα, πριν από δέκα χρόνια, στις 15 Απριλίου του 2002, δημιουργήθηκε η ιστοσελίδα των «Οικογενειακών Δέντρων των Καριτσιωτών» με στόχο την καταγραφή των οικογενειακών συνδέσεων συγχωριανών από την Καρίτσα, χωριό ριζωμένο στους πρόποδες του νότιου Πάρνωνα. Εν συνεχεία, η καταγραφή των γενεαλογικών δέντρων διευρύνθηκε, περιλαμβάνοντας οικογένειες του Κοσμά, του Γερακίου, του Αλεποχωρίου, του Βρονταμά, του Αγίου Δημητρίου και πολλών άλλων χωριών, με αποτέλεσμα τη μετονομασία της σελίδας σε «Οικογενειακά Δέντρα του Νοτίου Πάρνωνα» (Family Trees of Southern Parnon). Στις 22 Αυγούστου του 2011 δημιουργήθηκε και η σελίδα των «Οικογενειακών Δέντρων του Νοτίου Πάρνωνα» στο Facebook.

Μέσα σε αυτή τη δεκαετή πορεία της, η ομάδα των Οικογενειακών Δέντρων του Νοτίου Πάρνωνα» πέτυχε τη συλλογή πληροφοριών για 25.700 άτομα των χωριών μας, 955 φωτογραφιών, βιογραφιών, επίσημων εγγράφων όπως εκλογικούς καταλόγους, μαθητολόγια, ακόμα και έγγραφα του καιρού της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Επίσης όμως κατάφερε να φέρει σε επαφή τους απανταχού Λάκωνες με καταγωγή από τα χωριά του Νοτίου Πάρνωνα και να διατηρήσει την αγάπη τους για την Ελλάδα παρά τις δύσκολες συγκυρίες.

Συγγενείς, πρόγονοι και απόγονοι από τα χωριά του Νότιου Πάρνωνα που ακόμη δεν είναι συνδεδεμένοι με κάποιο από τους κλάδους των οικογενειακών δέντρων μπορεί εύκολα να συμπεριληφθούν με την αποστολή των σχετικών πληροφοριών στον συντονιστή Στέλιο Χαγιά (
sghagias@optusnet.com.au) ή σ’ έναν από τους συνεργάτες που αναφέρονται παρακάτω.

Η ιστοσελίδα έρχεται υπό την αιγίδα του Παλλακωνικού Συλλόγου Νότιας Αυστραλίας «Ο Λεωνίδας».


Σας ευχαριστούμε πολύ για τη συνεχή σας στήριξη και το ενδιαφέρον σας.


Η Ομάδα των Οικογενειακών Δέντρων του Νοτίου Πάρνωνα
Στέλιος Χαγιάς (Συντονιστής), Γιάννης Γαβριήλ, Δημήτρης Κατσάμπης, Γρηγόρης Κόντος, Θανάσης Σταματόπουλος

Αξίζει να επισκεφτείτε:  

http://karitsa.tribalpages.com/tribe/browse?userid=karitsa&view=9&ver=9489&lnamechar=Z#llames

https://www.facebook.com/pages/Family-Trees-of-Southern-Parnon/236547463057210


Ευχαριστίες

Το έργο οφείλει την εκπληκτική του επιτυχία σε πολλούς συντελεστές σε όλο τον κόσμο τους οποίους με την ευκαιρία θα θέλαμε θερμά να αναγνωρίσουμε και ειλικρινά να ευχαριστήσουμε για την υποστήριξή τους σε διάφορα στάδια:

