Μεγάλη επιτυχία το 68ο Ετήσιο Συνέδριο της Παλλακωνικής Ομοσπονδίας Αμερικής και Καναδά

Με μεγάλη επιτυχία ολοκληρώθηκαν οι εργασίες του 68ου Ετήσιου Συνεδρίου της Παλλακωνικής Ομοσπονδίας ΗΠΑ και Καναδά που διεξήχθη 15-19 Ιουνίου στο Hartford, Κονέκτικατ.

Σύμφωνα με πληροφορίες oι δραστηριότητες του Συνεδρίου έλαβαν χώρα στο κέντρο Ελληνικών Σπουδών Παιδείας στο Πανεπιστήμιο του Στορς, Κονέκτικατ, το μοναδικό Ελληνικό κτήριο σε δημόσιο Πανεπιστήμιο στην Αμερική.

Στο συνέδριο έλαβαν μέρος πολλά σωματεία μέλη της Ομοσπονδίας από τις ΗΠΑ και τον Καναδά ενώ με την παρουσία τους τίμησαν τους συνέδρους ο Δήμαρχος της πόλης κ. Paul Shapiro αλλά και ο κυβερνήτης του Κονέκτικατ κ. Daniel Malloy.

Τα θέματα που συζητήθηκαν και αποφασίσθηκαν ήταν τα ακόλουθα:
1. Η ίδρυση του νέου Μουσείου στο Κέντρο Ελληνικών Σπουδών, το οποίο είναι έργο της Ομοσπονδίας και αναμένεται να ολοκληρωθεί σε έναν περίπου χρόνο.
2. Να ενισχυθεί οικονομικά η πληγείσα από πυρκαγιές Νεάπολη Λακωνίας.
3. Να φιλοτεχνηθεί η προτομή του Παναγιώτη Χρήστου Δούκα πρώτου Γυμνασιάρχη Σπάρτης.
4. Χορηγήθηκαν εννέα (9) υποτροφίες σε αριστούχους μαθητές.

Αποδέκτης του «Λεωνιδείου» Βραβείου ήταν ο κ. Νικόλαος Λιούνης από το Clearwater της Φλόριντα. Το «Λεωνίδειο» Βραβείο αποτελεί την ανώτερη τιμητική διάκριση που δίδεται από την Ομοσπονδία σε ανθρώπους που έχουν προσφέρει τα μέγιστα για τη διάσωση και προώθηση του Ελληνισμού.
Με το πέρας των εργασιών του Συνεδρίου εξελέγη το νέο Διοικητικό Συμβούλιο της Ομοσπονδίας. Η σύνθεσή του έχει ως εξής:
Πρόεδρος: Γεώργιος Π. Μαραφάτσος, Ουάσιγκτον
Αντιπρόεδρος ΗΠΑ: Μαριά Ιατρού Δήμα, Νέα Υόρκη
Αντιπρόεδρος Καναδά: Παναγιώτης Ριζάκος, Τορόντο του Καναδά
Ταμίας: Κατερίνα Ιατροπούλου, Κεμπέκ του Καναδά
Βοηθός Ταμία: Βούλα Κωστάκου Μπουθ, Κλιαργουότερ, Φλόριντα
Γραμματέας: Δήμητρα Γ. Μαραφάτσου, Ουάσιγκτον

Οι υπόλοιποι αξιωματούχοι καθώς και οι περιφερειακοί αντιπρόσωποι θα δημοσιοποιηθούν μέχρι το Σεπτέμβριο όπου αναμένεται να ολοκληρωθεί η διαδικασία. Το επόμενο συνέδριο θα λάβει χώρα και πάλι στο Πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ, όπου θα τελεσθούν και τα εγκαίνια του Μουσείου «PanLaconian Federation of USA and Canada THE SPARTANS».
Δείτε τι γράφουν οι ομόλογοί μας στη Βόρεια Αμερική στο δελτίο ενημέρωσης: «Ό,τι αποτελούσε το όνειρο και το θέμα της συζήτησης σε κάθε Ελληνικό νοικοκυριό, είναι η πραγματικότητα στο Πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ. Οι υπεύθυνοι του Ανώτατου Συμβουλίου Έργων της Παλλακωνικής, Θεόδωρος Τσαφατίνος και Γιάννης Βλαχάκης, ηγούνται της προσπάθειας για την ολοκλήρωση του Μουσείου. ΟΛΟΙ οι Λάκωνες καλούνται να γίνουν μέλη των τοπικών Λακωνικών Συλλόγων και να λάβουν μέρος στο 69ο Συνέδριο της Παλλακωνικής Ομοσπονδίας ΗΠΑ και Καναδά και στα εγκαίνια του Λακωνικού Μουσείου στο Πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ, 20-24 Σεπτεμβρίου.

Ο κ. Τομάζος και όλοι οι εθελοντές που βρίσκονται στο πλευρό του, έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν το «αδύνατο» σε ένα Δημόσιο Πανεπιστήμιο των Ηνωμένων Πολιτειών. Προς το παρόν, υπό κατασκευή είναι ένα κτίριο 8.000 τ.μ., το Μουσείο που πρόκειται να στεγάσει την τέχνη του Λάκωνα Νικολάου Λεούνη. Η προσωπική συλλογή του ζεύγους Λεούνη αποτελείται από μοναδικά αντικείμενα και έργα τέχνης ενώ η αξία της εκτιμάται σε περίπου 15 εκατομμύρια δολάρια. Επιπλέον, και άλλα έργα και αντικείμενα ελληνικής τέχνης θα έχουν την ευκαιρία να φιλοξενούνται στο χώρο του Μουσείου.

Το κέντρο «Paideia Hellenic Studies Center» με πρωτοβουλία και υπό την καθοδήγηση του καθηγητή Ηλία Τομάζου αποτελείται από δικό του διώροφο κτίριο με αίθουσες διδασκαλίας, γραφεία και αίθουσες συνεδριάσεων. Ένα ξεχωριστό βυζαντινού ύφους «Εκκλησάκι», κάτασπρο με επιβλητικό σταυρό στην κορυφή και αξιόλογες αγιογραφίες στο εσωτερικό. Ένα ξεχωριστό αρκετά μεγάλο αμφιθέατρο χτισμένο με το μοναδικό λευκό Πεντελικό μάρμαρο».

