«Ως Έλληνες βραβεύουμε την αριστεία» | Neos Kosmos

Αξιέπαινη πρωτοβουλία βράβευσης μαθητή από τον Παλλακωνικό Σύλλογο

ΤΗΣ ΘΟΔΩΡΑΣ ΜΑΪΟΥ

Από το 2005 μέχρι σήμερα, ο Παλλακωνικός Σύλλογος είναι χορηγός του βραβείου «Ακαδημία» το οποίο απονέμεται κάθε χρόνο σε αριστούχο μαθητή του δημόσιου δημοτικού σχολείου που βρίσκεται στην περιοχή Ascot Park. 

«Σκοπός του βραβείου αυτού είναι, αφενός, να αναγνωρίσει τις προσπάθειες των μαθητών της περιοχής μας και, αφετέρου, να ενθαρρύνει και να εμπνεύσει όλους τους μικρούς μας φίλους να προσπαθήσουν μέσα από την μελέτη να βελτιώσουν την απόδοση τους και να γίνουν ακόμα καλύτεροι μαθητές» εξηγεί η πρόεδρος του Παλλακωνικού Συλλόγου «Λεωνίδας» κ. Ντίνα Χούσου. 

«Θα ήθελα να διευκρινίσουμε ότι ο λόγος που επιλέγονται μαθητές από το συγκεκριμένο σχολείο έγκειται αποκλειστικά στο γεγονός ότι το Ascot Park Primary βρίσκεται στην γειτονιά όπου ο σύλλογός μας έχει το δικό του οικογενειακό κέντρο» εξηγεί η πρόεδρος. 

Ο 12χρονος νικητής του διαγωνισμού Julius Pamintuan, γεννήθηκε στις Φιλιππίνες και μεγάλωσε στην Αυστραλία και ήταν ιδιαίτερα ενθουσιασμένος και χαρούμενος που του απονεμήθηκε το συγκεκριμένο βραβείο. Σε δηλώσεις του, μάλιστα, είπε ότι νιώθει μεγάλη τιμή και περηφάνια που επιλέχθηκε από τον Παλλακωνικό Σύλλογο για το συγκεκριμένο βραβείο και ότι για τον ίδιο η διάκριση αυτή είναι ένας θησαυρός που θα τον ακολουθεί σε όλη του τη ζωή. 

«Ενώ είναι ζωτικής σημασίας να στηρίξουμε (όπως ήδη ενεργά κάνουμε) τα παιδιά μας και την διατήρηση της ελληνικής γλώσσας σε όλα τα επίπεδα εκπαίδευσης, από την προσχολική ηλικία μέχρι το Πανεπιστήμιο, υπάρχουν περιπτώσεις παιδιών που ανήκουν σε άλλες εθνότητες και τα οποία επίσης αριστεύουν σε διάφορους τομείς και δραστηριότητες. Αυτό το γεγονός οφείλουμε να το αναγνωρίζουμε και να το γιορτάζουμε μέσα στην ευρύτερη αυστραλιανή κοινότητα» δήλωσε στο «Νέο Κόσμο» ο βοηθός γραμματέας του συλλόγου, κ. Δημήτριος Κατσάμπης, ο οποίος μάλιστα δίδασκε στο Ascot Primary παλαιότερα. 

«Εκ μέρους του συλλόγου μας, στέλνουμε τα θερμά μας συγχαρητήρια στο μαθητή της έβδομής τάξης του Δημοτικού Σχολείου για την κατάκτηση του 1ου βραβείου επίτευξης «Παλλακωνικού Συλλόγου 2016» και να ευχηθούμε κάθε πρόοδο και επιτυχία στον ίδιο και την οικογένεια του. 

«Ελπίζουμε στο μέλλον να ακολουθήσουν και άλλα παιδιά το παράδειγμα του» κατέληξε η κ. Χούσου.

Δημοτικό Σχολείο Άσκοτ Παρκ: Ο Τζούλιους Παμίντουαν κατέκτησε το βραβείο του Παλλακωνικού Συλλόγου

Συγχαρητήρια στο μαθητή της έβδομής τάξης στο Δημοτικό Σχολείο Άσκοτ Παρκ για την κατάκτηση του 1ου βραβείου επίτευξης «Παλλακωνικού Συλλόγου» 2016.

Από το 2005, ο Παλλακωνικός Σύλλογος είναι χορηγός του σπουδαίου αυτού βραβείου που απονέμεται κάθε χρόνο στον ακαδημαϊκά πιο επιτυχημένο μαθητή στο σχολείο που βρίσκεται στη γειτονιά του Οικογενειακού Κέντρου του συλλόγου.