Γεωργάκης Χρήστου Αντωνίου «Λούλος», Πατ Αντωνίου, Κωνσταντίνος Μπατσάκης και Δημήτρης Πραγαλός (συγγραφείς «Γκιότσαλι και Άγιος Δημήτριος» τοπική έρευνα και καταγραφή ιστορικών στοιχείων που αποδείχτηκε πολύτιμη στην περαιτέρω καταγραφή των παραδοσιακών διασυνδέσεων μεταξύ των γειτονικών χωριών), Τζον Κριστ Μπράουν, Ασημίνα Χαγιά, Διαμαντής και Κατερίνα Χαγιά, Γιαννούλα Κωνσταντίνου Χαγιά (Στάθη), Θέλμα Χαγιά, Μαρίνα Χαραμή, Γκίκας Χαρδούβελης, Νικόλας Χρηστάκης, Λάμπρος και Βασιλική Δρουγγάνη, Κάθυ Έλιοτ, Μάρθα Φάρλη, Σούζαν Φορσάιθ, Λαρού Φόστερ, Πατρίσια Γκάτλιν (Γεωργαντώνη), Χρήστος και Κατίγκω Γεωργοστάθη, Δημήτριος Γεωργοστάθης, Γιώργος Γεράκος, Γιώργος Νικολάου Γιάννες (Τζόνσον), Μαρία Γραμματικάκη (Γράμμας - Βελωτάς), Μιχάλης Γραμματικάκης (Γράμμας), Ντέμπορα Χάις (Σγουέγκαρ), Τέρι Χόρνικ (Χαγιά), Σοφία Τζόνσον (Καλομοίρη), Πέρη Καλογιάννης, Γιώργος K Καραμπάς, Γιώργος Καρέλλας, Αλεξάνδρα Κατσάμπη, Αντώνης Κωνσταντίνου Κατσάμπη, Χρήστος Κατσάμπης (Ηνωμένο Βασίλειο), Χρήστος Δημητρίου και Κανέλλα Κατσάμπη, Ελένη Δημητρίου Κατσάμπη (Αντωνίου), Γιώργος Λούις Κατσάμπης, Γιάννης Δημητρίου Κατσάμπης, Κωνσταντίνος Δημητρίου και Δημητρούλα Κατσάμπη, Κριστίν Κατσάμπη-Λίμπι, Πωλ Λέσλη Κατσάμπης, Σοφία Κατσαμπή, Υβόν Κατσάμπη, Μπάρμπαρα Κερασιώτη, Κάρον Κιλκέννυ, Τομ Κοκόρης, Κάρολ Κωστάκου-Πάτρανεκ (Έρευνα για τις οικογένειες Αριδά, Παπαγιαννάκου
, Ευταξία και Κωστάκου), Τομ Κοτσώνης, Αθανασία Κουτσούκου, Μαρία Κρητικού, Γεωργία Λαμπρινού (Τούντα), Δήμητρα Λάμπρου, Αθανάσιος Λέοντες, Αθανάσιος Σταύρου Μαλαβάζος, Κρις Μαλαβάζος (Μάλας), Γιώτα Μαλαβάζου, Τζέιμς Γ Μαλαβάζος (Μάλας), Μανώλης και Βασίλω Μαλαβάζου, Μαίριμπεθ Μαλαβάζου (Papuga), Μιχάλης Ιωάννη Μαλαβάζου, Παναγιώτης Μαλαβάζος, Στέφανι Μαλαβάζου (Μάλα), Θεοδώρα Μαλαβάζου (Mahoney), Γουίλιαμ Ε Μαλαβάζος, Λουίζ Μαρί Μανούκιαν (Ανδρεσάκη), Χρήστος Νικολάου Μαρουδάς, Γεωργία Μακντάνιελ, Ντόροθυ Μικς, Κατερίνα Μήτρη (Βλάχου), Νίκος Μήτρης, Στρατηγούλα Μήτρη, Νίκος Ζ Μουρτζίκος (Μόρρις), Δήμητρα Παναγάκου (Χρόνη), Μπέλλα Πανταζόπουλου (Τσεμπελή), Μπέττυ Παπαδόπουλου (Πήλιουρα), Μαρία Παππά, π. Γεώργιος Παππάς , Πωλίν Παυλάκου (Χαγιά), Τζο-Ανν Παυλοστάθη (Έρευνα για τις οικογένειες Καμαρινού, Λάμπρου, Τσάκωνα, Κουμουτζή και άλλες οικογένειες από Τσίντζινα, Γκορίτσα, και Ζούπενα), Λόρι Πότερ, Τίμοθυ Πουλεμένος, Αλέξης Προφύρης, Τζο Προφύρη (Proferes), Νίκος Προφύρης (Proferes), Μιχάλης Ρήγας, Πώλα Ρόου, Μάργκαρετ Σαρρή, Κατερίνα Ροζακλή (Μαλαβάζου), Τζέισον Τσεμπελής (Jebeles), Λη Τσεμπελής (Sempeles), Μανουέλ και Φλορίν Τσεμπελή (Sempeles), Μάικ Τσεμπελής (Rolles), Πατρίσια Τσεμπελή (Jebeles), ο αείμνηστος Δημήτρης Τσολομίτης (Γάμοι του Κοσμά), Γιώργος Ν Ρέμπελος (Revelos), Γεωργία Σγουίγκερ (Χάις - Χαγιά), Παναγιώτα Σκεύη, Ευτυχία Σορολή (Μαλαβάζου), Ντόνα Στήβενς, Αναστάσης Τούντας «Χαρούλης», Αναστάσης Τούντας «Eliouras», Αναστάσης Λάμπρου Τούντας, Μπιλ Τούντας, Μπομπ Τούντας, Γεώργιος Παναγιώτη Τούντας, Νίκος Τούντας, Γεώργιος Παντελή Τσεμπελής, Γιώργος Τσεμπελής, Κωνσταντίνος Τσεμπελής, Τεντ Τσεμπελής, Ελένη Τσολομίτη (Χαγιά), Σοφία Βον (Λάμπρου), Δήμητρα Βέγκα (Προφύρη).