Ψηφίσματα του 68ου Ετήσιου Συνεδρίου
1. Να αποσταλούν ευχαριστήρια γράμματα στους:
- Paideia Center of Hellenic Studies
- Στο Δήμαρχο του Mansfield αξιότιμο κ. Paul Shapiro
- Στον Κυβερνήτη του Κονέκτικατ αξιότιμο κ. Daniel Malloy
- Δημοσίευση του παρόντος στην εφημερίδα Hellenic News της Φιλαδέλφειας
2. Η επιτροπή ευχαριστεί τους συμμετέχοντες για την επιτυχία του 68ου Ετήσιου Συνεδρίου και υπενθυμίζει τις αρχές που διέπουν τον οργανισμό: Αγάπη-Επικοινωνία-Καλοσύνη-Κοινωνική Προσφορά-Ελπίδα
3. Να δοθεί έμφαση στην προβολή στα ΜΜΕ για δύο ετήσιες γιορτές και το επόμενο συνέδριο
4. Η επιτροπή είναι πολύ ικανοποιημένη από την πρόοδο των εργασιών της ανέγερσης του Λακωνικού Μουσείου σε συνεργασία με την οργάνωση Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Κονέκτικατ. Το σημαντικό αυτό έργο θα προβληθεί και θα δημοσιευθούν φωτογραφίες.
5. Η Παλλακωνική Ομοσπονδία συνεχίζει να συμπαρίσταται και να συμμερίζεται την οικονομική δοκιμασία του Ελληνικού λαού
6. Η Παλλακωνική Ομοσπονδία συμμετέχει και αγωνίζεται για την προβολή και επίλυση των Εθνικών μας Θεμάτων όπως το Κυπριακό και το Μακεδονικό και παραμένει θερμός υποστηρικτής των δικαίων του Ελληνισμού.
Την Επιτροπή ψηφισμάτων αποτλεούν οι:
Πρόεδρος: Μαρία Ιατρού Δήμα
Μέλη: Δημήτρης Χίος, Βούλα Λεγάκου, Γεώργιος Μαραφάτσος, Κώστας Κουτράκος, Γεωργία Τσεμπελής, Ιωάννης Βλαχάκης
Πρόεδρος Συνεδρίου ήταν ο Γεώργιος Ζαχαρούλης, Αντιπρόεδρος ο Θεόδωρος Τσαφατίνος, Γραμματέας Debbie Detore.

Συγχαρητήρια! Η ΑΕ Σπάρτη στη Football League!

Μετά από 27 χρόνια ξανά στη Β’ Εθνική

Ιστορία γράφει η ΑΕ Σπάρτη, καθώς μετά τη μεγάλη νίκη με σκορ 1-0 στο Λουτράκι επί του τοπικού ΠΑΟ στέφθηκε πρωταθλήτρια στη Γ' Εθνική, εξασφαλίζοντας παράλληλα την πολυπόθητη άνοδο στα «σαλόνια» της Football League (B’ Εθνική Κατηγορία), ύστερα από 27 χρόνια!

Υπό το βλέμμα του ισχυρού άνδρα της ΑΕ Σπάρτη, Δ. Γιαννακόπουλου και μπροστά σε περίπου 3.000 φίλους της ομάδας που ταξίδεψαν από τη Λακωνία, αλλά και την Αττική, οι παίχτες του Σωτήρη Αντωνίου έκαναν το καθήκον τους και επικράτησαν της ομάδας του Λουτρακίου, χάρη σε «χρυσό» τέρμα του Κώστα Ηλιόπουλου στο 35ο λεπτό της αναμέτρησης.

Μετά το τέλος του αγώνα, οι παίχτες της ΑΕ Σπάρτη πανηγύρισαν έξαλλα την άνοδο και έγιναν ένα «κουβάρι» μπροστά στους ένθερμους φίλους της ομάδας!

Στους θριαμβευτές αναμένεται θερμή υποδοχή κατά την επιστροφή τους στη Σπάρτη, ανάλογη της περυσινής ανόδου στη Γ' Εθνική! Σύμφωνα με πληροφορίες του "ΛΤ" η αποστολή των πρωταθλητών της Γ΄ Εθνικής αναμένεται στη Σπάρτη περίπου στις 10 το βράδυ. Οι Σπαρτιάτες θα προϋπαντήσουν τους πρωταθλητές Λακωνίας αρχικά στη γέφυρα του Ευρώτα, ενώ τα επινίκεια αναμένεται να συνεχιστούν στην κεντρική πλατεία της λακωνικής πρωτεύουσας! Ήδη στην πλατεία στήνεται το πανηγυρικό "σκηνικό", ενώ επίκεντρο των εκδηλώσεων αναμένεται να είναι το δημαρχιακό μέγαρο.

Πηγή: http://lakonikos.gr/athlitismos/item/121762-grafei-istoria-i-ae-sparti-sti-football-league

 Α.Ε. Σπάρτη
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

 Η Αθλητική Ένωση Σπάρτη (Α.Ε.Σ.) είναι αθλητικό σωματείο που δραστηριοποιείται στα αθλήματα του ποδοσφαίρου και της καλαθοσφαίρισης. Εδρεύει στην πόλη της Σπάρτης, στο νομό Λακωνίας.

Το ποδοσφαιρικό τμήμα του συλλόγου είναι το πλέον επιτυχημένο. Αγωνίζεται στο Δημοτικό Στάδιο Σπάρτης, χωρητικότητας 1.500 θεατών. Αυτό το διάστημα μετέχει στο πρωτάθλημα της Γ΄ Εθνικής ερασιτεχνικής κατηγορίας.

Ιστορία

Ιδρύθηκε το 1991 ως Χαρισιακός και αργότερα μετονομάστηκε σε Αθλητική Ένωση Σπάρτη. Πήρε το πρωτάθλημα Λακωνίας το 2001, 2002, 2003 και αγωνίστηκε στην Δ΄ Εθνική το 2002–03 στον 8ο όμιλο και τερμάτισε στην 5η θέση και την περίοδο 2003–04 τερμάτισε στην 15 θέση και υποβιβάστηκε στην ΕΠΣ Λακωνίας.

Κατέκτησε το πρωτάθλημα το 2006–07 και αγωνίστηκε το 2007–08 στον 6ο όμιλο της Δ΄ Εθνικής και τερμάτισε στην 7η θέση. Το 2013–14 πήγε στα μπαράζ και βγήκε 2η απο τις 4 ομάδες χάνοντας με 2-1 απο τον Ερμή Κιβερίου με 2-1 και με μία περίεργη ανατροπή από τον Ερμή καθώς η Σπάρτη ήταν 1-1 μέχρι το 95 και θα προβιβαζόταν στην Γ΄ Εθνική.

