100 Years of Poet Vrettakos

The Pan-Laconian Society of SA enthusiastically welcomes the initiative of the Adelaide Hellenic Cultural Festival Odyssey to honour the famous Laconian poet with the live performance "Echoes" on Thursday 11 October at Olympic Hall. All members are encouraged to attend, enjoy the performance and pay tribute to the great legacy of the celebrated Laconian.  

Adelaide's Hellenic Cultural Festival Odyssey enters its 7th year as the Greek Orthodox Community of SA inc. (GOCSA) once again presents a series of exciting arts and cultural events from 22 September to 13 October.
 
With this year's theme being a celebration of Hellenism, the 2012 Odyssey will celebrate all things that make us 'Greek', as we look into the window of our culture.
 
Throughout the duration of the festival, this year's hub, Olympic Hall will play host to exhibitions, lectures, documentaries, musical and theatrical events, school holiday workshops, a cafeteria and taverna and the inaugural Odyssey 'In The City' event which will see activities spill into Franklin street for a two day street festival on the October Long weekend, featuring food, entertainment, wine and dance.
 
Be part of this journey into our world of Hellenism at the 7th annual Adelaide Hellenic Cultural Festival Odyssey 22 September to 13 October, 2012.

Look out for Odyssey brochures and posters or check out this years program online at www.odysseyfestival.com.au

Μετά από ένα χρόνο στο Facebook

(Family Trees of Southern Parnon)

Στις 21 Αυγούστου του 2011 ο Γρηγόρης Κόντος δημιούργησε τη σελίδα Family Trees of Southern Parnon στο Facebook, με στόχο «να φέρει σε επαφή τους Λάκωνες παγκοσμίως και να βοηθήσει στο έργο της κατασκευής των γενεαλογικών δέντρων των οικογενειών του Νοτίου Πάρνωνα».

Ένας χρόνος πέρασε από τότε και φαίνεται πως οι προσδοκίες του Κόντου και της υπόλοιπης ομάδας πραγματοποιήθηκαν. 180 περίπου άτομα έχουν ήδη δηλώσει πως «τους αρέσει» η σελίδα και σε κάθε δημοσίευση που γίνεται τα σχόλια πέφτουν βροχή όχι μόνο από χρήστες στην Ελλάδα αλλά ακόμα και από ομογενείς των ΗΠΑ, της Αυστραλίας, του Καναδά, ακόμα και της Αργεντινής. Το άλμπουμ φωτογραφιών «οἵη περ φύλλων γενεὴ» της σελίδας έχει αγαπηθεί πολύ από το κοινό και κάθε φωτογραφία που προστίθεται δέχεται άμεσα δεκάδες «μου αρέσει» και σχόλια που παρέχουν πολύτιμες πληροφορίες για τα εικονιζόμενα πρόσωπα. Τα τρία βίντεο που βρίσκονται στη σελίδα έχουν και αυτά πολλές προβολές στο Facebook αλλά και στο YouTube όπου επίσης είναι διαθέσιμα.

Τα ανά μήνα αφιερώματα της σελίδας έχουν και αυτά συμβάλει στην αύξηση του ενδιαφέροντος της σελίδας. Μέχρι τώρα η σελίδα Family Trees of Southern Parnon έχει ασχοληθεί με διάφορα θέματα όπως: την Ελληνική Μετανάστευση, τα χωριά του Νότιου Πάρνωνα, τους μεγάλους δωρητές των χωριών, την Επανάσταση του 1821, τα ήθη και τα έθιμα της περιοχής, καθώς και με τους επώνυμους και ανώνυμους σπουδαίους Λάκωνες.

Θα μας ευχαριστούσε ιδιαίτερα να συμμετέχετε και εσείς στη σελίδα μας. Πατώντας «μου αρέσει» θα έχετε πρόσβαση σε όλες τις διαθέσιμες πληροφορίες, τις φωτογραφίες και τα βίντεο της σελίδας.