Ο ετήσιος βραβευθέντας επιλέγεται από σχολική επιτροπή αυστηρά βάσει των ακαδημαϊκών αποτελεσμάτων.

Στη φωτογραφία ο Δημήτρης Κατσάμπης, εκ μέρους του Παλλακωνικού Συλλόγου, προσδίδει το βραβείο στον κορυφαίο μαθητή Τζούλιους Παμίντουαν.

Μαρτυρίες που σοκάρουν για την εκτέλεση των 118 Σπαρτιατών

«Ήρωες που αντιστάθηκαν στη σκιά της κατοχής.» 

 

Τι θυμάται ο Γιώργος Μαύρακας και ο Γιώργος Σαϊνόπουλος για τις ημέρες της εκτέλεσης των 118; Τι έχει να πεί ο Νίκος Γιατράκος και ο Κωνσνταντίνος Κοκκομάλης για την θηριωδία των Γερμανών κατακτητών; Τι κρατά ζωντανό στη μνήμη της η κόρη του Χρήστου Καρβούνη Άννυ; Ας θυμηθούμε, 73 χρόνια μετά, μια τραγική και συνάμα διδακτική ιστορία της Σπάρτης. Ισως την σημαντικότερη μετά τις μεγάλες στιγμές της Μάχης των Θερμοπυλών, της Αλώσεως της Πόλης για την πόλη και τους ανθρώπους που ανέδειξε. Η εκτέλεση των 118. Σημασία δεν έχει αν ήταν 100 ή 118 τότε αλλά πόσοι τους θυμούνται και τους μνημονεύουν σήμερα.

ΣΠΑΡΤΗ. Ο τύπος της Σπάρτης, τα χρόνια μετά τον πόλεμο, ελάχιστα θα γράψει για την εκτέλεση των 118. Η κοινωνία "κυλιέται" στον εμφύλιο και δείχνουν όλοι να θέλουν να κρύβουν το αδελφικό αίμα που κυλά… Τα χρόνια πέρασαν και ακόμα η Σπάρτη ξόρκιζε (νόμιζε) το κακό κρατώντας το στο σκοτάδι. Ο κύκλος του χρόνου έφερε περισσότερο φώς ώστε σήμερα να νιώθουμε απόλυτη και επιτακτική την ανάγκη όχι μόνον να μάθουμε αλλά να διδαχθούμε από την πυκνογραμμένη αυτή σελίδα αυτή της Σπαρτιατικής ιστορίας. Είναι μαύρη η σελίδα; Μήπως είναι χρυσή; Κρατάμε τις αιτίες και της θηλάζουμε μίσος και φθόνο ή κρατάμε τη θυσία και το αγέρωχο βλέμμα όσων στάθηκαν απέναντι στα δάκτυλα των δοσίλογων και στα πολυβόλα των Γερμανών κατακτητών ως Έλληνες;

Ο Βασίλης Βλαχάκος γράφει στη συλλογή «Ωδή στην Ουράνια Γή»: «…Αν οι Τριακόσιοι ήσαν λίγοι που στάθηκαν όρθιοι σε τόσους πολλούς οι Εκατόν Δεκαοχτώ ήσαν κολίγοι μιας ιδέας σε καιρούς χαλεπούς που πήγαν κρατούμενοι μιας μπότας προ έξη βημάτων στους ουρανούς!...»

Ο αείμνηστος Σαράντος Αντωνάκος έγραψε στο βιβλίο «Ο Γολγοθάς ενός Λαού»:

«Η τελευταία εκδήλωση της ζωής τους, ήταν ένα χαμόγελο. 118 χαμόγελα που εξευτέλισαν τα πολυβόλα και τους χειριστές τους. Γιατί προλέγανε τούτο: Οι πορτοκαλιές και οι λεμονιές της Σπάρτης θ’ ανθίζανε και τον άλλο χρόνο. Ο ήλιος θα φώτιζε τα χιόνια του Ταϋγέτουκαι την υπομονή και τον άλλο χρόνο. Η Πατρίδα δεν θα πε΄θαινε. Θα ελευθερωνόταν τον άλλο χρόνο…»

Το notospress.gr παρουσιάζει σήμερα ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον αφιέρωμα της ΕΡΤ, ίσως η πρώτη καταγραφή των γεγονότων από ανθρώπους που τα έζησαν. Πρόκειται για την εκπμπή «Μαρτυρίες» του Γιώργου Πετρίτση. Μια παραγωγή της ΕΤ1 το 1992.