Την επόμενη σεζόν βγήκε πρώτη μετά από ένα παιχνίδι επιπλέον, γιατί ισοβάθμησε στον όμιλο με τον δεύτερο και κέρδισε με 2-3 την Κυπαρισσία στα μπαράζ που έγιναν σε ουδέτερο γήπεδο στο Περιστέρι (γήπεδο Ατρομήτου) και προβιβάστηκε στην Γ΄ Εθνική.

Φίλαθλοι

Οι φανατικοί οπαδοί της Σπάρτης ονομάζονται «Δωριείς».

Επιτυχίες

Α΄ Κατηγορία Ε.Π.Σ. Λακωνίας
Πρωταθλήτρια (7): 1999-00, 2000–01, 2001–02, 2006–07, 2009–10, 2013–14, 2014–15
Κύπελλο Ε.Π.Σ. Λακωνίας
Κυπελλούχος (6): 1999-00, 2001–02, 2009–10, 2010–11, 2013–14, 2014–15 

Γκιότσαλι.Ένα έρημο χωριό της Λακωνίας που έγινε ένα με την φύση

Γκιότσαλι.Ένα έρημο χωριό της Λακωνίας που έγινε ένα με την φύση

Σάββατο 09/04/2016
Την χθεσινή μέρα θα την θυμάμαι σαν μια από τις ποιο ταξιδιάρικες. Από αυτές που τόσην ομορφιά δεν μπορούν τα μάτια να πιστέψουν. Έφυγα από το Έλος για ένα μέρος αλλιώτικο.Περπάτησα εκεί που δρόμοι δεν υπήρχαν,εκεί που έτρεχε,που περπατούσε η γιαγιά μου η Δήμητρούλα κοριτσάκι μικρό.

Τι κι αν έπρεπε να διασχίσω 9 χιλιόμετρα δύσκολου χωματο
χαλικόδρομου.

Σκελετωμένα πέτρινα αρχοντικά ''πνιγμένα'' στο ποιο πολύχρωμο και καθηλωτικό τοπίο που έχω δει.Τι να περιγράψω άλλο από κάτι τόσο απερίγραπτο;

Πραγματικά είναι από τις φορές που δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψεις, αλλά και να προσπαθήσεις δεν θα το καταφέρεις.

Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να πας και να περπατήσεις εκεί. Ανάμεσα στις πέτρινες σιλουέτες..

Να περπατήσεις και να φέρεις στην σκέψη σου τα πέτρινα αυτά αρχοντικά όπως ήταν τότε. Να μπορέσεις να ''δεις'' κόσμο στα μπαλκόνια τους και στα παράθυρά τους.

Να περπατάς στα χορταριασμένα,ανθισμένα μονοπάτια και να νιώθεις την αύρα όσων έζησαν εκεί.
Αυτή είναι η ελληνική όμορφη φύση αλλά και η ίδια η ομορφιά της ζωής..
Όλα αυτά για το Γκιότσαλι,το παλιό χωριό που βρίσκετε περίπου μισή ώρα από τον Άγιο Δημήτριο Ζάρακος εδώ στην Λακωνία,πάρνωνα μεριά(για τους μακρινούς μας φίλους)
Αν αποφασίσετε να το επισκεφτείτε,καλύτερα να το κάνετε με ένα αγροτικό αυτοκίνητο η ένα τζιπ.
Εγώ βέβαια έκανα την διαδρομή με το κουρσάκι μου(το ταλαιπώρησα είναι η αλήθεια)
Όπως είπαμε,το τοπίο θα σας ανταμείψει με το παραπάνω. Πλατάνια,καρυδιές,μουριές,ρίγανη και θυμάρι αλλά και ότι υπάρχει από αγριολούλουδα...
Εκκλησίες και τρεχούμενο νερό,ψηλά, στην βρύση.
Περισσότερα στοιχεία για το ερημωμένο χωριό Γκιότσαλι στο λινκ που βρήκα και στο κείμενο που υπογράφει ο Κύριος Κωνσταντίνος Μπατσάκης, φιλόλογος.http://www.apidealakonias.gr/index.php?instance=comment&id=25

Για το τέλος και αναφερόμενος στο ενδεχόμενο να φτιαχτεί με άσφαλτο ο δρόμος και να ηλεκτροδοτηθεί το χωριό.. Καθαρά η δική μου γνώμη (πάντα αθεράπευτα ρομαντικός) δεν θα μου άρεσε να γίνει. Είναι μοναδικό έτσι όπως είναι,έτσι όπως έχει γίνει ένα με την φύση..

Ο Παλλακωνικός Σύλλογος κέρδισε επαίνους στην Πολιτειακή Βουλή

Ομιλία της Άναμπελ Ντάιγκανς

Αντιπρόσωπος της έδρας ΄Ελντερ

18 Μάρτη 2015

Στις 18 Μαρτίου τα σημερινά μέλη του διοικητικού συμβουλίου του Παλλακωνικού Συλλόγου, μαζί με παλαίμαχα μέλη που έχουν υπηρετήσει το σύλλογο με διάκριση για πολλά χρόνια, ήταν καλεσμένοι της κας Άναμπελ Ντάιγκανς με την ευκαιρία της ομιλίας της με θέμα την πολυπολιτισμικότητα. Η κα Ντάιγκανς είναι η βουλευτής της τοπικής πολιτειακής έδρας Έλντερ και θερμός υποστηρικτής του Παλλακωνικού Συλλόγου. Το πλήρες κείμενο της ομιλίας της, που αναδημοσιεύεται εδώ, αναγνωρίζει το έργο του Παλλακωνικού Συλλόγου, και έχει πλέον τεκμηριωθεί στο Hansard, το επίσημο ιστορικό αρχείο όλων των ομιλιών που έχουν ποτέ εκφωνηθεί στη Βουλή της Νότιας Αυστραλίας.

ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΤΗΤΑ

Κα ΝΤΑΪΓΚΑΝΣ (Έλντερ) (15:17): Θα ήθελα να μιλήσω σήμερα για την πολυπολιτισμικότητα, ένα όραμα του μεγάλου πρωθυπουργού του Εργατικού Κόμματος της Νότιας Αυστραλίας, Ντον Ντάνσταν. Στην έδρα μου Έλντερ, έχω την τιμή να έχω στενές σχέσεις με πολλές από αυτές τις ομάδες. Σήμερα, είμαι στην ευχάριστη θέση να υποδεχτώ στη βουλή τους φιλοξενούμενούς μου, δύο αξιόλογες και δυναμικές τοπικές κοινότητες: τον Παλλακωνικό Σύλλογο της Νότιας Αυστραλίας καθώς και τον Ισλαμικό Σύλλογο της Νότιας Αυστραλίας. Καλώς ήρθατε, ιδιαίτερη είναι η χαρά μου που είστε μαζί μου σήμερα.

Σε σχέση με την πολυπολιτισμικότητα, ο Κυβερνήτης στην πρόσφατη ομιλία του μίλησε για την ανάγκη να προχωρήσουμε πέρα από την αποδοχή και στη θέση της να βρούμε την κατανόηση, η τελευταία να οδηγεί σε μια ενεργή σχέση αμοιβαίας αμφίδρομης δέσμευσης. Η Αυστραλία είναι μια συναρπαστική εστία για πολλές διαφορετικές πολιτισμικές ομάδες, που όλοι ζουν μαζί κάτω από την ίδια σημαία. Η απογραφή του 2011 δείχνει οι Αυστραλοί αυτοπροσδιορίζονται με περισσότερες από 300 διαφορετικές καταγωγές, καθώς 43 τοις εκατό έχουν τουλάχιστον ένα γονέα που έχει γεννηθεί στο εξωτερικό. Σχεδόν το ένα τέταρτο του πληθυσμού της Αυστραλίας το 2011 γεννήθηκε στο εξωτερικό. Η Νότια Αυστραλία αντικατοπτρίζει αυτό το εθνικό κολάζ σε μικρότερη κλίμακα.

Η όμορφη πολιτεία μας είναι σπίτι για ανθρώπους από περισσότερα από 200 διαφορετικά πολιτιστικά, γλωσσικά και θρησκευτικά υπόβαθρα, και συλλογικά μιλάμε περισσότερες από 200 γλώσσες και πιστεύουμε σε περίπου 100 θρησκείες. Περίπου 350.000 κάτοικοι της Νότιας Αυστραλίας έχουν γεννηθεί στο εξωτερικό και κάπου 220.000 μιλούν μια γλώσσα εκτός από τα αγγλικά στο σπίτι. Σχεδόν το 13 τοις εκατό του πληθυσμού της Νότιας Αυστραλίας αποτελείται από μετανάστες μη αγγλόφωνης προέλευσης∙ ποσοστό που ανέρχεται σχεδόν στο 25 τοις εκατό, όταν περιβάλλονται και τα παιδιά των μεταναστών.

Εκτός από τις δύο ομάδες μαζί μας σήμερα, η έδρα Έλντερ είναι επίσης έδρα σε ένα μεγάλο αριθμό πολυπολιτισμικών και θρησκευτικών οργανώσεων, συμπεριλαμβανομένων την Ιταλική ομάδα St Maria Goretti, το Σωματείο της Κοινότητας των Ατσόλι, την Πολωνική Κοινότητα, και το Σύλλογο Ινδουιστών. Αυτές οι ομάδες συμβάλλουν με πολλούς τρόπους στην τοπική κοινωνία, τόσο με πράξεις καλοσύνης και συμπόνιας για μειονεκτούντα άτομα και για ηλικιωμένους, όσο και με κοινωνικές και θρησκευτικές δραστηριότητες καθώς και εθιμοτυπικές εκδηλώσεις.

Μία από τις οργανώσεις των επισκεπτών μας σήμερα, ο Παλλακωνικός Σύλλογος ή «Λεωνίδας», είναι μη κερδοσκοπική ομάδα που ιδρύθηκε το 1966 για να παρέχει προς τους Ελληνοαυστραλούς κοινωνική, πολιτιστική και μορφωτική επαφή τόσο για τις οικογένειες και τους φίλους τους καθώς και για την τοπική κοινωνία. Έχει 445 μέλη, μοιρασμένα σχεδόν ισομερώς μεταξύ ανδρών και γυναικών. Εδρεύει στο Οικογενειακό Κέντρο Πλύμπτον Παρκ και φέρει το όνομά Παλλακωνικός Σύλλογος

Το οικογενειακό κέντρο διοργανώνει βραδιές λέσχης, γεύματα, σεμινάρια και βραδιές κινηματογράφου ενώ πολλοί πιστοποιούν για τις περίφημες βραδιές κατσικιού και μακαρονάδας καθώς και για τα κυριακάτικα μπάρμπεκιου. Η φιλανθρωπία είναι σημαντικός στόχος για τους Λάκωνες και τα τελευταία χρόνια μέλη του έχουν συγκεντρώσει περισσότερα από 70.000 δολάρια για τοπικές φιλανθρωπικές οργανώσεις στη Νότια Αυστραλία και πάνω από 10 χιλιάδες δολάρια για αναγκαία φάρμακα για ένα περιφερειακό νοσοκομείο στην περιοχή της Λακωνίας στην Ελλάδα.

Οι άλλοι μου φιλοξενούμενοι είναι ο Ισλαμικός Σύλλογος της Νότιας Αυστραλίας που εδρεύει στο Τζαμί στο Park Holme, είναι κι αυτός μη κερδοσκοπικός οργανισμός που ιδρύθηκε γύρω στη δεκαετία του 1940. Εκτός από τους θρησκευτικούς και πολιτιστικούς του στόχους, ο Σύλλογος των περίπου 2000 μελών αποσκοπεί να παράσχει στην τοπική κοινονία με «κοινωνικές, μορφωτικές και πνευματικές υπηρεσίες. Η ομάδα, με τον Ιμάμης της, πρόσφατα στήριξαν την επίσκεψή του Μεγάλου Μουφτή της Αυστραλίας στους ισλαμιστές ηγέτες της Ινδονησίας προκειμένου να επικαλεστεί για τη ζωή των θανατοποινιτών. «Το έλεος και η συγχώρεση βρίσκονται στην καρδιά του Ισλάμ για όσους μετανοούν και αναμορφώνουν τους τρόπους τους,» είπε την περασμένη εβδομάδα.