 

Family Trees of Southern Parnon: A decade of continued success


On this day, ten years ago, 15 April 2002, the webpage “Family Trees of Karitsa” was created with the aim of documenting the family connections of folk from the village of Karitsa on the southern foothills of the Parnon Mountain Range. In time, the research was broadened to include families of Kosmas, Geraki, Alepochori, Vrontamas, Agios Dimitrios and many more villages. This resulted in the renaming of the webpage “Family Trees of Southern Parnon”. On 22 August 2011, the Family Trees of Southern Parnon's page on Facebook was also created.

During its 10 years of existence, the team of the Family Trees of Southern Parnon (FAMTSP) has managed to collect: information on 25,700 people from our villages, 955 photos, biographies, official records such as electoral rolls, school registers, as well as documents from the time of the Greek Revolution of 1821. Moreover it has also managed to forge connections among Laconians from all over the world who trace their ancestry to the villages of Southern Parnon, as well as maintain their love for Hellas despite the difficult circumstances.

Relatives, ancestors and descendants from the villages of Southern Parnon who as yet are not connected to any of family tree branches may easily be included by forwarding details to the coordinator of the project Stelios Chagias (sghagias@optusnet.com.au) or any of the team members listed below.

The Project is sponsored by the Pan-Laconian Society of South Australia "Leonidas".
Thank you very much for your continued interest and support

Family Trees of Southern Parnon Team
Stelios Chagias (Co-ordinator), Giannis Gavriil, Dimitris Katsampis, Gregory Kontos, Thanasis Stamatopoulos

Worth visiting:  

Grateful Acknowledgements

The project owes its phenomenal success on numerous contributors around the world and we take this opportunity to gratefully acknowledge and sincerely thank for their support at different stages:

How are Greek names written in English


When writing Greek names in English, the policy of Family Trees of Southern Parnon is to transliterate in line with the current international method mandated by the National Hellenic Passport Centre. Though at times this may vary from the longstanding and preferred spelling of some names, it is deemed necessary in order to maintain consistency and avoid past practices of having the same name represented in multiple ways. To see your Greek name transliterated into English, click the “ELOT 743 Translator,” use the left column and enter your name in Greek.