Το επεισόδιο αυτό της σειράς «ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ» αναφέρεται στην εκτέλεση 118 Ελλήνων ομήρων από τους Γερμανούς στο Μονοδέντρι Λακωνίας, στις 26 Νοεμβρίου 1943, ως αντίποινα για την επίθεση ανταρτών του ΕΛΑΣ σε γερμανική φάλαγγα στην ίδια τοποθεσία.

Συνεντεύξεις συγγενών εκτελεσθέντων, επιζώντων και κατοίκων της Σπάρτης, μεταξύ των οποίων ο πρώην δήμαρχος Αθηναίων Νίκος Γιατράκος, ο πρώην δήμαρχος Σπάρτης Γεώργιος Σαϊνόπουλος και ο οικονομολόγος Κωνσταντίνος Κοκκομέλης, αφηγούνται βιώματα από την τοπική κοινωνία της κατοχικής Σπάρτης και μεταφέρουν μνήμες από το χρονικό της σύλληψης των ομήρων, της μεταγωγής τους στις φυλακές της Τρίπολης μέχρι την ώρα της εκτέλεσής τους.

Γίνεται λόγος για τον ρόλο των δωσιλόγων της περιοχής, μελών των Ταγμάτων Ασφαλείας και συνεργατών των Γερμανών που συμμετείχαν στην κατάδοση των θυμάτων, για τις προσπάθειες αποφυλάκισης των συλληφθέντων, καθώς και για τη στάση του ΕΛΑΣ.

Αναζητούνται επίσης, τα κριτήρια κατάδοσης των θυμάτων, πολλών αριστερών και από επιφανείς οικογένειες, ενώ σκιαγραφείται το εγχώριο εμφυλιοπολεμικό κλίμα.

Μεταξύ των εκτελεσθέντων, ο γιατρός Χρήστος Καρβούνης ο οποίος δεν δέχθηκε να φύγει αν και του το πρότειναν οι Γερμανοί. Η κόρη του Άννυ Καρβούνη Ρηγοπούλου καταθέτει τη δική της μαρτυρία για τα γεγονότα που συνδέονται με τον πατέρα της.

Η κάμερα καταγράφει τα κτίρια - σύμβολα της Σπαρτιατικής κοινωνίας που σήμερα δεν υπάρχουν και συνδέονται με τις μνήμες του πρόσφατου παρελθόντος, όπως, την κλινική του γιατρού Χρήστου Καρβούνη και την οικία της οικογένειας Τζιβανόπουλου από την οποία εκτελέστηκαν τέσσερα αδέλφια.

Μιλούν στην κάμερα Σπαρτιάτες που ζουν ακόμα ανάμεσά μας αλλά και συμπολίτες που έχουν φύγει έχοντας κάνει το ελάχιστο έναντι των 118. Θυμήθηκαν και μίλησαν. Παναγιώτης Κεχαγιάς, Γιώργος Μαύρακας, Νίκος Γιατράκος, Γιώργος Σαϊνόπουλος, Κων/νος Κοκκομάλης, Δημητρούλα Τσακωνάτου, Αννυ Καρβούνη Ρηγοπούλου, Αριστείδης Τζιβανόπουλος.

Δείτε το video: Καταγραφή στην κάμερα της ΕΡΤ μαρτυριών και κτιρίων συμβόλων εκείνης της Σπάρτης.
Αναδημοσίευση από NOTOSPRESS: 

Παναγιώτης Μαυραειδής και Χρυσούλα Μελισσινάκη: Καινούργια τηλεοπτική εκπομπή στην Αδελαΐδα

Εδώ και δύο χρόνια  δύο από τα μέλη του Παλλακωνικού Συλλόγου, ο Παναγιώτης Μαυραειδής και η σύζυγός του Χρυσούλα Μελισσινάκη, λειτουργούν τον ελληνόφωνο ραδιοφωνικό σταθμό «Ράδιο Μελωδία», στην Αδελαιδα Αυστραλίας

Τώρα  αρχίζουν και τηλεοπτική εκπομπή στο τοπικό κανάλι channel 44 κάθε Κυριακή στις 12,30 το μεσημέρι, πρώτη εκπομπή στις 27 Νοέμβρη, αλλά από Ελλάδα μπορείτε να τους δείτε μέσω ίντερνετ.

Και οι δυο δηλώνουν: «Κάνουμε αυτή την προσπάθεια για να προάγουμε την ελληνική κουλτούρα και πολιτισμό μας σε όλους , με αγάπη, μεράκι , αφιλοκερδώς! Μόνο κέρδος μας είναι η δική σας αγάπη και ανταπόκριση σε αυτή την προσπάθειά μας!!! Περιμένουμε  να  μας γράψετε τα σχόλια σας στην ιστοσελίδα μας!»