Σήμερα, ως αποτέλεσμα της προσδοκίας και του οράματος του Ισλαμικού Συλλόγου της Νότιας Αυστραλίας, έχω την τιμή να ανακοινώσω της μουσουλμανικής παροικίας το εναρκτήριο Αλ-Σαλάμ Φεστιβάλ (το φεστιβάλ ειρήνης) το οποίο θα λάβει χώρα στο Rymill Park την Κυριακή 26 του Απρίλη. Στόχος αυτού του φεστιβάλ είναι η προώθηση του μηνύματος της ειρήνης και να αντιμετωπίσει τα στερεότυπα σχετικά με το Ισλάμ.

Όλοι οι βουλευτές, και από τις δύο βουλές του Κοινοβουλίου σήμερα θα λάβετε προσωπική πρόσκληση για την εκδήλωση αυτή, και αφίσες θα ακολουθήσουν σύντομα.

Να χειροκροτούμε τα οφέλη της πολυπολιτισμικότητας, με τους πολλούς και ποικίλους της τομείς∙ κοινωνικούς, μορφωτικούς, και οικονομικούς. Με κάθε νέο κύμα μεταναστών στις ακτές μας έρχονται νέες μορφές πολιτιστικής έκφρασης, διαφορετικές δεξιότητες και εμπειρογνωμοσύνη, γλώσσες, τρόφιμα, είδη ένδυσης, φεστιβάλ και παράδοση. Το γραφείο μου και εγώ στηρίζουμε και συνηγορούμε εκ μέρους όλων των πολυπολιτισμκών ομάδων στην κοινότητά μου, και είμαι πολύ ευτυχής που έχω όλους τους φίλους μου στο θεωρείο σήμερα. Καλώς ήρθατε.

Ηλίας Παναγιωτακάκος: «Η 17η Μαρτίου πρέπει να αποκτήσει παλλακωνική εμβέλεια»

Στην πιο πρόσφατη καταχώρηση στη σελίδα του στο facebook, ο Ηλίας Παναγιωτακάκος, αντιδήμαρχος του Δήμου Ευρώτα, ανανεώνει την έκκλησή του για την αναβάθμιση του εορτασμού της 17ς Μαρτίου με στόχο η επέτειος να αποκτήσει παλλακωνικό χαρακτήρα.

Σχετικά με την επέτειο της 17ης Mαρτίου 1821, ο κ. Παναγιωτακάκος αναφέρει:

«Από το έτος 2000 ως νομαρχιακός σύμβουλος είχα καταθέσει πρόταση ότι η 17η Μαρτίου πρέπει να αποκτήσει παλλακωνική εμβέλεια.
«Το σκεπτικό δεν είχε το χαρακτήρα της αργίας, αλλά κυρίως μέσα από δρώμενα στην εκπαίδευση η νεολαία να αποκτήσει γνώση της ιστορίας για τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα των Ελλήνων και το ξεκίνημα από την Μάνη.
«Η πρόταση έγινε ομόφωνα αποδεκτή, όμως το Υπουργείο Εσωτερικών απέρριψε το αίτημα και έτσι η γιορτή παρέμεινε τοπικής εμβέλειας.
«Ο φίλος Δήμαρχος κ. Πέτρος Ανδρεάκος όλα αυτά τα χρόνια αγωνίστηκε και παρά τον νομικό χαρακτηρισμό ως τοπικής εμβέλειας απέκτησε πανελλαδικό χαρακτήρα.
«Όλοι πλέον γνωρίζουν ότι το ξεκίνημα της επανάστασης του 1821 ξεκίνησε από την Μάνη και συγκεκριμένα από των ναό των Ταξιάρχων στην Αρεόπολη.
«Το αίτημα παραμένει επίκαιρο τουλάχιστον σε επίπεδο εκπαίδευσης.
«Η ιστορία καθοδηγεί το μέλλον των λαών και ιδιαίτερα της νεολαίας.»

Ο Όρκος Των Μανιατών στις 17 Μαρτίου 1821

Η Τζιβανοπουλίνα

Πηγή: Σελίδα του Βαγγέλη Μητράκου στο Facebook

Στις 26 Νοεμβρίου 1943 οι Γερμανοί εκτέλεσαν 118 Σπαρτιάτες στο Μονοδέντρι. Ανάμεσά τους 4 από τα 5 αδέρφια Τζιβανόπουλους (ο 5ος , ο Αριστείδης, γλίτωσε γιατί δεν ήταν στη Σπάρτη. Η Μάνα τους, όσο έζησε, έστρωνε τα κρεβάτια τους το βράδυ και τα ξέστρωνε το πρωί. Ο Σταύρος Ψιμογεράκος, εξόριστος στην 7ετία στη Λέρο, έγραψε για τη Μάνα Τζιβανοπουλίνα τούτο το ποίημα. Δεν ξέρω αν θ' αντέξετε να το διαβάσετε χωρίς να κλάψετε!


Η Τζιβανοπουλίνα

Τί έχεις κυρά κι είσαι αχαμνή και είσαι λυπημένη;
Τί έχεις κι είσαι ξεμάλλιαστη και μαυροφορεμένη;
Τί έχεις και πήρες τα βουνά και τρέχεις στα δρολάπια
και δρασκελάς τα διάσελα και δρασκελάς τους λόγγους;
Μην είσαι χαροκτύπητη, χαροκυνηγημένη;
Μην είσαι η Τζαβέλαινα, μην είσαι η Μπουμπουλίνα;
Ξεσφάλισε το στόμα σου το λόγο σου αρχίνα.

Δεν είμαι η Τζαβέλαινα, δεν είμαι η Μπουμπουλίνα.
Μια μάνα είμαι, Σπαρτιάτισσα, η Τζιβανοπουλίνα.
Το Μονοδέντρι θα διαβώ, θα βγω ψηλά στη χούνη
Να συναντήσω τον γιατρό, τον Χρήστο τον Καρβούνη
κι άλλους πολλούς γέρους και νιους, λεβέντες ΕΑΜΙΤΕΣ
και τους δικούς μου τέσσερους λεβέντες ΕΠΟΝΙΤΕΣ,
που σκότωσαν οι Γερμανοί κι οι ταγματασφαλίτες.

Για τούτο πήρα τα βουνά, ματάκια μου και φως μου,
γιατί έχασα το είναι μου και το συλλοϊκό μου.
Τους έπεσα γονατιστή τους φίλησα τα πόδια,
από τα τέσσερα παιδιά ν' αφήσουνε το ένα.
Και οι προδότες μου είπανε, έμπα και διάλεξέ το.

