Μιλώντας γενικά μπορούμε να πούμε ότι πρόκειται για έναν αρκετά δραστήριο οργανισμό. Ανά πάσα στιγμή 25 με 30 μέλη του συλλόγου βρίσκονται έτοιμοι για να διοργανώσουν διάφορες εκδηλώσεις. Κάθε εβδομάδα πραγματοποιείται και μια τουλάχιστον εκδήλωση. Παρασκευή βράδυ είναι για χρόνια τώρα καθιερωμένη ως οικογενειακή βραδιά με γεύμα και αναψυκτικά και με ομιλίες πάνω σε διάφορα θέματα και συζητήσεις. Αυτές οι βραδιές είναι ιδιαίτερα χρήσιμες για τις γυναίκες που βρίσκουν την ευκαιρία να βγούνε από την καθημερινή ρουτίνα και από τη μοναξιά αφού τα παιδιά τους έχουν παντρευτεί.
Η συμμετοχή ανδρών και γυναικών στη ζωή του συλλόγου είναι μια παλιά και πολύτιμη παράδοση. Άρχισε από τη στιγμή που 100 περίπου μέλη ίδρυσαν το σύλλογο σε ένα οίκημα στην οδό Wright, στο κέντρο της Αδελαϊδας. Μέχρι 1000 άτομα παρευρέθηκαν σε έναν πρωτοχρονιάτικο χορό.
Αυτή η παραδοσιακή συμμετοχή αποδείχτηκε δημιουργική στον ιστορικό ρόλο του Συλλόγου να προσφέρει και να κάνει έργα για τα μέλη του, για την παροικία και τη γενέτειρα και για την Πολιτεία που ζούμε.
Ίσως το πιο αξιόλογο έργο είναι το Λακωνικό Κέντρο το οποίο λειτουργεί για κάμποσα χρόνια με ευρύχωρη αίθουσα για 250 με 300 άτομα, μπουφέ και βιβλιοθήκη. Για να όλο κληρωθεί - έχει ακόμα λίγες ελλείψεις – χρειάστηκαν πολλά έξοδα και αρκετή εθελοντική εργασία από τεχνίτες και εργάτες/τριες.
Πλούσια είναι και η βιβλιοθήκη με 900 περίπου βιβλία που δανείζονται τα μέλη και μη μέλη που ενδιαφέρονται για ιστορία, μυθιστορήματα, πολιτικά, Θρησκεία και ιδιαίτερα για τη Λακωνία.
Αξιόλογη είναι και αυτό που λέμε "πνευματική" ή "πολιτισμική κίνηση" η οποία πήρε πολλές μορφές: Διαλέξεις και ομιλίες πάνω σε ιστορικά γεγονότα στη Λακωνία όπως η εκστρατεία του Δράμαλη το 1825, η προσφορά του Π. Κρεβατά στην επανάσταση του 1821 και ο άδικος χαμός του, το ολοκαύτωμα των Βροναταμιτών, η εκτέλεση Λακώνων από τους Γερμανούς ναζί στην κατοχή και η εκτέλεση των 118 πατριωτών στο Μονοδέντρι το Νοέμβρη το 1943 - κάτι που μνημονεύεται κάθε χρόνο. Επίσης,
Διάλεξη / συναυλία για τον Λάκωνα ποιητή Γιάννη Ρίτσο και διάλεξη πάνω στην πολύτιμη συνεισφορά των Ελλήνων μεταναστών στην Αυστραλέζικη κοινωνία.
Πρέπει επίσης να σημειώσω ότι συχνά κάθε Παρασκευή βράδυ, γίνονται ομιλίες για τα χωριά μας. Και αυτή είναι μια καθιερωμένη βραδιά με την ονομασία "το χωριό μου". Και άλλοι βοηθούν τον ομιλητή αν χρειαστεί.
Προβάλλονται επίσης ταινίες στη μεγάλη οθόνη γύρω από τοπία της Λακωνίας - κάτι που δίνει την ευκαιρία στη δεύτερη γενιά να μάθουν για τον τόπο των γονέων και προγόνων τους.
Εκτός από τις καθιερωμένες εορτές - εθνικές, της μητέρας, του πατέρα και της γυναίκας - ο σύλλογος έχει τώρα καθιερώσει και τη μέρα της Γιαγιάς και του Παππού.