Τη σελίδα θα τη βρείτε στην παρακάτω ηλεκτρονική διεύθυνση:
https://www.facebook.com/pages/Family-Trees-of-Southern-Parnon/236547463057210

Φυσικά αξίζει να επισκεφτείτε και την ιστοσελίδα της ομάδας των Γενεαλογικών Δέντρων του Νοτίου Πάρνωνα (Family Trees of Southern Parnon):
http://karitsa.tribalpages.com

Η ομάδα των Γενεαλογικών Δέντρων του Νοτίου Πάρνωνα

(Family Trees of Southern Parnon)

Συνέντευξη για το έτος Βρεττάκου.

Συνέντευξη στη Δημόσια Βιβλιοθήκη Σπάρτης με την Ελένη Τζινιέρη και το Γιώργο Παλούμπα για το έτος Βρεττάκου.

Κόκορης με ποδήλατο από την Αυστραλία στη Ρηχειά

Ο Δήμος Μονεμβασίας και οι συμπατριώτες του στη Ρειχιά όπου και τερμάτισε με το ποδήλατό του, του επιφύλασσαν θερμή υποδοχή με τραγούδια και παραδοσιακούς χορούς, ενώ όταν περίπου στις 11 το βράδυ έφτασε εξουθενωμένος στο σχολείο της Ρειχιάς, ο κόσμος που τον περίμενε από τις 8:30 ξέσπασε σε χειροκροτήματα και φωνές ενθουσιασμού . 

Η Φωτογραφία του μήνα Αυγούστου 2012: Στα Βαφτίσια 1967

Στην αναμνηστική φωτογραφία του Αυγούστου 2012 απεικονίζονται οι προσκεκλημένοι έξω από την εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα στο Unley μετά το βάφτισμα του Παναγιώτη Μαυραειδή το 1967. 

Στο κέντρο μπροστά η 16χρονη νονά Στρατούλα Κούρλα, τότε Βλάχου, κρατάει τον μικρό αναδεξιμιό Παναγιώτη.

ΔΗΜΟΣ ΕΥΡΩΤΑ ΣΚΑΛΑ ΛΑΚΩΝΙΑΣ: Η «ελπίδα» με ποδήλατο από την Αυστραλία στη Ρηχειά

ΔΗΜΟΣ ΕΥΡΩΤΑ ΣΚΑΛΑ ΛΑΚΩΝΙΑΣ: Η «ελπίδα» με ποδήλατο από την Αυστραλία στη Ρηχειά: ΘΕΤΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΔΩΣΕ ΠΑΝΤΟΥ Ο ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΗΣ ΠΟΔΗΛΑΤΗΣ

Για την ενίσχυση του αντικαρκινικού νοσοκομείου για παιδιά «Ελπίδα» ο Αναστάσης (Τομ) Κόκορης έκανε σχεδόν το γύρο του κόσμου με ποδήλατο. Συγκεκριμένα ο Κόκορης ξεκίνησε την 1η Απριλίου 2012 στις 12:00 το μεσημέρι, έξω από την αίθουσα του Συλλόγου Ζαρακιτών στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας, έναν ποδηλατικό γύρο τριών ηπείρων με φιλανθρωπικό αλλά και με αθλητικό ενδιαφέρον. Τα χρήματα που θα μαζευτούν θα διατεθούν στο Σύλλογο Φίλων Παιδιών με Καρκίνο «ΕΛΠΙΔΑ».

Σήμερα ο Κόκορης είναι πλέον στην Ελλάδα, ο πρώτος του σταθμός στην Ευρώπη ήταν η Πορτογαλία στη συνέχεια Ισπανία, Γαλλία και Ιταλία και κατέληξε στην πατρίδα. Από την Ηγουμενίτσα που έφτασε θα πάει στην Ερμιόνη Αργολίδας που είναι η ιδιαίτερη πατρίδα της κ. Μαριάννας Βαρδινογιάννη. Εκεί σε μία σεμνή τελετή θα γίνει ο απολογισμός για την δωρεά προς το σωματείο ΕΛΠΙΔΑ. Στη συνέχεια θα κατευθυνθεί για να τερματίσει την ποδηλατοδρομία στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Ρηχειά στο Ζάρακα. Εκεί θα γίνει τελετή απονομής από το δήμαρχο Μονεμβασιάς, κ. Ηρακλή Τριχείλη.