Ποια σκύλα μάνα είν' αυτή που τα παιδιά διαλέγει,
να κάνει βήμα στο σωρό να μπει και να διαλέξει;
Ποιόνε να αφήσω στο σωρό και ποιον να διαφεντέψω;
Το πρωτοπαίδι ή το στερνό; Το δεύτερο ή το τρίτο;
Που όλα και τα τέσσερα καρδιά μου είναι και αίμα;

Όρος βαρύς όρος σκληρός
μπροστά γκρεμός βαθύς γκρεμός
φαράγγι από ξωπίσω
ποιόνε να αφήσω στη σφαγή
και ποιόνε να κρατήσω;

Δεν είναι γλέντι η ζωή κι ο θάνατος παιχνίδι
Η τρέλα τα συλλοϊκά τρυπάει σα μαύρο φίδι.
Σαν πικραμένη Παναγιά, Αρτέμιδα όρθια τ’ αψήλου
ορθώνω ίσιο το κορμί και στους προδότες λέω:

Εγώ δεν ξεδιαλέω!
Πάρτε τους και τους τέσσερους
χαλάλι της πατρίδας
της λευτεριάς της ακριβής
να γίνουν ηλιαχτίδα.

Μοιρολογάει η Αράχοβα, ο Μάλεβος δακρύζει
κι ο Πενταδάχτυλος σεμνά, σκύβει και γονατίζει ,
το Μονοδένδρι προσκυνά.
Τ' αηδόνια βουβαθήκανε, δεν κελαηδούν στο ρέμα,
βάφτηκε ο ήλιος κόκκινος έγινε ο ήλιος αίμα.

Αν τύχει ξένε και διαβείς και πας κατά τη Σπάρτη,
πες στους προδότες να χαθούν, να πέσουν στον Ευρώτα,
για να ξεπλύνουν την ντροπή που δώκανε στη Σπάρτη.
Αν τύχει ξένε και διαβείςκαι πας στις Θερμοπύλες,
στο Λεωνίδα ιστόρησε , ξένε αυτά που είδες.
Του στέλνουν χαιρετίσματα οι έλατοι, οι κέδροι,
τα νέα Σπαρτιατόπουλα από το ΜΟΝΟΔΕΝΤΡΙ

(Παρθένι Λέρου , 26-11-1969)
ΣΤΑΥΡΟΣ Σ. ΨΙΜΟΓΕΡΑΚΟΣ

Δεν ξεχνάμε σαν σήμερα 26/11/1943, οι Γερμανοί εκτελούν 118 Λάκωνες στο Μονοδένδρι

 Πριν από 72 χρόνια οι Γερμανοί κατακτητές και οι «Έλληνες» συνεργάτες τους εξόντωναν στο Μονοδέντρι, τον ανθό της λακωνικής αντιστασιακής κοινωνίας.

Ανάμεσα στα 118 κορμιά που θέρισαν τα πολυβόλα των ναζί, ολόκληρες οικογένειες, ανήλικα παιδιά και μία γυναίκα. Οι 89 ήταν Σπαρτιάτες, οι υπόλοιποι από τη γύρω περιοχή.

Είναι η κατοχική περίοδος, που τα ολοκαυτώματα παίρνουν μαζικές διαστάσεις. Οι εκτελέσεις κατά μονάδες και δεκάδες δίνουν τη θέση τους σε δολοφονίες κατά εκατοντάδες, ακόμη και χιλιάδες! Όπως στην ασύλληπτη γι ανθρώπινο νου ανθρωποθυσία των Καλαβρύτων λίγο αργότερα.

Στη Λακωνία, στην Αρκαδία και στη Μεσσηνία από το φθινόπωρο του 1943 η αιματηρή τρομοκρατία είχε πάρει μορφή πραγματικής σφαγής.

Μία από τις συγκλονιστικότερες περιγραφές, στηριγμένη σε μαρτυρίες για το «δόλιο Μονοδέντρι» στα χρόνια, που ακολούθησαν, έχει δώσει ο Ε. Μαχαίρας (ο κατοπινός πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγους Αθηνών) από τους αντιστασιακούς της περιοχής:

Μπροστά στο απόσπασμα
«Όταν τα εκτελεστικά αποσπάσματα άρχισαν το φρικτό τους έργο και οι 118 όμηροι αγκαλιάζονταν για τελευταία φορά, ο Γιατράκος (δικηγόρος και φιλελεύθερος πολιτικός) στράφηκε στους συντρόφους του κι έβγαλε τον τελευταίο λόγο της ζωής του...

Τη δραματική εκείνη στιγμή η δόξα άγγιζε το πρόσωπο ενός άλλου ήρωα. Το γλυκό πρόσωπο του αθάνατου Χρήστου Καρβούνη.

Γιατρός εξαίρετος, σπουδαγμένος στη Γερμανία, που έδινε στους αρρώστους του ζωή απ τη ζωή του... σκέφτηκε μέσα στην ασύλληπτη τραγικότητα του μακελειού ότι ανάμεσα στους 118 ήταν παιδιά ανήλικα, τέσσερα αδέλφια από μια οικογένεια (Τζιβανόπουλοι) και τρία από δύο άλλες (Αλεμαγκίδη και Κεχαγιά).

Παρακάλεσε τους Γερμανούς να μη σκοτώσουν τα ανήλικα παιδιά... Το μόνο που γινότανε του απάντησαν, ήτανε να γλιτώσει ο ίδιος... Τους έβρισε... Εκείνος, όμως, διάλεξε τον δοξασμένο θάνατο. Τον γάζωσαν με λύσσα οι Γερμανοί και έτσι δεν έμεινε πια όρθιος ούτε ένας».

Ανάμεσα στους ήρωες που έπεσαν για τη λευτεριά ο διευθυντής της Εθνικής Τράπεζας Σπάρτης (Α. Ζερβομπεάκος), δικηγόροι (Φικιώρης, Σάλμας, Αλεμαγκίδης, Θεοφίλης), καθηγητές (Χίος, Παπαδάκος, Κουτρουμάνος), δημοσιογράφοι (Τριήρης, Γκουζούλης), πατεράδες και γιοι (Τζιβανόπουλος, Αλεμαγγίδης, Ανδριτσάκηες, Παπαστάθης, Σταυράκος...), επαγγελματίες, άνθρωποι του μόχθου, τσοπάνηδες, αλλά και μία γυναίκα (Βασιλική Μαρινάκη). Κάθε σπίτι και νεκρός...