«Θέλουμε τα παιδιά μας κοντά στην πατρίδα μας» | Neos Kosmos

«Ένεση» αισιοδοξίας για τον ελληνισμό της Αυστραλίας στα 50ά γενέθλια του Παλλακωνικού Συλλόγου N. Αυστραλίας

Όλες οι γενιές ήταν στην 50ή επέτειο από την ίδρυση του Παλλακωνικού Συλλόγου «Λεωνίδας»

Αναδημοσίευση απότην ελληνόφωνη εφημερίδας «ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ», Πέμπτη 18 Νοέμβρη 2016

Τα πεντηκοστά γενέθλια του Παλλακωνικού Συλλόγου «Λεωνίδας» γιόρτασαν τα 400 μέλη του το περασμένο Σάββατο 5 Νοεμβρίου.

Στην βραδιά παραβρέθηκε ο γενικός πρόξενος της Ελλάδας στην Αδελαϊδα, κ. Ανδρέας Κωνσταντίνος Γούρας, ο ομοσπονδιακός βουλευτής Hindmarsh κ. Στηβ Γεωργανάς, η βουλευτής Elder κ. Άναμπελ Ντάιγκανς, και ο βουλευτής Unley, κ. Ντέιβιντ Πιζόνι. 

Η βραδιά ξεκίνησε στις 7.00μμ. και, σύμφωνα με την πρόεδρο του Συλλόγου κ. Ντίνα Χούσου, διήρκησε μέχρι τις δύο τα ξημερώματα.

«Η φετινή εκδήλωση αποτελεί ξεχωριστό γεγονός για μας καθώς γιορτάζουμε ένα ορόσημο της Λακωνικής κοινότητα της Αδελαΐδας» δήλωσε στο «Νέο Κόσμο» η κ. Χούσου.

Σκοπός της προέδρου, η οποία ανέλαβε τα καθήκοντά της πριν από λίγους μήνες, είναι όπως δήλωσε η ίδια να φέρει την νεολαία της παροικίας μας όσο πιο κοντά γίνεται στις ελληνικές ρίζες της είτε μέσα από παρόμοιες εκδηλώσεις είτε μέσα από δραστηριότητες που διεγείρουν το πνεύμα και ενθαρρύνουν την συμμετοχή των νέων παιδιών στη διάδοση του ελληνισμού.

«Θέλουμε τους νέους μας να γίνουν ενεργά μέλη της ελληνικής παροικίας μας και να αναλάβουν την διατήρηση και διάδοση του ελληνισμού στις επόμενες γενιές και πιστεύουμε πως μπορούμε να το καταφέρουμε» δήλωσε η κ. Χούσου ο πατέρας της οποίας κατάγεται από το Αίγιο και η μητέρα κατάγεται από την Νεάπολη Λακωνίας. 

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ

Ο «Λεωνίδας» δημιουργήθηκε ως αποτέλεσμα της μετανάστευσης των Λακώνων στην Αυστραλία με το μεγάλο κύμα μετανάστευσης που σημειώθηκε μεταπολεμικά, κατά τις δεκαετίες του '50 και '60. Την περίοδο αυτή, χιλιάδες νέοι Λάκωνες εγκαταστάθηκαν στη Νότια Αυστραλία.

«Ήταν τον Σεπτέμβριο του 1966 όταν κάποιοι Λάκωνες, γεμάτοι ενθουσιασμό, στριμώχτηκαν στην πίσω αυλή ενός σπιτιού στο Wright St. στην Αδελαΐδα, το οποίο ανήκε στο ζεύγος Παναγιώτη και Ανθούλας Τσετσέρη, για να συζητήσουν τον σχηματισμό του δικού τους αντιπροσωπευτικού σώματος. Και με μεγάλη περηφάνια σας δηλώνω ότι η Ανθούλα, μαζί με άλλα ιδρυτικά στελέχη, εξακολουθεί να είναι ένα πολύ δραστήριο μέλος του διοικητικού μας συμβουλίου και παραβρέθηκε στην εκδήλωση μας» είπε η κ. Χούσου.

Στις 2 Οκτωβρίου 1966, ιδρύθηκε ο σύλλογος, ο οποίος ονομάστηκε Παλλακωνικός Σύλλογος Νότιας Αυστραλίας «Λεωνίδας» και αποτελείτο από 108 ιδρυτικά στελέχη, όλα εκ των οποίων ήταν άνδρες. Στόχοι του συλλόγου ήταν, αφενός, να προωθήσουν και να διατηρήσουν την ενότητα, τη φιλία και τους στενούς δεσμούς μεταξύ των Λακώνων και, αφετέρου, να προωθήσουν και να διατηρήσουν τον ελληνικό πολιτισμό, το ήθος και τη γλώσσα των ατόμων στην Αυστραλία και, κυρίως, των νέων.