Georgakis Christou Antoniou "Loulos", Pat Antoniou, Konstantinos Batsakis and Dimitris Pragalos (coauthors “Giotsali and Agios Dimitrios”, a local history which proved invaluable in documenting the traditional ties among the neighbouring villages), John Crist Brown, Asimina Chagias, Diamantis and Katerina Chagias, Giannoula Konstantinou Chagias (Stathis), Thelma Chagias, Marina Charamis, Gkikas A Chardouvelis, Nikolas Christakis, Lampros and Vasiliki Drounganis, Cathy Elliott, Martha Farley, Susan Forsythe, Larue Foster, Patricia Gatlin (Georgantonis), Christos and Katigko Georgostathis, Dimitrios Georgostathis, George Gerakos, George Nicholas Giannes (Jonson), Maria Grammatikakis (Grammas - Velotas), Michael Grammatikakis (Grammas), Deborah Hayes (Swanger), Terri Hornick (Chagias), Sofia Jonson (Kalomoiris), Perry Kalogiannis, George Karampas, George Karellas, Alexandra Katsampis, Antonis Konstantinou Katsampis, Christos Katsampis (Katsambis – UK), Christos Dimitriou and Kanella Katsampis, Eleni Dimitriou Katsampis (Antoniou), George Louis Katsampis (Katsampes), Giannis Dimitriou Katsampis, Konstantinos Dimitriou and Dimitroula Katsampis, Kristine Katsampis (Katsampes-Libby), Paul Leslie Katsampis (Katsampes), Sofia Katsampis (Catsambis), Yvonne Katsampis, Barbara Kerasiotes, Caron Kilkenny, Tom Kokoris, Carol Kostakos-Petranek (Research on the Aridas, Papagiannakos, Eftaxias and Kostakos families
), Tom Kotsonis, Athanasia Koutsoukos, Mary Kritikos, Georgia Lamprinos (Tountas), Dimitra Lampros, Athanasios Leos, Athanasios Stavrou Malavazos, Chris Malavazos (Malas), Giota Malavazos, James C Malavazos (Malas), Manolis and Vasilo Malavazos, Maribeth Malavazos (Papuga), Michalis Ioanni Malavazos, Panagiotis Malavazos, Stephanie Malavazos (Malas), Theodora Malavazos (Mahoney), William E Malavazos, Louise Marie Manoukian (Andresakis), Christos Nikolaou Maroudas, Georgia McDaniel, Dorothy Meeks, Katerina Mitris (Vlachos), Nick Mitris, Stratigoula Mitris, Nick G Mourtzikos (Morris), Dimitra Panagakos (Chronis), Bella Pantazopoulos (Tsempelis), Betty Papadopoulos (Piliouras), Mary Pappas, Father George Pappas, Pauline Pavlakos (Chagias), JoAnn Pavlostathis (Research on the Kamarinos, Lampros, Tsakonas, Koumoutzis and other families from Tsintzina, Gkoritsa, and Zoupena), Lori Potter,Timothy Poulemenos, Alexis Profyris, Jo Profyris (Proferes), Nick Profyris (Proferes), Michalis Rigas, Paula Roe, Margaret Sarris, Katerina Rozaklis (Malavazos), Jason Tsempelis (Jebeles), Leigh Tsempelis (Sempeles), Manuel and Florine Tsempelis (Sempeles), Mike Tsempelis (Rolles), Patricia Tsempelis (Jebeles), the late Dimitris Tsolomitis (Marriages of Kosmas), George N Rempelos (Revelos), Georgia Schweiger (Hayes - Chagias), Panagiota Skevis, Eftychia Sorolis (Malavazos), Dawna Stevens, Anastasis Tountas “Charoulis”, Anastasis Tountas "Eliouras", Anastasis Lamprou Tountas, Bill Tountas, Bob Tountas, Georgios Panagioti Tountas, Nikos Tountas, Georgios Panteli Tsempelis, George Tsempelis, Konstantinos Tsempelis, Ted Tsempelis, Eleni Tsolomitis (Chagias), Sofia Vaughn (Lampros), Dimitra Vega (Profyris).

Tuesday 10 April 2012

Epic cycling journey begins

Tom Kokoris has just set out on a truly awesome journey - cycling from Sydney to Greece to raise $1m for Greek cancer charity ELPIDA. But this inspirational voyage needs all our help to succeed.

"It's going good," says Tom Korakis, somewhere on the Pacific Highway, south of Taree in New South Wales.