Όλοι αυτοί που θα στελέχωναν την τοπική κοινωνία μετά την απελευθέρωση έγραφαν με το αίμα τους ξανά το επίγραμμα του Σιμωνίδη: «Ω ξειν αγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα...».

Μασκοφορεμένοι προδότες
«Μέσα σ' αυτούς είχα τον άντρα μου και τον αδελφό μου. Είμαι περήφανη γι αυτό. Οι 118 μάρτυρες ήταν οι διαλεκτοί της Εθνικής Αντίστασης στον τόπο μας. Γι αυτό έξοχα τους ξεχώρισαν μέσα στη νύχτα οι μασκοφορεμένοι προδότες και τους παρέδωσαν στους φασίστες επιδρομείς. Πίστεψαν πως ο λαός θα ήταν αδύνατο ν αγωνιστεί και να νικήσει χωρίς αυτούς. Μα γελάστηκαν...» (μαρτυρία της Λίνας, γυναίκας του μάρτυρα Γ. Γιατράκου, που «θέρισαν» στο Μονοδέντρι).

Προαποφασισμένη η μοίρα τους
«Την προηγούμενη της τραγικής εκτελέσεως... ο Γερμανός διοικητής της Γκεστάπο Τριπόλεως ταγματάρχης Μπόσελ μάς είπε στο γραφείο του, όπου πήγαμε μαζί με τη Φανή Κουτσονικόλη: - Έχετε πολλούς εχθρούς. Οι κατηγορίες και οι αποκαλύψεις που μας έδωσε το Ελληνικό Φρουραρχείο Σπάρτης (το δωσίλογο Τάγμα Ασφαλείας «Λεωνίδας») είναι σοβαρές και οι δικοί σας δεν πρόκειται να βγουν. Μην ελπίζετε... » (μαρτυρία της Πότας Βουλούκου, αδελφής του εκτελεσμένου Πέτρου).

1943
Εκτός από το Μονοδέντρι άλλους τρεις τόπους μαρτυρίου γνώρισε η Λακωνία στα τέλη του 1943. Στην Ανδρίτσα (45 εκτελεσμένοι στις 6 Δεκεμβρίου), στον Πασσαβά (άλλοι 49 στις 7-8 Δεκεμβρίου), στη Μεγαλόπολη (25 εκτελεσμένοι στις 10 Δεκεμβρίου).

1944
Ακόμη πιο μακρύς ο κατάλογος όσων έπεσαν από τις αρχές έως το καλοκαίρι του 1944. Ενδεικτικά: Μονοδέντρι (50 τον Μάρτιο), Σπάρτη (Απρίλιος-Μάρτιος 244), Α. Δημήτριος, Ζούπαινα, Σουστιάνοι (40 τον Ιούνιο), Πάνιτσα -Σκαμνάκι-Γύθειο (77 το καλοκαίρι)...

1941-1944
Τα χρόνια της κατοχής εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς, τους Ιταλούς κατακτητές και τους ταγματασφαλίτες στην περιοχή περίπου 1.270 πατριώτες (τα στοιχεία παραθέτει ο Γ. Ρουμελιώτης). Ο αριθμός, ελλείψει στοιχείων, πρέπει να είναι αρκετά μεγαλύτερος.

Η ΑΦΟΡΜΗ ΓΙΑ ΤΗ ΣΦΑΓΗ
Τα γεγονότα πριν και μετά τον αφανισμό

Τι προηγήθηκε: Ενώ το αντάρτικο φουντώνει και έχουν συγκροτηθεί τα προδοτικά Τάγματα Ασφαλείας, στις 22-23 Οκτώβρη 1493, οι Γερμανοί κατακτητές και οι Έλληνες συνεργάτες τους προχωρούν σε μαζικές συλλήψεις. Στη Σπάρτη και τη γύρω περιοχή, με βάση καταλόγους που είχαν συντάξει οι δωσίλογοι και με οδηγούς κουκουλοφόρους, συλλαμβάνονται 550 πατριώτες, συνδεδεμένοι άμεσα ή έμμεσα με αντάρτες της περιοχής. Οι 400 μεταφέρονται στις φυλακές της Τρίπολης. Στόχος της ομηρείας η κατατρομοκράτηση του λαού, αλλά και η άσκηση εκβιασμού, ώστε συγγενείς και φίλοι κρατουμένων να καταταχθούν στα Τάγματα.

Η αφορμή: Στις 25 Νοεμβρίου δυνάμεις του ΕΛΑΣ στήνουν ενέδρα στο Μονοδέντρι. Υπήρχαν πληροφορίες ότι θα μεταφέρονταν ταγματασφαλίτες στη Σπάρτη για να ενισχύσουν τις εκεί γερμανόφιλες συμμορίες. Τελικά, η φάλαγγα αυτοκινήτων, που εξουδετερώθηκε, μετέφερε Γερμανούς. Εξοντώθηκαν περίπου 40 στρατιώτες (οι αριθμοί ποικίλλουν από μαρτυρία σε μαρτυρία).

Τι ακολούθησε: «Το άγγελμα ξαφνικό και αναπάντεχο σ' ολόκληρο τον Μοριά με κατάπληξη, γράφει αγωνιστής της Αντίστασης, που περιγράφει την ατμόσφαιρα μετά την ανθρωποσφαγή. Δεν είχε ματαγίνει τέτοιο ομαδικό και απαίσιο έγκλημα. Η Σπάρτη ντύθηκε στα μαύρα». Αβάσταχτος ο πόνος. Ο λαϊκός θρήνος από τον χαμό των παλικαριών θα εκφραστεί και με μοιρολόγια:

«Αητός στον ήλιο πέταξε μ' ολόχρυσες φτερούγες

απάνω απ' τον Ταΰγετο κι απάνω από τη Μάνη.

Τ' αποβραδίς εκούρνιασε στο δόλιο Μονοδέντρι,

εκεί που πέσαν οι εκατό δεκαοχτώ λεβέντες.

Βάγια σούρνει στη μύτη του κι αστέρια στα φτερά του,

Φωνές και χαιρετίσματα σούρνει στ ακρόνυχά του:

Πάψτε μάνες τα κλάματα, τι εσείσθη ο απάνω κόσμος...».

