Όλοι το ξέρουμε ότι κάτι πρέπει να κάνουμε έτσι ώστε ο σύλλογός μας, όπως όλοι οι σύλλογοι και η αδελφότητες στην παροικία, να συνεχίσει να έχει νόημα για τα παιδιά μας και τις επόμενες γενεές.
Ο Παλλακωνικός Σύλλογος που σήμερα αριθμεί 430 μέλη, 210 γυναίκες και 220 άνδρες, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικής παροικίας της Αδελαΐδας εδώ και 46 χρόνια, γι αυτό και η ειδική χοροεσπερίδα το Σάββατο βράδυ 20 Οκτωβρίου στο Παλλακωνικό Οικογενειακό Κέντρο.
Ιδρύθηκε στις 2 Οκτωβρίου 1966 από νεοφερμένους Λάκωνες μετανάστες κατά κύριο λόγο να συμπληρώσει ένα σημαντικό κοινωνικό και πολιτιστικό κενό στη ζωή τους, μια ανάσα κάθε τόσο από την καθημερινότητα της σκληρής δουλειάς στα εργοστάσια της Αδελαΐδας ή τους μπαξέδες στους λόφους που περιβάλλουν την πόλη.
Πέρα από ένα μακρύ κατάλογο υψηλών, ωραίων και φιλανθρωπικών στόχων όπως αναφέρονται στο πρώτο καταστατικό, ο Σύλλογος χρησίμευσε να φέρει μαζί συμπατριώτες με κοινά ενδιαφέροντα και καταγωγή. Τους έδωσε την ευκαιρία να απολαμβάνουν μαζί την δικιά τους παρέα, πολιτισμό, μουσική και χορό. Εξίσου σημαντικό τους κράτησε κοντά, επέτρεψε στα παιδιά τους, νεαρούς και νεαρές να γνωριστούν αναμεταξύ τους και μάθουν τα ήθη και έθιμα των προγόνων τους.
Η πρώτη χοροεσπερίδα το βράδυ του Σαββάτου, 27 Μαΐου 1967, στο Ολύμπικ Χολ, όπως αναμενόταν είχε μεγάλη επιτυχία. Τέτοιες επιτυχίες έχουν επαναληφθεί εκατοντάδες φορές από τότε. Σήμερα, ο σύλλογος κατέχει ισχυρή βάση μελών, έχει το δικό του οικογενειακό κέντρο και βρίσκεται σε ικανοποιητική οικονομική κατάσταση. Κι όμως αντιμετωπίζει την πλέον αναπόφευκτη πρόκληση, τόσο σίγουρη όσο η νύχτα ακολουθεί τη μέρα, ο θάνατος και οι φόροι. Τα μέλη μας όσο και να κάνει γερνούν ενώ οι ποιο νέοι δεν φαίνεται να βρίσκουν στην πολυάσχολη ζωή τους αρκετή σχέση με το σύλλογο. Έχουμε πολύ λίγα ενεργά μέλη κάτω των 55 ετών. Και έτσι το ερώτημα είναι τι κάνουμε γι 'αυτό; Υπάρχει επόμενο βήμα, και αν ναι, τι είναι;
Να συνεχίζουμε να αναπαράγουμε τις ίδιες εκδηλώσεις που αρέσουν στη γενιάς μας, αλλά αποτυγχάνουν να αγκαλιάσουν τις οικογένειες και τους πιο νέους ή να επιδιώκουμε μια εναλλακτική λύση;
Τολμούμε να κοιτάξουμε πέρα από τους στενούς γνωστούς που έχουμε τόσα χρόνια ή μήπως ήρθε η ώρα για μια νέα προσέγγιση;
Μια ιδέα που κερδίζει όλο και περισσότερη υποστήριξη είναι η αναβάθμιση της Πελοποννησιακής Ομοσπονδίας. Ιδρύθηκε το 1992 κι έχει στην καρδιά της την σύσφιξη των έξι σωματείων μελών της κάτω από μια ομπρέλα έτσι ώστε να αποτελεί ένα σύνδεσμο συλλόγων και να είναι σε καλύτερη θέση να καλύψει τις ανάγκες μιας ευρύτερης σύνθεσης μελών, συγκεκριμένα την παραδοσιακή βάση της, αλλά και πιο κρίσιμα νεότερα άτομα, νεότερες οικογένειες και τα παιδιά τους.