"It's only our third day, so we're a bit sore in the legs, but we're doing alright."
I've called Tom as he takes a roadside stop to hear more about the remarkable journey he has embarked on to raise funds for the Greek charity ELPIDA (Association of Friends of Children with Cancer).
After training for eight months, Tom (58) and his 20 year-old daughter Olga, began their inspiring voyage in Sydney on April 1.
The journey will cross three continents before finishing at Tom's birthplace in Laconia, Greece.
When not in the saddle, Tom, with his brothers, runs one of Sydney's major supermarket distribution companies. With a love of cycling from an early age Tom rode racing bikes at the Lidcombe Auburn Cycling Club, where he was club secretary for five years.
By the time we talk, late morning on Day 3, Tom and Olga have covered 320 kms and are on track to get to Brisbane as per their carefully planned schedule. Arriving in the Queensland capital on April 9 will enable them to catch a flight the following day to Los Angeles for the US leg of their journey.
Challenges so far?
"The traffic out of Sydney was horrendous," says Tom " and we've had a few saddle sores, but that was expected on the initial stages.
"Carrying a 23 kg load is the major challenge, and some of the roadworks along the Pacific Highway makes it difficult sometimes, otherwise it's been really good so far."
Though the intention was to avoid highways, says Tom, the weight of their loads combined with the benefits of cycling straight, means that they will have to hold their own alongside the roadtrains on the major interstate roads as they head north.
Without business sponsors so far, and with the added complexity of a Greek charity being the beneficiary for the funds raised, Tom is having to meet flight costs and accommodation himself.
But the journey, even though in its infancy, has already attracted generosity from well-wishers along the way.
"You have to have a good night's rest before you head off on the next stage," says Tom, " but even in the first few days, people have been really lovely. When we stop along the way and tell them what we're doing, the hotel may be $100 and they give us $50 off as a donation."
Tom is keen to point out that as well as individual donations, any kind of business sponsorship would be warmly welcomed and can be incorporated into the American and European legs of the journey.
"The media in Greece seems to say I'm doing everything myself in terms of fundraising, but that's not possible unless you are a high-profile individual, so we're very keen to spread the message that we can only succeed with everyone's help."
It's not the first time Tom has gone out on a limb for others in need. Two years ago he cycled 800 kilometres across Thailand to raise money for children made homeless and orphaned by the 2006 Tsunami. But this ride to Greece, covering around 1200 kms dwarves his first charity ride.
Tom and Olga will arrive in Los Angeles on April 11, before taking 47 days to ride the 5000kms across the United States.
They'll then enjoy a two-week break in New York where they will be met by family, who will fly rather than get there the hard way.
After pausing for breath in the Big Apple, Tom will then journey on to Lisbon on his own to begin the final 5,500 km European leg. His route will wind across Portugal, Spain and France and head down through Italy, before crossing Greece's border at Igoumenitsa.
Before finishing the journey at his birthplace, in the village of Richea in Laconia, he will stop in Ermione, Argolis, to take part in a modest ceremony that will be attended by ELPIDA's founder and UN goodwill ambassador Marianna Vardinoyannis. At Ermione, the total funds raised during his journey will be revealed. The target set is $1 million and all proceeeds will go to help Greek children suffering from cancer and leuakemia.
With more than 100 days of cycling across the globe in front of him, Tom is optimistic that as more people become aware of the journey and its cause, the target can be achieved.
But it will take more than us applauding Tom and Olga's efforts to ensure their inspirational ride delivers what it deserves.
To follow Tom, and for details on how to make the vital donations Tom needs to reach his target, go to Facebook and search for 'ELPIDA-Association of Friends of Children With Cancer' You can also follow Tom via his blog at http://podilato-elpida.blogspot.com.au/
Tom says he wouldd love to hear from everyone and anyone interested in the trip, and who want to share a message of encouragement while he's on the road. You can mail him at: tkokoris@me.com

 By Mike Sweet
Neos Kosmos

Sunday 1 April 2012

Φωτογραφία του μήνα Απρίλη 2012: Οι κηπουροί

Στη αναμνηστική φωτογραφία του Απρίλη 2012 απεικονίζονται οι Γιώργος Κρεμαστιώτης, Βούλα Κρεμαστιώτη, Νασούλα Βλάχου και Δήμητρα Αρώνη το Γενάρη του 2001 να σκαλίζουν και να φυτεύουν λουλούδια στον κήπο του Συλλόγου.