Η εκδίκηση: Τέσσερις μήνες μετά το ολοκαύτωμα, στις 13/3/1944, αντάρτικες δυνάμεις θα ξαναστήσουν ενέδρα στο Μονοδέντρι. Θα εξολοθρεύσουν φάλαγγα 8 γερμανικών αυτοκινήτων με κεραυνοβόλα επίθεση. Πρωταγωνιστές της επιχείρησης γράφουν για τα αποτελέσματα της μάχης: «Πόσα ήταν τα θύματα των Γερμανών; Υπολογίσαμε πως κάθε αυτοκίνητο είχε 20-30 στρατιώτες, δηλαδή συνολικά 200-250. Απ αυτούς μόνο 50 γλίτωσαν... Ήξεραν πια πως οι αντάρτες μας εκεί χτυπούν και πως οι 118 εκδικούνται...».

Μετά την απελευθέρωση: Τα ερωτήματα ποιοι σκότωσαν τους 118, ποιοι συνέταξαν και παράδωσαν στους Γερμανούς τους μακάβριους καταλόγους, ποιοι φορώντας μάσκες οδηγούσαν τους ναζί δεν έμειναν αναπάντητα. Έγιναν κάποιες ανακρίσεις, υπήρξαν καταθέσεις ταγματασφαλιτών, που αποκαλύπταν τους συνεργούς του ανείπωτου εγκλήματος. Με ονοματεπώνυμα! Ουδείς, βεβαίως, τελικά πλήρωσε για το όλεθρο που έσπειρε. Είχαν, άλλωστε, όλοι σπεύσει να υπηρετήσουν τη νέα εξουσία. Ούτε και από τα εκτελεστικά όργανα των ναζί έδωσε κάποιος λόγο για το Μονοδέντρι. Αν και η σφαγή των 118 αποτελούσε στοιχείο στα κατηγορητήρια της Νυρεμβέργης. Μάλιστα το υπ αριθμόν 1 υπό το γενικό σκεπτικό ότι τ αντίποινα αποτελούν μέρος προδιαγεγραμμένου σχεδίου προς τρομοκράτησιν...».

Oι δωσίλογοι απορούν...
«...Άπαντα τα εν αιτήσει του πατρός των αναφερόμενα είναι ψευδέστατα και οι τέσσεροι υιοί του όχι μόνον δεν πρέπει να απολυθούν εκ των φυλακών Τριπόλεως ένθα κρατούνται, απεναντίας δε απορούμεν πως ούτοι μέχρι σήμερον δεν έχουν εκτελεσθή» (απάντηση του εθνοπροδότη Λ. Βρεττάκου, επικεφαλής των ταγματασφαλιτών του «Λεωνίδα», στην αίτηση του Δ. Τζιβανόπουλου προς τη γερμανική διοίκηση Σπάρτης να αποφυλακιστούν τα τέσσερα παιδιά Δημοσθένης, Σωκράτης, Παρασκευάς και Ιωάννης).

Τους θυμήθηκαν μετά 33 χρόνια!
«Ως εξιλεαστικόν μέτρον διά την δειλήν και επίβουλον επίθεσιν ανταρτών εις γερμανικήν φάλαγγα αυτοκινήτων εις τον δρόμον Τριπόλεως - Σπάρτης την 25η Νοεμβρίου 1943, εξετελέσθησαν οι κάτωθι...». Ακολουθεί κατάλογος με 100 ονόματα πατριωτών στην «κοινοποίηση» της γερμανικής στρατιωτικής διοίκησης Πελοποννήσου. Δεν περιλαμβάνονται άλλοι 18 πατριώτες, που θα προστεθούν αργότερα στον κατάλογο του ολοκαυτώματος. Αυτή ήταν η πρώτη μεγάλη μαζική σφαγή στον Μοριά. Θα ακολουθήσουν άλλες εξίσου φοβερές και ακόμη φοβερότερες στην περιοχή και όλη τη χώρα. Σε 50.000 υπολογίζονται όσοι εκτελέστηκαν από τα στρατεύματα κατοχής το 1941-44.

Για πολλούς λόγους τα επόμενα χρόνια η θυσία των 118 πατριωτών στο Μονοδέντρι, τη μαύρη Παρασκευή της 26ης Νοεμβρίου 1943, δεν θα πάρει την αρμόζουσα θέση στα εθνικά σύμβολα του αγώνα για λευτεριά.

Θα περάσουν 33 χρόνια μέχρι να τιμηθούν οι εκτελεσμένοι από την επίσημη πολιτεία!

Στον μαρτυρικό τόπο της θυσίας εμποδίστηκε από τους «εθνικόφρονες», κατά τα μεταπολεμικά χρόνια, να ανεγερθεί μνημείο (επί δημαρχίας Γ. Σαϊνόπουλου). Όταν, επιτέλους, κατασκευαστεί θα φυλάσσεται τις νύχτες από συγγενείς των εκτελεσμένων!

Αλλά φαίνεται ότι αυτή δεν ήταν και η τελευταία ύβρις σε βάρος τους. Το τελευταίο διάστημα, στο πλαίσιο των συστηματικών προσπαθειών για το ξαναγράψιμο της ιστορίας της Εθνικής Αντίστασης, στους τόπους μαζικού μαρτυρίου κατά την τριπλή φασιστική κατοχή, θα τρίζουν τα κόκαλα των ηρώων. Έρευνες, με ή χωρίς εισαγωγικά, από «νέες» σχολές ιστορικών θέλουν το «αίμα των αθώων» να χύθηκε μάταια περίπου, εξαιτίας των ανταρτών του ΕΛΑΣ! Αν δεν γίνονταν αντάρτικες επιθέσεις εναντίον των κατακτητών δεν θα υπήρχαν και αντίποινα! Προς το παρόν τα σχετικά διατυπώνονται κάπως... ντροπαλά.

Ο ανορθολογισμός παρόμοιων προσεγγίσεων, ανεξαρτήτως όλων των άλλων αντιϊστορικών που περιέχουν, είναι πασιφανής. Στην ακρότατη συνέπειά μπορεί να πάρει τη μορφή: κακώς υπήρξε Εθνική Αντίσταση! Όσο για το πόσο νέα είναι αυτή η «ιστορική» προσέγγιση, αρκεί να θυμηθούμε ότι την πατρότητα έχουν οι ίδιοι οι κατακτητές, οι δοσίλογοι της κατοχής και οι μεταπολεμικοί έμποροι της εθνικοφροσύνης.

πηγη: ethnos.gr / Γιώργος Κατσιμάρδος