«Στα χρόνια που ακολούθησαν, ο Σύλλογος υποστήριξε και διάφορα φιλανθρωπικά, πολιτιστικά και εκπαιδευτικά ιδρύματα και διοργάνωσε πολλούς εράνους για φιλανθρωπικούς σκοπούς και υπέρ των αναξιοπαθούντων τόσο στην Αυστραλία όσο και στη μητέρα πατρίδα και για την προώθηση της ελληνικής γλώσσας πολιτισμού. Η προσφορά μας υπολογίζεται να ξεπερνάει τις $250,000» δήλωσε στο «Νέο Κόσμο» η κ. Χούσου.

Με τη συνεχή υποστήριξη των μελών, ο σύλλογος κατάφερε να αγοράσει το πρώτο ακίνητο στο Keswick και μετέπειτα την κεντρική αίθουσα του συλλόγου στην περιοχή Plympton το οποίο αποτελεί ακόμα σημείο συνάντησης για τα μέλη και τους φίλους του συλλόγου. 

ΧΑΙΡΕΤΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

«Ατενίζοντας το μέλλον, σκοπός μας είναι να αναβαθμίσουμε το οικογενειακό κέντρο του συλλόγου, πράγμα που θα θέσει τις βάσεις και θα μας επιτρέψει να συνεχίσουμε να τιμούμε τους βασικούς στόχους μας, έτσι ώστε οι μελλοντικές γενιές να καταφέρουν να το χαρούν και ο σύλλογός μας να καταφέρει να γιορτάσει και την εκατοστή του επέτειο. Αν η προσέλευση του κόσμου στα γενέθλια που γιορτάσαμε μπορεί να αποτελέσει ένδειξη της υποστήριξης της παροικίας προς το σύλλογό μας, τότε είμαι αισιόδοξη ότι ο σύλλογός μας έχει λαμπρό μέλλον μπροστά του αλλά αυτό θα μπορέσει να πραγματοποιηθεί μόνο με τη συνεχή υποστήριξη των παλαιότερων μελών αλλά και της νεολαίας της παροικίας μας», είπε η πρόεδρος. 

«Νομίζω ότι πρέπει να αναθεωρήσουμε τον σκοπό του Συλλόγου μας κατά κάποιο τρόπο και να επικεντρωθούμε στην διατήρηση και διάδοση του ελληνικού πολιτισμού μας, στην γλώσσα, στην ιστορία και τις παραδώσεις μας. 

«Χρειάζεται καλός σχεδιασμός, στήριξη από την πολιτεία, και φυσικά, στήριξη από την παροικία μας» κατέληξε η πρόεδρος.

Έναρξη Φεστιβάλ Οδύσσεια

Η πρόεδρος του Παλλακωνικού Συλλόγου Ντίνα Χούσου (δεύτερη από αριστερά) και ο γραμματέας Γιώργος Βλάχος (άκρη δεξιά) με τον πρόεδρο της Ελληνορθόδοξης Κοινότητας Νότιας Αυστραλίας Βασίλη Γκόνη, το γραμματέα της Ομοσπονδίας Συνταξιούχων Νίκο Φλαμπούρη, την πρόεδρο του Ελληνικού Ραδιοφώνου Κατίνα Φλαμπούρη, το καθηγητή Νεοελληνικών στο Πανεπιστήμιο Φλίντερς Μιχάλη Τσιανίκα, και το γραμματέα του Εργατικού Συνδέσμου «Πλάτων» Ηλία Μαυρογιώργη στην έναρξη του Φεστιβάλ Οδύσσεια την Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου στο Ολύμπικ Χωλ.

(Αναδημοσίευση από Παροικιακό Βήμα, Νοεμβρη 2016)

50th anniversary of Pan-Laconian Society: Message from Greek Orthodox Community of SA

On the occasion of the 50th anniversary of the Pan-Laconian Society of SA, Mr Bill Gonis, president of the Greek Orthodox Community of SA, sent the following congratulatory message to Ms Dina Housou, president of the Society.

Dear Ms Housou

On behalf of the Greek Orthodox Community of SA Inc.,  Committees and its members I wish to pass on our heartfelt congratulations in reaching your 50th year milestone as a Community.  The existence and the progress of the Association is clearly a testament to the hard work that successive committees have put in to maintaining a good relationship with their membership.  You are certainly one of those successful organisations.

Congratulations once again an I wish you and your Association every success for the future.

Your sincerely

Bill Gonis OAM JP