Εκτός από τον Παλλακωνικό Σύλλογο, η Πελοποννησιακή Ομοσπονδία αποτελείται από πέντε άλλα σωματεία μέλη: Αργοναυπλιακό Σύλλογο «Το Παλαμήδι», Παναρκαδικό Σύλλογο «Ο Κολοκοτρώνης», Μεσσηνιακό Σύλλογο, Σύλλογο Ηλείων «Ολυμπιακή Φλόγα», και Κορινθιακό Σύλλογο.
Μια τέτοια συνεργασία απαιτεί προσεκτικό σχεδιασμό, προκειμένου να ανταποκριθεί στις προσδοκίες του κάθε συλλόγου μέλους, καθώς και τις ανάγκες όλων των γενεών των Πελοποννήσιων της Αδελαΐδας. Θα παρακολουθήσουμε την πορεία αυτή με μεγάλο ενδιαφέρον, καλή θέληση και υποστήριξη προκειμένου να μετατρέψουμε μια ευχή σε αναπόφευκτη πραγματικότητα.
|
We all know that we must do something so that our club, like all regional clubs and brotherhoods in the Greek community of Adelaide, remains relevant to our children and subsequent generations.
The Pan-Laconian Society, now numbering 430 members, 210 women and 220 men, has been an inseparable part of the Greek community in this city for 46 years, hence the special celebration with a Saturday night dance on October 20 at the Pan-Laconian Family Centre.
It was established on 2 October 1966 by newly arrived Laconian migrants chiefly to fill an important social and cultural void in their lives, a respite every so often from the daily grind of hard manual labour in the factories of Adelaide or the market gardens of the nearby hills.
In addition to a long list of noble, altruistic and philanthropic objectives as set out in the original constitution, the organisation served as a focal point of social contact for people of like interests and ancestry. It provided opportunities to enjoy their own company, culture, music and dance. Just as importantly it kept them together and introduced their children, young men and women, to each other as well as the customs and traditions of their ancestry.
Its inaugural dance on Saturday night, 27 May 1967, at Olympic Hall as expected was a great success. Such accomplishments have been replicated hundreds of times since then. Today, the club finds itself with a strong membership base, its own family centre and in a comfortable financial position yet it is confronted by the most inevitable of challenges; as certain as night following day, death and taxes. Our membership is quickly aging and our younger people do not seem to find the organisation relevant enough in their busy lives. We have very few active members under 55. And so the question is what do we do about it? Is there a next step, and if so what is it?
Do we continue reproducing the same kind of functions which are very popular among our generation but fail to embrace younger families and people or do we seek an alternative?
Dare we look beyond the closely-knit group that we have been part of for so long ? Is it time for a fresh approach?
One idea that is gaining more and more support is that of boosting the role of the Peloponnesian Federation founded in 1992 which has at its heart the bringing together of its six member clubs under one umbrella constituting a partnership of clubs better able to cater for the needs of a more diverse membership, most particularly age groups; namely its traditional senior base but also critically younger people, younger families and their children.
As well as the Pan-Laconian Society, the Peloponnesian Federation is made up of five other regional brotherhoods or clubs: Argo-Nafpliakos Association "To Palamidi", Panarcadian Association "Kolokotronis", Corinthian Society, Messinian Association, and the Elion Society "The Olympic Flame".
Such a partnership requires careful planning in order to cater for the aspirations of each member club as well as the needs of all generations of the Peloponnesian community. We will follow any development towards this with great interest, goodwill and support in order to turn a pipedream into an inevitability.
|