Ο Κόκορης ξεκίνησε από την Αυστραλία, πέρασε στην Αμερική και από εκεί στην Ευρώπη και Ελλάδα, που είναι και ο τελικός προορισμός της διαδρομής του με το ποδήλατο.

O Κόκορης ήταν μόλις 7,5 χρονών όταν έφυγε από τη Ρηχειά Λακωνίας με τα τέσσερα αδέρφια του. Ο πατέρας του είχε ήδη φύγει για την Αυστραλία πριν από δύο χρόνια για να συγκεντρώσει τα χρήματα για τα εισιτήριά τους. Στη Ρηχειά είχε παρακολουθήσει την Α’ δημοτικού και έφυγε προτού τελειώσει η σχολική χρονιά. Κουβαλά έντονες εικόνες από εκείνη την εποχή από το σπίτι, την αγορά, την εκκλησία και το σχολείο.

Μετά τη συμμετοχή του, το 2010, σε ποδηλατοδρομία που είχε οργανωθεί για να βοηθήσει τα ορφανά από του τσουνάμι του 2004, άρχισε να σκέφτεται να οργανώσει τη διαδρομή Αυστραλία-Ελλάδα.

Έπειτα από σχεδιασμό έξι μηνών, βρίσκεται εκεί που είναι σήμερα να έχει φτάσει με το ποδήλατο στην Ελλάδα.

Ο Κόκορης δηλώνει Έλληνας και στη ποδηλατοδρομία σε όσους ρωτούσαν εξηγούσε ότι γίνεται για ένα ελληνικό φιλανθρωπικό σκοπό. Στην Αυστραλία, όπως λέει, οι Έλληνες έχουν ισχυρή πολιτισμική ταυτότητα και έχουν καταφέρει να αφομοιώσουν τον αυστραλιανό τρόπο ζωής, διατηρώντας συγχρόνως όλη την ελληνική παραδοσιακή κληρονομιά.

Μιλώντας για τη διαδρομή με το ποδήλατο, ο Κόκορης αναφέρει ότι στην Αμερική διαπίστωσε ότι σκέφτονται θετικά για τους Έλληνες και σημειώνει ότι όπου ανέφερε ότι ήταν Έλληνας και ότι η ποδηλατοδρομία γίνεται για ένα αντικαρκινικό νοσοκομείο για παιδιά, όλοι του έδιναν ευχές για τον καλό σκοπό του.

Στην Πορτογαλία, στην Ισπανία, στη Γαλλία και στην Ιταλία, ένιωσε ότι θεωρούν τους Έλληνες ως τους Ευρωπαίους γείτονές τους και δεν διαπίστωσε κανενός είδους αρνητικής συμπεριφοράς. Το θέμα των ελληνικών εκλογών, σημείωσε ο Κόκορης, ήταν βέβαια συνεχώς στην ημερησία διάταξη των ειδήσεων παντού.

Μιλώντας για τους νέους Έλληνες, αναφέρει ότι ο ίδιος ήταν για πολύ καιρό ο γραμματέας του τοπικού συλλόγου του Ζάρακα στο Σίδνεϊ στην Αυστραλία και πάντα σκέφτεται θετικά και με νοσταλγία τη Ρηχειά, το μέρος όπου γεννήθηκε και από το οποίο κατάγεται. Συνιστά στους νεότερους να βάζουν ψηλά τους στόχους τους και να μην αφήνουν κανένα να τους σταματά στα σχέδια που κάνουν για τη ζωή τους. Να βοηθούν πάντα όταν μπορούν αυτούς που έχουν ανάγκη, γιατί έτσι ο κόσμος γίνεται καλύτερος και μπαίνει και ένα καλό παράδειγμα στους νεότερους.

Το επάγγελμά του Κόκορη είναι ηλεκτρολόγος μηχανικός αλλά σήμερα με τα αδέρφια του λειτουργούν σουπερμάρκετ στο Σίδνεϊ. Φέτος, το 2012, είναι η δική του σειρά για διακοπές και οργάνωσε αυτή τη διεθνή ποδηλατοδρομία για το νοσοκομείο Ελπίδα.


Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε:

1) http://podilato-elpida.blogspot.com (ενημερωθείτε για τους τρ.λογαριασμούς)

2) www.facebook.com/pages/ELPIDA-Association-of-Friends-of-Children-With-Cancer/252875218125045

3) http://twitter.com/podilatoelpida

Τραγούδια που μας θυμίζουν τα παλιά χρόνια στην πατρίδα: «Στης Μαρουδιώς τ’ αλώνι» και «Μια λυγερή τραγούδησε»

Ένα πανέμορφο παλαιό αλλά πολύ επίκαιρο, γι 'αυτή την εποχή του χρόνου, τραγούδι από τα μέρη μας πρόσφατα ανεβάστηκε σε μορφή αρχειακής ηχογράφησης στο YouTube. Το τραγούδι, με τίτλο «Στης Μαρουδιώς τ’ αλώνι», είναι συρτό από το χωριό Πιστάματα του Ζάρακα και αναφέρεται στο θέρος και το αλώνισμα.
 
Όπως επισημαίνεται σε σημειώσεις που το συνοδεύουν, το τραγούδι είναι ιδιαιτέρως αγαπητό στους Ζαρακίτες και εντοπίζεται σε αρκετές μουσικές παραλλαγές. Στη συγκεκριμένη περίπτωση το τραγουδάει η γερόντισσα Αν. Κόκκορη από το ίδιο χωριό και είναι ένα από 35 παραδοσιακά τραγούδια που μέχρι τώρα έχουν αναρτηθεί από τον εγγονό της, τον φοιτητή Νίκο Μπαριάμη, διαχειριστή στου YouTube το κανάλι kremastilak, πιθανότατα συντομογραφία για Κρεμαστή Λακωνίας, που είναι προσβάσιμο μέσω http://www.youtube.com/user/kremastilak.

Ο Ζάρακας, περιοχή σαφώς επηρεασμένη από την παράδοση της ΝΑ Πελοποννήσου, της Τσακωνιάς, των Κυθήρων, των Κυκλάδων, των Σπετσών, της Ύδρας, των Αρβανιτών της Αργολιδοκορινθίας, παρουσιάζει ένα ιδιαίτερο μουσικοχορευτικό ιδίωμα. Δεν είναι ούτε μοραΐτικο, ούτε νησιώτικο καθαρά. Αποτελεί ένα συνονθύλευμα αυτών των δυο.

Οι χοροί είναι στεριανοί με αναμφισβήτητη προτίμηση στο συρτό-καλαματιανό, όπου το χόρευαν πολύ περίτεχνα. Το τσάμικο χορευόταν λιγότερο και κυρίως από τους μερακλήδες. Τις Απόκριες, στα βόρεια χωριά, όπως Κρεμαστή και Γκιότσαλι, χόρευαν και τσακώνικο. Ακόμη έχουμε και νησιώτικες επιρροές στο θέμα του χορού, μιας και χορευόταν ιδιαίτερα το πηδηχτό, δηλάδή χασαποσέρβικο, με συγκεκριμένα παλιά τραγούδια συνοδείας του. Εδώ είναι σαφής η τσιριγώτικη επιρροή με το Μπουρδάρη.
Τα όργανα της ζαρακίτικης ζυγιάς είναι το βιολί και το λαούτο. Σπανίως συναντούσε κανείς σαντούρι, ενώ κλαρίνο εμφανίστηκε μια μεμονωμένη περίπτωση στην Κρεμαστή.