Στις δεκαετίες του `50 - '70, όταν η γενέτειρα δεν ευημερούσε τόσο πολύ, ο σύλλογος ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα να βοηθήσει. Ενίσχυσε οικονομικά μέχρι δέκα οικογένειες, στέλνοντας 1500 με 3000 δολάρια σε κάθε περίπτωση. Δώρισε και ένα νοσοκομειακό αυτοκίνητο στο Νοσοκομείο Σπάρτης αξίας $20,000 δολαρίων.
Χιλιάδες δολάρια έστειλε ο Σύλλογος για τους σεισμόπληκτους της Καλαμάτας, Αθήνας και Θεσσαλονίκης και πρόσφατα για τα Θύματα του τσουνάμι της Ασίας.
Με την προώθηση του πολιτισμού μας και η φιλανθρωπία είναι ένα σημαντικό στοιχείο του συλλόγου μας. Άρχισε λίγο μετά την ίδρυση του μάλιστα με την παροχή ενίσχυσης σε οκτώ οικογένειες εδώ στην Αδελαϊδα. Συνεχίστηκε με δωρεές στα νοσοκομεία και άλλα ιδρύματα της Νότιας Αυστραλίας και της γενέτειρας μέχρι τις μέρες μας.
Με τον πολιτισμό ο Σύλλογος πάντοτε έβλεπε την ανάγκη να ενισχυθούν οι προσπάΘειες για τη διατήρηση της ελληνικής γλώσσας.
Εκτός από τη βιβλιοθήκη, τα έντυπα και άλλες δραστηριότητες, ο σύλλογος έχει υποστηρίξει ηθικά και οικονομικά το τμήμα Ελληνικών σπουδών στο πανεπιστήμιο Φλίντερς, τα Ελληνικά προγράμματα του σταθμού 5ΕΒΙ, σχολεία όπου διδάσκεται η ελληνική όπως το δημοτικό του Ασκοτ Παρκ το οποίο δίνει βραβεία στους αριστούχους κάθε χρόνο και χρηματική ενίσχυση κατά διαστήματα. Τέτοιες πρωτοβουλίες έφεραν το σύλλογο μας σε στενή συνεργασία με το Δημαρχείο του Μάριον σε Θέματα κοινού ενδιαφέροντος όπως οι εκδηλώσεις γύρω από τη "Μέρα της Αρμονίας". Η τελευταία πρωτοβουλία μας αφορούσε την εφαρμογή της ισότητας συλλόγων σε θέματα δημαρχιακών φόρων και τελών, το Land
Ταχ, και κρατικών επιχορηγήσεων. Ναι, γίνονταν διακρίσεις εις βάρος των παροικιακών μας οργανισμών. Ίσως γίνονται ακόμα - κάτι που δεν είναι σωστά σε μια δημοκρατική και πολυπολιτισμική κοινωνία που όλοι μας αγωνιστήκαμε να δημιουργήσουμε.
Να αναφέρω και το γεγονός ότι ο Παλλακωνικός Σύλλογος συνέβαλε στην ίδρυση της Πελοπονησιακής ομοσπονδίας της Νότιας Αυστραλίας πριν λίγα χρόνια.
Όπως κάθε παροικιακό σωματείο ο σύλλογος μας είχε και έχει τα προβλήματά του. Ένα γενικό πρόβλημα
είναι πως να συμμετέχουν τα μέλη της δεύτερης - και τρίτης - γενιάς στη ζωή των συλλόγων. Στη δική μας περίπτωση κάναμε ό,τι μπορούσαμε και πετύχαμε αρκετά. Σε μια περίοδο σχεδόν όλα τα μέλη του συμβουλίου μας ήταν Αυστραλογεννημένα. Και δυο Πρόεδροι του συλλόγου μας είχαν γεννηθεί στην Αυστραλία.
Από τη δική μου πείρα τέτοια προβλήματα λύνονται καλύτερα με τον διάλογο σε Θέματα ουσίας αναφορικά με το ρόλο του συλλόγου στις συνθήκες που βρισκόταν. Κάπως έτσι τα βλέπανε οι πρωτοπόροι του Παλλακωνικού Συλλόγου της Ν. Αυστραλίας και αυτοί που τους ακολούθησαν. Τα έργα τους, που προσπάθησα να καταγράψω, δείχνουν ότι όλοι είχαν ευγενικά ιδανικά και οράματα που μπορούσαν να γίνουν πράξη με συλλογική εργασία.
Χρήστος Γ. Βλάχος
Παροικιακό Βήμα", Απρίλιος 2005
Παροικιακό Βήμα", Απρίλιος 2005