Εκεί πέρα κι αντίπερα στης Μαρουδιώς τ' αλώνι
εκεί αλωνίζουν δώδεκα και δέκα συνεμπάζουν
κι η Μάρω με την ρόκα της τρογύρω μες στ' αλώνι.
-Φεύγα, Μαριώ, απ' τον κουρνιαχτό, φεύγα κι από τον ήλιο.
-Εγώ τον ήλιο αγαπώ, τον κουρνιαχτό τον θέλω
κι αυτό τον πρώτο λιχνιστή άντρα θε να τον πάρω.
-Αυτός ο πρωτολιχνιστής πολλά προικιά γυρεύει,
γυρεύει αμπέλια ατρύγητα, χωράφια με τα στάχυα,
γυρεύει και τη Βενετιά μ' όλα της τα παλάτια

 

Της Λυγερής - Αργό Καβο-Μαλιά

Στο μεταξύ έχει αναρτηθεί κι ένα άλλα τραγούδι από τη Λακωνία και συγκεκριμένα από την περιοχή του Κάβο-Μαλιά και της Ελαφονήσου. Ο τίτλος του είναι «Μια λυγερή τραγούδησε» και ανήκει στον δίσκο «Τραγούδια από τον Καβο-Μαλιά και την Ελαφόνησο» που τραγουδά η Μαρία Αρώνη από την Ελαφόνησο.

 
Στις σημειώσεις ο Νίκο Μπαριάμης αναφέρει ότι παρότι που είναι του Μοριά, τα Βάτικα, δηλαδή η περιοχή του Καβό Μαλιά, διατηρεί ένα, υπερέχον του μοραΐτικου, νησιώτικο χρώμα στην μουσικοχορευτική της παράδοση. Οι Βατικιώτες ήταν σε μεγάλο ποσοστό ναυτικοί, επομένως έφερναν πολλά μουσικά στοιχεία από τους τόπους που επισκέπτονταν. Έτσι εντοπίζουμε τεράστιες επιρροές κατά κύριο λόγο από τα Κύθηρα, έπειτα την Κρήτη και τις Κυκλάδες. Το τσάμικο σχεδόν άγνωστο. Τα λιγοστά τσάμικα του γενικότερου ρεπερτορίου τραγουδιόνταν ως αργά τραγούδια στα τραπέζια των γάμων, αρραβώνων, γιορτών, κλπ. Επίσης σπάνιζαν τα βαριά κλέφτικα ελεύθερου ρυθμού της υπόλοιπης Πελοποννήσου. Τα αργά τραγούδια του Καβο-Μαλιά έφεραν ρυθμό, όπως η συγκεκριμένη παραλογή της Λυγερής. Προσιδίαζαν κυρίως στις κυκλαδίτικες ρίμες και λίγο στα ριζίτικα της Δυτικής Κρήτης.

 
Τα όργανα στην περιοχή ήταν βιολί και λαούτο, σπανίως σαντούρι. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό η αχλαδόσχημη κρητική λύρα που εμφανιζόταν μέχρι το '60 σε αρκετά χωριά της Επιδαύρου Λιμηράς. Ειδικά η Ελαφόνησος ήταν «κρητική αποικία»! Βασικό όργανο του νησιού η λύρα. Ποιμενικό όργανο το τσαφάρι ή φλογέρα.

 
Μέχρι και η ενδυμασία ήταν νησιώτικη. Μαζί με την φουστανέλα συνυπήρχε και η νησιώτικη βράκα. Η καθημερινή γυναικεία ενδυμασία έφερε μοραΐτικα στοιχεία ενώ η επίσημη ήταν καθαρά επηρεασμένη από τις «Σπαλετοφορούσες» του γειτονικού Τσιρίγου.
Η συγκεκριμένη ηχογράφηση δεν παρουσιάζει το αυθεντικό μουσικό ιδίωμα της περιοχής, λόγω της έντεχνης διασκευής. Το παραδοσιακό στοιχείο χάνεται ωστόσο μένει η αυθεντικότητα της ερμηνείας και η μεσαιωνική μυστηριακή εικόνα που αφήνει η ακρόαση του κομματιού.

Μια λυγερή τραγούδησε απάνω στον αέρα
κι ήταν αέρας δυνατός και πήρε την λαλιά της.
Την πήρε και την έριξε στην μέση του πελάγου.
Κι όσα καράβια τ' άκουσαν όλα πανιά μαϊνάραν.
Παιδιά, μαϊνάρετε πανιά, παιδιά, ρίχτε τα κάτω
ν' ακούσουμε την λυγερή σαν τι τραγούδι λέγει...